Nou, de titel zegt het al. Mijn zoontje (bijna 15 maanden) was vandaag ERG vervelend op het kdv. Hij wilde niet luisteren, klom overal op, zat achter kinderen aan, en heeft ook een paar kinderen gebeten. Ik vind het echt zo k*t. Mijn zoontje is nogal een doerak. Erg ondernemend zeg maar. En dat kan ook wel omslaan in baldadigheid en vervelend gedrag. Het komt ook doordat hij nogal snel is. Hij loopt al sinds hij 10 maanden is, en klimt nu bovenop de tafel. Na 10 keer nee zeggen, wordt hij dan vervelend (snap ik ook wel, want zo kan hij niet spelen). Thuis kan ik dan gewoon naar buiten met hem gaan, maar daar kan dat natuurlijk niet. Dus gaat ie maar door en door. En de hele tijd kijken naar de leidsters, zo van 'ik doe het gewoon weer.' Gewoon klieren dus. Wat moet ik hier nu mee? En hoe moet ik dit nou duiden? Doet hij het echt bewust? Natuurlijk wijzen ze hem de hele tijd terecht (net als ik), maar hij lijkt het ook nog niet helemaal te snappen. Bovendien werkt die negatieve aandacht uiteindelijk alleen maar averechts. Dat merk ik thuis ook. Als ik, na een vervelende ochtend en heen-en-weer getouwtrek, even gezellig met hem doe, voelt hij zich meteen beter. Ik vind het echt zo k*t. Nu heb ik dat kind dat andere kinderen bijt... Iemand tips?
Tja, ik zou wel even om een gesprekje vragen, want zo te lezen zit je er echt mee. En wat je zelf al zegt, al die negatieve aandacht... Ik werk op een kdv, en vaak wordt het erg gewaardeerd als ouders zelf even een gesprekje aanvragen dan wanneer je als leidster moet gaan 'klagen'. Wij hebben op het kinderdagverblijf een grote hal, met wat klimtoestellen en alles kindveilig. Ik zou hem persoonlijk gewoon af en toe even lekker z'n gang laten gaan in de hal. Alleen of met 1 ander kindje van z'n leeftijd. Ontdekken hoort nu wel echt bij z'n ontwikkeling.. ik denk dat hij het nog niet echt als 'klieren' bedoelt. Werken ze op het kdv niet volgens een bepaalde pedagogische visie? Misschien dat ze daar een manier in kunnen vinden om er mee om te gaan, zo werken wij volgens een visie die kinderen eigenlijk heel erg zelf laat ontdekken. Misschien kunnen ze hem iets meer uitdaging geven? Zit hij op een verticale groep of een babygroep? En ik denk dat 1 lijn thuis en op het kdv wel belangrijk zijn, zodat hij duidelijk weet waar hij aan toe is.
Oh en hoe vervelend ook... bijten hoort er helaas ook bij. Natuurlijk moet dat wel duidelijk afgekeurd worden, maar het is vaak een fase waar ze even door heen moeten. Hoe gaan ze hier op het kinderdagverblijf mee om?
Klinkt als grenzen opzoeken. Je zegt alleen "10x nee zeggen"... Nee zeggen helpt schijnbaar niet. Heb je al eens wat anders geprobeerd?
@Janneke21: goede tip om een gesprekje aan te vragen. Ik bel morgen even (als ik de tijd kan vinden) en anders leg ik het maandag voor als hij weer heengaat. Ze hebben daar op de hal ook wel wat speeltoestellen staan, maar ik weet eigenlijk niet of ze de kinderen daar laten lopen. Het is wel een goed idee, want hij vindt dat wel leuk. Mijn zoontje zit trouwens op een babygroep. Hij is alleen wel zo ongeveer de actiefste van het stel. De rest is een beetje slomig... Hij is (een maandje terug alweer) al eens een tijdje bij de peuters wezen spelen. Vond ie geweldig. Overigens zei een van de leidsters laatst nog tegen me dat ze het idee had dat ie zich een beetje verveelde bij hun... Oja, wat ik vergeten was te zeggen: ze hebben vandaag ook nog even buiten gespeeld en toen was er niks aan de hand... Deed ie hartstikke leuk mee! We trekken inderdaad wel 1 lijn, thuis en op het kdv. Gewoon verbieden dus. Maar ja, het lijkt er op dat hij gewoon wat meer ruimte of uitdaging zoekt ofzo. En ik denk niet dat ze hem dat nu kunnen bieden. (Ze zitten ook in tijdelijke huisvesting en alle kamers zijn nu best klein...) Wat betreft pedagogische visie: geen idee eigenlijk. De leidster gaf wel aan dat ze hem niet alleen negatieve aandacht wilde geven, omdat dat ook niet leuk is voor hem. Dus ze is er wel mee bezig. Maar bedankt voor de reactie. Je hebt me wel aan het denken gezet. Ik denk dat het inderdaad toch uitdaging en ruimte is, en het feit dat ze zo'n kleine kamer hebben nu. Hij is er na een paar weken (de verhuizing was een paar weken terug) gewoon op uitgekeken, en dan zitten al die kinderen op elkaars lip: dat werkt blijkbaar niet goed voor hem. @Ladyxochi: waar denk je aan? Ik zeg gewoon 'nee' en zet hem in de hoek. Ik ga even op mijn knieen en dan zeg ik duidelijk dat ik boos ben en dat het niet mag. Dan loopt hij direct weer weg, maar weet hij wel dat ik boos ben.
