Gister zijn wij bij de fertiliteitsarts geweest. Een vragenlijst moeten invullen en inwendige echo gehad. Daarop was eigenlijk niet veel te zien. Had gedacht, gezien mijn endometriose verleden, dat er wel weer plekken zouden zitten. Dit was op de echo niet te zien. 1 eierstok leek wel aardig ( klein vochtblaasje van 17 mm erop ) anders kreeg ze niet echt goed in beeld. Dat kan komen door mijn endometriose operatie van 2004. Nu moet manlief dinsdag een potje zaad inleveren en ik krijg nog een onderzoek naar mijn eierstokken. Als die ene kant nou wel goed toegankelijk blijkt mogen we het eerst "gewoon" gaan proberen. Het is dus nog even afwachten hoe dat onderzoek loopt en hoe de zaad kwaliteit van manlief is. Spannend dus nog steeds. Maar nog geen negatief gevoel.
Spannend, Gemma! Fijn dat er zo weinig te zien was. Hebben ze ook gezegd hoelang je dan zelf moet gaan klussen?
Fijn dat het er allemaal tot nu toe goed uit ziet. Idd hebben ze ook gezegt of je het eerst weer zelf moet proberen? en hoelang? Hoelang zijn jullie al bezig voor kindertjes ? als ik mag vragen?
Hahahaha, Marnat is een beetje nieuwsgierig. Zal ik voor Gemma hier gelijk tikken dat wij alweer 4 jaar bezig zijn voor ons kindje, waarvan 2 jaar in de mmm.
Wat een stap en wat spannend hè? Ik hoop voor je dat de resultaten goed zijn en dat je snel zwanger mag worden.
Thnx allemaal!! @Marnat: wij zijn al sinds 2004 bezig voor een kindje, maar niet helemaal in de MMM. We zijn ook een paar jaar met adoptie bezig geweest. Dat is het voor ons niet geworden. Ben in 2004 geopereerd aan endometriose. Sindsdien met adoptie bezig geweest, en dat in 2010 afgerond ( zonder succes ) Dus nu toch echt de stap in de MMM gezet. Hoelang en wanneer we "klussen" moeten is nog niet bekend. a.s. Dinsdag eerst zaad van manlief inleveren. Daarna nog een onderzoek of mijn eileider inderdaad vrij is en zo ja, dan horen we dat. Duurt nog ff paar weken voor we dat horen denk ik. Ik hou jullie op de hoogte!
Gemma, waarom zijn jullie voor adoptie afgewezen? Je heb wel alles doorlopen enzo en dan hoor je dat er geen kindje bij jullie komt wonen?
Gemma@ Dat is ook al een aardige poos 7 jaar pff Ik hoef jou het gevoel dat er nog iets mist zeker weten niet uit te leggen slik en een hele dikke knuf voor jou. Ik hoop en duim dat je het geluk mag bleven meis . Waarom afgewezen voor adoptie? Je hoeft het niet te vertellen hoor als het te pijnlijk is.
