wat is voor jou de reden voor nog een kindje erbij? Of juist niet?

Ik vind ons gezinnetje compleet.
Eerst een miskraam gehad,toen afscheid moeten nemen van ons zoontje en daarna 2 gezonde kindjes op de wereld gezet.
Ons overleden zoontje hade een waslijstje aan afwijkingen en deze waren erfelijk.Moet er echt niet aan denken om nog maals zo in de stress te zitten en dan met 20 weken te horen krijgen of het wel of niet in orde is en het kindje mag blijven.
Vind het ook best pittig met 2 kindjes(misschien ligt dat ook meer aan hun pittige karakter?).
Mijn man zou meer kinderen willen maar ik ben er klaar mee en laat mij binnen kort steriliseren.

 

pff heftig verhaal zeg .. snap dat je het dan niet aandurft, wat klote dat cz dat niet vergoed zeg, lijkt me dat je alle reden hebt dit wel te vergoeden in jouw geval!

hier is het vriend die van ja naar nee gaat, ene periode hoor ik hem dagelijks zeggen we gaan een broertje of zusje maken .. dan ineens zonder dat hij het meld hoor ik als iemadn ernaar vraagt toevallig van komt er geen 2e dat hij zegt nee weet het nog niet hoor of ik het uberhaupt wel wil..

dan even later begint hij er weer over, ik durf er dus zelf niet eens meer over te beginnen, hoor liever niks dan dat ik denk ja hij wil en dan weer nee op mn bord krijg

ik heb het gevoel dat nu ik zicht op een baan erbij heb hij erg naar ja neigt, maar het lijkt nooit het goede moment om het onderwerp ECHT aan te snijden..

ik moet wel eerlijk zeggen we hebben geen auto (helaas) dat zit er de komende tijd ook niet in denk ik .. dus voor de komende 2 a 3 jaar zou ik sowieso zeggen 2 is genoeg.. heb mijn handen al vol aan 1tje nu, en ik durf niet te zeggen hoe ik daarin sta als die peuterpubertijd van een 2e weer komt en de ander naar school gaat inmiddels..

ik sluit niks uit, vriend roept soms heel hard nee maar op een ander moment zegt ie wel als het financieel kan zou ik er wel 4 willen of 5... en dan zeg ik dan mag je wel opschieten ik ben bijna 28 en mijn lichaam trekt dat niet meer over 5 jaar hoor.. (heb grote operatie in het verschiet die pas kan als je gezin compleet is wat ik ook geen 5 jaar uit wil stellen)

dus ik denk dat het wel bij 2 blijft.. wellicht zal het dan weer gaan kriebelen dat sluit ik niet uit maar practisch gezien is 2 wel genoeg stukken makkelijker oppas regelen voor 2 dan voor 3.. ook qua woning is 2 het max nu...
en dan denk ik in de auto wat een gedoe met 3 dan meot je ook meteen een grotere auto nemen als we dan een autotje zouden hebben op den duur..

als het bij 1 blijft zal ik altijd het gevoel hebben niet compleet te zijn, en ik denk nu dat ik bij 2 dat niet zal hebben.. al kan ik er compleet naast zitten hoor voor nu hoop ik vurig dat de pil over korte tijd de prullenbak in kan...

ben zelf echt bang dat mn lichaam het niet lang meer volhoud anders heb een flinke buikwandbreuk en dus een hele grote bal in mn buik (om het even te omschrijven wat je ziet van buiten en voelt als je het aanraakt) dit lijkt erger te worden en krijg meer last ook van mn darmen steeds.. als je zwanger bent word het teruggeduwd, daarna na bevalling kan het dus erger zijn...
en daarom zeggen ze doen we alleen als gezin compleet is..

maar ja hoe erg worden mijn klachten? hoe lang trekt mn lijf het nog .. ben bang dat ik dadelijk echt pijn krijg en het te laat is ofzo dat is dus iets wat bij mij ook echt meespeelt aangezien het ook zomaar 1 of 2 jaar kan duren dat je weer zwanger bent...

pcos gehad voor ik met mijn vriend samen was, 4,5 jaar lang 1 a 2 menstruaties per jaar.. het zal je nu maar weer gebeuren, en dan na 1 jaar pas bij HA terecht dan denk ik echt dat mn lichaam het gewoon niet meer aankan of ik het niet meer aandurf

 

Weet nog dat vriend altijd vertelde dat hij graag 3 kindjes zou willen hebben, ik bleef stellig volhouden dat ik 2 voldoende vond. Nu hebben we een dochter en wil vriend er graag nog een bij, dan houdt het (voorlopig) op. Ik wil niks liever dan een 2e, maar denk intussen ook wel na over een 3e...

