Ik schaam me soms wel als ik over mijn werk vertel. Het werk gaat me makkelijk af en de klussen die te 'eenvoudig' en tijdrovend zijn geef ik aan mijn assistent. Ik krijg goed betaald, terwijl ik het grootste deel van de tijd in een aardig kantoor of in vergaderzalen zit. Ik ga ook wel eens betaald naar conferenties in het buitenland of naar cursussen of lezingen die me interessant lijken. Bij ons in de familie komt dat niet veel voor. De meeste van mijn familieleden werken als orderpicker of in transport of op de kermis. Daarom hou ik meestal mijn mond als er over werk gepraat wordt. Of over politiek. Of over leidinggevenden. Of over beleidsmakers. Ik voel me altijd enorm ongemakkelijk als ik het over mijn werk heb, want ik wil op geen enkele manier anders zijn dan zij, maar toch krijg ik snel het gevoel dat ik bij 'die anderen' hoor. Sorry, ik wil niet in de slachtofferrol kruipen, want ik weet dat ik het goed heb. Maar ik heb het irl niet vaak over wat ik doe met de mensen om me heen en dat heeft toch wel met schaamte te maken.
Dat is ook waar. Mijn man is 33 en heeft een goed salaris, maar dat kun je inderdaad niet vergelijken met iemand van 50 in hetzelfde werk. Edit: al zou ik er zo voor tekenen als hij op zijn 50e hetzelfde zou krijgen. Meer dan tevreden. De andere kant, ik zit met 34 al in de max van mijn functie. Vaak is het wel zo dat met name de hoger opgeleiden langer door kunnen groeien en niet zo "vast" zitten in schalen.
Ja dit! Mijn vader en opa werkten in een fabriek, mijn moeder was tbm en mijn oma had overal poetsadresjes.... soms nam ze me mee en mocht ik haar helpen. Ze leerde me ieder dubbeltje 3x om te draaien.... ze hebben zichzelf vanalles ontzegd om geld voor mij te sparen, maar het was niet eens genoeg voor 1 jaar collegegeld. Als die mensen me nu zouden zien, als ze zouden zien hoeveel geld ik verdien met dingen die zij als onzinnig zouden bestempelen. En als mijn oma zou weten dat ik nu zelf een poetshulp heb..... Ik schaam me voor die dingen. Ookal leven ze niet eens meer, maar ik zie mijn oma soms nog levendig voor me driftig een stoep boenen en dan schaam ik me dat ik dat nooit meer gedaan heb sinds ik ging studeren.
Ik vind het heel goed dat je je bewust bent van je zegeningen Wel heel jammer dat je schaamte voelt voor iets wat jij zelf bereikt hebt. Misschien zou je het bij een deel van je familie een keer bespreekbaar kunnen maken? Misschien staan zij er wel heel anders tegenover
Nee, ik ga het maar niet bespreekbaar maken. Wat moet ik doen, klagen dat ik het zo makkelijk heb en dat ik er ongemakkelijk van wordt dat zij klagen dat zij dat niet hebben? Ik hoef geen begrip voor mijn situatie hoor En zegeningen... ik noem het maar mazzel. Het is niet zo dat mij iets gegund is en anderen niet. Het is stom toeval.
Zeker waar ik ben nu 24 maar over 7 jaar zit ik ook op de max. Ik wil nog wel de hbo gaan doen over aantal jaar binnen het bedrijf dan ga ik weer een schaal hoger als dit lukt.
Ik heb verkeerd gestemd. Had alleen mijn eigen loon gestemd.van mijn man en mij samen zitten we rond de 3000 per maand. Waarvan we iedere maand 500 euro sparen. Een deel voor de zomervakantie. Een deel voor de kinderen en de rest voor onvoorziene uitgaven enz. Ik vind dit altijd een prima bedrag maar vergeleken met sommige andere lijkt het nu ineens erg weinig . Ik werk trouwens maar rond de 12-15 uur per week manlief fulltime
Ben alleen met mijn zoon. Verdien 2250 voor vier dagen werken. Heel tevreden mee. Kan mn hypotheek betalen en alle vaste lasten en leuke dingen voor onszelf. Krijg ook kindgebonden budget erbij, dat helpt ook erg mee. Hier is weleens een reltopic over geweest. Dat mensen vonden dat alleenstaande moeders teveel geld kregen. Misschien is het inderdaad oneerlijk. Maar mij zul je er niet over horen klagen
Wat ik alleen oneerlijk vind is van die mensen die zogenaamd niet kunnen werken ( dus niet de mensen die echt niet kunnen ) . Genieten van hun uitkering , zwart bij verdienen, en de volledige mep toeslagen ontvangen . Dat vind ik echt niet eerlijk. Helaas word er ook erg weinig aan gedaan. Ken er een aantal die dit zo doen. En echt ik kan me er zo boos om maken. Wil er ook niets meer mee te maken hebben.
