Wij hebben altijd maar 1 kindje gewild. Wij vinden het heerlijk om zo te genieten van haar en verder nog de vrijheid te hebben. Maar nu... het begint soms toch de jeuken om een tweede kindje te krijgen. Maar mijn partner wilt dit niet. Hier heb ik me bij neergelegd. Wie weet in de toekomst, zo niet, dan heb ik in ieder geval een prachtige dochter waar we op en top van genieten!!!!
Hier nu net zwanger van de tweede, we wilden allebei graag een tweede omdat onze kinderwens gewoon nog niet vervuld was. Er zit wel bewust wat langer tussen. In mijn hart is ook nog wel plek voor een derde, maar daar is man nog niet over uit. Maakt ook niet uit, want dat is voorlopig nog niet aan de orde
Ik wilde altijd 3 kindjes.... mijn man in eerste instantie 1.... en ben nu zwanger van de vierde..... Soms lopen dingen blijkbaar zoals ze lopen..... Rare is, dat ik heel erg heb moeten wennen (understatement) aan deze zwangerschap... ik vond ons gezin wel compleet. (nadat ik ontzwangert was dan) mn man zat gelijk op een roze wolk.... (mannen...zijn soms (lees:vaak) niet te volgen)
Wij gaan niet voor een 3e omdat we dat financieel niet zouden redden, we er niet de ruimte voor hebben, ik dat lichamelijk niet meer aan zou kunnen en het gezin overcompleet voelt met 2 van die hummels. Zwanger zijn vind ik erg mooi en het zien opgroeien van onze kleintjes ook maar heb bij de laatste zwangerschap al bewust Afscheid genomen. Hier zullen geen kindjes meer komen en zodra ik de leeftijd heb voor een sterilisatie laat ik dit ook meteen doen. Heel soms als ik een baby vast heb krijg ik wel weer spontaan de kriebels maar nee. Ben gelukkig met mijn gezonde kindjes en ben blij dat de babytijd voor bij is. Zitten alweer in een nieuwe zeer mooie face waar ik niks van wil missen. 2 kindjes zo kort op elkaar en waarvan de jongste altijd ziek is of onderweg en zelf lichamelijk altijd wel wat mankeert heeft zijn tol geëist. Wij zijn compleet
Inderdaad mijn man wou altijd 2. Ik had me daar ook bij neergelegd was het er wel mee eens, ondanks dat ik vroeger altijd wel 4 tot 6 kinderen wou. Me kleine meid was nog maar 6 maanden en me man begon ineens alweer over een 3e. Toen ik zwanger was moest ik er ook echt even aan wennen. Was er heel blij mee hoor, maar moest wel even wennen dat er straks 3 kindjes zouden rondkruipen in plaats van 2 haha....Maar na de eerste echo was ik helemaal verliefd!! Me man wil geen 4e kindje, maar goed ik zeg nooit nooit. Hij wil zich niet laten helpen, ik ook niet. Plus we zijn nog maar 26 en 28 dus wie weet.....Stiekem hoop ik ooit een 4e kindje te mogen krijgen en zo niet dan is het jammer, maar ik heb 3 prachtige kindjes al mogen krijgen waar ik super gelukkig mee ben!
