Hoi dames, ik vraag mij af wat jullie van het volgende vinden. mijn broer en schoonzusje en wij lagen eerst heel goed met elkaar. tis mijn oudste broer, en altijd hadden we een goede band. mijn broer kreeg 2 zoons super leuk natuurlijk! was/ben ook een zeer trotse tante, Toen ik zwanger raakte van onze oudste dochter was mijn broer blij, maar toen hij de uitgerekende datum hoorde begon de ellende en het commetaar.. Ik was op dat moment uitgerekend op 21 april, de verjaardag van mijn oudste neefje. dat was niet goed want dat kon niet dan zouden we problemen krijgen met de verjaardag van oudste neefje :s nou ik klapperde met mijn oren, maar goed datum veranderde naar 26 april was nog niet goed maar wel beter.. In december 2009 vertelde wij met kerst aan opa's oma's ooms en tantes dat we een dochter kregen super blij waren we.. hun niet want hun hadden ook altijd een meid gewild. Maar hun wilde geen derde meer.. In maart 2010 kregen we te horen dat ze zwanger waren. Dit vond ik best leuk voor ze al stak het me dat ze eerst zeiden geen derde te willen en zoveel gezeur over mijn zwanger schap hadden. Toen ik bevallen was vertelde wij de namen van onze dochter, het was niet eerlijk dat we haar vernoemd hadden naar de oma's want dit hadden hun ook gewild ( terwijl zoons niet vernoemd zijn) wij hadden gevraagd of ze thuis wouden langs komen en niet in het ziekenhuis omdat dat te druk zou worden. Ik kwam op mijn kraamkamer in het ziekenhuis en daar zaten ze met hun 2 kinderen.. Kort daarna hoorde hun dat ze een meisje kregen, in de rest van de maanden hebben ze niks laten horen. echt compleet niks geen telefoontje mailtje niks.. Al met al een hoop geslikt want ach ik was bevallen en hun waren zwanger.. Daarna is zij bevallen van een mooie dochter, Ik heb ze gebeld en gefeliciteerd en daarna zijn we op kraambezoek geweest. Eind 2011 ben ik ten huwelijk gevraagd door mijn nu huidige man, SUper blij was ik. ik liet het aan mijn broer weten hij was blijvoor ons.. 2 maanden laten gingen hun ineens binnen 6 weken trouwen.. onze dochter was lekker aan het rondkruipen daar en ineens kreeg ik na de bruiloft een mail met het feit dat ze het niet vonden kunnen dat onze dochter de show steelde en niemand naar hun omkeek :s nou ik snap dr geen moer van.. maar goed. Dit jaar zijn wij getrouwd. ze zijn geweest op ons huwelijk daarna niks meer gehoord. Ik heb op de verjaardag van mijn vader verteld zwanger tet zijn van onze 2e. helemaal super.. mijn broer en schoonzus reageerde nors. zou bijna zeggen kwaad, geen felicitatie geen vraag of alles goed ging niks.. en vervolgens hoor ik niks meer.. Tot vandaag ik van mijn moeder notabene moet horen dat mijn broer en schoonzusje in verwachting zijn van de 4e.. Nou vind ik het wel heel toevallig dat dit weer in onze zwangerschap is.. en ze vertellen ons zelf helemaal niks.. wat moet ik hier nou mee? ik heb meer en meer het gevoel dat dit pure jaloezie van hun kant is.. Ik zelf vind het leuk voor ze dat ze weer zwanger zijn maar ben ook boos dat het weer in onze zwangerschap is, Moet ik dit nou gewoon loslaten en me er niet druk om maken? of moet ik wel zeggen wat ik ervan vind op een rustige manier?
