Wat is jullie mening, omgangsregeling jonge kinderen.

Houd niet weg dat het heel moeilijk is natuurlijk, maar ze is nu op een leeftijd dat we goede gesprekken kunnen voeren door de telefoon ...

 

Uiteraard is het moeilijk, je wilt je meisje toch het liefste altijd lekker bij je hebben. Maar dat geldt natuurlijk ook voor de vader en het is goed om te lezen dat je dát niet uit het oog bent verloren. Zowel voor de vader van Faith als voor Faith zelf.

 

@ anmiri zou je misschien nog wat meer willen zeggen over de situatie zodat wij mischien beter kunnen begrijpen waarom je wilt dat je kundje zo weinig naar zijn vader gaat?

 

Hier ben ik het helemaal mee eens!

Triske, ik vind jouw manier van denken, hoe moet ik het zeggen. Nogal kort door de bocht. Uit elkaar gaan doe je niet voor niks en al helemaal niet voor je plezier. Het klinkt leuk als ouders verkassen en kinderen in hun huis blijven. Maar wat als het ouderlijk huis verkocht wordt? Dat vader elk moment mag langskomen klinkt natuurlijk heel prettig maar zo kan je nooit los komen en je eigen leven opbouwen. Ik zou wel aks voorwaarde hebben om dicht bij elkaar te gaan wonen zodat het verkassen alleen tot het huis beperkt wordt. Dus eigen vriendjes op kunnen halen of even langs papa en mama als ze daar zin in hebben. Maar ik geloof niet dat het goed voor beide partijen us dat vader op de koffie moet bij moeder om zijn kinderen te zien.

 

Huh? Meen je dit serieus? Het kind hecht zich al meteen na de geboorte met papa....!!! Het kind herkent de stem van papa al na de geboorte!

Het kind krijgt later de grootste problemen als papa wordt weggehouden...

Mijn collega heeft zo'n moeder... die arme jongen is daar psychisch zo van in de war geraakt dat hij diverse zelfmoordpogingen achter de rug heeft.

Denk daar maar eens over na... dan heb je pas hechtingsproblemen...

 

Dr worden nu wel 2 dingen door elkaar gehaald he.

'De onderzoeken' zeggen dat het beter is voor het kind (onder de 2jr) om de andere ouder vaker maar korter te zien ipv minder vaak maar langer. Dus liever 3x per week dan om het weekend.

Dat heeft dus niks te maken met 'papa weghouden'.

 

Oke, daar heb je gelijk in.. Het is geen goede vergelijking inderdaad. Maar mn haren gaan recht overeind staan bij het "hechten aan 1 persoon"

 

Mijn meiden, toen 1,5 en 3 jaar zagen hun vader elk weekend 1 dag en dat vond ik genoeg voor de dames.
Vanaf 5 en 7 zijn ze naar om het weekend een heel weekend gegaan en dat was ook goed.
Vanaf 8 en 10 jaar ook mee op vakanties met hem.
Tja, iedere situatie is anders natuurlijk, in mijn situatie: had ie maar niet weg moeten gaan en voor een meisje van 16 moeten kiezen. Oorzaak en gevolg. Ik kies in het belang van mijn meiden en die hadden daar niets te zoeken tussen die kids van 16 en 17 jaar die daar op de bank hingen.
Het belang van een vader die andere pleziertjes wil heb ik geen oog het gaat mij om mijn meisjes.

 

Snap ik wel, maar het schijnt toch echt zo te zijn. We hebben het dan wel over babys he, niet over kleuters of nog groter. Het 'schijnt' gewoon beter te zijn voor kleintjes. Ik zeg bewust 'schijnt', want het natuurlijk geen feit, voor elk onderzoek zal wel weer een tegenonderzoek zijn

Een kind heeft recht op beide ouders, indien mogeljk. En beide ouders hebben recht op hun kind. Maar het belang van het kind moet zwaarder wegen. Wij hebben er dus bewust voor gekozen om het bij 'vaker maar minder lang' te houden in het begin. Dat zorgde voor ons persoonlijk voor onhandige weekenden en veel geregel, maar wij zijn van mening dat het voor onze dochter beter is geweest. Op deze manier hoefde ze papa nooit 2 weken te missen (de standaard 'om het weekend' regel), maar zag ze hem gewoon elke paar dagen.

