delen

Heel herkenbaar! Ons zoontje laat ook alles afpakken. Maakt hem nog niets uit. Ik zou ook graag willen dat hij wel assertiever zou zijn. Maar ik doe er nog niets mee. Als hij het niet meer oke vind, ga ik hem erbij helpen dat te leren. En ik 'oefen' wel eens met hem dat ik iets spelenderwijs afpak en dat hij dan uigedaagd wordt het weer terug te pakken.

 

Hier is het juist andersom. Simone pakt alles af van andere kindjes, en laatst was een van die kindjes het zat en duwde haar weg, en toen deed ze het niet meer bij dat kindje haha!
Het regelt zichzelf wel denk ik.....

 

Ik heb ergens gelezen dat het bij die kleintjes niet bedoeld is als apakken, maar om te laten weten 'kijk, wij delen interesses. Ik vind jou dus leuk!'. Weet alleen niet meer hoe je ermee om moest gaan volgens het artikel...

 

ik vindt dat ze wel moet zeggen samen delen en samen spelen... zo doen wij het ook mijn zoon wil ook alles delen maar een vriendinnetje van hem die 1,5 jaar ouders is wil dat niet en pak ook echt alles af en deeld niets en zodra zei het afpak en ze luisterd niet pakken wij het af... heel simpel maar vindt wel dat ze er iets van moet zeggen anders blijf ze hebberig

 

Echt samen spelen kunnen ze pas vanaf een jaar of 2,5 dacht ik....voor die tijd begrijpen ze dat hele principe niet. Ik leer mijn dochtertje wel dat ze niet mag afpakken van haar babyzusje en dat weet ze heel goed. Maar als ik haar zusje een speeltje van de oudste in handen geeft vindt ze dat heel erg moeilijk, logisch ook, maar dat zal met de tijd vanzelf wel wennen.

 

Eens, samen spelen kunnen ze met 20mnd nog niet echt, vooral niet met speelgoed. Ik zou er niet zo zwaar aan tillen. Je dochter ziet dat nog niet als rivaliteit, maar misschien zelfs als manier van spelen.
Probeer om je eigen gevoelens niet op je dochter te projecteren. Zolang zij het niet erg vindt, is het blijkbaar niet erg.
Als je merkt dat ze verdrietig wordt als iemand iets afpakt, maar niet weet hoe ze het terug moet pakken, dan zou ik ingrijpen en haar laten zien wat ze kan doen.

 

Hier sluit ik me bij aan... En het komt vanzelf wel.

Ook zoiets wat ik bij m'n oudste merk: Ze speelt met een (iets groter) meisje in de speeltuin, dat meisje is hartstikke lief voor haar, helpt haar met alles. Maar dan komt er een andere bekende en ineens heeft het eerste kindje volledig afgedaan en kijkt ze er niet meer naar om. Terwijl dat eerste kindje eigenlijk nog wél met haar wilde spelen. Zo sneu!

Máár: Even tijdje later gebeurd hetzelfde: Het grotere meisje krijgt een klein nichtje op visite en gelijk laat ze mijn dochter links liggen en negeert haar volkomen.

Oftewel: Sommige dingen horen er een beetje bij denk ik... En die komen vanzelf wel goed.

 

Delen is inderdaad voor die dreumesen nog een moeilijk concept. Het kan helpen om beide dames een ander speeltje te geven en evt allebei even op een ander plekje te zetten. Allebei een boek resulteert sneller in 'afpakken' dan bv de een een boek en de ander een pop.

Ik zou de nadruk niet leggen op het woord 'afpakken', maar eerder iets zeggen als: 'vind jij dat boek/blokje/whatever ook mooi? Maar .... (alternatief aanbieden) is ook heel leuk!'.

Voor een klein kind zijn al die verleidingen echt heel moeilijk te weerstaan en zelf zien ze niet dat er ook een alternatief is. En in dat laatste kun je ze een handje helpen.

 

Nee hoor, bij de kleintjes is het gewoon: Kijk, ik ben het centrum van de wereld en alles is van mij. Tja, dat hoort er gewoon bij en het is heel normaal.
Vanaf 2,5 jaar gaan kinderen heel langzaam aan leren om te delen en samen te spelen. Sommige kinderen vinden het van nature niet erg als kinderen aan hun speelgoed zitten, ze verzetten hun zinnen snel en anderen zijn 'bezitteriger' maar in basis moet elk kind dit leren (of om te delen of om niet over zich 'heen te laten lopen')

Jouw nichtje is dus helemaal niet afwijkend maar heel gewoon. Dit is wel de tijd om het goed in de gaten te houden en haar hierin bij te sturen. Het is in ieder geval niet "stout"