Heey allemaal, Een jaar geleden werd mijn schoonzus ernstig ziek. Een hersentumor. Ze is vorig jaar geopereerd. Volgens mij hebben ze alles weg kunnen halen en daarna bestraling gehad. Een aantal maanden later kreeg ze haar eerste uitslag. Die was gelukkig positief. Daarna geprobeerd alles op eigen kracht te doen. Een chemo kuur wilde ze niet. Ik vond het daarvoor een beetje lastig om weer proberen zwanger te worden, dus hebben we eventjes gewacht tot het weer wat beter ging. Nu hebben we al aardig wat ge klust afgelopen tijd (ik weet nog niet of ik zwanger ben) maar nu voel ik me dus best wel rot omdat de 2e uitslag van mijn schoonzus afgelopen week niet goed was, de tumor is weer terug. Waarschijnlijk ook met een slechte afloop. En misschien ben ik dit keer wel zwanger. Het voelt zo dubbel. Stel dat ik zwanger ben en wij het nieuws gaan vertellen, dan ben ik toch echt bang voor nare reacties. Stel dat ik nu in de tweede ronde ook niet zwanger ben, is het dan verstandig om het de volgende keer nog eens te proberen of toch niet?
Een hele lastige kwestie. Heel veel sterkte de komende tijd! De vraag voor jou is, moet je je eigen leven on hold zetten vanwege haar uitslag? Ik snap dat je mee wilt leven en dat het nu om haar gaat draaien, maar goed nieuws over een nieuw leven, zou dat ook niet wat verlichting brengen in moeilijke tijden? Hoe staat je partner hier in?
Wat een verdrietig bericht voor je schoonzus. Wat zorgzaam en novelle gedachten van jou om rekening te houden met je schoonzus en haar partner. Echter veranderd haar gezondheid niet met of jij wel of niet zwanger bent. Mag ik vragen waarom je dit mogelijk hiervoor uit wilt stellen? Wij proberen al 2,5 jaar een kindje te krijgen helaas al wat hobbels op deze wel tegen gekomen. Nu zijn mijn beide zussen in verwachting En ja dit is heel lastig. Maar ik had nooit gewilt dat zij hun leven voor mij on hold zouden zetten. Veel sterkte in de turbulente tijd wat jullie keuze ook gaat zijn.
Heel veel sterkte voor jou en je familie. Het is natuurlijk heel rot dat je schoonzus dit overkomt, maar jij kunt je leven niet op pauze zetten. Voor hetzelfde geld duurt het ziek zijn van je schoonzus nog 10 jaar. Wil jij 10 jaar wachten om voor een kindje te gaan proberen? Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik ging gewoon rustig proberen. Zou je idd zwanger zijn, dan zou ik het hen wel als eerste vertellen, om de reactie te peilen. En geef ook rustig aan dat je het moeilijk vind, en dat je het rot vind dat net zij die vreselijke ziekte heeft. Heel veel sterkte, succes en wijsheid. En een dikke digi knuffel.
Hoe komt het dat je je schuldig voelt? Wordt dit veroorzaakt omdat je dan iets positiefs zou hebben tegenover het slechte nieuws bij je schoonzus? Zijn de opmerkingen die je verwacht in de trand datOf heeft dat een andere oorzaak. Ik weet niet hoe goed jullie contact is maar wat zou zij willen dat je doet, je leven/wens op hold zetten of juist doorgaan in de hoop dat de positiviteit haar ook kracht geeft? Desondanks blijft het gewoon ... nieuws van je schoonzus en wens ik jullie daar enorm veel sterkte mee.