 

Een vader heeft ook recht om zijn kind te zien waarom wordt er altijd van de vrouw uit gedacht? Mijn stiefzoontje was toen hij 2 was elk weekend bij ons na een half jaar was hij hier elke week van donderdagavond-zondagavond... Tuurlijk vond hij het moeilijk en miste hij zijn moeder maar als je het even uit de situatie haalt is dat niet meer dan normaal, ik heb heimwee gehad t/m 12 jaar terwijl ik bij beide ouders woonde...

Hij is nu sinds 1,5 jaar de ene week een hele week bij ons de andere week bij zijn moeder. Dit gaat prima hij heeft er trouwens ook totaal geen problemen meer mee en hechting ook echt niet... hij is ontzettend sociaal en niet bang voor groepen mensen of wat dan ook...

Ik geloof ook echt (uit ervaring) dat een jong kind zich veel makkelijker aanpast aan de situatie voor mijn stiefzoontje is het gewoon normaal dat hij twee huizen heeft... hij weet niet beter... nu kunnen mensen gaan zeggen wat zielig maar de situatie is hoe het is en hij ondervindt er geen problemen van.

Je ziet nu trouwens dat hij meer naar zijn vader (mijn man) toe begint te trekken omdat hij op die leeftijd komt dat papa alles voor hem is... Doodnormaal maar omdat iets in een abnormale situatie is vinden mensen het raar...

 

hmm, als ik kijk naar heo het nu hier gaat, zijn mijn kindjes alleen met mij vertrouwd wat betreft bedrituelen...dus dat is iets wat ik persoonlijk echt goed zou willen opbouwen.
Man probeert wel es die kleine naar bed te brenge maar is altijd een drama, komt omdat ik er ook altijd nog ben ( in huis), wellicht ergens anders niet...of dan moet hij ook langzaamaan iets bedenken hoe ze het beide het fijnst vinen )

ik dnek dat je moet kijken naar de situatie..

ja een kind en vader hebben rehct op elkaar..maar daar heeft het kind niks aan, ( als ze zo klein zijn dat ze daar nog niks van snappen)...dus ik vind dat je met kijken hoe het kind reageert....niet in een situatie gaan dwingen, omdat dat nou eenmaal "moet "

maar wennen moeten ze allebei...alleen ik denk dat het voor beide rustgi aan moet opbouwen ( want ook vader is niet gewend altijd maar met zon te zijn of allerlei dingen ye doen, althans bij ons, man werkt heel veel dus ja)

 

Hier sluit ik me volledig bij aan.

Wil ik wel aan toevoegen dat als het kind zelf om 1 van beide ouders vraagt dat het niet zo moet zijn dat het niet mag omdat het niet zijn of haar dag is ofzo. Zou het dus prettig vinden als de vader van mijn kinderen en ik bij elkaar in de buurt blijven wonen zodat dit ook in de toekomst geen problemen op gaat leveren met school.

(gelukkig is dit hier niet aan de orde en hopelijk blijven we samen).

 

Ben juist 3 kwartier verderop verhuisd om dit soort gedoe te voorkomen, geen gebemoei met ons leven...lkr rustig.