 

Mijn ideaal beeld is altijd 4 kinderen geweest. Maar momenteel twijfel ik er enorm aan. Ik ben op mijn 18e moeder geworden heb nu een zoon van bijna 10 en dochter van 3,5 ik vind het zo wel heerlijk! Ik heb op mijn 18e best veel moeten opgeven, en natuurlijk deed ik dat met heel veel liefde! Maar ik besef me nu ineens dat ik misschien niet nog wel een paar jaar kinderen in luiers wil hebben.

Maar het dubbele aan de andere kant kriebelt het nog steeds! En mijn man zou het ook nog wel willen proberen voor een derde!

Ik heb gezegd eerst een huis te kopen en te trouwen, daarna wil ik gerust stoppen met de pil om te kijken of een derde ons nog gegunt is.

 

Er is laatst ook een topic over een derde waar ik op gereageerd heb. Nu ff de verkorte versie. Wij hebben er 3. Voor mij voelde het met 2 niet compleet. Maar toen nr 3 er was begon het direct te kriebelen. Maargoed besefte ook wel dat 3 genoeg was. Passen er niet meer op de achterbank en nu ze groter worden gaan ze sporten, bij vriendjes spelen enz. Ik werk zelf ook nog 20 uur en haast me rot. Een 4e zou ik erg leuk vinden maar wat doe ik mijzelf dan aan en wanneer houdt het op? Mensen uit de straat hebben er 5!
Ik kan je zeggen.... Nu de tijd langzaam verder gaat gaan de kriebels ook langzaam weg.

 

In mijn hart is nog ruimte voor meerdere kinderen. Ik wilde altijd 3 of 4 (levende) kinderen. Maar of dat daadwerkelijk nog gaat gebeuren weet ik niet. Ik ben door het overlijden van mijn dochter wel bang geworden voor herhaling hiervan. Ik durf daar nog wel één keer doorheen te gaan, maar daarna moet ik misschien ook wel tevreden zijn met 2 kindjes. Voor nu blijft het iig blanco, ik merk het wel in de toekomst.

 

Mijn ideaalbeeld was en is 2 kinderen.
Meer komen er ook echt niet; we hebben onze handen er vol aan, en ik ben inmiddels 40 wat voor mij persoonlijk toch wel de grens is om het nog aan te durven.

Het kriebelen zal nooit ophouden, ook al weet ik met mijn hoofd en met mijn hart dat ons gezin compleet is. Mijn lijf denkt daar regelmatig anders over, en denkt met weemoed en verlangen terug aan de tijd dat er een baby in mijn buik zat, of dat er een kindje aan mijn borst dronk.

 

Hier heel veel twijfels of er een punt achter de kinderwens staat of niet.

In onze harten is nog wel een plekje vrij. Maar ik heb geen vast contract. Halverwege mijn zwangerschap van de 2e werd mijn contract niet meer verlengd. Het heeft heel lang geduurd voordat ik weer een baan had en nu is mijn netto inkomen nog maar 2/5 van wat het was. Mijn man verdient ook niet het allerbeste salaris (hij houdt van zijn baan, maar de keerzijde is dat de branche gewoonweg slecht betaalt).
Kinderopvang is duur. Maar mijn man in zijn eentje de kost laten winnen is geen optie, zijn netto salaris is niet genoeg voor alle vaste lasten.
Plek in huis is ook een issue. Ik weet wat de luxe is van je eigen kamer hebben in huis en gun mijn kinderen dat ook.
Dus willen we voor een 3e gaan dan moet er toch wel heel wat gaan veranderen vooral in financieel opzicht.

Soms denk ik wel dan gaan we voor een nakomelingetje als onze twee allebei op de basisschool zitten.
Maarja, ook dat is geen waterdicht plan. Er is een gezwel (goedaardig) uit mijn eierstok verwijderd en daarmee is ook een deel van mijn eivoorraad meegenomen (dat kan ook niet anders). De gyn heeft aangegeven dat mijn houdbaarheidsdatum als het om kinderen krijgen gaat daardoor korter dan gemiddeld is geworden. Ik kom dus eerder in de overgang, maar wanneer dat valt niet te voorspellen. Dus de vraag is of een nakomelingetje nog wel lukt. Misschien ben ik dan gewoonweg door m'n eitjes heen.

