Ik vond de bevalling ook pijnlijk maar je weet waar je weet waarvoor je het doet en je krijgt er iets ontzettend moois voor terug. Maar ik vond het nou niet zo erg dat ik het nooit meer zou willen. De pijn kon ik op het laatst best goed de baas zijn toen mn ruggenprik was uitgewerkt. Hard puffen iedereen om me heen pufte gezellig mee Het is geen lolletje maar het is pijn met een functie.
ik heb er 3 jaar over nagedacht om weer zwanger te raken, bevallen was mijn ergste nachtmerrie.Had ook heleboel complicaties hoor, ik had ook been- en rugweeen die zo erg waren dat ik er verlammingsverschijnselen van kreeg. Op de dag van vandaag ken ik me alles nog herinneren incl de pijn. Gelukkig is het bij iedereen anders en is het ook een momentopname; je heb geen weken pijn. Ik hoop dat de volgende bevalling wat meer pijnloos mag zijn!
Daar heb je absoluut gelijk in Denise! Het is functionele pijn. Het punt is alleen dat ik tijdens de weeen niet wist dat het weeen waren wat ik voelde.... Was nl pas 34 weken zwanger en die ochtend op controle geweest. Ik zei dus tegen de gyn: ik heb elke keer zulke pijnlijke krampen die steeds weer terugkomen! Zegt ze: oh dat zijn oefenweeen, heel normaal! Achteraf bleken het dus wel degelijk echte weeen te zijn geweest. Maar ik weet nog wel dat ik dacht: als dit oefenweeen zijn, hoe moeten echte weeen dan wel niet voelen?
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit bnog wel honderd keer zou kunnen doen. Ik heb meer last van mijn ongesteldheidspijnen dan dat ik van de hele bevalling heb gehad. Het duurde bij mij drie uurtjes en heb (sorry dat ik het zeg) genoten van het moment. De weeen kon ik gemakkelijk op vangen en heb vier keer moeten persen voor ze er was. Ik heb dus een hele makkelijke bevalling gehad en daarom zeg ik ook dat ik dit nog wel honderd keer zou kunnen. Maar ja niet elke bevalling is het zelfde en niet iedereen ervaart pijn het zelfde. Zij wel tegenmijn man, wanneer gaan we voor de volgende maar hij wou eerst even wachten. De kleine meid word de 14de vijf maanden en we genieten nog elk moment van haar.
Ik vond de pijn goed te doen... Alleen laatste twee centimeter ontsluiting vond ik heel zwaar, toen ik eenmaal mocht gaan persen heb ik geen pijn meer gehad! Ik heb zelfs de knip niet gevoeld...
De bevalling van mijn dochter stelde niks voor (vergeleken bij die van mijn zoon). Ik zat gelijk in een weeënstorm maar dat duurde maar 3 uur. En ik heb maar 24 minuten persweeën gehad die ik zelf tegenhield want het persen deed mij te veel pijn. Ik heb 4 keer serieus geperst en toen was ze er. De weeën heb ik niet ervaren als pijnlijk, de persweeën ook niet. Alleen dat een kind 'er doorheen moet' vond ik pijnlijk. De bevalling van mijn zoon is een ander verhaal. Ik moest per sé met spoed naar het ziekenhuis wegens zwaar bloedverlies. Vanaf het moment dat ze de vliezen hebben gebroken en het moment dat hij eruit was zat één uur en 49 minuten. Het was een ware hel voor mij. Ze hebben de ontsluiting voor mij geregeld (in andere woorden: mij lekker uitgerekt) en ik kreeg maar geen weeën. Uiteindelijk kreeg ik een prik die persweeën op gang helpt. Nou dat prikkie was een wonder! Drie keer persen en hij lag op m'n buik. Ik was eigenlijk al onderweg naar de ok voor een keizersnee maar gelukkig voor die ene prik! Die bevalling was een ware hel. Ik heb door die prik ook behoorlijke na-weeën gehad. Maar weeën vind ik persoonlijk niet pijnlijk dus dat viel wel mee. Zo zie je maar weer dat geen enkele bevalling hetzelfde is. En je moet het echt maar over je heen laten komen: er is er nog nooit eentje blijven zitten!