Hier hebben we nu 2 gelukkige kindjes. De tweede babyperiode was zwaa, net als de zwangerschap. Maar nu is het genieten Ons geluk is compleet, maar ons gezin nog niet af... Hoe wat waar wanneer en waarom, dat zien we nog wel, we wachten wel af
mejojo mijn man wou zich ook niet laten helpen nou hy had geen keus omdat ik van de pil bleef vloeien na de laatste bevalling toen heeft ie het wel laten doen want condooms wou ie ook niet. ziekenhuis vond ons eerst te jong man was toen 27 maaromdat wij aangaven dat er geen 3e meer bij komt hebbenz e m toch geholpen haha hier blijft by 2kids zou wel een 3e willen maar vanwege me slechte zwangerschappen en de financieen omdat ik nu een chronishe whyplas heb en niet kan werken .dus hier helaas maar 2
talia Jeetje dat heb je nog eens geweldig mooi verwoord; ons geluk is compleet.... ons gezinnetje nog niet af..... die ga ik onthouden! das een mooie voor het geboorte kaartje; Ons geluk was compleet, maar ons gezinnetje nog niet af! Vandaag, ........datum.... is ons derde kindje geborden. Buite een versje wat ik vond met; Eerst een meisje toen een jongen, dan ben je toch klaar? Maar niet voor ons, vergeet het maar! LoveWinnie die van jou en mij zijn ongeveer even oud
aniek, gewoon er voor gaan! Ik geloof nooit dat je later zou zeggen; had ik die derde maar niet gekregen. Tuurlijk zal het soms zwaar zijn, maar zulke periodes zijn altijd tijdelijk. Beter als over 10 jaat terugkijken en denken... had ik maar...
loezzz you've right... of toch niet? hahaha we weten in ieder geval; nu nog niet! maar komt mischien nog. Over 3 jaar word ik pas dertig dan wil ik wel een zekere keuze gemaakt hebben. Mocht ik voor die tijd nog geen keuze gemaakt hebben ofja WIJ maar man is makkelijker, en ik twijfel dan nog dan ga ik ervoor, zou wel een groot leeftijdverschil opleveren want de oudste word 8 als ik 30 word
als het aan mijn man zou liggen zouden we er 7 hebben ofzo. die houdt echt van een groot gezin. maar omdat ik een chronische ziekte heb en ik de zwangerschap niet goed verdraag denk ik dat als ik nu aantel we het bij 2 zouden laten. ben nu al beperkt door de energie die mn dochtertje kost. dus laat staan als je er nog veel meer hebt. dus we gaan nog voor 1 kindje meer en gelukkig krijgen we dan veel hulp tegen die tijd, want vanaf halverwege de zwangerschap zal het wel weer op bed liggen zijn voor mij.
wij zijn supertevreden met ons gezin maar hebben een paar maanden geleden even samen getwijfeld omdat we een beetje een "nu of nooit" gevoel hadden, enkele weken daarna waren die gevoelens weer afgezwakt en zijn we er (bijna) zeker van dat we samen met onze 2 dochters blijven. Voor diegene die het vervelend vinden dat als een man nee zegt dat dat oneerlijk wil. Ik denk dat je bijna niks anders kan om je daar bij neer te leggen, want een kind dat door 1 van de ouders niet gewenst is vind ik echt pijnlijk. en kinderen hebben echt niet alleen liefde nodig hoor, dat vind ik zo'n dooddoener...tuurlijk worden kinderen zonder goede basis ook groot, maar soms moet je het niet willen op een manier met genoeg liefde maar verder een hoop stress (als financiele stress, relatiestress)
Ja, het is ook echt zo bij ons. Het gezin is nog niet af. Hoewel het eem enorme rijkdom is, ervaren we allebei dat er nog een plekje is. En we hopen heel erg dat er ooit een kindje dat plekje op mag komen vullen, dat we onze liefde en warmte aan nog een kindje mogen geven.. En voor nu dromen we daar alvast even over
Ik wilde altijd 3 of 4 kinderen, mijn man wilde er 2.Wij hebben er nu 2, heel dicht op elkaar, bewust voor gekozen. En het blijft hierbij, voornamelijk door mijn man, maar na de 2e begin ik me er ook steeds meer in te berusten. Ik heb mijn handen vol aan die 2, ook al zijn ze best makkelijk. Iemand zei al eerder dat ze bang was het evenwicht te verstoren met een 3e, dat heb ik ook! Ze zijn zo leuk samen, kunnen echt al samen spelen. Vaak heb je met 3 dat er toch eentje buiten valt. Zeker als bij ons een hypothetische 3e er iets later achteraan komt. Oppas voor 2 vind ik al lastig te regelen, laat staan voor 3 of 4 kinderen. En idd de auto, slaapkamers, dat soort dingen. Telt toch ook wel mee. Maar: zwanger zijn vind ik zo geweldig! Het voelt zo speciaal, en die hormonen werken bij mij juist goed, behalve de vermoeidheid voelde ik me steeds hartstikke goed. Het blijft kriebelen, net als bij zoveel moeders Ik fantaseer wel eens dat we voor een 3e gaan als beide jongens op school zitten. En dat er dan ook een 4e komt, voor de balans. Nog geen definitieve beslissingen in de vorm van knipjes hier, we zullen zien hoe alles loopt.