Wij zijn niet afgewezen voor adoptie. Wij hebben zelf besloten er niet mee door te gaan. Het is zo`n rare wereld ( vinden wij ) en we kwamen dingen tegen die ons echt heel erg tegen stonden. En dan heb ik het bog niet eens over de moeilijk-te-bewijzen kinder-handel.. We hadden het gevoel dat we telkens over onze grenzen stapten. En op een gegeven moment waren we er klaar mee. De verschillende landen hebben verschillende "eisen" aan adoptie-ouders. ( bijv. leeftijd, inkomen, geloof, eerder getrouwd, etc etc ) Het land waar wij voor in aanmerking kwamen bemiddeld alleen met kinderen die door de staat uit huis zijn gehaald. Dat zijn kinderen die veelal veel geweld en (seksueel-) misbruik hebben meegemaakt. En dan had je bij ons nog het leeftijd-verhaal. Wij kwamen dan in aanmerking voor een kind rond 4 jaar. Toen gingen wij denken : een kind van 4 met zo`n achtergrond..kunnen wij dat? Het is niet zo dat als het niet werkt, je het kind terug kan sturen ( om het maar even plastisch neer te leggen ) Je moet er voor 200% achter kunnen staan. Dat konden wij niet. Dus zijn wij, heel spijtig, gestopt met adoptie. En aangezien wij de MMM "overgeslagen" hadden, doen we die nu. De meeste mensen zullen het andersom doen. hahaha Ik was in 2004 wel een beetje "klaar" met het ziekenhuis gebeuren, daarom gingen wij toen niet verdeer in de MMM en zijn wij voor adoptie gegaan. Pfff dat was een heel verhaal. Hopelijk wat meer duidelijkheid voor jullie? Liefs, Gemma
Gemma, wat knap om, na jaren in die molen, je grenzen vast te houden en die weg op te geven. Ook dapper dat je nu wel in de mmm stapt. Het is geen makkelijke weg, maar we houden moed dat we hierdoor wel een kindje krijgen. Wij gaan geen adoptie doen omdat manlief al 40 is. Als we nog nog door die molen moeten krijgen we een 'oud' kindje. Dan hadden we jaren geleden moeten starten, maar adoptie komt niet voor in ons woordenboek. *Als dit mensen tegen de borst stoot, sorry.*
@Timon: Ik kan het me helemaal voorstellen dat je niet een "ouder" kindje zou willen via adoptie. Ja, in adoptie-land is dat taboe om te zeggen, dat klopt. Maar als je een kinderwens hebt denk je toch in eerste instantie aan een kind dat je van baby af aan bij je hebt?? Ik vind het heel logisch hoor.
Een super goed resultaat eigenlijk. Hij moest minimaal 20% hebben en hij heeft 99,7% !! Feestje!! Hahahaha nee, dat niet maar ben er wel erg blij mee. Ook heeft ze bij mij geen endo meer kunnen vinden op de echo ( ze heeft de echofoto`s goed bestudeerd ) Dus.. als ik straks op het goeie BMI zit ( nu nog wat aan de hoge kant ) dan mag ik stoppen met de pil en gaan we kijken of en hoe mijn cyclus opgang komt.. Spannend. Ze wil dat we het eerst gewoon gaan proberen. ( IVF kan altijd nog, zei ze ) Kortom, een resultaat waar wij erg blij mee zijn tot dusver! Hoe is het bij jullie eigenlijk?? Groetjes Gemma
Gemma, gefeliciteerd met de mooie uitslagen. Hoelang gaan jullie het zelf proberen? Gisteren een goede werkdag (3 uur re-integratie) gehad. Helemaal blij mee, want steeds ging ik zo enorm over mijn grens en nu.. niet. Lekker een weekend zonder afspraken.
Vandaag een dikke tegenvaller. Kreeg te horen dat ze toch nog een kijkoperatie willen doen om te kijken of de endo echt wel weg is.. Hm.. heb hem eerder gehad en dat viel me toen smerig tegen. Pff... Maandag moet ik heen om intake voor de operatie en bloedprikken.. Zit hier he-le-maal niet op te wachten.
Dat is echt balen om te horen. Hadden ze eerder gezegd dit niet nodig te vinden of waren ze er toen nog niet uit? Ik hoop dat 'ie dan maar snel achter de rug zal zijn. Heel veel succes.
Daar hebben we het nooit over gehad. Ik had het idee dat die echo voldoende beeld had gegeven.. Blijkbaar niet. Maandag moet ik heen om dit te bespreken en bloed te prikken etc. Vind de operatie opzich niet zo erg, maar ik heb hem eerder gehad en had toen nogal last van de uitwerking van de narcose en de wondjes. Dus weet een beetje wat me te wachten staat en daar heb ik totaal geen zin in. Ook die onzekerheid nu, van stel dat het helemaal mis blijkt te zijn weer en ik krijg slecht nieuws.. Aan de andere kant, als er nu nog wel een obstakel zou zijn wat evt. vorholpen kan worden is dat wel fijn. stel je voor dat we het gewoon hadden geprobeerd en ik werd maar niet zwanger door dat obstakel, dat zou ook niet fijn zijn. Dus het is heel dubbel.
Als het niet eerder met jullie is besproken dan is het gek dat ze er nu ineens mee naar voren komen. Maak het wel duidelijk voor jezelf.