Wat een verdrietige situatie! Tja, en dat is lastig. Ik zou, als ik jou schoonzus was absoluut niet willen dat het leven van mijn dierbaren stil zou staan. Ook al zou dat betekenen dat het wel moeilijk voor me zou zijn. Mijn advies zou zijn om het hier met haar over te hebben en alles open te gooien. Als verdriet en geluk naast elkaar mag bestaan kom je samen echt een heel eind, ook al is dat soms wel hard werken! Ik denk dat je het bovendien makkelijker voor iedereen maakt, zij weet dat er mogelijk een mooie bericht van jullie komt en jij kunt met haar bespreken hoe zij dat zou vinden. En dat dan op een moment dat er nog niks aan de hand is, naar mijn idee toon je zo je zorgen en betrokkenheid naar haar en blijf je ook bij jezelf.
Ik zou je kinderwens niet uitstellen. Het zou toch prachtig zijn voor haar om nog tante te mogen worden! Mijn moeder heeft een soort chronische vorm van kanker en heeft nog maar een paar jaar. Ik ben zo blij voor haar dat het na 3 jaar eindelijk grlukt is om zwanger te raken en dat zij oma kan worden. En hopelijk nog even kan genieten van haar kleinkind.
Niet uitstellen! Het kan voor haar juist een lichtpuntje zijn. Je kunt niet je leven op hold zetten ook. Geniet van je eigen zwangerschap, en wees er voor haar. Dat is alles wat je kan doen.
Eva2011: Mijn partner vind inderdaad ook dat wij zelf gewoon moeten gaan voor een tweede kindje maar snapt wel mijn gevoel. Knorretje87: Omdat ik bang ben dat zij het misschien slecht vinden dat wij nu met leuke dingen bezig zijn terwijl zij hartstikke ziek is. Waarom ik die gedachte heb weet ik eigenlijk ook niet. Jenneke88: Ik ben inmiddels 30. Dus zo heel oud gelukkig nog niet. Ik zat er aan te denken hun het inderdaad als eerste te vertellen. Maar hoe wist ik nog niet. Maar bedankt voor je tip Maev: Ik ben inderdaad bang voor rare opmerkingen en scheve gezichten. Misschien nog niet eens zozeer van mijn schoonzus zelf, maar van mijn schoonouders en haar famillie. Bedankt voor julie reacties! X
aircitap: Ja daar zit wel wat in! Oh wat vreselijk voor je zeg. Wat fijn dat ze nog oma kan worden. Lila8: Ik hoop wel dat ze het als een lichtpuntje op vat, dat zou wel het mooiste zijn.
Als er iets is dat je mensen met een ernstige ziekte vaak hoort zeggen is dat je alles uit het leven moet halen en genieten van wat je hebt zolang het je gegund is. Dus zeker je leven niet op pauze zetten!
Heb je dit al eens met haar besproken van jullie kinderwens? Hier zijn we ruim 2,5 jaar bezig geweest en iedereen om ons heen werd zwanger, maar ik zou niet hebben gewild dat ieder om mij heen maar rekening met onze hobbels op de weg ging houden door hun eigen wens uit te stellen omdat het voor ons nog wel eens pijnlijk zou kunnen zijn. En misschien is juist een positief nieuws van een zwangerschap iets waar ze zich juist aan vast kan houden? Door er kracht uit te halen?
Ik heb geen reacties gelezen verder maar wat een klote situatie. Sterkte voor jullie allemaal. Echter denk ik dat ze heel boos op je wordt als ze erachter komt dat je deze twijfels hebt en gedachtes. Ze zal jou al het geluk van de wereld gunnen en jullie gaan haar (als t goed is) tante maken!!!! Dat is toch heel erg mooi. En mocht het jullie gegund zijn snel zwanger te zijn, haar een beetje erbij betrekken zoals een mee naar een pret echo. Ze zal vast ervan genieten.
Wat een verdrietig nieuws! Sterkte voor je sz! Maar ik ben er verder wat harder in geloof ik. Natuurlijk zet je daar je kinderwens niet voor opzij! Het siert je dat je erover nadenkt hoor! Ik zou het echt heel erg vinden dat mocht je zwamger zijn er rotopmerkingen zouden komen. Die 2 dingen staan toch compleet los van elkaar? Dat zij ziek is, wil niet zeggen dat de rest van de wereld daar ook omheen draait. Als sz zijnde zou ik echt blij zijn en het als lichtpuntje zien.
