Ik plaats dit topic hier omdat ik graag wil weten hoe meerdere mensen hier over denken. Hoe denken jullie over een omgangsregeling voor baby's/kleine kinderen? Persoonlijk ben ik van mening dat alleen overdag lang genoeg is voor een kind tot een jaar of 3-4. Denk aan hechtingsproblemen etc.. Hoe denken jullie hierover?
Overdag een paar uurtjes naar papa? En dat tot 3-4 jaar?? Nou sorry dat vind ik te belachelijk voor woorden! Stiefzoon komt hier vanaf dat hij 10 maanden is om het weekend. Wel vanaf 8 en een halve maand opgebouwd van een 3 uurttjes naar 6 naar 1 hele dag naar 1 nacht uiteindelijk 2 nachten en vakanties. Kindje heeft techt op zijn/haar papa. En hoe belangrijk een kind ook is en die komt altijd op nr 1 ook is het kindje belangrijk voor papa. Een toegewijde vader hoort zijn kinderen vaker te mogen zien.
Ook als dat het niet goed gaat met hele weekeinden? Uitganspunt blijft toch het kind, niet de ouders?
Ja dat is weer een tweede (misschien je openingspost even veranderen) Als het niet goed gaat, hoor je als BEIDE ouder zijnde in overleg te gaan en te kijken naar een oplossing. Er is een verschil tussen niet goed gaan en wennen.
In de meeste gevallen is papa net zo vertrouwd als mama toch?! Dan vind ik het prima kunnen. Zijn er redenen dat logeren bij vader onverantaoord is, dan is het wat anders....
Mijn kinderen hebben beide een hechte band met hun papa Papa werkt onregelmatig dus ik vaak overdag ook thuis dus Ze zullen papa echt wel missen Hoe Ik er nu Over denk hoop ik dat mochten we uit elkaar gaan we er samen goed uit komen wbt de kinderen zien Zeker gezien zijn onregelmatige diensten dus geen vaste dagen of uurtjes maar gewoon van goh ik moet het hele weekend avond dienst draaien maar maandag tot woensdag vrij kan ik Ze dan een paar dagen krijgen Nee ik hoop echt dat we er beiden heel flexibel mee omgaan Ik vind wel dat een pas geboren baby nog bij de mama hoort te zijn
Ik vind als uitgangspunt dat het kind recht heeft op beide ouders. En dat beide ouders evenveel recht hebben om het kind te zien. (Situaties van mishandeling, waaronder ook verwaarlozing even buiten beschouwing latend.) Als een kind (in eerste instantie) opgroeit met twee ouders en er komt gelijk een goede omgangsregeling, dan is papa geen vreemde toch? Dan zou een weekendje met papa geen probleem zijn, lijkt mij. En als dat niet goed gaat, waarom dan nog meer tijd bij papa wegsnoepen? Waarom juist nie meer tijd bij hem? Dan kan het kindje zich nog beter aan papa hechten en zich bij papa net zo fijn voelen als bij mama. E als het KIND het uitgangspunt is (en dus niet mama!!) zou ook mama er erg blij mee moeten zijn als het kind twee ouders heeft waar het zich fijn bij voelt. Ik denk dat als je papa maar een paar uurtjes per week met het kInd laat doorbrengen, dat je dan juist hechtingsproblemen veroorzaakt. En dat is niet in het voordee van het kind. Uiteraard ook niet voor papa. En op de lange termijn denk ik ook niet voor mama. Want ik denk dat kinderen het hun moeder uiteindelijk kwalijk zullen nemen als ze merken dat moeder ze bewust bij hun vader vandaan heeft gehaald. Zeker als dit een slechte relatie met vader tot gevolg heeft. Ik kan me wel voorstellen dat echt een heel weekend te lang is, maar dan zou ik kiezen voor twee keer wat korter. (Bijvoorbeeld twee of drie keer er week.) En ik denk dat het ook belangrijk is dat alle elementen uit een 'normale' dag daarbij aan bod komen. Dus dat beide ouders momenten hebben van samen eten / naar bed brengen / in bad doen en dergelijke. Niet dat alle zorgtaken bij de één liggen en dat de ander alleen maar naar de speeltuin gaat ofzo.
+1 een paar uurtjes per week is niet genoeg voor een kind (en papa) om te wennen. Uitgaande dat er geen erge dingen zoals mishandeling en/of verwaarlozing is, zal wennen in het begin vast een rocky road zijn. Dat heeft tijd nodig.
