Ik vond samen één computer delen ZONDER de browsegeschiedenis, cookies en temp. files te wissen al een hele verbintenis!!! Ik werd geprezen op mijn opleiding, toen ik vertelde dat meneer zijn computer mee nam na 5 weken hier logeren (zijn kat zat hier al 4 weken). Men zei: het is nu écht serieus; hij heeft zijn computer meegenomen. Dat was voornamelijk het antwoord van de mannen. Verder geloof ik niet in een ultieme verbintenis. We hebben een kind, allebei nog een huis (ook al gebruiken we de mijne), praten wel eens over trouwen, maar op het moment dat ik mij niet prettig meer voel in deze situatie, kan hij mooi vertrekken. Na het hebben van 2 hele slechte relaties heb ik gezworen om nooit meer afhankelijk te zijn van iemand of een ultieme verbintenis aan te gaan. Een kind of een bruiloft veranderd daar niks aan.
Tja de ultieme verbintenis is natuurlijk kinderen aangezien je dan, ook als je uit elkaar gaat, voor de rest van je leven verbonden bent. Maargoed ik zelf vind trouwen en dan kindjes krijgen de ultieme verbintenis. Huis samen gekocht hebben we pas nadat we zijn getrouwd gedaan omdat we voor die tijd in mijn huis hebben gewoond. Had ik niet lang voor we elkaar leerden kennen gekocht en we hebben het zodoende samen opgeknapt, dus was toch wel ons huisje!
Het valt me op dat veel mensen het huwlijk zien als iets dat toch wel kapot kan. Ik neem aan dat op het moment dat je beide ja zegt je er voor altijd van uit gaat bij elkaar te blijven?
Precies. En als je samen kinderen hebt kom je gewoon echt nooit meer van elkaar af... Ik bedoel ik moet er niet aan denken om mijn huwelijk ooit te ontbinden, maar mocht dat zo zijn kun je er zo vanaf. De ouders van een kind zijn blijf je de rest van je leven, dus kom je echt nooit meer onder elkaar uit...
Trouwen... Kinderen komen ook meer dan eens per ongeluk. .. Moet de eerste nog tegen komen die per ongeluk getrouwd is... Wel vind ik dat kinderen je voor voor altijd aan elkaar verbind...
Dat is een vreemde redenatie idd...kinderen krijgen graag maar een huis samen kopen is nog te ver? Huh? Kinderen kun je niet terug stoppen lijkt me als het toch niet is wat je zoekt. Een huis kun je verkopen, veel makkelijker. Ik denk dat voor ons de eerste ultieme verbintenis trouwen was. Die eerste grote stap. Dat je denkt wow, kijk ons eens volwassen zijn. Toen was het huis kopen best wat en nu hopelijk kinderen. Denkt dat alledrie best grote stappen zijn en een echte verbintenis. Alleen met kinderen denk ik altijd moet je echt zeker zijn dat je die wil (samen). Als iemand niet zeker erover is heb ik altijd liever dat ze even wachten, want zoals ik al zei een huis kun je verkopen een huwelijk als het echt, echt, echt niet gaat kun je het eindigen, maar een kleintje kun je niet zomaar even wegstoppen als je er geen zin meer in hebt of als er besloten wordt niet samen verder te gaan. Dus denk dat mijn antwoord voor het "ultieme" kinderen is als ik zo redeneer. Want daardoor wat er ook gebeurt blijf je voor altijd verbonden, want zonder de 1 kon dit persoontje er niet zijn.
Snap wat je bedoelt, denk alleen dat je het anders neemt dan dat er bedoeld wordt. Tuurlijk is dik gedrukte niet hoe(de meeste) erover denken! Ik iig niet, voor ons was het ook onduidelijk of wij ooit ouders zouden worden. Hoe sterk de liefde voor elkaar is, dt zie je in hele andere dingen. In keuzes die gemaakt worden, hoe er met elkaar om wordt gegaan, wat je voor elkaar over hebt, hoe je er voor elkaar bent in mooie en verdrietige tijden enz. Dit is een hele persoonlijk vraag en het antwoord dus ook. Het antwoord dat ik geef is voor mij en mijn relatie en is dus niet algemeen. Je geeft aan als je 100% voor elkaar kiest en dus trouwt. Dat is ook heel persoonlijk voor jou. Er zijn genoeg mensen die niet willen trouwen omdat dat voor hen geen toegevoegde waarde heeft. Of andere die wel willen trouwen, maar dit niet mogen. (Kan voor iemand in die situatie ook een gevoelige opmerking zijn) Wat ik hiermee wil zeggen is, dat je het door jou situatie iets anders neemt dan er bedoelt wordt. Het is namelijk echt iets heel persoonlijks. Uhm heb het idee dat ik niet goed kan verwoorden wat ik wil zeggen, dus sorry als het onduidelijk is
Trouwen & kinderen.. Trouwen omdat je er bewust voor kiest om samen door het leven te gaan, en kinderen lijkt me voor zich spreken.. Voor sommige mensen hoeft trouwen niet en kinderen kunnen ook ongepland zijn, maar ga even uit van eigen situatie In het geval wat TS beschrijft over huis kopen omdat vriendin niet weet of ze wel bij elkaar blijven, dan vind ik het wel raar om dan na te denken over kinderwens.. In dat geval lijkt mij dat een kind krijgen samen en dat op willen laten groeien met 2 ouders die bij elkaar zijn (dat is in ieder geval meestal de intentie) belangrijker dan een huis samen kopen?? Dat vind ik in deze situatie in ieder geval een btje een rare redenatie..
