Wat is wijsheid?

Vind het niet meer dan normaal om erover na te denken en te bespreken of je onder huwelijkse voorwaarden trouwt of in gemeenschap van goederen.
Vind de beredenering van je vriend overigens wel heel erg krom, komt bij mij een beetje over dat als jullie kinderen krijgen hij de verantwoordelijkheid niet zou nemen, als hij dit alleen zou moeten doen kan hij ook problemen krijgen met het opbouwen van zijn carrière. En overigens een hbo opleiding wil niet altijd zeggen dat je meer verdiend als een mbo-er.
Wij hebben het ook gehad over trouwen en over huwelijkse voorwaarden (kwam van mij af) omdat Vl een eigen huis heeft en vermogen, ik geen eigen huis en weinig vermogen. Hij was daar faliekant op tegen, als we trouwen trouwen we in gemeenschap van goederen, want was zijn beredenering jij draagt ook de kindjes als we die mogen krijgen, en ik ga minder werken dus zal dan ook meer voor de kindjes zorgen in de toekomst (alhoewel hij dan toch ook wel graag 1 dag minder wil gaan werken ) heb overigens ook een zoon uit een eerdere relatie, Vl is daar echt een papa voor. En ziet hem ook wel deels als zijn eigen zoon (komt ook omdat de vader van zl dat juist niet doet).
Zou in ieder geval aan je vriend duidelijk maken dat je het een rare beredenering vind, komt nu een beetje over alsof jij de lasten (zorg voor kinderen etc) mag dragen en hij in de toekomst alleen de lusten (spullen en geld) daarbij ben ik van mening dat als jij hem dat niet aanbied (die zorg etc uit handen nemen) hij ook de kans niet krijgt om (spullen en geld) te krijgen door een carrière op te bouwen etc. Oftewel hij heeft jouw wel nodig, maar jij mag hem niet nodig hebben?

 

Ik zou eerst gewoon eens goed praten met hem en hem aangeven dat hij als hij een gezin wilt en een carrière JIJ de gene bent die ook de offers gaat maken (zwanger zijn,kind baren,minder werken dus geen kans op carrière,voor kinderen zorgen,huishouden en parttime werken) het minste wat daar tegen over staat is dat jullie eventuele Koophuis gewoon van jullie beide is bijv. En haalt hij nou echt zoveel waarde uit die goedkope of dure tv die hij dan wel of niet mee krijgt of ander meubilair? Of de kosten van je inboedel waar je dan al jaren mee gedaan hebt?

De vakantie's etc zijn gewoon betaald en ook alle andere vergaanbare luxe kan hij niet meenemen. Je leeft samen dus maakt samen het inkomen op.


Alleen in het geval van een nu al dikke spaarrekening en eigen goedlopend bedrijf kan ik me huwelijkse voorwaarden voorstellen. Maar op basis van wat hij/jullie nu opgebouwd hebben zeg ik 50/50.

 

Ik vindt dat in een relatie ieder z'n taken heeft , waar bij jij en je partner zelf de verdeling maken. Dus jij kids, huishouden etc. en hij werken. Het is toch geen spelletje van ik moet meer laten voor jou, of ik werk harder, ik verdien meer. Je doet het toch samen? Daar draait het allemaal om.

Ik wil zelf ook op huwelijkse vorwaarden trouwen als ik ga trouwen, omdat ik en vl allebei een eigen bedrijf hebben, hij een huis in het buitenland etc. Ik vind het dus best realistisch om het daar over te hebben voordat je gaat trouwen, want je kan het beter goed geregeld hebben!! Maar volgens mij blaast je vriend het wel een beetje op.

 

Dit vind ik ook. Net of hij jou nu al een sta in de weg vindt al voor zijn carrière begonnen is.

 

Nou dit is natuurlijk niet helemaal waar. In je OP geef je zelf aan dat jij een MBO diploma hebt en hij straks een betere baan heeft. Dat het voor de kinderen zorgen minder zwaar is dan zijn baan en dat de reden van op deze manier trouwen ook te maken heeft met het feit dat hij zich ook moet aanpassen vwb het niet kunnen verhuizen. Dit zijn dingen die los staan van elkaar vind ik.
Jij gaat straks stoppen met werken om voor zijn kind te zorgen. Doordat jij dit doet kan hij zich volop ontwikkelen op werkgebied. In jouw geval is het ook geven en nemen.

Ik werk 20 uur pw onder schooltijd. Ik verdien niet slecht maar mijn man verdient 3x zo veel. Hier 1 rekening en alles gelijkwaardig geregeld. Hij verdient meer omdat hij door mij de mogelijkheid had verder te studeren ( net als bij jou). Als wij nl niet hadden samengewoond had hij moeten gaan werken om zijn huur te kunnen betalen. Doordat ik minder werk, heeft hij geen zorgen voor de kids en kan hij thuis komen hoe laat hij wil. Kan hij savonds nog weg voor afspraken. Ja ik moet mij vaak aanpassen, daar mag dan best wat tegenover staan.