Wat heftig zeg! Ik snap jou gevoel ook zeker, maar misschien is het zoals eerder gezegd een lichtpuntje voor haar. Het zal toch ook niet dat mensen rot opmerkingen gaan maken.. dit zou wel heel naar zijn mocht dit wel zo zijn! Is de band met jou schoonouders en schoonzus wel goed verder? Je weet natuurlijk nooit hoe lang het duurt voor dat je zwanger mag zijn, voor het zelfde geld duurt dit allemaal nog wel even en heb je achteraf toch spijt dat je hebt gewacht. het klinkt misschien gek hoor zoals ik het zeg . Ik wil het niet op mezelf betrekken, maar mijn moeder is 14 jaar geleden overleden (ik was nog jong) en ik weet zeker dat als ik haar toen mocht vertellen dat ik zwanger was(als ik op dat moment ouder was geweest natuurlijk), zij er zo ontzettend gelukkig mee was geweest! Zij heeft ook altijd gezegd dat wij moeten blijven lachen en lol moeten maken. Sommige mensen die ziek zijn willen ook niet dat alles alleen maar om hun ziekte draait en juist positieve energie uit bijvoorbeeld tante/oma/opa etc. worden kunnen halen Ik weet natuurlijk niet hoe jullie dat op dit moment ervaren? Het is gewoon wel een rot situatie, sterkte voor jullie!
Ik denk dat alle wijze woorden hierboven al gezegd zijn, die hoef ik niet te herhalen. Ik wil er nog aan toevoegen dat je een topper bent dat je er zo bewust bij stil staat. Ik hoop dat jouw schoonzus snel tante mag worden van jullie kindje, ze zal het vast geweldig vinden!
Mijn zusje had ook tijdens mijn zwangerschappen het heel zwaar met haar gezondheid. Maar het hielp haar door te denken aan haar neefje en toen haar nichtje. Ze heeft zich suf geschopt! Jammer genoeg heeft ze haar nichtje nooit kunnen ontmoeten want ze is een week voor de geboorte van mijn dochter overleden. De komst van mijn dochter was echter wel een lichtpunt voor de familie in een pikzwarte periode. Jammer genoeg kreeg ik een pnd want verdriet en geluk lagen te dicht bij elkaar. Wat ik wil zeggen, als het goed voelt, ga door met je leven want dat maakt alles wat dragelijker en als je zwanger bent dan kan dat juist heel veel geluk brengen in moeilijke tijden. Sterkte.
Wat naar, sterkte. Mijn vader is ernstig ziek en gaat het eind van het jaar niet meer halen. Ondertussen proberen wij zwanger te worden... in het begin vond ik dat echt lastig en voelde ik me schuldig. Nu bedenk ik me dat ons leven doorgaat, ook zonder papa. En ik wil mijn leven graag vullen met drie kindjes als het ons gegund is. Ik heb me over het gevoel heen kunnen zetten. Mijn vader weet dat we er mee doorgaan en hij weet ook dat we het kindje naar hem zullen gaan vernoemen
Persoonlijk denk ik dat je het om moet draaien; juist omdat het leven te kort en kwetsbaar is moet je niets uitstellen, maar nu leven. Een kinderwens hoort daar ook bij. Het brengt juist, als het mag lukken zwanger te raken, wat positiviteit en moois om naar uit te kijken. Sterkte met de ziekte van je schoonzus... helaas liggen verdriet en geluk dicht bij elkaar.
Bespreek het met haar persoonlijk, ik denk dat ze juist blij voor jullie zal zijn. Scheve gezichten van je schoonouders zou ik zelf niet kunnen begrijpen. Een nieuw leven is toch iets moois? En ja ik snap dat je evt.zwangerschap overschaduwd kan worden door dit alles, maar zoals hierboven staat, wellicht duurt het nog jaren, en ga je het dan jaren uitstellen ? Praat met haar en leg uit dat je het moeilijk vindt... Sterkte!