wat is voor jou de reden voor nog een kindje erbij? Of juist niet?

hier blijft het bij 2 prachtige meiden! zwangerschappen, 2 keizersnedes en de psychische nasleep bij mijzelf doen ons zeggen het is goed zo!! wij zijn compleet!

mn zwager en schoonzus hebben ook erg getwijfeld over wel niet een 3e. uiteindelijk heeft hun gevoel de doorslag gegeven, zij hadden zoiets van financien en andere praktische redenen moet toch niet de overhand krijgen.

 

Mijn droomplaatje is 2 kindjes, een jongen en een meisje (in die volgorde; ja je fantaseert wat af als jonk meiske )

Ik kom uit een gezin van 3 kinderen, mijn vriend uit een gezin van 2. ik vind het belangrijk dat onze zoon leert delen met een ander kind, en dat ze samen de eventuele zorg voor hun ouders kunnen delen.

in ons hart, portemonnee, huis,... is er nog een plekje voor een kindje en dat willen we graag opvullen.

 

@Mejojo.. wat een verhaal zeg! Ik hoop dat je alles een plek kunt geven en vooral kunt accepteren wat je lijf doet en dat dat niet bepaalt wie jij BENT! Je bent wel mama.. en dat neemt niemand je meer af! Veel geluk.
Bezopen trouwens dat CZ niet wil vergoeden.. wat zeggen andere verzekeraars en heb je het wel eens met je gyn besproken dat er een andere vergoedingsvorm gekozen kan worden?

 

Gewoon omdat we ons nog niet compleet voelen Wilden altijd graag 3 kindjes maar zullen nu al heel erg blij zijn als er ooit nog een tweede kindje mag komen.

 

voor mij geen kindjes meer om heel simpele harde reden:

-mijn man wil niet meer.

En daar is niks aan te doen.
Voor mij is er nog wel ruimte in mijn hart voor een derde.
En mijn man vraagt dan, waarom? Is dit niet handiger? Maar het is niet iets wat ik kan uitleggen. Het voelt alsof we niet compleet zijn. Ik wil zo graag nog een keer zwanger zijn, nog een keer een babytje etc.
Maar nee het zit er niet in.
En voor wie nu zegt, misschien verandert ie nog van gedachte... nou dan heeft ie nog 2 weken de tijd voor zijn afspraak met de stenendokter...

 

We hebben nu 2 kinderen,precies zoals we het wilden. Ik denk soms aan een derde maar weer zo`n zwangerschap,bevalling en dat gedoe met die flesjes en buikkrampjes jek,nee moet er niet aan denken. Wat nog zwaarder weegt om het niet te doen is omdat het gewoon naar mijn mening niet praktisch is. We kunnen nu met onze kinderen allemaal dingen ondernemen die ze beiden leuk vinden,als er nog een baby bij komt zit je toch weer met die baby die dan weer moet drinken etc. en ik wil eigenlijk ook wel weer eens wat meer tijd voor mezelf. (wij hebben geen opa`s en oma`s die regelmatig oppassen).

 

heftig!
wat vreselijk voor jullie!
Maar waarom zou je je baarmoeder willen laten verwijderen? kan je man niet "gewoon" en knip doen dan? (of jij zelf)

 

ik heb er 4
wilde altijd nog een 5e dan zou mijn gezin echt compleet zijn
heb een sterrentje en 3 mooi gezonde kinderen
mag niet meer zwanger worden wegens te zwakke keizersnede ofzo iets hij is te dun
heb me er bij neer gelegt mijn gezin zal nooit compleet zijn maar hebben er ons bij neer gelegt
maar voor mijn gevoel had ik graag nog gewild
ben blij met wat ik heb en zegen elke dag met mijn mooi schatjes
het is nu goed zo en geniet van mijn 3 mooi koters en 1 mooi sterrentje aan de hemel

 

Wij hebben er 1 en houden het hier ook bij.
Lange weg naar ons dochtertje gehad (ik heb endometriosche), (onderzoeken, proberen, onderzoeken, proberen, operatie, onderzoeken, IVF, zware bevalling: vies vruchtwater dus weeen werden opgewekt, weeenstorm met kramp in mijn benen, vreselijke rugpijn, echo....baby ligt als sterrekijker vandaar de rugpijn, vacuumpomp....werkt niet, spoedkeizersnede, baarmoeder verschoven....weer rechtzetten wat ik dus voelde meer pijnstilling gekregen en veel bloed verloren.
3 maanden na de bevalling weer een operatie.
5 maanden in de ziektewet gezeten.

een 2de zou kunnen waarschijnlijk weer eerst een operatie en dan IVF en dan zal je zien dan zijn het er 2 en heb je er 3 ipv 2.
Mijn man heeft altijd gezegd 1 en ik heb ff getwijfeld maar zie nu ook wel in dat het voor mij lichamelijk zwaar zou kunnen worden. En kan me nu ook wel goed vinden in 1 kindje. Vooral als ik naar gestresste moeders om mij heen kijk met meerdere kleine kinderen......dan denk ik heerlijk 1tje.