De eerste bevalling heeft zo'n 12 uur geduurt en pijn heb ik gehad bij zo'n 7 cm ontsluiting. Toen begonnen de weeen echt zeer te doen. Ook het staan van het hoofdje deed goed zeer. Het persen vond ik goed te doen. De tweede bevalling heeft 50 minuten geduurt en deed vreselijk zeer. Ik had buik,rug,been en persweeen tegelijk. En dat doet zeer! De derde bevalling duurde 3 uur en pijn? Heb ik niet gehad. Ik heb twee uur weeen thuis opgevangen en tussen door gewoon nog opgeruimd en gepraat met manlief. In het zh aangekomen bleek ik 10 cm ontsluiting te hebben en zijn mijn vliezen gebroken. Nog geen drie persween later was hij er. Nee pijn heb ik zeker niet gehad. Zo zie je maar elke bevalling is anders en elke vrouw beleeft pijn anders.
Dan maar weer even een positief verhaal! Ik vond het hartstikke meevallen! Had vooraf ook echt een "ik zie wel"-houding, aangezien het weinig zin heeft je er voraf heel erg druk over te maken. Mijn bevalling duurde maar 3 uurtjes. Na 1 uur had ik al persweeen, maar dat wist ik dus niet. Ik dacht: nou, als dít de eerste weeen zijn en het dus alleen nog maar erger gaat worden, dat hou ik niet vol! Het deed dus veel pijn, maar toen ik eenmaal wist dat dat de persweeen al waren (en dus de 'ergste' weeen) vond ik het meevallen. Ik heb bijv. in het verleden veel last gehad van een ernstige spastische darm, en de pijn was maar een fractie erger dan die pijn. (het duurde wel langer....). Ik moest met persweeen nog naar het ziekenhuis, en het zitten in de auto was wel vervelend, je wil zoooooooo graag persen maar dat mag dus niet. Dat is pijnlijk.... het voelde bij mij alsof er vanuit het midden van mijn buik een soort van "bom" ontplofte en alle kanten op straalde, met vooral druk naar beneden. Het moment van geboorte vond ik meevallen, het voelt zó natuurlijk en deed vrijwel geen pijn. Alles bij elkaar vond ik het veeeeeeeeel minder pijn doen dan ik van tevoren dacht!
Laat het gewoon over je heen komen. Voor iedereen is de pijn anders. Heb zelf (helaas) twee heftig bevallingen met complicaties gehad maar als je die kleine op je buik hebt liggen is elke pijn de moeite waard geweest. Bijna elke moeder zegt na een bevalling "nooit meer" en ben alle moeders hebben meer dan 1 kind dus dat zegt genoeg. Succes met je bevalling straks. Silly
KLopt! Maar ik zei een kwartier na mijn bevalling: "Zo wil ik er nog wel tien!" Gelukkig zijn er dus ook uitzonderingen, ik wens iedereen zo'n bevalling toe als de mijne!
op het moment zelf dacht ik weer : waar ben ik aan begonnen? maar het is mijn derde en als het echt zo erg was, was het wel bij een gebleven. ik ben thuis bevallen en heb geen pijnbestrijding gehad. en ook ik heb na de bevallingen van de eerste 2 geroepen dat ik nog meer kids wou. helaas blijft het voor ons bij 3....
Ik was denk ik wel in staat om een muur doormidden te trappen, de pijn is venijnig en je word er zooo moe van. Maar toen kreeg ik nog net "op tijd" een ruggeprik en ja, dan valt het weer allemaal mee (lang leven bevallen in het buitenland!). Ik vind de kraamtijd naarder en heb echt maanden gedacht hoe mensen in godsnaam 4 kinderen kunnen krijgen, maar dan opeens breekt de leuke tijd aan en ben ik helemaal in wonder van mijn kleine wonder en zou ik het zo weer doen en weer en weer, ja, alleen begin in zwaar.
