Hier ook gepest. Op de basisschool van groep 4 t/m 8. Meiden sloten me buiten, scholden me uit, vertelde leugens over me, en klein lichamelijk geweld zoals haren trekken en duwen. Jongens sloegen en trapten echt. Ik was verlegen en durfde niet goed voor mezelf op te komen. Mijn zus zei altijd dat ik moest negeren en dat deed ik braaf maar dat hielp niks. Op een gegeven moment kon ik het niet meer negeren en dan knapte ik altijd waardoor dat weer een heel spektakel was. Het ging tot doodsbedreigingen aan toe. Op de middelbare school was ik in de eerste klas nog steeds vaak het haasje maar niet meer elke dag. Vanaf de tweede klas werd het minder maar nog steeds waren er wel de 'coole' kinderen die dagelijks me door het slijk moesten halen maar ik was dan niet de enige meer. Ik was ook bangig geworden door alles dus snel het haasje. Ik ben toen nog een keer in elkaar getrapt. Het meest pijnlijke was dat ik toen met een paar andere meisjes was in de derde klas meen ik en die liepen gewoon weg terwijl ik op de grond lag en in mijn buik getrapt werd. Weet je welk gevoel dan overheerst? Schaamte, van mijn kant. Nu denk ik ZIJ hadden zich moeten schamen. (Oei en dit onderwerp maakt me zo boos blijkbaar dat ik mijn dochter een enorme uitvlieger geef die ze niet verdient). Ik heb later een eetstoornis gehad, negatief zelfbeeld, depressief noem maar op.Ik heb mijn opleiding niet af kunnen maken op het niveau waarop ik had willen beginnen doordat ik toen zo met mezelf in de knoop zat. Ik zat in een heel donker hol en het is me niet zelf gelukt om daaruit te komen. Was ervan overtuigd dat de wereld beter af was zonder mij maar had het lef niet om te doen wat zo duidelijk beter was. Het had de ontmoeting met mijn man nodig om me op andere gedachten te brengen, toen pas kwam er langzaam beterschap.
Dat is ook een goeie om over na te denken, dat pesten niet het summum is, maar dat er nog een of twee dingen boven staan. Er zijn sowieso niet genoeg termen en er is dus blijkbaar geen duidelijkheid over. Wel ben ik het ermee eens (uit een andere post) dat als één kind willekeurig andere kinderen treitert (ik noem het maar even zo) dat inderdaad geen pesten is. Pesten vind ik ook je richten op één iemand. Maar hoe vaak dat is en door hoeveel kinderen dat dan gedaan moet worden, dat vind ik een lastige vraag om te beantwoorden.
Van wat ik begrijp is het bij jou dus niet incidenteel, maar structureel (weliswaar door verschillende leerlingen, maar blijft structureel). Tupp bedoelt (tenminste, zo lees ik het) dat je het niet pesten kunt noemen als het incidenteel bij een leerling voorkomt. Dus een willekeurige leerling krijgt een keer een duw o.i.d. en ouders roepen gelijk "hij/zij wordt gepest!"... terwijl er doorgaans niet zoveel bijzonders aan de hand is.
Dit. In mijn ogen is de beleving van iemand veel belangrijker dan de letterlijke definitie van een woord. Maar goed, ik ken ook niemand die slechts één keertje uitgescholden is en daardoor het idee heeft dat hij/zij gepest is. Ik vond de opmerking dat sommigen niet gepest, maar geterroriseerd worden, ook wel mooi.
WAT IS PESTEN? Pesten betekent het systematisch misbruiken van je persoonlijke macht en/of kracht om anderen die zich niet of moeilijk kunnen verweren pijn te doen, te intimideren of bang te maken met de bedoeling er zelf beter van te worden. Pesten kan variëren van steeds terugkerende kleine pesterijen tot echte bedreigingen en lichamelijk geweld. Ik vind jouw post best ver gaan, want je gaat compleet voorbij aan de gevoelens van de gepeste. Jij zegt dus dat er geen pester is in het verhaal van Kyra omdat de pester niet aan de voorwaarden voldoet, maar is volgens jou slechts een kind met gedragsproblemen. Laten we wel wezen dat een pester altíjd gedragsproblemen heeft! Ik denk dat er veel meer gekeken moet worden naar de gevoelens van de gepeste zonder een hele normenlijst af te werken of er wel daadwerkelijk gepest wordt voordat er actie wordt ondernomen. Op deze manier trekken de slachtoffers aan het kortste eind door niet meer te durven vertellen dat ze gepest worden en schiet zo'n pestprotocol dat scholen hanteren compleet zijn doel voorbij.