 

Ik vind de gedachtes van jouw vriend wel een beetje krom. Stel, jullie krijgen een kindje (s) samen dan zal hij, als jij thuis blijft om te zorgen, meer mogelijkheden hebben in zijn werk waardoor hij meer zou kunnen gaan verdienen. Jij daarentegen, bent thuis, kunt geen carriere opbouwen, geen pensioenrechten etc.
Als jullie zouden gaan scheiden heeft hij zijn carriere op kunnen bouwen doordat jij thuis bent gebleven en jij hebt geen carriere op kunnen bouwen en moet helemaal vanaf nul beginnen.
Dat feit alleen al, vind ik een compensatie waard. Waarom zou hij dan alleen de opgenouwde standaard van leven kunnen behouden en jij niet? Jullie hebben er dan immers SAMEN voor gezorgd dat je die standaard van leven hebt tijdens het huwelijk.
Misschien is dit een argument dat je kunt gebruiken?
En weet je, jij zou ook een hele fijn betaalde baan kunnen hebben over tien jaar, doordat je ervaring opbouwt, misschien cursussen hebt gevolgd....
Het is allemaal koffiedik kijken.
En als je het zwart wit bekijkt: jouw vriend kost op dit moment alleen maar geld en jij brengt nu geld binnen... Als jullie nu uit elkaar zouden gaan, krijg jij dan alles, of denkt hij er nu niet zo over omdat jullie nog niet getrouwd zijn?

Ik vind het goed dat jullie het hier samen over hebben, maar dan zal er wel objectief naar de situatie moeten worden gekeken en de vele emoties zouden geen invloed moeten hebben....moeilijk hoor.

Je gaat er natuurlijk vanuit dat je trouwt om voor altijd bij elkaar te blijven, maar mocht je onverhoopt uit elkaar gaan dan denk ik dat je er nu vanuit moet gaan elkaar hetzelfde te gunnen. Dus zoveel mogelijk de standaar van leven, en de kansen te krijgen die je tijdens het huwelijk ook had.
Tja, dat dat misschien minder of meer is dan je zou hebben gehad als je altijd alleen was geweest en niet getrouwd....
Ik zie dat als het gevolg van de keuze die je maakt als je een telatie begint en gaat trouwen. Je doet het met de intentie dat het voor altijd is, lukt dat niet dan zit daar een consequentie aan.
Is dat niet gewoon het leven?

 

Hier ben ik het mee eens.

 

Precies zo zou ik het ook voelen als ik in jou situatie zat.

 

Misschien een domper maar wat als hij die goed betaalde betaalde baan niet waar kan maken of over een jaar door de crisis eruit gegooid wordt net zoals de vele niet vrijwillige werkloze in ons land. Dan komt hij net zo goed in de ww en weg zijn zijn spullen en geld. En wat als jij dan eerder werk vind en hoofd kostwinner moet worden? Krijgt hij dan niets bij een eventuele scheiding? Vind je vriend erg kort door de bocht in zijn mening en vraag me teven af of hij wel een realistisch (toekomst) beeld heeft over de tijd en crisis waarin we leven..

Wel fijn dat je voor jezelf duidelijk hebt hoe jij wil trouwen en niet zomaar mee gaat in zijn ideeën. Vind het een erg lastige situatie en hoop dat jullie wat meer op 1 lijn komen. Lijkt me echt een rot situatie en begrijpelijk dat je emotioneel van wordt.

 

Huwelijkse voorwaarden zijn prima maar laat je goed voorlichten, je kan niet alleen de wensen van je man als voorwaarden hebben.
De regering gaat een wetsvoorstel doen om gemeenschap van goederen af te schaffen, alleen wat je in je huwelijk samen verdiend is gemeenschappelijk wat je ervoor had blijft van jezelf.

 

Hij zal je niet tegenhouden, zou hij dan een dag minder willen werken zodat hij voor de kinderen kan zorgen en jij ook meer kansen hebt? Ik heb toch wel wat kansen moeten laten schieten omdat ik maar parttime kan werken. Prima, daar kiezen we samen voor. Net zoals we er samen voor kiezen dat ik het grootste gedeelte van de kids op me neem en hij hierdoor meer kansen heeft.

 

Nou ja hij de buien en jij de kinderen bij een scheiding. Die heb JIJ immers gekregen.