Ik denk dat wij blij moeten zijn dat ik zwanger ben geworden en er een gezonde dochter is geboren. Vele vrouwen met endometriosche kunnen helemaal geen kinderen krijgen....dat lijkt me pas vreselijk moeilijk.

Ik wil nu genieten van mijn prachtmeid en haar alles kunnen bieden.
daarnaast willen we ook op vakantie kunnen blijven gaan.
en als we een dagje weggaan niet op de centjes letten.

 

nou hier precies hetzelfde gevoel als jij! Blegh... stomme mannen die maar even bepalen dat wij geen kindjes meer krijgen...

Mijn man zegt... ik trek het niet... ik wil het echt niet.
Maar ik wil het echt wel... sja 1 van 2 heeft pech. En dat is niet degene die ja zegt...

Hier nog heel irritant dat ik ondanks spiraal toch zwanger werd (kwam dr pas achter met 8 weken) Hebben we heftige ruzies over gehad zeg. Hij overwoog zelfs abortus (nou die kon hij overwegen tot hij een ons woog maar die deed ik echt niet). En nu zei hij dat het oneerlijk was dat alleen ik die beslissing mocht nemen... sja... omgekeerde wereld he...

Maar ja... mijn derde zwangerschap werd een miskraam. Dus mijn allerlaatste kans op een derde kindje is een miskraam geworden.
Over 2 weken heeft mijn man een afspraak met de stenendokter (eigelijk afgelopen maandag maar het ziekenhuis belde op de dag zelf af). Dus dan is het helaas pindakaas voor mij

 

hier voorlopig geen 2e ivm financien, mijn man wil wel graag een tweede maar ik stel het liever nog even uit

 

Hier houden we het bij 2. Mijn man was hier al heel snel uit en heeft vrij snel na de geboorte van de 2e een knoop in laten leggen.
Ik had nog zoiets van, wacht nou ff, maar voor hem hoe dan ook geen 3e (en daar was hij heel stellig in)
Maar in vind het ook helemaal prima zo, sterker nog... heel eerlijk zou ik er ook niet meer aan moeten denken. ik heb schatten van kindjes, maar ik heb m'n handen vol aan ze, en dan nog 1 erbij? Nee dankje.
Ik vind het leuk ze zo te zien groeien, uit de luiers, straks de oudste naar school, heerlijk!
Ik kom misschien over of ik er helemaal klaar mee ben en op het gebied van baby ed ben ik dat eigenlijk ook.
Ik ben maar gewoon eerlijk, want zo voelt het gewoon.

 

voor ons geen kinderen erbij meer

vanwege mijn leeftijd

vanwege mijn lichamelijke gezondheid overgehouden uit de zwangerschap en bevalling

vanwege de financieel onzekere tijden

vanwege een rustige thuissituatie waarin niet opgebokst hoeft te worden tegen andere broertjes of zusjes ( men ziet graag een ideaal beeld van leuk samenspelende kindjes maar dat is lang niet altijd de realiteit)

vanwege dat we zoveel mogelijk willen kunnen investeren juist met deze financieel onzekere tijden in studie en zorgeloos opgroeien.

 

ik wil dolgraag een 2e. mijn vriend niet..dit doet mij echt verdriet!

Zijn redenen zijn, dat het allemaal duurder word in de toekomst, Esmée wil een scooter, de 2e ook.. Esmée wil op stap, 2e ook.. ze gaan studeren etc..

We verdienen alle 2 niet slecht, maar zo denkt hij. Ergens snap ik dat ook wel, maar zodra ze op de basisschool zitten ga ik van 2 dagen na 4 dagen. dus weer meer inkomen. Ook ben ik niet " gezond ". Heb in juni een hersen infarct gekregen en daar nog herstellende van. of ik überhout nog 2 dagen kan gaan werken is nog maar de vraag.

Esmée slaapt nog niet elke nacht door en is om 6 uur klaar wakker. Een baby die nu iedere nacht komt zou mij echt breken! dat kan ik niet aan ( denkt mijn vriend)

mjaa.. Als ik dan vraag of ik de box etc. op MP kan zetten roept hij nee MANNEN...