In plaats van steeds nee zeggen of steeds corrigeren, kun je ook de verleiding weghalen of hem afleiden met iets anders. Bijvoorbeeld: Zoon klimt op de tafel. Je haalt hem eraf en zegt dat hij niet op de tafel mag klimmen want daar kun je vanaf vallen en dat doet pijn. Direct daarna zeg je: we kunnen wel gaan kleuren / boekje lezen / dansen op muziek / etc. Dus wel gedrag dat niet acceptabel is corrigeren, maar vervolgens voorkomen dat ie dat weer gaat doen. *** Verder weet ik niet precies hoe of wat er is gezegd door de juffies, maar het komt nu op mij over dat ze zelf niet snappen hoe ze met een doerakje om moeten gaan! Bovenstaand advies zouden zelf automatisch moeten toepassen lijkt me? En dus ook zelf bedenken dat het geen vervelend kindje is, maar wel een kindje dat veel uitdaging en fysieke inspanning nodig heeft. Misschien is het een idee om te kijken of hij al naar de peutergroep kan? Succes!
beetje raar dat je de andere kinderen slomig noemt. ken je deze kindjes allemaal? is toch niet leuk om te zeggen
Oh, maar zo bedoelde ik het niet. Sorry, als het zo overkwam. Het is alleen zo dat mijn zoontje dus best een druktemaker is, of in ieder geval ondernemend, en dat hij dus op een babygroep zit. Ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat dat natuurlijk niet zo'n probleem is, maar dat het dan jammer is dat er geen andere kinderen zijn die net zo actief zijn. Het zijn allemaal babies of hele rustige kinderen. En ja, ik ken ze wel allemaal, want ik breng hem vaak laat en haal hem vroeg op. @Salapio: Naar de peutergroep gaan lijkt me erg vroeg. Hij is nog niet eens 15 maanden. Dat doen ze bij ons pas vanaf 2 jaar, dus dat duurt nog wel even. Wat jij zegt over afleiden, doe ik trouwens ook vaak hoor. Ik word niet de hele tijd kwaad, want daar word ik zelf ook niet vrolijk van. Vaak helpt het wel, maar niet altijd. Helaas heb ik de leidsters niet gesproken vandaag, want mijn vriend heeft ons zoontje opgehaald. Ik ga maandag wel even vragen hoe het nu precies was gegaan...
Klinkt als iets wat ik in gedachten had... Ik weet het ook niet, hoor. Die van mij is nog niet zo oud.
Maar snapt je zoontje het wel wat jij van hem wil als je hem op deze manier "straf" geeft. De nanny methode is een hele mooie manier maar hij is nog best wel heel jong om dit allemaal te begrijpen. Ik zou dan inderdaad eerder kiezen voor de andere manier die hier boven al door iemand werd aangegeven. Je tijdspanning van in de hoek en dan uileg geven is misschien wel veel te lang om voor hem zijn gedachte erbij te houden. Waarschijnlijk is hij allang weer vergeten wat hij heeft gedaan.
Het kindje is 15 maandjes oud, kan wel wat/iets snappen maar nog lang niet alles joh. Meid, praat erover, er is overal een oplossing voor.
wij hebben ook 'zo'n' kindje in onze groep (ben leidster), hij is net over naar de peutergroep, is nog geen 2 jaar. Hij gooit met spullen, hij slaat, hij klimt overal op, rent weg zodra je je kont keert. Maar we hebben volgehouden met onze pedagogische visie en het werpt duidelijk zijn vruchten af. We spreken hem inderdaad aan op zijn niveau, letterlijk en figuurlijk. Op zijn ooghoogte zeggen dat het dus niet mag! Laten zien als hij een ander kindje pijn heeft gedaan, en vooral; alternatieven aanbieden! Het mag dus niet wat je deed, maarrrr je mag wel (vul in: iets anders te spelen). Wij hebben gelukkig ook vaak de optie om naar buiten te gaan, en in de hal of in de gymzaal van de school (zitten bij een school) te spelen. Een hele zooi ballen erbij en de kids vermaken zich echt prima. Even uitrausen doet wonderen!!! En op zijn tijd, even wat rust aanbieden. Die kleine slaapt nog maar 1x per dag een half uurtje (moeilijke slaper, altijd geweest), dus af en toe op de bank met een boekje erbij (hij heeft graag boeken met wat interactie zoals uitflapstukken of bewegende delebn) of knutselen oid, zolang het maar even rustig zitten is, maar toch wat te doen heeft!