@beatissimam, ben het helemaal met je eens ook ik vond de post van tupp erg tegen de borst stotend en doet me sterk denken aan de overdreven lakse reactie van mijn zoontjes juf . Hij wordt getrapt, geslagen, bewust laten struikelen, geprikt met een prikpen, zijn keel wordt dicht gedrukt en hij wordt met de dood bedreigd, maar nee het is geen pesten want het rotkind (sorry heb er geen ander woord voor) doet het bij meerdere kinderen en niet alleen bij mijn zoontje en het is maar 1 kind dat de hele sfeer kn de klas verknalt en pesten gebeurt in groepjes. Leg jij dat even aan mijn kind uit dat zit te huilen dat hij niet meer naar shcool wil, dat op shcool niet meer durft te eten want als ik niet constant op hem let komt hij misschien wel weer om me pijn te doen. En zijn juf zegt ja maar het is geen pesten hoor want hij heeft het niet specifiek op jouw kind voorzien en ik geloof ook niet dat hij het zelf wil (|de pester dus kind is verdorie net 4 ) dus pester krijgt geen straf er zijn geen consequenties want hij mankeert vast wat waardoor hij zo doet, hele klas moet op de tenen lopen, ze mogen geen tikkertje doen als hij op school is want daar kan kind niet tegen gaat hij van slaan en schoppen, alle extra activiteiten in de klas, als kabouterpad, pepernoten bakken, schoen zetten worden niet gedaan want dat zijn vast teveel prikkels voor hem, als kind iets doet krijgen de andere kinderen te horen ja je weet hoe hij is als hij dan zegt dat jij van de fiets af moet omdat hij wil moet je dat maar doen dan slaat hij ook niet. Door die houding op school maak je het voor veel kinderen kapot, ik denk dat het pesten is als het slachtoffer er last van heeft.
Nou wil ik toch even voor tupp opkomen, want zij geeft duidelijk aan dat het voor haar lastig is om in te schatten aan de hand van een verhaal. Om haar dan gelijk maar te vergelijken met een lakse juf stuit míj tegen de borst. Dat is natuurlijk ontzettend sneu en heel triest wat er gebeurt, maar ik krijg door jouw post de indruk dat jij je verdriet projecteert op tupp die probeert (voor zover mogelijk!) de post waar ze op reageert systematisch toe te lichten.
Ik heb het al een paar keer gezegd, maar daar wordt blijkbaar overheen gelezen: er bestaat veel ander gedrag dat (in mijn ogen en ook volgens de meest gebruikte definitie) geen pesten is, maar dat wel ernstig is en wel aangepakt moet worden. Ik doe dat ook zeker niet af met 'het is maar plagen'. Als het kind er last van heeft gehad, pak ik dat serieus op. Ook problemen die geen pesten zijn kunnen pijn doen en verdienen aandacht! @Blaine: In mijn reactie op Kyra's beschrijving geef ik duidelijk aan, dat ik het niet zie als pesten maar ik geef ook op minstens vier verschillende plaatsen in mijn post aan dat ik het heel ernstig gedrag vind. En er volgen bij mij in de klas dan ook stevige consequenties als je je zo gedraagt. Ik vind het dus ook erg jammer dat je mij gaat vergelijken met een 'lakse juf' ben. Misschien dat je de school van jouw kind geen goede ervaring hebt met de juf, maar dat hoef je niet op mij te projecteren. Je slaat de plank namelijk echt mis. Overigens is het niet zo dat als je als (andere) ouder niet onmiddellijk resultaat ziet, dat er dan niks gebeurt. Bij ons protocol grensoverschrijdend gedrag zijn er eerst maatregelen die wij nemen op het niveau van de leerkracht / klas. Als dat niet werkt, wordt het intern zorgteam wr bij betrokken en natuurlijk ook de ouders. (in de praktijk vaak al eerder, maar vanaf dat moment echt heel officieel met logboek en handtekeningen van de ouders) Als het daar nog niet mee opgelost is, kunnen we externe instanties inschakelen. Helaas gaat daar vaak weer tijd over heen. Het is niet dat als wij vandaag bellen, dat er morgen iemand op de stoep staat. Vervolgens wordt er met hun een plan van aanpak gemaakt, maar dat werkt meestal ook niet binnen een dag of een week. Van dit hele proces merken de andere ouders vrij weinig. Vanwege de privacy mogen wij daar gewoon niet met anderen over praten. Ev dat is denk ik logisch: je wilt ook niet dat jouw kind met andere ouders besproken wordt. Mocht het zo ver komen dat een kind bijvoorbeeld uit de klas geplaatst wordt, geschorst wordt of naar een andere school moet, ben je echt al (minstens) weken verder. Als wij niet bij leerplicht kunnen laten zien wat wij allemaal zelf al hebben gedaan om het op te lossen, gebeurt dat gewoon niet. Dat is ondertussen voor de andere kinderen een hele nare situatie. En ook voor de leerkracht trouwens, meer het treft de kinderen in de regel veel harder. Alleen bij hele ernstige incidenten kunnen we dit proces soms versnellen. Maar dan moet je wel weer bedenken dat leerplicht vaak een heel andere (veel zwaardere) definitie heeft van 'ernstig incident' dan wij als ouders. Dan heb je het al zo'n beetje over situaties waarbij er sprake is van dusdanig lichamelijk letsel dat een kind door een arts gezien moet worden. (en zelfs dan mogen we een kind niet altijd extern schorsen van leerplicht.)