Hier lees ik wat typisch menselijk is. We willen niet uit de boot vallen. Dat is alles. Stel je familie en omgeving had jou soort baan en jij was orderpicker dan had je hetzelfde gevoel. Het gaat dus helemaal niet om je baan maar om het feit dat je "anders" bent of het anders hebt.
Helemaal mee eens. Als starter verdiende ik precies de helft van wat ik nu voor hetzelfde aantal uren verdien. Werkervaring telt zeker mee. Overigens zit ik nu in loondienst in de top van mijn schaal. Het zal nooit meer worden. De uren die ik als zzp-er werk, verdienen wat dat betreft echt een heel stuk beter.
Dat begrijp ik. Kan ik me ook boos om maken. Kan ook niet begrijpen dat die mensen zich er goed bij voelen om zo te leven. En blijft raar dat uitkeringen soms zo makkelijk uitgekeerd worden.
Dat heb ik zo ongeveer los leren laten door telkens maar te bedenken dat deze mensen nooit een fatsoenlijke stap verder komen. Ze bouwen niets op, geen pensioen etc. Ik zit momenteel in keuze 1. Ik heb een bijstandsuitkering, maar werk me te pletter om te komen waar ik zijn wil. Die kans heb ik gekregen vanuit de reïntegratie en die pak ik dan ook met beide handen en mijn voeten erbij aan. En nee, het is niet makkelijk, want mijn werk - en studiebelasting ligt wel wat hoger dan 40 uur per week en daarnaast heb ik nog de zorg over mijn dochter, ouders en iets wat moet lijken op vrije tijd. Maar dat is het wel waard. Ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven in deze situatie te moeten blijven zitten qua inkomen. Natuurlijk red ik me er wel mee, ik ben de laatste die zegt dat ik het heel slecht heb. Het enige waar ik me voor schaam is dat ik überhaupt in deze afhankelijke positie terecht ben gekomen. Ik ben altijd zelfstandig geweest, altijd werk gehad op fatsoenlijke plekken. Maar door de jaren heen in combinatie met een relatie, heb ik mezelf behoorlijk de markt uit gepromoveerd en het gekke is; je weet dat het niet klopt, maar toch gebeurt het je. Je neemt genoegen met iets minder, want je bent al blij dat je wat hebt en ongemerkt zak je steeds verder af tot het echt niet meer mogelijk is om nog minder te verdienen dan het minimum. Een thuissituatie die niet stimulerend was, waarin de partner niet minder wilde werken etc. etc. en dus.. ach.. vooruit dan maar. Als gezin wil je er zijn, als moeder, als partner, je levert je offers, want "zo ging dat vroeger ook". Tot we gingen scheiden en ik dus met een baan zat voor 20 uur per week a 11 euro bruto per uur. Dáár zit mijn schaamte. Ik kijk uit naar het moment dat ik kan zeggen dat dit niet meer nodig is en dat ik mijn eigen geld verdien en de gemeente oprecht een bos bloemen kan geven, omdat zij mij de tijd en ruimte geven om te doen wat ik nu doe; een studie volgen/stage lopen met uitzicht op betaald werk. Bovenstaande situaties waarbij zwart wordt gewerkt en alles maar mooi makkelijk binnenkomt, is voor mij echt een angstaanjagende situatie. Pff.. nooit meer verder leren, door kunnen groeien, geen zicht op een baan, geen zicht op een plek met collega's om mee te sparren (of te zeuren over je werkgever ), niet meer kunnen zeggen dat het bijna weekend is (toen ik thuis zat waren alle dagen nagenoeg hetzelfde..), geen ontwikkeling meer etc. etc. Nou... dat dus.
Verbazingwekkend dat de meesten hier meer dan 5000 verdienen... is dit bruto of netto? En in en of excl toeslagen ( kindertoeslag hypotheekrenteaftrek, vakantiegeld etc..) Als ik bruto reken incl alle toeslagen dan zijn onze inkomsten idd ook rond de €5500-€6000. Helaas blijft daar veel minder van over. Netto inkomsten incl toeslagen liggen rond 4500. Waarvan 3500 gemiddeld ( ene maand is de andere niet ivm overuren) aan netto salaris. Als je daar de belasting voordelen en vakantiegeld bijtelt komt daar zn 1000€ per maand bij
Bij ons is het puur ons netto maandsalaris. Dus kinderbijslag, hypotheekrenteaftrek, vakantiegeld, KOT etc komt er nog bij. Moet eerlijk zeggen dat ik nu zie hoe anderen het maandelijks hebben qua salaris en dat doet me beseffen dat we niets te klagen hebben. Deden we trouwens ook niet, maar toch...
Ik vind die 5000 euro helemaal niet zoveel, zeker omdat sommigen wel de kot en hra erbij gerekend hebben. Hier komt er netto aan loon 3500 euro binnen en dat is op mbo niveau zonder specifieke vooropleiding en parttime (samen 60 uur). Dus ik vind het niet gek dat mensen met goede vooropleiding en wellicht wat meer uren dan boven de 5000 zitten. Inclusief kot en hra zitten we op 4000 euro.