ik zou daar geen antwoord op kunnen geven. Ik ben nu 27 en krijg als het goed is op mn 28e de tweede, volgens mijn man is het dan klaar Maar als ik jaren in de mmm zou zitten zou ik denk ik niet ineens op mn 35e stoppen. Voor degenen die antwoorden van in de 20 geven, dat is toch niet echt de max. leeftijd die jullie voor iedereen vinden??? Dat iedereen voor zn 28 kinderen gekregen moet hebben of wel??
Als ik het voor het zeggen had: een stuk jonger dan waarmee ik het uiteindelijk heb moeten (en wellicht nog zal moeten) doen... Helaas gaat niet alles in het leven zoals we het graag zouden willen. En geloof me: als je geen keuze hebt is het vrij makkelijk je grenzen te verleggen...
Ik zei vroeger altijd, na mijn 30ste wil ik geen kids meer krijgen . Mijn eerste kwam toen ik 25 jaar jong was en toen liep mijn leven ineens heel anders dan dat ik dacht dan toen ik zo jong was. 8 jaar later kwam de tweede en was ik dus 33 jaar en nu na een jaar proberen zijn we bezig voor de derde en ben nu 37 volgende maand 38 jaar "oud" Dus ik zeg: ik weet het niet, ik denk dat het heel persoonlijk ligt en onder welke omstandigheden jezelf en je leven verkeren. Ik weet wel dat wat je op jongere leeftijd zegt, niet hoeft te zijn hoe je er op latere leeftijd over denkt.
Ik vind dat als je al weet dat je "ooit" kinderen wil en de omstandigheden (hebben van een partner) het toelaten, je eigenlijk wel voor je 30e iets moet gaan doen met je kinderwens (ie bewust gaan klussen). Je hebt dan nog tijd genoeg om onder normale omstandigheden een paar laag-risico zwangerschappen te hebben, of om eventueel nog de molen in te stappen als t toch niet lukt. Rond de 40 jaar vind ik toch wel dat medische toestanden om zwanger te raken wat discutabel worden. (dan ben je of al vele jaren bezig en wordt de kans wel erg klein, of je bent erg laat begonnen). Als je dan nog spontaan zwanger raakt, is het alleen maar een mooi kado natuurlijk, ik zal nooit zeggen dat je alleen op grond van je leeftijd beter geen natuurlijke zwangerschap meer kan hebben! Ik vind "werk" een slecht excuus om laat aan kinderen te beginnen. Ik ben ook een carrieretijger, maar op een goed moment, als je je studie hebt afgerond en een paar jaar aan het werk bent, moet je toch wel de basis hebben waarin, zeg, op je 28e het net zo goed of slecht uitkomt als op je 35e.
heb altijd gezegt voor mijn 35e en mijn man voor zijn 40e ik was 33 dat ik Amy-lynn kreeg en mijn man was 39 we houden het er maar bij 1 ons gezinnetje is compleet
Voor mezelf denk ik ook max. 35, maar wie weet kijk ik er dan wel heel anders tegen aan. Voor anderen ook 35, maar ik vind er wel een heel verschil in zitten als je na je 35e begint aan kinderen of dan nog zwanger raakt van bijv. een 3e of 4e, dan vind ik het nog wel kunnen. Best lastig eigenlijk, denk vooral dat het er aan ligt hoe 'jong' beiden nog van geest zijn, en lichamelijk natuurlijk.
Tja, wij zijn er inmiddels wel achter dat je weinig invloed hebt op wanneer je kinderen krijgt. Bij mij is het dus behoorlijk opgeschoven in de loop van de tijd. Vroeger vond ik half 20 altijd wel mooi om moeder te worden en dan zou ik eind 20 wel klaar zijn, (2-3 kids). Maarja: ik ontmoette mijn man pas toen ik 26 was en we trouwden toen ik bijna 28 was. Woonden toen eerst in een huis waar we geen ruimte hadden voor een kleintje van ons samen, (2 slaapkamers, waarvan de tweede in gebruik als studeerkamer en slaapkamer voor zijn kids). Toen hoopte ik wel uiterlijk op mijn 30e moeder te worden. Dat werd uiteindelijk toen ik een paar maanden 31 was. Vervolgens had ik altijd de gedachte dat het mooi zou zijn als er 2 jaar tussen zou zitten, maar Thirza heeft nogal een moeizame start gehad, waardoor we pas voor een tweede zijn gegaan toen zij al bijna 2 was. Vervolgens een aantal miskramen gehad en zodoende zit er straks op een (dikke) maand na, 4 jaar tussen Thirza en haar zusje en ben ik 35 als ik voor de tweede keer moeder word. Na de 40 zou het voor mij niet meer hoeven: dan gaat het fysiek denk ik ook teveel kosten voor mijzelf, (zwangerschappen zijn nu al aanslag genoeg op mijn lijf). Maar dat is dus een heel persoonlijke grens, die door de omstandigheden al wel verder is opgerekt dan ik vroeger dacht...
sja dat ligt er denk ik aan hoe graag je wilt en hoe lang je al bezig bent. Ik denk dat ik na mijn 36e liever niet meer zwanger wil worden. Maar ja als je op je 36e als 8 jaar bezig bent ofzo dan ga je ook niet denken, ja ik 36 dus ik stop er mee. Maar goed zoals ik zeg, in principe zou ik het voor mij 36e wel gehad willen hebben.