In mijn geval is het geen optie om kind bij papa te laten overnachten. Zijn papa was er nauwelijks voor de basic dingen in de verzorging.helaas kan hij niet echt voor zichzelf zorgen laat staan voor z'n kind. Zoontje nooit naar bed gebracht, is zelf tot diep in de nacht weg en slaapt tot laat overdag en wil zoontje ook zo'n ritme aanleren. Bovendien heeft hij geen vaste woonruimte en verblijft op verschillende plekken.hij is n papa die nu steeds alleen de leuke dingen doet en dan moet hij ineens weg. Bovendien ziet hij heel slecht met een oog, wat voor ongelukjes met kind zorgt...papa gaat rustig aandacht geven aan de telefoongesprekken en laat zoontje maar wat rond lopen...hier dus geen optie alhoewel ik wel voor contact en binding met papa ben!het kan nit altijd ook niet als het niet perse om mishandeling gaat...onverantwoordelijk gedrag maar niet mishandeling vind ik wel een reden om niet een nacht te laten logeren...
Il vind de wisseling in het algemeen niet goed kinderen horen maar 1 thuis te hebben hier zouden ze ook niet elk weekend mogen logeren (en dat is het want is niet echt hun kamertje, zo vertrouwd als thuis ed) vaak zie je dat er overgecompenseerd word qua dingen doen en is dus vermoeiend (overprikkeld) bij ons bij kennissen hebben ze perfect opgelost daar mogen de papa en mama steeds hun spullen pakken ed (weten ze meteen hoe dat voelt) die vader gaat naar huis van de kinderen en blijft daar 2 dagen en mama gaat dan naar zijn huis of vrienden als de kids wat ouder zijn gaan ze het opnieuw bekijken maar voor nu willen ze zo min mogelijk belasting voor de kids en werkt super!
sorry vind het belachenlijk voor n paar uurtjes het is en blijft ook zijn kind hoe jij het draait of keert en ik neem aan dat hij ook echt wel voor zijn kind kan zorgen hier zijn we ook nu n aantal maanden uit elkaar hier gaat alle 3 de kinderen dinsdag avond tot woensdag 7 uur ochtend donderdag avond tot vrijdag 7 uur ochtend en vanaf vrijdag tot zondag half 7 in de avond de kinderen vinden het heerlijk en genieten er echt van dus zal dit ook echter nooit van ze afpakken ex en ik gaan ook goed met elkaar overweg en daar ben ik dus ook echt super blij mee
Tenzij het echt niet kan ivm verwaarlozing en mishandeling etc., vind ik dat een vader evenveel recht heeft op de kinderen als de moeder. Als de kinderen nooit langere tijd bij de vader zijn en bij de vader logeren zal hun kamertje en hun ritme daar ook nooit vertrouwd gaan voelen. Dan blijven ze altijd 'bezoek'. En vwb hechtingsproblematiek: Je kind moet dus alleen aan jou hechten? En niet aan zijn/haar vader?
vind het raar dat er gezegt word dat de kinderen geen eigen kamertje hebben bij papa daar kan ik dus echt niet overuit daar hebbben ze alle 3 een eigen kamertje met hun eigen spullentjes en kleertjes en nee ze logeren niet bij papa ze gaan naar papa toe sorry hoor maar dat vind ik echt heel rare verwoording het is geen logeerpartij het is naar papa toe gaan om daar ook opgevoed te worden en verzorgt het spijt mij heel erg maar ze hebben bij papa en bij mij net zo veel eigen spullentjes die ze zelf hebben uit gezocht en zijn net zo blij met papa om er te zijn en zien hun slaapkamertje ook echt als hun eigen kamertje en zijn er heel blij mee
Het gaat mij niet om hechting maar om dat de kinderen als een stel poppen tussen twee huizen leven omdat mensen zo graag willen delen en willen hechten moeten kinderen zich maar even overal aan aanpassen. Alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, een kind hoort maar 1 thuis te hebben en soms ook een beetje rust in de weekenden in plaats van allerlei activiteiten, ergens anders slapen e.d. Dat je een hondje zo op en neer sleept ja so be it maar dit zijn kinderen en die hebben een stabiele basis nodig, heel groot verschil.
