Die kans is evengroot bij een curretage na een miskraam...maar dan doe je het ook ten behoeve van je gezondheid en denk je ook niet ik blijf maar met restjes rond lopen want stel dat er wat mis gaat bij de ingreep dan kan ik onvruchtbaar worden. Kans is er altijd, maar geen reden om een kind ter wereld te brengen als je er niet aan toe bent of het gewoon op dat moment niet wilt. Trouwens, jammer dat de persoon in kwestie niet meer reageerd, gebeurd erg vaak bij dit soort onderwerpen heb ik gemerkt...
Vindt ik ook niet heel gek.. Als ik het zo lees zijn sommige reacties ook niet bepaald steunend en best wel neerbuigend. Die meid komt hier net als alle andere dames voor steun en antwoorden op hun vragen, niet om beleerd te worden omdat ze nou net die 1 op zoveel kansen tegen het lijf is gelopen om zwanger te worden met pil. Ze is echt niet dom, zij weet net zo goed als iedereen anders hier dat er een kans bestaat dat.. Maar daar ga je niet vanuit, ook niet als je 30 of 40 bent. Besides, als je voor zo'n moeilijke beslissing staat, wat heb je dan liever? Neerbuigende reacties dat je dom bent geweest en nog veel te jong bent etc of steun in je keuze? Ik begrijp wel dat ze niet meer reageert.. Ook mijn reactie klinkt misschien heel hard, maar that's just my 2 cents Sterkte met je keuze Unique! *knuf*
Haha laten we het er maar gewoon op houden dat op zo'n discussie geen algemeen antwoord kan worden gegeven, maar dat iedereen het voor zichzelf zal moeten afwegen! Zo'n keuzes zijn sws veel te belangrijk om door iemand anders te laten maken. En met Saaya ben ik het eens, ben je al per ongeluk zwanger, zit je niet bepaald te wachten op iemand die je de les leest...
trouwens, klinkt onwijs stom en dom ego en onwijs HARD.. ik ben na haar ingreep geadopteerd.. en zonder die infectie was ik nooit bij mijn allerliefste mama en papa geweest!
tja uiteraard is mijn eerste advies volg je hart en je gevoel en ook je verstand natuurlijk.... maar..... de reactie die sommige hebben van dat als je jezelf verantwoordelijk genoeg vind dat je sex kan hebben moet je ook de verantwoordelijkheden nemen die je als gevolg van sex kan krijgen ondanks dat je een pilletje slikt.... (dit geld voor man en vrouw) ben niet voor abortus met uitzondelijke gevallen nagelaten uiteraard maar sorry dit valt niet echt onder een reden van dat ik zou zeggen doe een abortus... dit schrijf ik neer uit standpunt van mezelf genomen en mijn gevoel ik ben van mening dat je bij je zelf te raden moet gaan wat volgens jou beste is en het met je ouders bespreken misschien is een noodsprong alleen in diepe wel helemaal niet nodig en willen ze je met alle liefde van de wereld helpen! nou baal ik wel bij lezen van zulke berichten ben per ongeluk door de pil heen zwanger geworden.... mijn vriend en ik willen het zo graag ....
hoi Iggylover kan me voorstellen als je leest dat mensen door de pil heen zwanger zijn geworden en dat jullie het zo graag willen dat je dat zo moet lezen, zelf ben ik ook door de pil heen zwanger geworden maar ik en me vriend wouden wel samen kinderen als ik 21 was hij is dan 27 maar het is anders gelopen maar we waren heel blij, maar ik zou voor je duimen dat het raak mag zijn. liefst gina
@ Iggylover -> Ik kan je goed begrijpen, ik vind het ook altijd een beetje sneu als dames 'per ongeluk' zwanger raken terwijl er heel veel vrouwen zijn die er ontzettend veel moeite voor doen om zwanger te raken... Ik vind trouwens dat je bij abortus niet kan zeggen om die en die reden kan het wel, en om die en die reden niet... De situatie is voor iedereen anders en iedereen voelt zich er anders bij, en ik denk dat de gevoelens van diegene belangrijker zijn dan de precieze omstandigheden.
Ik lees hier een tijdje mee, het is jammer dat als mensen iets openen en vragen om meningen er niet wordt terug geantwoord. Dat komt een beetje (boel) ongeloofwaardig over. Jullie proberen haar echt adviezen en ervaringen met sommigen te delen en je hoort nooit meer hoe het eigelijk is afgelopen. beetje JAMMER! voor de rest ben ik niet boos hoor haha groetjes!