@tupp, misschien was ik wat te hard in mijn bewoording maar ik ben het dus niet eens met de definitie het is pas pesten als..... ik vind oo het moment als het door een ander kind als ernstig ervaren wordt het wel als pesten gezien mag worden en er ook als dusdanig mee om gegaan moet worden, dus met consequenties en straffen. En weet je ik vind persoonlijk dat de wegen die bewandelt dienen te worden veel te lang duren en dat geen enkel kind daar bij gebaat is van mij mocht dat allemaal stukken sneller gaan en mochten de oplossingen een stuk sneller gaan en niet maanden op zich laten wachten , maarja ik snap dat dat niet aan school ligt maar vooral in een situatie zoals bij ons denk ik het vervelende kind is nog niet leerplichtig dus die hoeft niet naar school laat hem thuis blijven dan terwijl er gezocht wordt naar een oplossing.
Ik snap wel wat je bedoeld, maar ik ben het er niet mee eens. Ik denk dat we van de beleving van het kind/volwassene uit moeten gaan. Niet van een of andere definitie waarbij we vinkjes kunnen zetten en dat je dus niet eraan voldoet als niet alle vinkjes gezet kunnen worden (terwijl er gevoelsmatig gezien dus al flink wat schade is aangericht).
@Blaine: jouw felheid is begrijpelijk hoor. Jouw kind lijdt er onder en dat is vreselijk om te zien. Wat betreft mijn gemuggenzift hoe je het moet noemen: ik heb soms het idee dat het probleem pas serieus genomen wordt als we het pesten noemen. Terwijl dat i.m.o. niet nodig zou moeten zijn. Even een zijspoor als voorbeeld: als het gaat om een ziekte zoals kanker, heb je verschillende soorten. De één kent een hoger sterftecijfer dan de ander, maar ze zijn (vrijwel) allemaal behoorlijk ernstig. Net zoals er de laatste tijd in de media veel aandacht is geweest voor pesten, is er de laatste jaren wat de kankersoorten betreft voornamelijk veel aandacht geweest voor borstkanker. Toch heb je er niks aan als jij en je arts over borstkanker gaan zitten praten, terwijl je eigenlijk Hodgkin-lymfoon hebt. Je zult dan namelijk de verkeerde behandeling krijgen. Dat is eigenlijk wat ik duidelijk probeer te maken. Wanneer er een situatie ontstaat waarbij een kind zich naar / onveilig voelt, moet er gewoon iets gebeuren. Maar welke aanpak je volgt, is wel afhankelijk van wat er precies aan de hand is. Het is dan soms lastig als ouders en leerkracht niet dezelfde 'taal' spreken. Ouders voelen zich misschien niet series genomen, als de leerkracht het niet over pesten heeft. Gebeurt hier ook, zodra ik typ 'Het is geen pesten, maar het is wel ernstig.' wordt door een aantal gelijk de conclusie getrokken dat ik er dus niks aan ga doen. En dat laatste is niet waar: ik ga wel iets doen, maar iets anders dan ik zou doen wanneer het wel 'klassiek' pesten is. En met goede resultaten trouwens: mijn collega en ik hebben nu een groep waar de sfeer vorig jaar flink verziekt was. Geen 'pesten volgens de definitie' maar wel ontzettend naar gedrag onderling. Wij hebben hier vanaf dag 1 bovenop gezeten en met de 1 ronde oudergesprekken kregen we van alle ouders te horen dat hun kind nu weer met plezier naar school gaat. Ook van de leerlingen krijgen we dit regelmatig terug. Als ik dit wel had aangepakt alsof er sprake was van pesten (klein groepje pesters, 1 of 2 slachtoffers en de rest meelopers of toeschouwers) was er vast ook wat veranderd, maar was de sfeer nog niet zo goed geweest.
Grensoverschrijdend gedrag... ja dat heeft dit kind duidelijk en dat is een term waar ik wat mee kan. En er wordt op dit moment ook wel wat aan gedaan, maar manmanmanmanman wat duurt het allemaal lang. En waar ik nog het meeste mee zit is enerzijds mag de 'pestkop' om het kind zo maar even te noemen naar school en zit notabene naast mijn kind en anderzijds zit er nu een kindje thuis, die al een paar weken les heeft gemist en hierdoor een enorme achterstand oploopt (groep 3). Jullie zullen begrijpen dat ik er bovenop zit en regelmatig met mijn kind bespreek hoe ze het beste kan handelen in situaties waarin ze zich niet veilig voelt.