tot een jaar snap ik dat het misschien nog niet hele weekendjes zijn maar vanaf daar moet het toch echt wel kunnen hoor! Mijn ex heeft nog geen eigen huis dus als hij de kinderen heeft zit hij het weekend in mijn huis en ga dan ergens anders slapen. In dit geval beste voor de kinderen. Als hij zijn eigen huis heeft gaan ze daar heen en krijgen ze gewoon eigen kamertje
Eerlijk (want dat zal waarschijnlijk toch niet) hoe zou jij het vinden om tussen twee huizen te wonen, steeds te moeten verkassen e.d. waarom doe je dat zelf niet? ik bedoel als de kinderen het kunnen zou jij dat ook moeten kunnen toch? Dus elke keer iets moeten zoeken en denken ohnee dat ligt bij mama (of andersom) elke keer een ander set regels (wat voor afspraken je ook maakt er blijven verschillen) elke keer weg van je vriendjes (als je wat meer uit elkaar woont) die je dan in dat weekend niet kan zien e.d. is dat echt leuk? Maar goed vaak heeft het wel financiële voordelen, 2 keer kadootjes en het kid is weer happy zullen we maar denken. Hoe vaak ik dat kinderen niet hoor zeggen na een scheiding dat ze het niet erg vinden want ze krijgen veel kadootjes / compensatie qua tijd e.d maar ondertussen doen ze het nu niet bepaald goed (of het stompt af want als je je nergens echt helemaal thuis voelt kan je ook niet aarden) Zoals ik al zei; ik zie dat ons volwassenen echt niet doen voor onze kinderen, ik stond versteld van onze kennissen en vind het een stel kanjers dat ze zichzelf zo opzij zetten voor de kinderen.
Maar als ik jou zo lees ga ik er van uit dat je ook vindt dat een kind 'hoort' op te groeien in een huis met een moeder en een vader, dus dat een scheiding helemaal niet 'hoort'. Want een kind 'hoort' maar 1 huis te hebben en in die redenatie 'hoort' er dan ook maar 1 ouderpaar bij nietwaar? Maar wat stel jij voor in deze redenatie dat er gebeurt met de vader als je toch uit elkaar gaat? 'Hoort' die dan alleen op bezoek te komen bij zijn kinderen als het volgens jou uitkomt bij de kinderen? Ik vind dat op vervreemding beginnen te lijken. Dan ontneem je de vader volledig de kans om ook opvoeder te zijn en voor de kinderen te zorgen. Dan wordt hij een extreme variant van 'de man die op zondag het vlees snijdt'.
Hij mag op bezoek komen wanneer hij wil, dat zou ik hem nooit ontnemen maar mijn man en ik vinden dat de kinderen maar 1 thuis zouden horen hebben, daar kan je diverse keuzes in maken natuurlijk, je kan als het gaat bij elkaar blijven en na een bepaalde leeftijd die keuze maken om uit elkaar te gaan (ervan uitgaand dat er geen ruzie e.d. is) of mijn man zou komen bezoeken en zou best er voor over hebben om dat zelf het huis uit te gaan zodat hij zou kunnen blijven slapen. En als ze dan oud genoeg zijn om zelf hierin een keuze te maken dan mogen ze dat zelf doen als dat bij papa slapen is dan mag dat dan zorgen we ervoor dat ze alles hebben wat ze zelf willen daar maar dan moet het wel een bewuste keuze zijn. Mijn man is het hier compleet mee eens die is door zijn moeder opgevoed en zijn vader was niet in the picture meer, die wilde hem wel kopen (zijn moeder een ton geven om uit zijn leven te gaan) maar zijn moeder koos voor haar zoon. Maar goed is ander verhaal want er was mishandeling aan bod maar hij vind nog steeds dat de basis 1 huis hoort te zijn dus hebben het hierover gehad en handelen hieruit ook. Ik houd niet van gesleep met jongere kinderen, ik sleep dan liever met mezelf als hun uit hun veilige omgeving halen. En als je twee fatsoenlijke volwassen mensen bent moet dat prima kunnen, het gaat immers niet om ons maar om de kinderen, wanneer ze oud genoeg zijn om zelf een weloverwogen keuze te maken dan gaan ze lekker dan weet ik dat het hun eigen keuze is.
Dat ben ik wel volledig met je eens maar zo'n ideale situatie komt maar zelden voor. Maar kennissen van mke hebben ook zo enorm over hun eigen ego heen kunnen stappen, die hebben 2 huizen naast elkaar gekocht en de kinderen hebben dus altijd een ouder 'thuis'. Er is ook geen vaste bezoekregeling maar ze kunnen binnenvallen waar ze willen. Dat vergt wel heel veel want ze moeten regelmatig met elkaar overleggen omdat de knderen natuurlijk aan het begin altijd naar het huis van de ander gingen als de ene ouder ze straf of zo had gegeven
Ik ben van mening dat een kindje en de papa ook het recht hebben om zich aan elkaar te hechten. Ook bij een goede vader heeft het kind een veilige omgeving.