Ze rommelen hier de laatste 2 weken met van alles en nog wat, maar inmiddels denk ik dat we weer eens in een sprong zijn beland. Diyana is zo aanhankelijk als het maar kan, en Aldin wil weer eens niet alleen slapen 's nachts. Hebben er nog meer kindjes last van? Merken jullie ook het verschil in gedrag? Ik zie Diyana echt ineens mentaal 'groter' worden. Je kunt ineens hele gesprekken met haar voeren. Niet dat ze zo goed praat, maar ze geeft een reactie op alles wat ik zeg, met woordjes/ handjes/ gezichtsuitdrukkingen. Ze herkent nu ook alle mensen bij naam. Laatst hadden we op bezoek mijn schoonzusje en een klein meisje die allebei Wendy heten. Ze wist heel goed dat ze allebei dezelfde naam hebben, maar ook wie nou 'tante Wendy' is. Dat is echt iets van de laatste weken. Van andere kant is ze ineens enorm ongeduldig, als het puzzelstukje niet meteen erin past, smijt ze die weg. En ze wil constant bij me zitten. Gisteravond heeft ze een half uur over mijn wang geaaid en 'mama' geroepen. Echt om te smelten. Bij Aldin begint de sprong denk ik nu pas. Hij wilde vannacht weer dat we naast hem kwamen liggen. Dat doet die altijd tijdens een sprong. Ben echt benieuwd wat voor nieuws hij allemaal gaat laten zien -> volgens mij wil ik gewoon even mijn ei kwijt
hou op schei uit, mijn dame veranderd af en toe in een klein heksje. Ze is dan drammerig en aan het gillen, niets is goed op dat moment. Dan ook jaloers op haar zusje dat wil je niet weten. Aan de andere kant kan ze ongelooflijk lief zijn zowel naar ons toe als naar haar zusje. Op die momenten kan ze heerlijk knuffelen en "kletst" de oren van je hoofd. Eigenlijk dacht ik dat het met haar continue hebbende oorontsteking te maken had, dat ze dan pijn had enzo (gelukkig krijgt ze over 2,5 week buisjes daarvoor) Maar het kan inderdaad net zo goed weer een sprong zijn. af en toe best vermoeiend moet ik zeggen.... Jij suc6 met je 3 "springende" kinderen!
Hier ook een kleine heks in huis, enorm weer haar grenzen aan het aftasten, slechter eten en veel dromen/huiltjes s'nachts. 's avonds niet naar bed willen (ook al is ze heel moe) en eerst weer een kwartier huilen voordat ze in slaap valt. En dan laten we het maar niet over het middagslaapje hebben (die hebben we gisteren maar overgeslagen)
Hier ook een die weer minder goed alleen kan spelen, veel aandacht wil en goed kan drammen. Viel de laatste tijd ook wel mee tot deze week, nu begint het weer.
Ik merk het de laatste tijd vooral aan het slapen, maar dat is ook door de zomertijd enzo denk ik. Ze slaapt 's middags opeens heel lang, maar doet er wel een uur over om in slaap te komen. Ook is ze idd aan het kletsen/vertellen, leert ze weer meerdere woordjes per dag en ook inderdaad hele "verhalen" vertellen in haar eigen taaltje. Soms ook met verstaanbare woorden trouwens. Van de week was dit het verhaal: Kip, toktoktok, oma? Ja! Ei! Mjamjammmm... Het aanhankelijke merk ik hier niet zo erg als bij andere sprongen trouwens. Knuffelen vindt ze altijd wel leuk.
Hier ook een klein monster die 's avonds niet wil slapen. Enorm aan mij hangt en wat drammerig is. Maar aanzienlijk minder extreem dan de vorige fase (klopt even af ).
Merk het hier ook. 's Nachts veel wakker en daarbij huilen, we 'mogen' niet zonder hem de kamer uit, wil je blijven zien. Hij begrijpt veel meer en doet heel veel dingen na, zoals met armen over elkaar zitten en vingers nat maken om blaadjes in een boekje om te slaan. Ook wel weer erg schattig.
Wat fijn dat het herkenbaar is Ik herken ook veel van jullie verhalen. Ik vind deze sprong inderdaad niet zo heftig als de andere, ze begrijpen nu veel meer. Bij Diyana is het wel heftiger in de zin dat zij nu echt veel fysiek contact met mij nodig heeft. Ze is echt veranderd van een stuiterend kind naar een knuffelbeer dat echt een uur lang met haar gezicht in mijn nek kan zitten.
Ons meneertje is volgens mij sinds deze week de sprong voorbij Hij had een super kort lontje, als iets na één poging niet lukt moest alles het ontgelden, smijten, schreeuwen, huilen, je kan het zo gek niet bedenken! Een hele tijd aan "mama" gehangen, papa mocht niets doen. Slapen ging wel prima (heeft hij ook nog nooit problemen mee gehad). En sinds deze week is die enorme donkere grijze wolk helemaal verdwenen en is hij zo vrolijk als het maar kan! Om alles lachen, goed eten en weer eens luisteren naar wat wij zeggen
Yup, same here! Was even vergeten dat er op deze leeftijd ook een sprong komt, thanks for the reminder! Hoop dat het gauw weer voorbij is, vooral voor hem, want volgens mij voelt hij zich ZO onbegrepen!
