Hahahahahha Ik ging ook los toen de verloskundige die kwam melden dat er nog 2 dames voor mij waren voor een ruggenprik Of dat ik de toco meter al op zag lopen en wist: #*#&&!*# komt ie weer
Hier was t meer whaaaaaaaaaargh nee he en dan binnensmonds maar duidelijk herleidbaar op intonatie " mtffff takke weeën" . Bij beenweeën is dat volledig legitiem, t helpt niks, je kan er geen zak mee. Volgens mij een foutje van de natuur ofzo.
Een bevalbad en mijn man, meer had ik niet nodig. Bij elke wee niet proberen te verzetten tegen de pijn en denken ‘gvd wat doet dit zeer’, maar proberen te visualiseren dat je bekken opent en de baby verder zakt en dichter bij jou komt. Klinkt wat zweverig, maar hielp mij echt. Verder zaten we gewoon wat te kletsen met de kraamhulp en verloskundige, gezellig met z’n 4en in/rondom het bevalbad wat om de 1,5 minuut onderbroken werd door zo’n stomme wee. Maar goed, ik heb makkelijk praten want mijn bevallingen duurden tussen de 5 en 7 kwartier. Kan me voorstellen dat wanneer je de hele dag bezig bent je wel behoefte hebt aan wat meer spullen of afleiding.
Mn yogabal, geen gedoe aan m'n lijf en mn eigen bubbel. Laat mij maar mn ding doen op die bal. Oh en een verloskundige die een keer zegt dat ik op mn ademhaling moet letten
Ziekenhuis: ik vond eigenlijk weinig onmisbaar behalve het feit dat de artsen en verpleegkundigen heel goed met mij overlegden en me op de hoogte hielden.
Ik ben wel van de yoga en ik heb dit echt geprobeerd maar het werkte bij mij voor. geen. meter maar ik mocht helaas dan ook niet meer in het bevalbad vanwege alle infuzen enzo De ruggeprik ervaarde ik dus ook wel als vrij onmisbaar.
Rust en stilte. Liefste niet tegen me praten en al helemaal niet aan me komen, gewoon afblijven ik vond zelf wel een houding. (behalve mijn man die mijn onderrug tot moes drukte en WAT een lekker gevoel was dat tijdens de weeën)
RUST in de kamer. De verloskundigen en mijn man moesten vooral ophouden met hun geklets Mezelf kunnen afzonderen, bij de 2e lag ik in bad, in de badkamer van de verloskamer. Zo min mogelijk mensen om mij heen en heerlijk in mijn bubbel.
Dit inderdaad, zo weinig mogelijk mensen en vooral rustig in mijn eigen bubbel. Vandaar dat ik, buiten mijn man om, ook geen extra persoon zou willen meenemen die nog extra op me "let" en gaat kletsen etc. Je voelt je op een gegeven moment zo ongemakkelijk dat de rust echt het fijnste voelt, althans voor mij.
Haha herkenbaar bij beide bevallingen echt in m'n bubbel en echt regelmatig gezegd niet praten doe je ding en praat niet haha en m'n vriend drukte op m'n onderrug schelden schreeuwen enz niet gedaan, geen pijnstillers gewoon luisteren naar je lijf die verteld het. Oja en goed op je ademhaling letten. (Ps weet dat er ook andere situaties zijn)
Goh helemaal niks. Mijn telefoon Ik heb 4 relaxte bevallingen gehad met een ruggenprik en kon echt niet zonder m’n telefoon. Op ZP kijken, boodschappen bestellen, Netflixen, facturen betalen.. op een gegeven moment kon ik me niet meer concentreren en kwam de baby altijd al bijna.. onmisbaar: een ruggenprik en appelsap. Heerlijk tussendoor koude slokjes appelsap. Bij alle bevallingen gedaan. Ik denk dat ik bij alle bevallingen zo een liter op heb. Ze lieten het pak altijd bij me staan.
Ik denk dat ik hetzelfde zou hebben gehad maar ik drink dus de gehele bevalling appelsap. Altijd gedaan. Zie mijn post hierboven.
Oh ik vind bevallen zo geweldig. Ik wil nooit meer zwanger zijn maar zou zo nog wel 20x willen bevallen!
Onmisbaar? Tja. Eigen bed, complete rust in eigen bubbel waren misschien belangrijkste. Alleen VK mocht tegen me praten. En bij derde veel van die celstofmatjes en de bedpan omdat ik platte bedrust had bij gebroken vliezen en het bij iedere beweging eruit gutste. Zwaar irritant...
Ik was tot in de puntjes voorbereid. Koffer mee met werkelijk alles wat je maar kan bedenken. Alle tips gelezen over gedimd licht en weet ik het wat. Echt, niemand is ooit zo goed voorbereid haar bevalling in gegaan als ik. En puntje bij paaltje heb ik alleen met telefoon gelegen en geslapen en gekletst met man. En pijn geleden en geschreeuwd niks van alle voorbereidingen is terecht gekomen. Maar zou het de volgende keer weer zo doen hoor, aard van het beestje om voorbereid te zijn. Geen idee of je inmiddels bevallen bent, maar anders succes!
Uiteindelijk vond ik de ruggenprik het meest belangrijke/onmisbare, haha! Dat, en dat men (mijn partner en het ziekenhuis personeel) zo min mogelijk aan mij zat.