Heeft ie zich ook al bedacht dat hij ook wel eens niet zo succesvol kan worden als hij zelf denkt? Of arbeidsongeschikt raakt? Dan zal het zeker ineens wel allemaal gedeeld mogen worden.

 

Wat doe je in die relatie...?
Fijn dat hij in het huwelijk goed voor je zal zorgen hoor, maar kennelijk met de gedachte dat het allemaal toch van hem is en niet van jullie samen.
Ik ben zelf in gemeenschap van goederen getrouwd, maar kan op zich wel begrijpen als mensen op huwelijkse voorwaarden trouwen. Maar dan wel met de intentie dat beide partijen verzorgd achterblijven. Niet dat één alles krijgt en de ander berooid achterblijft. En dat dat dan eerlijk zou zijn volgens de eerste partij.
Het komt over alsof jouw vriend zichzelf meer waard vindt dan jij, en niet alleen in financieel opzicht. Mijn man verdient ook meer dan ik, maar dat heeft nooit tussen ons in gestaan op de manier waarop dat bij jullie zo is.

 

Ik herken mezelf wel een beetje in deze situatie, ik ging trouwen en had ook al een kindje. Op huwelijksevoorwaarden, want ik had niets en mijn ex-man bracht geld in het laatje en koopwoning. Nou prima leek mij logisch. Er hoefde maar iets te gebeuren en hij wreef mij continu onder mijn neus dat ik in zijn huis woonde, in zijn auto reed van zijn servies at, en als het me niet aanstond kon ik oprotten met mijn kind uit zijn huis. Bij ons speelde er nog wel meer hoor, na 8 jaar besloot ik te scheiden. Hij dacht het wel goed voor elkaar te hebben met zn huwelijksevoorwaarde. Wij hadden een mediator, en die gaf aan dat hij idd altijd gewerkt had en geld verdiend etc. Maar dat als ik ook carrière opgebouwd had, hij minder had kunnen werken of gedeelte van zn loon aan kinderopvang kwijt was geweest.
Om een lang verhaal kort te maken hadden wij er samen voor gekozen dat ik de kinderen en het huishouden op me nam, ik kon dus financieel niets opbouwen, en hij werkte. Hij heeft mij dus een behoorlijk geldbedrag moeten betalen zodat ik normaal een huisje kon inrichten voor mij en de kinderen. Hij kon mij dus niet zomaar met de kinderen en alleen mijn bezittingen op straat zetten.

Jaren later wilde ik met mijn nieuwe partner gaan samenwonen. Ik vond het heel erg om mijn huurhuis en alles vaarwel te zeggen. Ik heb echt een deuk opgelopen van het gevoel dat ik in andermans huis woon en dat er niets van mij is.
Mijn man begrijpt dat volkomen. Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Hij vind dat alles wat van hem is ook van mij is en andersom. In een relatie sta je gelijk aan elkaar ook financieel. Hij werkt, ik zorg voor onze kinderen en alles daarom heen. Hij heeft dit huis gekocht, er zit zijn eigen geld in wat hij jaren en jaren gespaard heeft. Maar dat boeit hem niet. Hij vind het heel belangrijk dat ik het gevoel heb dat ook alles van mij is. Ik vind dat heel mooi. Zijn ouders hebben ook wel eens gevraagd wat nu als het mis gaat. Mijn man is daar heel duidelijk in. Wij hebben beiden genoeg meegemaakt om te weten dat wij bij elkaar blijven. En wat als vroegen zijn ouders dan, nouja dan heeft ze het verdiend. Klaar het is maar geld.

 

Klinkt erg egoïstisch van hem! Hier moet je niet mee akkoord gaan!

 

Ik snap dan de gedachtengang van het huwelijk ook niet meer Je trouwt toch op de 1e plaats omdat je van iemand houdt, en ten 2e denk je dan dan na over hoe de verdeling bij een eventuele scheiding zal gaan.. Volgens mij zet jouw vriend laatstgenoemde op de 1e plek.

Maar hoe zit dat dan: als jullie ooit uit elkaar gaan dan is alles dus van hem, en jij niks?? Dat is toch vreemd aangezien jij ook investeert in je huwelijk (kind opvoeden, huishouden, eventueel parttime baan)? Het heeft, lijkt mij, niet allemaal alleen met geld te maken..

Ik heb niks met trouwen, en heb me er ook nooit in verdiept eigenlijk.

 

Sorry, maar het lijkt er op dat je vriend je van alles kwalijk neemt. Hij kan geen Superbaan krijgen door jou en je zoontje, dus ontneem je hem bepaalde financien? Maar het is toch in voor en tegenspoed? Ik had zo niet eens willen trouwen.

Kijk als hij nu een ton op de bank had staan, of een eigen zaak, vind ik het een hele andere discussie.