Dames(en paar heren), Wat is voor jullie de ultieme stap(verbintenis) in een relatie? -trouwen -kinderen -huis kopen -anders -meerdere opties Ik stel deze vraag naar aanleiding van een gesprek met een collega. We hadden het over kinderen, zij wil binnenkort stoppen met anticonceptie, wanneer de "juiste" tijd is om te proberen kinderen te krijgen. We waren het helemaal met elkaar eens dat een stabiele relatie, financiën op orde, eigen huis(lees: niet thuis wonend) en zelf goed in je vel zitten toch wel belangrijk zijn als basis. Toen ging het gesprek verder naar hun huur huis. Ze willen uiteindelijk wel een huis kopen samen, maar dan willen ze toch wel wat langer samen zijn. Zoals ze het zei; eerst maar eens kijken of we wel bij elkaar blijven. Een huis kopen is een hele verantwoordelijkheid.....! Okal hoor ik deze redenatie vaker, voor mij is het niet logisch. Dat heb ik haar ook verteld. Voor mij is de ultieme verbintenis het krijgen van kinderen. Ik zou dus veel eerder met iemand zou trouwen en een huiskopen, dan kinderen krijgen. Even voor de duidelijkheid: dat zij het zo bekijkt is prima, wil dus niet weten of jullie het met haar of met mij eens zijn. Ben gewoon echt benieuwd naar jullie mening, gedachten over wat voor jullie de ultieme stap is in je relatie
Voor mij was dat onze gezamenlijke kinderwens. De avond dat mijn lief mij vertelde dat hij graag een kindje wilde samen, was voor mij zijn grootste teken van liefde dat ik had kunnen krijgen. Ik hoop dat we ooit nog gaan trouwen maar gezien mijn wat sceptische standpunt t.o.v. het huwelijk zegt dit mij meer.
De ultieme verbintenis vind ik toch wel het krijgen van een kind. Door een kind te krijgen ben je je hele leven aan elkaar verbonden. Als je trouwt ZONDER kinderen, ga je scheiden en is het kort gezegd klaar en ben je weer los van elkaar. Als je trouwt MET kinderen en je gaat scheiden, zit je nog aan elkaar verbonden hoe het ook went of keert. Een huis kopen is niet voor iedereen weggelegd (financieel) en daarom vind ik dit niet de ultieme verbintenis.
ik heb gekozen voor trouwen, bij ons heeft het lang geleken dat we geen kinderen zouden krijgen, moet ik dan bij mijn man weg nee, ik heb voor hem gekozen, en door het trouwen dat laten zien. De geboorte van onze zoon was naast het trouwen wel de belangrijkste stap in ons leven.
Ik ben het wel met je eens. Waarom geen huis kopen maar wel aan kinderen beginnen? Een kind verbind je voor de rest van je leven aan elkaar. Wanneer je een huis koopt voelt dat misschien definitief omdat je financieel ook verbonden bent aan elkaar en je hiervoor op papier toch ook wat dingen moet regelen zoals trouwen/ger.partnerschap of samenlevingscontract en testamenten. Maar dit zijn allemala zaken die ontbonden kunnen worden. Een huis kun je al dan niet met restschuld weer verkopen maar een kind.....heb je voor de rest van jullie leven.
Bij ons bleek een kind helemaal niet de 'ultieme verbintenis', ook niet na einde relatie. Wij hebben helemaal niet de rest van ons leven met elkaar opgescheept want hij is er gewoon vandoor gegaan Ik denk dat ik door mijn verleden daarom ook eerder trouwen zie als utlieme verbintenis.. Alhoewel ik sowieso daar niet zo in geloof maar het is wel het grootste gebaar (samen met samen kiezen voor een kindje) voor de liefde voor elkaar.
Ik heb op trouwen gestemd, omdat we nog geen kinderen hebben en als dat ons niet gegund blijkt te zijn, zie ik ons huwelijk als de ultieme verbintenis. Anders dan dat: kinderen. Maar zoals je dat van je collega beschijft, vind ik kinderen eigenlijk ook niet zo'n logische 'eerste' stap.
Kinderen...omdat je dan echt een gezin met elkaar gaat vormen... Huis kopen was ook wel een verbintenis maar niet heel bijzonder.
Trouwen en een huis maakt niks definitief... Ben al eens getrouwd geweest en hadden een nieuwbouwhuis... Zo snel we getrouwd en gebouwd hadden, nog sneller was alles in lucht opgelost. Trouwen is "maar" een papiertje en een huis kan altijd verkocht worden. Kinderen is een andere zaak, daar blijf je je hele leven mee verbonden. Een kind is een "mengeling" van de genen en bloed. Met mijn man nu, hebben we alles omgekeerd gedaan... Eerst onze dochter Daarna ons huis en sinds kort zijn we getrouwd. Ik bekijk het nu zo: de grootste "probleemzones" waar een relatie meestal op de klippen loopt, hebben we zonder problemen doorstaan. En als je de grootste beproevingen achter de rug hebt, kan je echt zeggen: we bestempelen dit met ons huwelijk. Maar zo heeft iedereen zijn/haar eigen idee hierover.
Trouwen. Is een verbintenis voor het leven , in de kerk bevestigd. Kinderen zijn een kroon op het huwelijk. En een huis, heb je gewoon nodig dan
Onze kinderwens was er al maar we wilden eerst getrouwd zijn dit is voor ons e juiste volgorde. Onze kinderwens is vervult een maand na ons huwlijk toen teste ik positief van onze zoon. Onze kinderen zijn de kroon op ons huwelijk.
De mensen die alleen kinderen aan geven vind ik kort dooor de bocht, Uiteindelijk kan er altijd was mis gaan, ook met kinderen, helaas gebeurd dat veel. voor mij is echt ultiem wanneer je 100 procent voor elkaar kiest, en dus trouwt, ongeacht of kinderen krijgen je gegund is of niet, maar de dames die dus enkel kinderen zijn vinden dus dat stellen die geen kinderen (kunnen) krijgen niet ultiem met elkaar verbonden zijn, terwijl hun liefde wel eens veel sterker kan zijn. hmm ta gevoelig puntje bij me zoals je ziet.
Okee ik type hieronder dus zonder te lezen precies hetzelfde Wat Hij verbind verbreek je niet vandaar dat wij het ook zo enorm bijzonder vinden dat onze zoon verwekt is enkele dagen na deze verbintenis.
Bij mij was het ons huwelijk onze keuze om samen kinderen proberen te krijgen. Als je dat samen beslist en achter staat vind ik dat de ultieme verbintenis. De geboorte van onze zoon was een kroon op die verbintenis, een geweldig wonder!
Voor mij persoonlijk stelt het huwelijk niet zo veel voor. Je kan met gemak scheiden, en dit gebeurt ook erg vaak. Maar onze kinderen binden ons aan elkaar, meer dan de gelofte bij het huwelijk. Beloftes worden helaas vaak gebroken. Onze kinderen gaan voor alles en door hen zal ik alles op alles zetten om het beste uit mijn relatie te halen. En misschien ook verder gaan, dan als ze er niet waren geweest, dat ben ik hen verschuldigd.
Ultiem? Kinderen. Als je samen kinderen krijgt, kom je nooit meer helemaal van ekaar af en heb je voor altijd de verplichting om een relatie te onderhouden op een beschaafde manier. Trouwen heeft deze ultieme lading ook voor mij maar feitelijk gezien kun je gewoon van elkaar 'af'