 

Ik heb ook altijd heeeeeeeeeeeel graag een 4e gewild, maar mijn man echt niet. Ja hij zei altijd van wel, maar later bleek wel dat ie het gewoon echt niet meer wil. Ik snap hem aan de ene kant wel, maar aan de andere kant doet het best pijn. Ik heb altijd een groot gezin willen hebben, plus hij snapt niet waarom ik nog een 4e wou. Maar ja ik kan dat ook niet uitleggen aan hem het is gewoon een gevoel dat ik heel graag nog 1x wil. Hij snapt ook niet dat ik de wens niet aan de kant kan leggen, dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen want hij weet niet hoe mijn gevoel is. Maar het zal er hier dus helaas nooit van komen (of de natuur moet zijn eigen gang weer gaan) en daar zal ik toch echt mee moeten leven. Hoe graag k het ook anders had willen zien. Begrijp me ik heb 3 prachtige kinderen en ben ik zoooooooooooo enorm blij en gelukkig met ze, maar er is altijd nog een plekje over voor een 4e kindje in mijn hart.....

 

Persoonlijk zou ik graag drie kindjes willen, mijn vriend maar twee.
Hij ziet meer de praktische kant, financiëel, ruimte.. en ik kijk toch meer met mijn hart.
Mijn moeder zei altijd tegen me, er is maar één ding wat een kindje echt nodig heeft en dat is liefde! so true!!

 

waarom hier een derde? ja ik twijfelde nog.... weet niet goed waarom. maar toen de jongste 4,5 maand was was ik ineens zwanger. dus toen hoefde ik niet meer te twijfelen, hahaha. ben er nu superblij mee en het is ook nog es een jongetje nu dus echt een kadoo. mijn man wil nog wel een vierde ook. maar hij zegt altijd: jij moet ze dragen en er grotendeels voor zorgen ( man is veel werken) dus ook al zou ik zelf ook nog een vierde willen qua liefde en gezelligheid. denk dat drie koters kort op elkaar genoeg is.

 

Hier komt geen derde.
M'n man zou het wel willen, maar ik niet. Praktisch gezien vind ik 3 kids niet handig qua ruimte in huis en in de auto e.d. en financieel is het ook niet haalbaar. Tenminste, niet als we willen blijven leven zoals we nu doen. Mn schoonfamilie woont in het buitenland en de wens is gewoon om daar minstens één keer per jaar heen te gaan.

Daarbij heb ik tijdens deze zwangerschap vanaf 20 weken BI, met de eerste klachten al vanaf 12 weken. Ik ben nu behoorlijk aan huis gekluisterd, kan niet meer auto rijden, niet meer alles doen met mn zoontje etc. En dan te bedenken dat ik nog 16 weken moet. Dat valt me dusdanig zwaar dat ik dit niet nog een keer wil meemaken.

 

Vroeger riep ik altijd twee, een jongetje en meisje
Maar het is allemaal even anders gelopen en het blijft bij één, dit vanwege m'n leeftijd en lichamelijke conditie. Vreesde voor 0 dus voel me al zeer gezegend

 

We hebben er nu 1 en ik vind het zo wel goed voorlopig.
Ik wou dr vroeger altijd 2 maar met 1 ben ik ook gelukkig!

Financieel redden we het gewoon niet, ruimte hebben we wel.. En voor nu is ons gezin compleet..

 

hoi hoi
wij krijgen nu een 4e ook omdat we het gevoel hadden dat ons gezinnetje niet compleet was!!en nu naar 3 jongens sluiten we het af met een meisje watik wel heel bijzonder vindt haha..maar zolang de baby maar gezond is had het ons niet uit gemaakt jongen of meisje.maar vind het toch wel heeeel erg leuk!!
groetjes beauty

 

Ik wil gevoelsmatig wel, maar verstand zegt nee (ivm mijn gezondheid). Bovendien zegt vriend ook nee, in ieder geval nu, en je moet het toch allebei willen.
Plus ik heb 2 gezonde kindjes, waarom het lot nog een keer tarten.
Maar dat gevoel he..ooh..
Ik hang niet voor niets hier nog steeds rond, ik kan het nog niet afsluiten.
We zullen zien wat de toekomst brengt...