HEEL herkenbaar! Ik word momenteel een beetje gek van mijn dreumes. Vooral extreem moeilijk slapen (heeft ze nog nooit zo erg gehad), en ook erg veel behoefte aan fysiek contact. En jengelig, veel huilen, haar zin doordrijven. Ik ben blij dat ik dit lees, het ligt dus aan de leeftijd (mijn dochter is van 28 juli)!
Yep, mijn zoon zit er ook in. Hij kan echt onwijs zeuren, als hij zijn zin niet krijgt wordt hij ontzettend driftig en hij is gewoon echt de grenzen aan het opzoeken, soms heel vermoeiend. Aan de andere kant begint hij ook meer te begrijpen, vanochtend zei hij bijvoorbeeld steeds zijn eigen naam en wijst dan naar zichzelf. Mijn zoon is ook op 23 juli 2009 geboren.
Hier nog zo een. Onze man is van 26 juni 2009 en is de laatste 3 weken ook vaak niet te genieten. Vaak driftig en niets is dan goed, met alles gooien, zichzelf op de grond gooien, huilen. 's avonds wil ie niet slapen, alleen bij ons in bed. 's nachts geregeld weer wakker. En weer heel erg mama's kindje, dus op sommige momenten ook heel aanhankelijk. Nu schreeuwd ie ook alweer een half uur de boel bij elkaar. Ga maar weer eens even kijken... Hoop dat het snel weer voorbij is.
Oh gelukkig...pffff...op het goeie moment lees ik dit topic! Ben net klaar met naar bed doen van onze 20 maanden oude bengel! Tot vorige week niets aan de hand, lachen gieren brullen, lekker slapen! En sinds eergister is het een kleine ramp! Hele dag om niets te keer gaan, gooien en gillen. Niet willen slapen 's avonds...vastgeklampt zitten aan mama's benen de hele dag.Maar inderdaad, het leuke is; de woordjes, nieuwe dingen ondernemen ( hoe frusterend ook soms), het ontdekken! 'K denk altijd maar zo; het einde hiervan is ook wel weer een keer in zicht ...OOIT! Groetjes
Wat leuk al die herkenning!! Diyana is al een klein beetje eruit, qua slapen dan! En ze begint nu echt alles te herhalen wat wij zeggen, zo gaaf!!! En ze weet precies wie wie is, roept nu ook haar broer en zus bij naam. Wat leuk is: mijn zoontje heet Aldin, dat kan ze niet helemaal uitspreken, ze noemt hem nu Adi (mijn nicknaam hier )
Als Mini1 weer gaat gillen weet ik al hoe laat het is: sprongtime! Sjonge, wat heeft die kleine meid een longen en wat heb ik geen trommelvliezen meer in mijn oren! De laatste dagen/week is ze ontzettend veel aan het huilen/dreinen/mopperen/gillen, met dingen gooien als ze iets niet mag of als iets niet lukt, oef.... Hier uit het zich niet in aanhankelijkheid maar juist on opstandigheid en zelfstandigheid. Slapen doet ze verder zoals altijd: overdag wat minder en 's nachts helemaal prima. Hier uit zich het in eten. De pap in de ochtend is al reden om te huilen en ook haar fles in de avond moet het tegenwoordig ontgelden in de eerste instantie, moet ze ook van huilen (om de fles vervolgens helemaal leeg te drinken...). Tja, als ze zo moeilijk doet met de pap, dan haal ik die weg. manlief denkt dat ze is uitgekeken op de pap en wil wat anders proberen, ik denk dat ze ONS aan het uitproberen is . Maarrrrrr.... wat is dit toch ook een ontzettend LEUKE tijd! Dat gebabbel is toch zoooooo ontwapenend! En ze leert zoveel in zo'n korte tijd! Ze begint mensen en kinderen echt bij hun naam te noemen, is lekker aan het kletsen en je kan gewoon gesprekjes met haar voeren en het merendeel is tegenwoordig nog verstaanbaar ook! En ze kan ook rennen wat meer op snelwandelen lijkt, haha! Ik vind het heerlijk en geniet toch ook heel erg tussen het gillen door!
Ik denk dat mijn zoontje de 'sprong' dan inmiddels te boven is. Ik zie inderdaad wel dat hij ineens weer veel meer geduld heeft met puzzelen, boekje lezen begint echt leuk te worden (we kunnen inmiddels samen over het plaatje praten, echt voorlezen lukt nog steeds niet), hij zegt ook heel veel na en ook ineens goed, ook best moeilijke (lange) woorden. Hij begint te tellen (pure herhaling hoor maar wel erg grappig boven op de glijbaan 1,2,3 hop). Dat hele dwarse heb ik ws gewoon anders ervaren omdat driftbuien hier vanaf 13 maanden al erg heftig waren en we nu weten hoe we daar mee om moeten gaan. Maar moest afgelopen weekend nog zo om hem lachen. Oma gaf hem een NEE omdat hij in de tuin wilde stappen en dat mocht natuurlijk niet. Moest jij hem zien kijken. Vanuit zijn ooghoeken oma aankijkend, echt zo'n blik van: hoe durf jij nee te zeggen tegen mij, ik, koning Vincent. Puh. Maar hij stapte niet de tuin in.
@Storm: Er zit bijna 2 maanden tussen jouw en mijn zoontje. Ik wil je niet bang maken, maar Aaron had met 18 maanden zo'n fase en nu ook. Dus sterkte alvast . Hier nog steeds zeuren, dreinen, jengelen, snel boos, gooien etc. etc. En inderdaad echt om alles en niks. Duurt nu bijna 2 weken dus hopelijk niet al te lang meer . Sterkte allemaal!