hehe ik vond het ook nog wel meevallen... de weeen dan he...want ik heb gelukkig niet de 9 pond eruit hoeven te persen... de 24 uur weeen zou ik zo nog een x overdoen!
Oh nee! De moed zakt me echt in de schoenen. Maar ja,zal wel moeten er is geen weg meer terug . Ik hou maar in mijn achterhoofd dat we er op gebouwd zijn. Maar wat zal ik blij zijn als dat gedeelte achter de rug is en we dan lekker kunnen gaan genieten van de kleine.
je vroeg er zelf om haha had je ons geloofd als we zeiden nee joh bevallen... doet echt geen zeer of is vergelijkbaar met een splinter Weet je voor je het weet is je bevalling voorbij en daarna vergeet je stukje bij beetje de heftigheid. helemaal vergeten zal je het nooit. succes he!
Wat bij mij het meeste pijn deed waren puur de weeen die het laatste beetje ontsluiting regelen... bij mij duurde het in totaal 6 uur waarvan de laatste 2 uur echt heel erg pijnlijk waren... De persweeen waren verschrikkelijk maar het moment dat je dan wordt verteld dat je mag gaan meepersen is echt een opluchting! En inderdaad als je de kleine eenmaal op je borst hebt liggen dan ben je de pijn al vergeten... Veel succes! Het gaat helemaal goed komen! Liefs, SoSweet
Beter deze antwoorden dan een lulverhaal... Een collega had tegen mij gezegd: Och Maudje,als je je knie heel hard stoot doet meer pijn... Nou,ammehoela! Die heb ik ook de volgende dag gebeld met de mededeling dat ze dat nooooooooit meer tegen een zwangere vrouw moest zeggen! Meid,vrouwen zijn er tegen bestand om te bevallen. Ik heb een superzware bevalling gehad (kindje was een sterrenkijkertje) met 24 uur weeën maar ik zou het zo overdoen,als je je kindje in je armen houd is alles de moeite waard geweest. Je voelt je daarna zo trots! Ik wens je veel succes en een voorspoedige bevalling, groetjes!
Ik vond het op dat moment de ergste pijn die ik ooit had gehad... maar inmiddels weet ik eingelijk niet meer hoeveel pijn het deed
ik had er rekening mee gehouden dat ik een keizersnede zou krijgen, maar uiteindelijk is Dyon op de normale manier geboren (nou ja, normaal... ben ingeleid met 42 weken en er kwam een vacuüm aan te pas). Maar ik ben zooooo blij dat ik het zelf heb mogen doen! Het was de allermooiste ervaring van mijn leven en ik ben stiekem heel erg trots op mezelf! Natuurlijk zijn weeën vervelend, maar ik heb me niet laten kennen en dacht continu dat het nog veeeel erger zou kunnen worden. Als je daar maar rekening mee houdt dan is het echt wel te doen! Het allerergste vond ik de allerlaatste centimeters ontluiting, toen er ook vreselijke persdrang bij kwam. Dat was echt niet leuk en toen heb ik ook gesmeekt of ze wat voor me wilden doen. Maar op dat moment mocht ik gelukkig al meepersen. Poeh, wat een verademing was dat! Ik kan me eigenlijk niet eens meer herinneren dat het persen pijn deed. Ik denk iedere dag wel een paar keer aan mijn bevalling terug en ik heb er alleen maar goede herinneringen aan!
Ik vond de weeen echt v-r-e-s-e-l-i-j-k. Vanaf het begin af aan toen ze al om de 3 minuten kwamen, heel, heel erg heftig en nauwelijks weg te puffen. Ik wist niet dat ik zo ontzettend veel pijn zou kunnen verdragen. Wat mij op de been hield is het idee dat elke wee weer voorbij gaat. Je voelt hem aan komen rollen, bereikt zijn hoogtepunt en daarna ebt het weer weg. Bij mij was wel op een gegeven moment dat er geen pauzes meer tussen de weeen zaten, maar dan zijn er altijd wel mensen om je heen die je erdoorheen helpen. Het gaat echt allemaal voorbij en je lijf kan meer hebben dan je denkt, echt waar. Daarna kun je en mag je alleen maar heel erg trots zijn op jezelf! Groetjes, Emma
iedere bevalling is anders.... maar ik vond de weeënstorm erger als het daadwerkelijke persen. misschien dat het ook met je pijngrens te maken heeft...
