Voor mezelf wil ik graag klaar zijn voor mijn 31e. Ik ben nu 27 maar ik ben er nog niet overuit of ik uberhaupt een tweede wil. Vind het zo heerlijk om een kindje te hebben maar ik heb dus nog eventjes...
Het ligt aan bepaalde situaties zoals op welke leeftijd kom je je partner tegen, lukt het niet op de natuurlijke manier etc. Ik denk ook dat je je grenzen wel verlegd als het natuurlijkwijze niet lukt, maar het enorm graag wilt. Zelf zou ik na mijn 36ste niet meer zwanger willen zijn. Voor een ander vind ik 40 jaar een mooie tijd om ermee te stoppen, maar nogmaals ik wil niet voor een ander denken en beslissen respecteer ieder zijn keuze.
Ik zou die grens nooit hard willen stellen. De ene is met 22 zelfstandig en kan voldoende stabiliteit bieden, da ander is zelf nog een kind op 26. Maar om een leeftijd te noemen: ik vind onder de 22 toch wel erg jong. Dan kom je net van school.
Daar is geen leeftijd voor vind ik. En om nou te zeggen dat je na je 40ste bejaard bent? Kom nou? Ik ben 28 en voel mij soms een oud lijk, mijn vriend is 42 en in de bloei van zijn leven. Mijn tante heeft na een zwaar leven op haar 43ste de liefde van haar leven gevonden en op haar 45 ste zwanger kind is nu bijna 4. Het is maar net hoe je in het leven staat. Hoe heb je geleefd en hoe ga je door. Een kennis van ons is jaaaaaren met allerlei behandelingen bezig geweest in alle landen geweest waar zij hoop in zag... Helaas op haar 42ste besloten zij kindloos door het leven te gaan. Wat heeft die vrouw (en man natuurlijk) een verdriet gehad van kleins af aan was mama zijn haar droom... En toen 46 niet meer ongesteld opvliegers benauwd overgang natuurlijk!! Ze was zwanger... Of ze nou 18 zou zijn of 46 deze vrouw was er klaar voor en haar lichaam ook. Nee voor mij gaat het om de persoon en niet om de leeftijd.
Ik denk dat de natuur een beetje achterloopt. Heel vroeger werden mensen niet ouder dan 40 en sliepen ze in grotten. Dat haar op je benen zit er ook niet voor niks, maar is ook achterhaald. Daar zijn nu kleren voor.
Voor nu is 35 mijn grens. Ik wilde graag jong moeder worden. Dat is niet gelukt, was 27 toen ik zwanger werd en 28 toen ik ging bevallen. Ik hoop dat ik nog een keer zwanger mag worden.
Hier ben ik het mee eens. Ikzelf ben 38 en nu zwanger van onze eerste. Tot een paar jaar terug wilde ik beslist geen kinderen. Wat ik toen nog niet wist was dat mijn onderbewuste me gewoon heeft tegengehouden. Tenminste, dat is mijn stellige overtuiging. Destijds wilde ik hoe dan ook geen kinderen. Toen ik mijn lief ontmoette begon dat langzaam maar zeker om te draaien en werd het voor mij ook duidelijk. Daarvoor had ik niet iemand die ik als vader zag. Mijn eigen leven was niet op orde en een grote chaos. Inmiddels heb ik wel iemand die ik als vader voor mijn kindje zie. Opgegroeid in de juiste omstandigheden, de normen en waarden die ik zelf ook heb en respect en liefde. En dan wordt ineens alles anders. Tja, ik ben ouder dan 35 maar toch voel ik me gezegend dat er dat 'iets' is geweest dat me heeft doen wachten. Nu ben ik zwanger zonder enige zorg dat ik er niet klaar voor ben, dat de vader niet degene is die ik als vader zie en ik weet dat ondanks dat we het niet breed hebben dit kind zal opgroeien in een weelde van liefde en aandacht. Een ondergrens durf ik niet te stellen al vind ik ook wel dat 22 en daaronder echt jong is. Maar ook daar zal gelden 'ben je er mentaal ook klaar voor'. Wat ik veel zie in mijn omgeving is zwanger worden omdat het 'moet'. Want anderen zijn ook jong zwanger. Daar heb ik me echt nooit iets van aangetrokken. Zelfs niet als mensen op me gingen inpraten 'ja maar straks ben je oud of jij wordt moeder als de rest van ons al kinderen heeft die groot zijn'. Ja? So? Diezelfde mensen hoor ik nu regelmatig klagen dat ze liever hadden gewacht. Hoe dan ook, de belangrijkste grens is of je er klaar voor bent en of je het doet voor jezelf of omdat de maatschappij het zo voorschrijft.
Nou die mening deel ik eerlijk gezegd niet met je. Ik heb meer vertrouwen in moeder natuur dan de maatschappij .
Daarmee bevestig je wel mijn vooroordeel dat het bij jonge mensen vaak ongepland gebeurt Ik ken eigenlijk weinig dames die op hun 21ste bewust voor een kind kiezen. Daarentegen zijn dames van 40 er vaak wel heel bewust mee bezig. Maar dat kan ook door mijn beperkte sociale kring komen.
Die ken ik dus heel weinig: vrouwen die er bewust voor kiezen om zo jong moeder te worden. De meeste vrouwen in mijn omgeving van die leeftijd zitten nog gewoon op school, en hebben nog niet een echt stabiele relatie. Ze gaan bijv. pas na op hun 22ste uit huis.
Tja, was gewoon aan de pil hoor.. niet ziek geweest. moest elke morgen rond half 9 beginnen dus altijd rond dezelfde tijd de pil ingenomen.. Lag wel in de planning, wilden het heel graag zelfs. alleen hadden net een huis gekocht en een pup dus wilden eerst sparen en de boel op de rit hebben. wenen aan een huishouden en het leven met elkaar in 1 huis. alleen kwam hij alsnog een jaartje te vroeg.. maar weghalen was absoluut geen optie.. de jongste was wel gepland trouwens..
Ben zelf 21 en heb altijd jong moeder willen worden... Is gelukt gelukkig!! Maar willen of kunnen zit verschil in natuurlijk.. De leeftijd vind ik afhankelijk van allerlei factoren.. Bijv. mensen die pas op latere leeftijd de ware vinden Mensen waarbij het niet op natuurlijke manier lukt Mensen bijv met al 1 kind, scheiden, nieuwe partner en samen een kindje willen Ik vind dat je na 50 jaar te "oud" bent... De leeftijd leg ik dus hoog door bovengenoemd... Zelf zou ik niet meer na mijn 30e moeder willen worden... Ik ben zoals ik al zei 21, 13-08 word ik 22 Mijn man is 31 Vandaar mijn keuzes
Ja, dat vind ik wel leuk om te lezen! Ken je veel moeders die zo jong bewust beginnen? Op zw.gym hier was het gemiddelde ook ergens in de 30.
Als we het voor het kiezen gehad zouden hebben, had ik 2 of misschien wel 3 kinderen voor mijn 30e gehad, maar ja, inmiddels veel wijzer geworden. Je hebt het niet altijd voor het kiezen. Op mijn 25e gestopt met de pil, 1e kindje toen ik net 29 was. en we wachten nu alweer 2 jaar op de 2e. Ben nu 31. Denk dat ik gevoelsmatig voor mezelf de grens op 36 zou hebben, maar ik weet ook dat ik de grens ook zou verleggen als ik dan nog niet zwanger zou zijn van de 2e.