ik snap dat je het niet leuk vind en zou als ik jou was het proberen los te laten, geniet van je eigen kinderen want voor je het weet zijn ze groot en gaan ze het huis uit dat je broer weer een kleine krijgt lijkt mij meer toevallig dan expres want je kan niet zeggen ik wil nu zwanger worden zodat ik eerder dan me zus een kindje krijg (zwangschap moet je gegunt zijn en is niet iets wat je zomaar krijgt)
jeetje wat een verhaal... gek genoeg herken ik er ook dingen uit... Hier is t af en toe ook strijd tussen mij en mijn broer. Ik denk dat je beter lekker zelf van je zwangerschap kan genieten en de rest maar moet laten voor wat het is. Heel moeilijk , ik weet het maar soms is dat wel het beste om ruzies te vermijden! suc-6
Gets, wat kinderachtig.. Het klinkt alsof ze voelen dat ze veel tekort komen. Dit is echter hun probleem en niet het jouwe. Ook al is het vervelend en misschien ook wel pijnlijk, probeer het los te laten. Soms zien mensen dingen nou eenmaal een beetje krom, wie weet kunnen ze niet anders dan dat.. Wellicht komt het over een aantal jaar wel weer goed, probeer er eenbeetje afstand van te nemen en jezelf te zijn en te blijven. Jij weet beter! Succes..
Precies dit! Ik vind het wel heel vervelend voor je dat ze zo reageren op jullie. Maar je kunt er denk ik beter je energie niet in steken. Succes!
Het klinkt als jaloezie of een soort "ik ben de oudste dus het eerst aan de beurt"... wel vervelend. Ik zou het een beetje laten gaan, wrs trekt het vanzelf weer weg.
Pff wat een gezeik zeg! Zou het ook gewoon eerlijk zeggen! Dat ze maar mooi de waarheid horen en worden ze boos.., jammer dan! Vind het heel vervelend voor je! Sterkte!
Ik zou er nu iig niets van zeggen en het proberen los te laten. Mocht er nou weer een raar voorval zijn, dan kun je dat misschien wel aangrijpen als aanleiding om er een keer over te praten. Maar dan meer in de trant van: ik vind het jammer dat jullie zo reageren, ik het het gevoel dat dat de laatste jaren wel meer is gebeurt en dat we daardoor minder goed met elkaar om gaan dan vroeger. En dat mis ik. Als voorbeelden kun je dan wel die concrete dingen noemen, zoals: - het vernoemen (jullie konden ook niet weten dat zij ook hadden willen vernoemen, dat hadden ze dan ook voor jouw bevalling met jullie kunnen bespreken); - dat jullie gevraagd hadden om niet naar het zh te komen vanwege de drukte en dat ze er toen met kids en al zaten; - de mail over het rondkruipen van je dochter tijdens hun trouwerij. (Wat wilden ze dan? Dat jullie haar zouden verstoppen? Of niet meenamen? Een baby die kruipt trekt nu eenmaal de aandacht. ) Van die zwangerschappen en het feit dat zij vlak na jullie aangekondigde huwelijk binnen 6 weken gingen trouwen zou ik dan niks zeggen. Dat is te vaag en je kunt het ook nooit hard maken, dus het zou in een niettes welles spelletje kunnen veranderen. Dan raak je verzeild in een ruzie, die afleidt van het werkelijke gesprek.
tanx dames,hetis inderdaad erg vervelend, want het is elke keer alleen met ons zo, en dat begint te frustreren ook omdat ze niet op onze verjaardagen komen ook niet vna dochter maar verwachten wel dat wij bij hun komen.. het is gewoon heel lastig en vind het moeilijk om er mee om te gaan moet ik eerlijk zeggen
Huh? Hoezo ben je daar boos over? Lijkt me niet echt iets dat je kan plannen, toch? Of hadden ze uit moeten stellen? Maar verder snap ik je frustratie wel. Kennelijk zit ze iets dwars waar je niks van weet. Dat zouden ze ook op een betere manier kunnen aangeven. Tja... geen idee. Ik ben zelf altijd wel van de directe (respectvolle) aanpak, dus ik zou ze waarschijnlijk een keer bellen of uitnodigen en vragen of er iets speelt. Laat ze het maar vertellen, als jij niet weet wat er is kan je er nml niks aan doen. De kunst is om dat niet meteen in de verdediging te schieten natuurlijk, ook al ben je zelf ook gefrustreerd. Maar ik weet natuurlijk niet of het kan, ik ken je broer en szus niet en weet niet hoe jullie met elkaar omgaan. Ik wil je iig veel sterkte wensen, dit is niet leuk!