Ik ben hier inderdaad een tijdje niet geweest nee Ik heb net geprobeerd zoveel mogelijk te lezen etc. Zal even vertellen hoe de situatie momenteel is. Ik ben naar de huisarts geweest en heb gepraat over een abortus. Had gister gebeld om een afspraak te maken, kon 3 juni om 9u terecht. Echter kwam ik gisteravond om half 12 terug van mijn werk en mijn vader zat gek genoeg nog in de huiskamer, normaal ligt die altijd al lang en breed op bed! Ik kwam binnen en hij vertelde meteen dat die me briefje van de abortus had gevonden. Hij vond het jammer dat ik het er niet met hem over gehad had, wat ik nu opzich wel begrijp maar ik was te bang voor zijn reactie. Hij vertelde me dat die het natuurlijk allemaal wel erg vroeg vind maar dat die toch stiekem ergens wel erg blij is. En hij wil absoluut niet dat ik een abortus laat doen, dus de afspraak is afgezegd. Hij wil financieel voor de baby opdraaien zolang me dat zelf niet goed lukt, en hij wilde me samen met me moeder overal mee helpen. Gek genoeg was ik echt gewoon blij en opgelucht. Mijn vriend echter iets minder toen ik het hem vertelde... Hij raakte helemaal overstuur. Is nog steeds heel sterk van mening dat het zijn leven gaat verpesten en dat die moet stoppen met studeren en alles. En kan hem echt niks aan zijn verstand peuteren Ik hoop zo dat die bijdraait Maargoed ik ga dus toch moeder worden
Natuurlijk ben ik blij dat je toch geen abortus laat plegen, maar als de wil van je vader de reden is dat jij 'dus' moeder wordt, vind ik het alsnog een beetje vreemd, sorry! Het gaat er toch om wat je zelf wil? En over de financiën: je bent 18 dus je hebt zelf rechten op geld en mettertijd huisvesting, je moet het alleen wel willen. De verantwoordelijkheid voor jouw kind ligt bij jou, niet bij je vader..! Nogmaals: je moet het zelf willen en je moet ervoor knokken om zelf (ook financieel) onafhankelijk te zijn met jouw kindje..! Heb je jezelf de vraag uberhaupt gesteld of je dit zelf wil? Want wordt dit nu jouw kindje of het kind van je vader? Begrijp me niet verkeerd alsjeblieft, het is geen commentaar, alleen opbouwende kritiek met iets om over na te denken! Liefs Esther
Maargoed ik ga dus toch moeder worden [/quote] Ik ben blij dat je op jouw manier toch een oplossing hebt gevonden en ik hoop dat naarmate de zwangerschap verstrijkt je een zelfstandige mama wordt. Je hebt hele lieve ouders en dat is natuurlijk iets om dankbaar voor te zijn.Veel succes he.
Nee ik snap wel wat je bedoelt Maar ik heb eigenlijk in het begin al tegen mijn vriend gezegd dat ik het diep in mijn hart graag wil houden, maar hij zag/ziet het dus echt totaal niet zitten etc...
fijne zwangerschap gewenst... en geniet ervan voor je het weet is het voorbij hopelijk draait je vriend nog bij maar komt denk ik wel goed... nogmaals geniet ervan!
Dan is het een ander verhaal! Ik weet wat het is om voor de keuze voor een abortus te staan.. Mijn drie dochters zijn gepland, maar de situatie lag daarna wat moeilijker. (Zoals je in mijn onderschrift kan zien ben ik ook mama van vier sterretjes..) Gelukkig heeft in mijn geval Moeder Natuur ingegrepen, en heeft in jouw geval je vader ingegrepen! Want het is niet zo dat je de abortus afzegt voor je vader, maar eerder dat je je dus niet laten dwingen tot een abortus omwille van je vriend! En daar heb ik SU-PER-VEEL respect voor! Je mag altijd contact opnemen als je info wil hoor, ik weet een hele hoop! Heb bijna alle denkbare scenario's al eens meegemaakt, in de afgelopen vierenhalf jaar.. Liefs
Wat fijn dat je de kleine toch houd en dat je ouders achter je staan! Een fijne zwangerschap gewenst!
hoi, ook ik ben door de pil heen zwanger geraakt ,helaas hadden veel mensen er een mening over en bedachten hun eigen fantasieen... Maar voor mij was het op dat moment een hele moeilijke keuze,tuurlijk wil je diep in je hard geen abortus,maar je moet ook goed nadenken of je het allemaal aan kan(geestelijk/financieel)... maar ik weet wel zeker iedereen wie een kindje baart heeft een oermoeder gevoel.. Ik heb gesloten voor mijn zoontje te gaan!en daar ben ik nog elke dag dankbaar voor. Had ik voor een abortus gekozen,dan was ik nu waarschijnlijk elke dag achtervolgt door emotie... Ik wou ook nog even zeggen,sommige dokters kunnen je ook het gevoel geven dat je het niet aan kan,ik kreeg van de dokter alleen maar uitleg over het weg laten halen van mijn kindje en twee foldertje in mijn handen geduwd... (hoezo onprofessioneel) achteraf bleek ik 18 weken zwanger en had ons kindje zelfs menstruatie opwekkers overleefd!