Gewoon over je heen laten komen, er is geen weg terug meer Maar zonder flauwekul... Het deed onwijs zeer! Echt pijn, verschrikkelijk gewoon! Maar zoals ook sommige al aangaven, je weet waarvoor je het doet. Ik had de hele tijd in gedachten: "morgen is het voorbij en heb ik een prachtige baby in mijn armen"! Die gedachte hield ik vast! Toen Joris eenmaal geboren was was ook alle pijn weg en toen ze ook mij vroegen of ik nog een 2e wilde was meteen mijn antwoord JA! En de bevalling duurde bij mekaar 14 uur en eindigde met de vacuumpomp!
wat is een sterretje ofso waar sommige het over hebben? k zie heel erg op tegen de bevalling..ik heb tijden dat ik nachtmerries heb en tijden dat ik denk ik kan het aan net zoals iedereen die een kind heeft gehad..Nou ik moet mezelf nog wat moed inspreken
poeh, wat een rampverhalen allemaal zeg! Ik ben inmiddels ervaren na 3 x bevallen.De eerste was geen pretje, de twee erna ging beter. Pijn? Ja , pijn doet het! Maar je kan het hebben, hoor, De ervaring leert inmiddels....probeer te ontspannen, niet in paniek raken, rustig blijven, en op je ademhaling letten. Dan krijgen de natuurlijke stoffen (endorfines, soort natuurlijke pijnstilling, die je lichaam aanmaakt( de meeste kans om vrij te komen. Tja, het persen! Zeker geen pretje. Hoe voelt dat? Nou...alsof je een sinaasappel door je neusgat naar buiten moet duwen Maar dan is het einde in zicht, op het moment dat het het meest pijn doet, wordt je kindje geboren. Echt een onbeschrijfelijke ervaring. Ik was meteen de pijn vergeten, en zoooo trots en voldaan. Ook bizar, zeker bij onze laatste baby, bijna 9 pond Ik beviel op de baarkruk, en zag haar geboren worden , ik dacht meteen"hoe ontzettend groot, hoe kan dit uit MIJ komen, haha" Ach ja, ook ik riep na de eerste"noooit weer"" maar inmiddels ben ik drie kinderen verder, allemaal op natuurlijke manier geboren, ik had het niet anders willen doen. succes!
ja ik vond het ook ontzettend pijnlijk. ik ben van mezelf een harde bikkel moet ik zeggen en had wel verwacht dat het pijn zou doen maar dat ik het wel zou kunnen handelen... maar dat was absoluut niet het geval! ze zeggen dat je het vergeten bent zodra je kleintje op je buik ligt,maar ook dat had ik niet. pas na een week kon ik er wat luchtiger over praten.
Ik ben echt niet kleinzerig (hoe schrijf je dat? ) maar bevallen was voor mij echt hel op aarde op dat moment. Maar ik weet zeker als ik geen 10uur ruggeweeen had gehad dat ik het veel makkelijker had gevonden. Ik kreeg weeenopwekkers en hierdoor kon ik mijn rugweeen gewoon niet meer opvangen, kan sowieso niet haah maar het was afschuwelijk. Op een gegeven moment moest ik gewoon zo hard huilen omdat ik zoveel pijn had en ieder keer buik/rugweeen ieder 5 minuten en erbij elke wee kotsneigingen was ik wel gesloopt na 10 uur. Uiteindelijk ruggeprik gevraagd want ik dacht als ik nog moet persen dan red ik het niet.
Ik vond het een geweldige ervaring en zou het vanavond zo over willen doen! Ik heb geen echte pijn gehad die ik niet te houden vond. Tuurlijk het voelt niet altijd even prettig, maar pijn heb ik niet gehad. Ik heb me heel goed kunnen ontspannen door me op mijn ademhaling te richten. Daardoor bleef ik ook heel rustig. Prachtig vond ik het! Pim