Het is wel erg toevallig. maar kan je het hard maken. nee. dus kan je er niks mee. het is jammer. maar helaas is blijkbaar jullie band niet zoals jij dacht. en eigenlijk zegt het meer over hun dan over jullie. het is eigenlijk zielig. Verder kan je alleen iets zeggen over die hele bizarre mail over jullie kleine meid op hun bruiloft. wat had je dan moeten doen haar vastbinden? drogeren?! helaas meid. je emoties zijn denk wel redelijk terecht. maar kan je er wat mee nee. dat niet. laten gaan je eigen leven leven. en je focussen op je eigen gezin! geniet van je zw-schap.
Wat een rare en kinderachtige redernaties van je broer en schoonzus.. Zou het proberen los te laten en ze wwt op afstand houden. De verwijten die ze naar jullie toe maken slaan nergens oo. Dat samen met de toevoegingen die in het topic deed van bv de verjaardagen zou voor mij een reden zijn om het contact oppervlakkig te houden. Erg jammer, maar je kwetst jezelf ermee als je, je deze verwijten laat maken. Erg jammer dat het zo loopt..
laat ik het even uitleggen, op het moment dat wij vertelde dat wij zwanger waren was ze bij de eerste aan de pil vertelde ze me zelf want neej ze wouden geen derde, bij deze vertelde ze dat ze aan de spiraal was. Bij de pil kan ik me voorstellen dat het er door heen kan.,. kans is klein maar aanwezig, maar bij een spiraal:s dat is gewoon erg apart snap je? en idd ik kan het niet hard maken maar het voelt voor mij heel erg als na apen. wij moeten hetzelfde doen anders krijgen jullie meer aandacht.. Nou gaat het me niet om de aandacht want ik weet dat mijn moeder ( de persoon waar het haar om gaat) haar net zoveel aandacht geeft als mij. maar zij gaat een soort van claimen waardoor dat een soort van druk legt..
zwanger worden door de spiraal heen kan zeker wel goed gebeuren want me moeder had die ook en nu ben ik er ook gewoon
Heb je er ook al eens over nagedacht dat ze misschien wel al aan het proberen waren om zwanger te raken, maar dat niet wilden vertellen en daarom zeiden dat ze geen derde/vierde wouden of aan de pil/spiraaltje was. Ikzelf heb ook de hele periode dat we probeerden bij iedereen beweerd dat ik gewoon aan de pil was, niet iedereen hoeft te weten dat je probeert zwanger te worden. Het klinkt allemaal wel erg toevallig, maar kan natuurlijk wel gewoon toeval zijn. Daarbij maakt het ook niet zoveel uit, het is erg vervelend, maar ik neem aan dat ze er goed over nagedacht hebben en dit waren hun keuzes. Als ze die gemaakt hebben uit jaloezie of bewust, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Jij leeft jouw leven zij die van hun, jij maakt jouw keuzes en zij die van hun. Lekker laten gaan dus en je er niet te druk om maken. Misschien eens in de groep gooien dat je eigenlijk wel graag 11 kinderen wilt, kijken of ze je dan nog na willen doen.
Ik snap wel dat het heel raar overkomt. Ik zou het wel heel zielig voor de kindjes vinden als ze gemaakt worden zodat de ouders ook aandacht krijgen... lijkt me echt een van de slechtste redenen ooit om kinderen te krijgen, maar goed, je hebt er van die figuren tussen zitten. In ieder geval heel naar dat er kennelijk zo'n competitie gevoeld wordt met jullie!
Gewoon lekker negeren en je eigen leven leiden. Is er een verjaardag of feestdag bij je ouders doe je normaal en respectvol. (valt er namelijk nooit iets over te zeggen). Komen ze niet op jullie verjaardag, dan niet. De keus om wel of niet naar een verjaardag van hun te gaan, is jullie keus. Ga desnoods niet naar hun verjaardag maar wel naar die van neefjes en nichtjes. Probleem opgelost. Ik denk dat er `iets` van zeggen meer problemen gaat geven dan je lief is.