 

Ik weet niet of je iets weet over hechtingsproblematiek, maar dat kan zich twee kanten op uiten: of het kind is erg angstig in sociale situaties en verschuilt zich 'achter moeders rokken' (om het maar zo even te zeggen ). Of een kind is juist totaal niet bang in sociale situaties, kruipt bij iedereen op schoot, praat met iedereen.
Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat dat bij jullie aan de hand is, maar ik hoor dus vaker mensen roepen dat een kind nergens last van heeft omdat het zo ontzettend sociaal is. In onze omgeving meegemaakt met een knulletje dat wel degelijk hechtingsproblemen had en dus werkelijk bij iedereen op schoot klom en iedereen was vanaf de eerste minuut zijn allerbeste vriend, (ook volwassenen dus). Zijn moeder vond hem zo lekker sociaal.... Niet dus. Hardstikke hechtingsgestoord, (zit inmiddels ook op speciaal onderwijs, o.a. vanwege dit, gelukkig).

Even ter info dus

 

Wij wonen in dezelfde plaats als de ex van mijn vriend, wel in een andere wijk maar niet heel ver van elkaar vandaan. We kijken elkaar niet in de pannen als we gaan eten maar we hoeven ook geen half uur te rijden als stiefzoon iets is vergeten bij z'n moeder of zo dan kan ie er nu zelf heen fietsen. Ik vind dat juist wel prettig.

We komen elkaar ook nooit tegen in de stad of bij winkels of zo (nou ja, heel af en toe dan) en we bemoeien ons niet met elkaars leven / situatie, alleen als het om m'n stiefzoon gaat. Maar goed, hier gaat het dus om een co-ouderschap (De ene week is ie 4 dagen hier, de ander week 3 dagen) en misschien is het dan nog anders.

Niet dat het 365 dagen per jaar van een leien dakje gaat hoor, er zijn wel eens onenigheden maar die worden (en daarvoor verdient mijn vriend een applausje want moeders is redelijk halsstarrig ) wel op een volwassen manier opgelost.

 

Ik bedacht me ineens dat ik hier maar heel weinig lees over co-ouderschap, is er niemand hier die het zo doet eigenlijk?

Indien teveel offtopic beschouw deze vraag dan maar als niet gesteld, lol.

 

Hier niet. De ex van mijn man wilde destijds eigenlijk niet eens een omgangsregeling. Dat is via een rechtszaak en mediation uiteindelijk goed gekomen en toen de kids wat ouder werden, kregen die steeds wat meer inspraak in wat ze wilden, wat tot resultaat heeft gehad dat ze er nu om het weekend zijn en de helft zomervakantie en kerstvakantie.
Nu wonen we ook niet in dezelfde woonplaats, dus het kan ook niet eens, maar zouden we wel in dezelfde woonplaats wonen, dan zou zij dit ws niet willen.
Nou moet ik zeggen dat ik zelf niet zo'n fan ben van co-ouderschap, als dat resulteert in halve weken bij moeder, halve weken bij vader, of om de week bij de een en dan weer bij de ander. Dat vind ik toch echt wel een behoorlijk gesleep voor de kinderen. Als wij dichterbij zouden wonen, zou ik het eerder zo doen dat ze op woensdagmiddag ook lekker zouden komen hier, elke week, en na het avondeten dan weer naar moeders om daar lekker te slapen en vanaf daar hun gewone riedel naar school te doen de volgende dag. En dan dus om het weekend hier.

 

Mijn ouders hadden co-ouderschap (althans...dat denk ik). Ik was 5 dagen in de 2 weken bij mijn vader.

Ik ging de ene week dan op woensdag uit school naar mijn vader. Ik sliep daar dan woe/dond/vrij/zat/zon en maandag uit school ging ik weer naar mijn moeder. Dan was ik die hele week en de maandag en dinsdag van de daarop volgende week bij mijn moeder en dan ging ik weer naar mijn vader.

Op het begin ging ik alleen om het weekend naar mijn vader, maar toen heb ik op een gegeven moment zelf aangegeven dat ik graag wat langer naar mijn vader wilde en toen zijn mijn ouders de hierboven omschreven regeling overeengekomen.