Toen we 2 kinderen hadden, voelde het nog niet compleet. Sowieso was ik er eigenlijk altijd al vanuit gegaan dat ik 2 keer zwanger zou zijn. En toen kreeg ik er 2 tegelijk! Op de een of andere manier kon ik het me niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zou mogen zijn, en nog een kleintje erbij te krijgen. Ook leek/lijkt een wat groter gezin me erg leuk en gezellig. M'n vriend dacht er net zo over. Hij komt zelf uit een gezin van 3 en dat was vanaf het begin zijn voorkeur, terwijl ik zelf in eerste instantie het liever bij 2 wou laten. Nu is de derde er en voelt het wel compleet. In de zwangerschap maakte ik nog wel eens grapjes over een vierde, maar het is goed zo. Een gezellige drukke bende
Wij willen graag nog een 3e. Ik ben er alleen nog niet achter wat het juiste tijdstip is. Misschien als de jongste 2 is of een jaartje ouder. Maar ik wil ook niet te lang wachten. Mijn man komt zelf uit een gezin van 3 maar tussen de 2e en de 3e zit 12 jaar. Dat vind ik weer teveel.
Mijn man wil er wel 6! Maar voor mij blijft het zeker weten bij 2.... Dit is mijn tweede zwangerschap en ik hoop heel hard dat deze zwangerschap goed blijft gaan, want anders denk ik dat we 1 kind hebben en houden. Ik raak mentaal zo in de knoop dat ik het echt niet aankan om nog een keer zwanger te raken.... Ik denk dat ik een prenatale depressie heb en ik vind mezelf toch ook wel zoveel waard, dat ik niet nog een keer dit wil doormaken. En dus komen er niet meer dan 2. Niet eens nagedacht of er financieel of praktisch ruimte is voor een derde. Ik denk eigenlijk alleen aan mezelf. En - hier dus een keer andersom - ik heb er ook niet over nagedacht wat dit voor mijn man betekent.... Egoistisch? Misschien, maar aan jezelf voorbij gaan voor een ander is ook niet de oplossing!
Oh wat wilde ik graag een derde, maar nu houden we het toch bij 2. Ik lig 9 maanden ziek op bed tijdens mijn zwangerschappen (HG en BI). En ik wil geen jaar van mijn kindjes en hun ontwikkeling meer missen. Bij ons heeft het verstand het van het gevoel gewonnen... (en de opmerking je hebt van alle soorten al 1 wat wil je nog meer, daar kan ik echt niet tegen.... wat een gespreksstopper, alsof je bij 2meiden of 2 jongens nog wel een kindje mag krijgen, hopende op een ander geslacht)
Hier geen kindje er bij. Heb er zelf 1 Vriend heeft er 1 bij ons wonen en 1 bij zn moeder Om het weekend zijn we hier met zn 5-en. Gewoon alleen al vanwege mijn rugklachten wil ik geen 2de kindje voor mezelf. En financieel ook niet.
ik zelf heb er 2 mijn vriend heeft er 3 toch hebben we ze maar 1 of 2x per jaar samen de wens naar een kindje van ons beide is er wel maar reden om het nog niet te doen: - eerst alle schulden aflossen (2014) dan houden we een mooi bak geld over - mijn kids en zijn jongste wat ouder - ben er zelf ook nog niet aan toe heb veel last van pa en angststoornis dat moet eerst over - we zijn nu een dik jaar samen dus is voor mij nog wat te vroeg minimaal 2 jaar.