Het was met Martijn altijd huilen met wegbrengen naar het kdv. En vanochtend kon hij zonder brullen zwaaien!! Dat voelt een stuk beter dan een huilend mannetje achter laten. Zou hij eindelijk gewend zijn aan het wegbrengen na drie maanden? Wilde het even met jullie delen
Hier gaat het nu na een jaar eindelijk goed!! De afgelopen twee weken zwaait hij ineens naar mama. Ik mag hem alleen niet op de grond zetten, maar een leidster moet hem pakken. Maar, echt heerlijk als je afscheid zonder krijsen kunt nemen.
Mijn kids hebben beide nog nooit gehuild bij het wegbrengen naar het KDV (gingen beide vanaf 3mnd al) maar kan me voorstellen dat dit een verademing moet zijn zeg! Onze jongste gaat al helemaal uit zijn dak als ik parkeer daar, hij weet het gewoon. Ik word met twee armpjes uitgezwaaid..hij is echt altijd vrolijk, ook daar.
Mijn dochter huilde vandaag omdat ze niet naar huis wilde Hartstikke fijn natuurlijk dat ze het zo naar haar zin heeft op het kdv, maar om nu te gaan huilen wanneer ze met mij mee moet is wel weer het andere uiterste. De leidsters zullen wel denken...
Haha huilen met naar huis gaan, ook herkenbaar. Hij heeft het verder ook naar zijn zin dus dat scheelt, dus vond ik het huilen niet erg. Maar nu was het een stuk rustiger en relaxter.
Ja, hier ook een jochie dat niet altijd mee wil. Leiding ishet wel gewend hoor, veel kinderen hebben wel eens zo'n buil. Compliment toch, voor de opvang
En vanochtend weer zonder huilen zelfs toen ik hem aan de leidster gaf kon dat zonder piepen. En nog fanatiek zwaaien ook! Ben heel trots op m'n ventje!
Wat goed, echt een reden om trots te zijn! En ik weet precies hoe je je voelt. Hier heeft het ook zeker 4 maanden geduurd voordat hij me eindelijk uitzwaaide ipv dat ik hem huilend moest achterlaten! (Nu is hij niet meer weg te slaan daar en wil het liefst elke dag, zucht...)
Wat lekekr he, als ze dan vrolijk afscheid van je nemen? Hier was het met Thirza altijd brullen, maar dat was bij haar erg gelinkt aan fysiek niet lekker in haar vel zitten. Van het najaar knapte ze op en ging afscheid nemen bij de gastouder veel beter, tot ze ineens 3 mnd geleden aan de diarree raakte en sindsdien was het weer mis. Nu we eindelijk zover zijn dat we bijna naar de kinderarts gaan, begint haar ontlasting ineens weer beter te worden en hup: sinds deze week is het afscheid nemen weer leuk! Ze rent voor me uit naar binnen, gaat direct met de andere kids spelen en als ik aangeef dat ik wegga, pakt ze m'n hand, brengt me naar de voordeur, geeft een kus en rent weer weg naar de kamer om verder te spelen: ze neemt niet eens de tijd om te zwaaien! En dat laatste vind ik dus heeeeeeeerlijk! Wat fijn dat ze weer lekker in haar vel zit en mama voor een dagje kan missen! My, je gaat zo anders daar weg dan! Heel fijn zo!