Hey, Wat goed dat je je kindje zal houden. toch vind ik dat je moet beseffen dat je een schat van een papa hebt. Vind persoonlijk dat hij er nogal licht over gaat, precies of alles zal nu rozengeur en manenschijn worden. Nu ja de tijd brengt raad. Je vriend denk ik, die laat je beter zitten, Wat een onvolwassen type als hij nu nog altijd zo reageert. Hij is mede verantwoordelijk voor dit alles. Maar da's de jeugd van tegenwoordig zeker? Gr.[/url]
Ik lees dat je het houden wilt. Goed zo meid! Je had geheid spijt gekregen. Ik ben ook door de pil heen zwanger geraakt (microgynon30, daar schijnen een hele hoop vrouwen problemen mee gehad te hebben hoorde ik van een apotheker), ik heb ook gedwongen dieren weg moeten doen, en nog veel meer aanpassingen moeten maken (daar zijn we nu nóg mee bezig). Mijn man is 12 uur per dag van huis omdat ie ander (beter betaald) werk heeft moeten zoeken verder van huis, ik ben nu veel alleen thuis waardoor ook bijna alle huishoudelijk taken op mij terecht komen omdat mijn man er gewoon niet is op de schappelijke uurtjes, dus we zien elkaar ook bijna nooit. En dat is soms lood en loodzwaar met een klein babietje. MAAR! Ik dank God op mijn knieën voor mijn dochter, die ondanks de pil toch in mijn schoot mocht komen. Ze brengt zoveel vreugde en liefde (en zorgen, en drukte, en slaapgebrek haha). Het is zo onbeschrijfelijk mooi, dat kan je alleen zelf ervaren. Het zal beslist moeilijk zijn op veel momenten, maar bedenk dan bij jezelf dat hetgeen je ervoor terug krijgt onbetaalbaar mooi is. Bovendien ontdek je dat je heel erg creatief bent op het gebied van financien. Je doet alles voor je kind en dan valt het leven helemaal niet zwaar, want je doet het uit liefde en niet omdat het moet (terwijl dit laatste wel meespeelt natuurlijk) Ik kan mijn dochter niet missen, ik zou haar nooooooooooit meer kwijt willen. Ik vind het een voorrecht om mama te mogen zijn, en als je me zo ziet zonder kind, zou je niet van mij verwachten dat ik het ben! hahahaha. Ik klink nu wat zweverig, maar ik ben een droogkloot eerste klas dus dat ik dit zo zeg wil op zich al wat zeggen Ik heb ook een paard gehad (helaas overleden aan epilepsie) en ik weet dat een paard HEEL erg close met je kan zijn. Mocht je ze weg moeten doen (dat weet ik even niet, heb niet alle pagina's gelezen) dan snap ik heel goed dat dat enorm moeilijk zal zijn. Mensen doen er wel eens makkelijk over, maar een paard kan echt je beste vriend zijn, en nog dichter bij je staan dan de meeste mensen... Ik las op de eerste pagina dat dit oa. een rede was waarom je het kindje misschien niet wilde. Ik weet zeker dat -en misschien is dat niet zo de eerste keer dat je het vast hebt in je armen strakjes, of zelfs niet de eerste paar weken- als je je kindje leert kennen, het ziet groeien en ontwikkelen, je er net zo over zult denken als ik. En dat je dan beseft dat je de goede keuze hebt gemaakt door het te houden en daarmee je paarden eventueel hebt weg moeten doen. Ik wens je veel sterkte, want deze komende tijd zal beslist niet makkelijk worden. Geloof in het lot en besef dat niks gebeurd zonder rede
Ik kan idd goed begrijpen dat je vader geschrokken was, maar ik ben heel blij voor je dat hij je zo graag wilt gaan steunen en zo goed reageerde erop! Je vriend draait wel bij denk ik, het is wel schrikken natuurlijk als je hoort dat je vriendin zwanger is. Succes meid *schrikt even bij Joeja's reactie die pil gebruik ik ook!*