Voor mij was het ook een hel. En ik heb tijdens de bevalling gezegd nooit meer een 2e. Jelina is nu 9 1/2 maand en ik zeg nog steeds, nooit meer een 2e. Ik moet wel zeggen dat de persweeen een genot waren ten opzichte van de gewone weeen. (buik, rug en been. Ik had alles tegelijk.) Sorry meid niet veel positiefs hier, maar heel veel succes. Groetjes Vera
Een bevalling is geen pretje maar toch op dat moment krijg je echt een soort oerkracht over je. De pijn heeft bij mij nooit het punt bereikt van dit ga ik niet meer trekken ofzo. Ik dacht bij elke wee aan een zee die op kan zetten en dat ik een palmboom was in het zand die dreigde meegezogen te worden, hahaha vraag me niet waar dat idee vandaan kwam maar het hielp wel.
Ik vond de weeën ook verschrikkelijk! Nu kwamen ze bij mij doordat ik ingeleid werd ook direct al om de 2 minuten en 1 minuut lang. Hierdoor had ik ook geen tijd om bij te komen tussendoor, maar ik vond het echt een ramp! Dacht echt, dit trek ik niet. Nou ja, ik dacht het niet alleen, ik riep het ook... Toen kreeg ik gelukkig een ruggeprik.
Eens met Chantal! Ik had het veeeeel erger verwacht en vond het eerder ongemakkelijk dan pijnlijk. Mn ademhalingsoefeningen deden ook wonderen trouwens. groetjes en succes! Marit
Maak je niet te druk, pijn ja dat doet het, ik vond de ontsluitingsweeen het ergst maar ja die duurde ook al 32 uur bij mij. Als je eenmaal mag persen voel je geen pijn meer, tenminste ik niet! Het is bij iedreen anders en je kunt je er niet op voorbereiden hoe de pijn zal zijn, ik wens je een fijne bevalling toe!
Ik ben in sept.2005 bevallen van een prachtige zoon, nu dus 2 jaartjes. Weeen zijn echt afschuwleijk, ik heb ze gehad vanaf zondagnacht half 2 tot de dinsdagochtend. Mijn zootje was dinsdagochtend net voor de middag geboren. Die weeen? NEE die liever niet, had er vaak 3 over elkaar heen. Persweeen? HEERLIJK De uidrijving/bevalling? HEERLIJK Na zo'n 2 uurtjes was ik alweer lekker beneden in de woonkamer en zie tegen de kraamhulp: Ik zou de bevalling zo weer overdoen, behalve dan de weeen. Het kan dus ook anders en je moet er rekening mee houden om gewoon lekker rustig in jezelf te keren, geen gezeik of gepraat aan je hoofd en proberen jezelf rustig te houden. Ik wa s ook als de dood dat ik het niet zou kunnen, maar op dat moment is alles toch heel erg lekker gegaan. gr.
Ook ik vond het erg meevallen . Ik had er erg tegenop gezien. Een uur voordat de weeen begonnen belde ik nog met mijn moeder dat er echt in de verste verte nog niks in aantocht was! 8) Toen braken de vliezen en een kwartier later barstte de weeenstorm los. In eerste instantie veel darmkrampen, die alsmaar heviger werden. Tot ik uiteindelijk moest toegeven dat het geen darmkrampen meer waren, maar weeen. Na iedere wee was ik de pijn alweer vergeten en ik weet nu ook niet meer hoe het voelde. Ik weet nog dat ik tussen de weeen door dacht: als dit het is, valt het allemaal reuze mee! (om vervolgens tijdens een wee te roepen "ik wil niet meer...") De persweeen vond ik niet heel pijnlijk, maar wel erg intensief en vermoeiend; het was echt een oerkracht die door je lijf buldert en op de een of andere manier vond ik het erg bevrijdend dat ik iets kon doen (toen ik eenmaal de angst overwonnen had). Ik had krachtige persweeen, maar haar hoofdje lag verkeerd voor de opening, dus is het uiteindelijk een vacuum geworden. Dat was overigens behoorlijk pijnlijk, maar da's wel snel voorbij! Maar al met al is het dus erg meegevallen ; het heeft ook maar 6,5 uur geduurd (incl. ruim 2 uur persen & naar het ziekenhuis vertrekken) en ik heb geen seconde gedacht dat ik pijnstilling nodig had.