 

Ook hier sterk het gevoel voor nog een 3e kindje. Mijn mamahart is groot genoeg voor nog een kruimeltje, maar mijn vriend wil (bijna zeker) niet meer. Hij sluit het niet volledig uit, maar hij vindt het goed zo. Ik twijfel heel erg... Vooral vanwege de financiele redenen, praktisch is overal wel een weg in te vinden.
Maar nog 1 keer zwanger worden, zwanger zijn, bevallen, dat eerste magische moment met je baby op je buik... Zo`n kleintje heerlijk bij je... Daarom vraag ik mezelf elke keer af, wil ik gewoon nog een keer zwanger zijn om het zwanger zijn of wil ik echt nog een kindje erbij?
Ik weet het niet. Elke dag vraag ik het mezelf af en kan het niet laten rusten. En dat is ook killing. Er zijn 2 mensen voor nodig om een kindje te maken en hier wil er 1 niet, ik wil dat heel graag respecteren maar vind het ook heel moeilijk.

Waarschijnlijk is het voor moeders heel anders dan voor vaders. Ik hoop stiekem op een ongelukje (niet met opzet hoor!), we hebben afgesproken dat als dat gebeurt, dat het kindje dan komt. Dus ja, ik moet zelf m`n gevoelens een plekje geven.

 

dankje ! zijn lieve woorden ! altijd fijn om zoiets te lezen en door zo'n klein zinnetje te opnieuw te beseffen; goh ze heeft helemaal gelijk

ik kan alleen maar bij cz blijven wil er zo graag weg,

maar omdat ik zoveel medicatie nodig heb.... krijg ik overal alleen maar het "basis" pakket, en daar heb ik niet genoeg aan ,

ik ben nu met 22 jaar nog echt te jong, ook ziekenhuizen mogen er niet aan mee werken tenzij het echt zeer gevaarlijk word ( denk aan baarmoederhalskanker)

maar de gyn wou proberen om het met 5 jaar te "verkorten" door een medische verklaring te geven, dat ze dat proberen te behalen bij de cz, tot nu toe nog niets opgeleverd,

maar als dat lukt is het nog 2,5 jaar,

maargoed ze zitten er natuurlijk ook mee met : wat als we over 10 jaar WEL een medicijn vinden dan kun je misschien wel weer een kindje krijgen,

maarja daar heb ik nu niets aan, NU zit de kans erin dat ik ooit abortus moet laten doen terwijl ik dat niet wil, dan maar zeker weten dat het er gewoon niet meer in zit,

en anders laat mijn man zich misschien "helpen" maargoed die wil het liever niet haha

 

Verschrikkelijk he dat een ander gewoon maar even de keuze voor je maakt he?! Zo oneerlijk!!
He verdomme wat erg van je mk zeg!!!!

Ik denk dat ik maar gaatjes in de condooms ga prikken haha nee hoor.
Maar het laatste woord is er nog niet over gesproken. Ik heb een incompleet gevoel zonder 2 kinderen en voor mijn zoon zou een broetje/zusje geweldig zijn. Mijn vried zegt ook vaak hij heeft een broer en een zus ( zijn andere 2 kinderen) nee dat heeft hij niet. De band met je echte broer/zus is niet te vergelijken met die van een half broer/zus. En die band ontneemt hij onze zoon zo zie ik dat.

 

Zou graag gevoelsmatig voor een derde kindje gaan ,maar is een groot risico.
Onze jongste heeft een chromosoom afwijking en hierdoor een verstandelijke beperking.
Mijn man is hier drager van en er is 50% kans dat een volgend kindje het ook zou hebben. Zou gewoon te zwaar worden.

 

jeetje mejojo, dat is echt superheftig allemaal. rot joh.

hier een tijdje terug ook hartstikke hard nagedacht over een derde...
één topic op een ander forum over een derde, vol met hele eerlijke verhalen, heeft ons uiteindelijk geholpen om de beslissing te maken eigenlijk. (en heel veel samen praten natuurlijk)
wij gaan er niet voor, en het voelt nu helemaal oke eigenlijk.
tuurlijk, ook ik zal altijd die babykriebels hebben (kwil er wel 10) , en zwangerschap en bevallen vind ik heel leuk!)
de twee kindjes die ik nu heb, dat zijn echt twee handen op 1 buik. zo'n speciale band hebben ze! ben bang dat ik het fijne evenwicht wat er nu heerst, te verstoren.
in plaats van de aandacht nog meer te verdelen door de keuze voor n derde, vind ik het nu heel fijn om me te kunnen richten op dit tweetal.
maar het blijft een hele moeilijke (en een hele luxe!) keuze...succes