oja die verdoving ( wel gehad dus ) die deed ook zeerder als heel bevalling zo ook de spuit in mn been voor de nageboorte
Mja, ik vind het lastig. De eerste centimeters ontsluiting, tot 5 ofzo, waren heel goed te doen, deed niet gek veel meer pijn dan menstruatiekrampen. Vanaf vijf cm echter begon het ineens wel pijn te doen en vanaf 7 cm vond ik het echt niet leuk meer. Bij de laatste 3 cm heb ik een morfinepompje gehad (nooit doen! Sliep tussen de weeen door, was zo stoned als garnaal en werd wakker op hoogtepunt van een wee. Nog steeds evenveel pijn..) Na een uurtje zat ik op 10 cm en kreeg ik persweeen. Maar de gyn was er nog niet dus ik moest ze wegpuffen voor ongeveer 20 minuten. En dat is NIET LEUK! Maar zodra ik mocht meepersen was de pijn wel meteen weg... dus wat doet zeerder.. ik zeg de laatste centimeters ontsluitingsweeen. Bij persen vallen die persweeen wel mee. Het staan van het hoofdje vond ik wel erg vervelend trouwens. Maar dat is maar even
Bij mijn eerste bevalling vond ik de ontsluitingsweeën vele malen pijnlijker. Het persen was toen echt een opluchting. De tweede keer heb ik amper ontsluitingsweeën gehad; na 45 minuten gingen ze over in persweeën. En toen ging ik van 'goed te doen' over naar 'heftig'! Vooral omdat ik het persen zelf in de hand had en de pijn daarmee zelf kon sturen. (harder persen = meer pijn) En om zoonlief er uit te krijgen moest ik daar toch echt doorheen! Dat viel me behoorlijk tegen. Tel daarbij op: bijna 10 pond, opgeslagen handje én stug littekenweefsel bij de uitgang, en je weet dat ik even heel hard heb moeten werken. Maar gelukkig was het t allemaal waard