Poeh, niet veel opbeurende verhalen zeg! Gelukkig is mijn bevalling nog een heel eind weg, maar uiteindelijk komt hij/zij er ook bij mij uit. In mijn omgeving gelukkig ook wat positieve verhalen gehoord en wat tips gekregen over pijnbestrijding. Een collegaatje zag er zo tegenop dat ze vooraf al pijnbestrijding heeft aangevraagd. Is geen gebruike manier, maar wel mogelijk. Zij is echt geheel pijnloos bevallen. En heeft het mij van harte aanbevolen. Ik wil het op de natuurlijke manier gaan proberen, maar wil wel bevallen in het ziekenhuis. Mocht ik het niet trekken dat er veel hulpmiddelen in de buurt zijn. Persoonlijk vind ik pijn niet meer van deze tijd en bovendien kan je het verzachten, dus waarom daar geen gebruik van maken? Iedereen succes met bevallen! groetjes, Aurelie
hihi je vroeg er idd zelf om Bedenk maar zo...iedere vrouw kan het dus jij ook! Bij mij waren de ontsluitingsweeën vanaf het begin af aan heel heftig, maar je kan ook net zo goed 'ineens' 8 cm ontsluiting hebben zoals hier ergens werd gezegd. Het persen daar heb ik echt totaal geen pijn van gehad. eerder opluchting. Ik heb de hele zwangerschap gedacht...als ik maar geen vacuumbevalling krijg. zag ik zo tegen op. Maar op het moment zelf was ik heel blij dat ze me gingen helpen en boeide het me helemaal niks meer. Heb zelfs helemaal geen pijn gevoeld van de vacuum
Nou dan kom ik ook nog even bang maken Nee zonder gekheid. Mijn vliezen braken om 10 uur 's ochtends en vanaf dat moment de hele dag weeen zonder pauzes. Ik heb de hele dag in een roes gezeten en het echt helemaal alleen gedaan. De weeen waren buikweeebn en goe dop te vangen in bed en onder de douche. Maar ook ik heb het echt heel zwaar gehad met het laaste stukje ontsluiting. Ik moest persen maar het mocht niet. Nou ik kan je zeggen: er mag zoveel niet, maar het is gewoon zo dat je meeperst. tenminste ik wel. Ik vond het persen heerlijk, maar een uitputtingsslag. Dan komt inderdaad het moment dat je lijf jou zelf overneemt en je kindje naar buiten gaat werken. Hoe moe je ook bent je lijf gaat door. Na 1.1/2 uur was bij mij de pap op, ook ik had een sterrekijker, en ik was blij dat de gyn me ging helpen met de vacuum. Toen ging het allemaal zo snel en na 2 weeen lag luuk op mijn buik. Ik bijna volledig uitgescheurd en doodmoe, maar toch zo intens gelukkig en vooral opgelucht. Toen luuk er was, waren de weeen gelijk weg en voelde mijn lijf weer normaal (tot aan mijn navel ) Ik heb laatst tegen een collega gezegd dat het echt heel zeer doet, aar dat ik het haar gun om de ervaring mee te maken, want het is zo mooi! Dus ook voor jou: ik heb een aardig pittige bevalling gehad, maar toch wens ik jou een natuurlijke bevalling toe. Het is het mooiste wat je overkomt let maar op! Succes liefs
Hoi Aurelie, Ik dacht er in eerste instantie net zo over als jij, maar gaandeweg de zwangerschap werd ik minder angstig voor de bevalling en na het lezen van Veilig Bevallen, was ik om: ik wilde thuis bevallen (en daarmee is in eerste instantie pijnbestrijding dus niet mogelijk). Wel in mijn achterhoofd dat het zh maar 10 min. weg is en dat daar 24/7 pijnbestrijding voorhanden is mocht het nodig zijn (zoek trouwens uit wat het beleid in jouw zh is; het is overal anders). Ik ben erg blij dat ik het zo heb gedaan, ook al is het staartje toch in het zh uitgevoerd. Door thuis te blijven heb ik het idee dat ik het beter aankon; ik was meer ontspannen omdat ik in een bekende omgeving was. Persoonlijk heb ik het zh deel als onpersoonlijk en klinisch ervaren (maar er moest natuurlijk snel gehandeld worden) met weinig ruimte voor mijn wensen. Wellicht is dit anders als je al in een eerder stadium in het zh aankomt. Voor een mogelijk volgende bevalling zou ik weer veel liever thuis bevallen en ik hoop dat ik dan ook voor het staartje thuis kan blijven. Kortom: ik probeer hier echt geen pijnlijke of thuisbevalling te promoten (al lijkt het daar teruglezend wel een beetje op ) , maar denk er goed over na waar jij je het prettigst zal voelen! En DE tip uit het boek: hou je opties open. Beslis pas definitief als je bevalling begonnen is, dan weet je wat het is en waar je je het beste zult voelen: de vertrouwdheid van thuis of de zekerheid van een zh. Heel veel geluk en succes bij jouw bevalling!