Half half.... Tegen mij werd gezegd dat ik onvruchtbaar was - ons kindje kwam dus inderdaad per ongeluk. En ja, per ongeluk trouwen gaat ook niet Maar ik ben het niet eens dat de kinderen je voor altijd aan elkaar verbind. Tuurlijk blijf je altijd de ouder van het kind, maar dat wil niet zeggen dat je verder nog aan elkaar vast hoeft te zitten anders dan de 'informatieoverdracht' over de kinderen zelf. Ik zou, in het ergste geval, een mediator ofzo ertussen laten zitten zodat ik zelf niet met hem om hoef te gaan.
Kinderen! Je komt nu echt nooit meer van elkaar af! Ook al ga je uit elkaar, je moet toch altijd wel eens met elkaar praten over je kind(eren)
Een huwelijk is voor mij de ultieme verbintenis, omdat trouwen een keuze is. De keuze die je maakt om voor altijd bij elkaar te zijn, elkaar te steunen, lief te hebben en te respecteren. Er wordt niet altijd bewust wordt gekozen voor een kindje, maar eigenlijk wel altijd bewust wordt gekozen voor een huwelijk. .. allemaal mooi gezegd en zo, maar ik heb geen kinderen, noch ben ik getrouwd. Dus eigenlijk heb ik helemaal niets te zeggen
Trouwen en kinderen. Bij ons waren de kinderen letterlijk de kroon op het huwelijk, ben tijdens de huwelijksreis zwanger geraakt. Inderdaad absurd dat je wel aan kinderen wilt beginnen maar dat de relatie nog te onzeker is om een huis te kopen. In mijn ogen zou dit juist andersom moeten zijn!
Voor mij isdat echt kinderen krijgen. Als je trouwt kun je altijd nog scheiden, kinderen verbinden je met elkaar tot je dood. Of je daar achteraf nou blij mee bent ofniet. Dus ik vind dat echt te grootste meest ingrijpende stap in een relatie. Als je elkaar nog wat langer moet kennen voor het kopen van een huis ofzo dan vind ik het wel wat apart, dat je dan wel eerst een kind durft te nemen met een dergelijk persoon. Lat-relaties en dat soort ernaast gelaten natuurlijk.
Hoezo raar, ik mag dat toch raar vinden, als je mijn uitleg leest snap je mijn punt misschien, hoeveel kinderen gaan er door het leven zonder pa of ma omdat ze samen niet meer door een deur kunnen, ik vind dat vooral sneu voor de kinderen, Dus ik blijf bij Trouwen op 1, en als kroon een kind samen. Ook een huis kopen in deze tijden vind ik ultiem gezien alle onzekerheiden. laten we respectvol blijven, ik spreek niemand persoonlijk aan, geef alleen aan dat ik het andwoord enkel kinderen kort door de bocht vind. punt.
Tijdens het samenwonen leerden wij elkaar echt goed kennen. Tijdens het trouwen kozen we om voor altijd bij elkaar te blijven. Onze dochter is een uiting van onze liefde en heeft ons nog veel gelukkiger en dichter bij elkaar gebracht!
Jij bekijkt het op een hele andere manier en ik heb in ieder geval nooit bedoeld een waardeoordeel te hangen aan het al dan niet getrouwd zijn. Dat wil ik toch even zeggen. Ik ben niet getrouwd maar heb wel 100% voor mijn lief gekozen. Wij hadden niet gedacht een kindje te krijgen en als ik niet zwanger was geraakt had dat niets af gedaan aan onze liefde. Maar voor mij persoonlijk was het moment waarop hij aangaf een kindje te willen zijn ultieme teken van liefde aan mij. Dus niet zo zeer het krijgen van kinderen.
Een kindje! Trouwen is voor nmij maar een papiertje. Iets waar je heel genakkelijk vanaf komt.. een kindje blijft bij je heel je leven & kom je dus niet makkelijk vanaf.. (even cru gezegd) voor mij is de keuze voor een kindje, vind ik de meest ingrijpende stap!