Poeh.. moeilijke vraag. Wat anderen willen of doen moeten ze helemaal zelf weten, al vind ik boven de 40 toch wel 'oud' worden. Voor mezelf had ik 30 toch wel een beetje als grens.. ik was bij de eerste 23, tweede 25 en derde nog net 26 en denk niet dat er nog kindjes bijkomen.
Ik vind de maximum leeftijd de leeftijd tot wanneer je nog een menstruatie-cyclus hebt...rond de 50 jaar dus als er dan nog vrouwen zijn die echt nog een kind willen dan vind ik dat absoluut geen probleem... Sommige vrouwen leven er nu eenmaal voor om kindjes groot te trekken maar ikzelf ben heel tevreden over het feit dat ik zo'n jonge mama ben 19 jaar bij mijn eerste zwangerschap en nu 22 jaar bij mijn 2e zwangerschap
je verleg je grenzen. Ik deed het, ik wilde echt geen ivf, ik heb 2 ivfkindjes. mijn schoonzus lukt het maar niet zwanger te worden, heeft al 3x de leeftijdgrens verlegd. Denk dat je dit pas kan beoodelen als je er voor staat. gr brenda
ik vind maximaal 45. maar als een vrouw ouder is en het nog aan kan om het kindje op te voeden en gelukkig te maken, waarom niet?
Ik denk dat voor mij de grens op 40 ligt, maar zou ook best nog wat hoger kunnen zijn. Ik heb altijd al heel graag kinderen gewild (en dan het liefst ook een groot gezin) en ik wilde ook altijd wel jong aan kinderen "beginnen". Dat is gelukkig allemaal wel gelukt, maar als dat niet zo was geweest, was ik echt wel heel lang doorgegaan! Dan maar geen jonge moeder, zolang het verantwoord is (medisch gezien) en het kind in ieder geval nog een goede kans heeft een groot deel van zijn leven met zijn ouders te kunnen delen (dus niet dat je al half bejaard bent als je zoon/dochter geboren wordt), vind ik het prima! Ideaal is het misschien niet, maar ik zou echt wel ver gaan om mijn kinderwens te vervullen. Wij hebben nu twee kindjes en ik wil heel graag nog een derde (en vierde en vijfde ), maar tot nu toe wil mijn vriend het bij 2 kindjes houden. Als hij over 5 jaar ineens toch nog wel een kindje wil, zeg ik daar echt geen nee tegen. Mijn vriend zou dan al 42 zijn (en ik 30).
Ik wil graag voor mijn 30ste klaar zijn. Geen idee wanneer 'klaar' is. Nu 21 en zwanger van de tweede. Wilde altijd wel 4 of 5 kindjes, maar ben toch niet zo goed in zwanger zijn (erg veel en erg lang misselijk) en roep nu heel hard dat dit de laatste is. We zullen zien Voor anderen doe ik er geen uitspraak over, dat moet iedereen zelf weten. Wel ben ik van mening dat het niet goed is om over natuurlijke leeftijdsgrenzen heen te gaan, maar ook daarover durf ik geen uitspraak te doen in verbamd met vrouwen die vervroegd in de overgang komen. Ik kan me dan best voorstellen dat je steeds grenzen gaat verleggen.
Wanneer je echt te oud bent.. weet ik niet. Maar voor mezelf zou ik denk ik 35 wel als grens stellen.
Ikzelf vind 35 de max maar dat ligt er helemaal aan hoe de situatie is! Zelf ben ik 27 en de 2e op komst... en dan is het ook voor mij klaar! 2 vind ik voor onszelf genoeg...Altans zo denk ik er nu over
Voor mezelf 30 maar ben net voor m'n 22e moeder geworden, nu 24 bij de 2e en wat m'n man betreft is het dan wel klaar. Misschien dat ik nog wel een 3e kindje zou willen maar daar wil ik nu nog niet over na denken. Voor anderen rond de 40 gezien de risico's die het met zich mee kan brengen. Maar ik heb makkelijk te praten aangezien het hier probleemloos gaat en ik een jonge moeder ben.
Daar kan ik geen antwoord op geven.. Je weet nooit of het in de toekomst nog lukt om snel zwanger te raken! Wel wist ik dat ik jong moeder wou worden, ik ben nu 27!