Het is wel leuker shoppen voor je meisjes hoor (ik vind tot maat 86 vet leuk voor jongens maar daarna wordt het snel sweaters / blousjes met spijkerbroeken. Wat dat betreft had ik wel meisjes gewild om ze lekker als aankleedpop te gebruiken—> grapje natuurlijk)
En toch... Vind ik dit lastig. Ik herken het namelijk wel, maar door wat er nu gebeurd durfde ik het niet uit te spreken waardoor ik nog veel verder wegzakte. Nu moet ik bekennen dat het bij mij iets anders lag. Ik was in verwachting en ging uit van een meisje. Een jongen kwam gewoon niet in me op, en later net psychische hulp bleek ook dat ik dit soort van had verdrongen. Een verleden met sexueel misbruik maakte mijn beeld van jongens/mannen in het algemeen heel bezwaard, maar toen ik in verwachting bleek van een jongen, kon mijn hoofd dit even niet handelen. Ik ben dus ook echt een paar dagen van slag geweest, meer omdat ik zo bang was dat mijn zoon later zoiets zou doen. Geen idee of dit nu overkomt zoals ik het bedoel en ik hoop geen mestkar over me heen te krijgen. Maar ik weet wel dat het even duurde voor ik dit helder en op rij had. Na een paar sessies met de psychiater ging het beter en ik ben 180graden omgedraaid. Nu vind ik mijn kereltje stiekem soms zelfs leuker dan mijn dochter het is zo'n lieverd. Soms kan ik hem achter het behang plakken maar ach...
NEE!!! Wat een mens. Je bent zo oud als je je voelt. En je gedraagt je als een puber van 16...achteraan sluiten graag en een fijne dag verder. KOEKOEK Fijn dat de caissière je geholpen heeft!
Ik zou nog zo graag dingen hier hardop willen zeggen over het gender dissapointment topic, maar zucht. Ik laat het er maar bij.
Nou echt, je hoeft natuurlijk niet bang te zijn voor een strontkar, bij jou is er een bepaalde reden die er in jouw hoofd al een meisje van had gemaakt. Uit zelfbescherming en een serieuze reden. Dat is natuurlijk niet bij de meeste vrouwen met een overmatige voorkeur het geval. Waar wij het over hebben gaat over vrouwen die niet vooraf aan de zwangerschap nadenken dat een kind ook wel een ander geslacht zou kunnen krijgen dan waar ze in eerste instantie misschien op hopen. Een soort van ik heb een verkeerde pop voor mijn verjaardag gekregen reactie vind ik dat persoonlijk.
Herkenbaar.... Bij de 1e zwangerschap raakte ik haast in paniek bij de gedachte dat t een jongetje kon zijn (mn gevoel zei zó duidelijk een meisje). Toen bleek t een meisje. Ik was opgelucht, want toen hoefde ik niks meer met die paniek gedachtes. Paniek zou ik nu niet zeggen, maar ik ben wel bang dat t een domper ofzo zou zijn als deze baby een jongen blijkt. Op de een of andere manier is t in mijn hoofd “makkelijker” om een meisje op te voeden en die weerbaar te laten zijn...dan een jongen op te voeden met goede normen en waarden en geen rare ideeën over hoe om te gaan met meisjes en hun seksdrift. Al ben ik tegelijkertijd bang voor mijn meisje, en ik kan alleen maar hopen dat zij niet mee zal maken wat ik meegemaakt heb op jongere leeftijd . Ik kan alleen maar hopen dat we haar een goede sterke basis geven, en dat zij later goed voor zichzelf durft op te komen. En eigenlijk, als ik er goed over nadenk, vind ik dit veel enger dan wanneer ik een jongen zou hebben Maar toch, dat irrationele gevoel, die irrationele “angst” dat t nu wellicht een jongen is. Onbekend terrein voor mij, ik heb er niet zoveel mee met hun spel en piemelobsessie (jonge leeftijd uiteraard ) Nou je hoort t al, een hoop dubbele gevoelens hier. En ik weet rationeel gezien dat t echt allebei leuk is, en de liefde zal er echt niet minder of meer om zijn als ik t hummeltje eenmaal in mn armen heb En daarom zijn t nu precies gedachtes om Niet te vaak uit t spreken. Al lucht t soms wel op
Mijn moeder had het andersom. Ik heb een oudere broer en dat vond ze goed te doen. Die zou zichzelf kunnen beschermen. Toen kwam ik en toen schrok ze zich kan van haar emoties. Ze was zo bang voor wat mij zou kunnen overkomen en ik confronteerde haar zodanig met haar eigen kwetsbaarheid en hoe daar misbruik van was gemaakt, dat het een tijdje geduurd heeft voor ze echt van me kon houden.
Tegen mijn man: ga je aub als een ouder in dit gezin gedragen ipv als mijn derde kind. Leer prioriteiten stellen!! Zie wat er moet gebeuren als ik ben gaan sporten. Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Zo! Maar goed dat doe ik dus maar niet
Tegen mijn kinderen: "eh, anders zeur je even niet en stel je je niet zo aan!" (jammer genoeg kunnen ze dat niet, vooral de oudste)
Klap die verdraaide laptop dicht en breng de kinderen naar bed, ipv te roepen "nog één filmpje" of "ja, zometeen!" (Vriend brengt ze altijd naar bed maar die stomme games zijn oh zo belangrijk. Frustratie elke avond terwijl de kinderen doodmoe zijn)
Ik vind het helemaal niet erg als je een voorkeur hebt voor geslacht. Ik wil zelf ook dolgraag een dochter, maar met een zoon zou ik net zo goed intens mega onbeschrijfelijk gelukkig zijn! Ik denk dat veel meiden hier hetzelfde over denken (misschien ook niet, ik denk het alleen maar, geen oordeel) Ik vind dat gender disapointment en toekomstbeeld kapot heel extreem. Lijkt me voor de vrouw in kwestie ook erg moeilijk te verkroppen.
Ik was ook echt een dag of 2 wel teleurgesteld dat onze 2e weer een jongen was. Ik vind ook echt dat je daar wel voor uit mag komen, net zoals dat zwanger zijn soms gewoon zwaar kut is, ookal is dat voor mensen die niet zwanger kunnen worden waarschijnlijk vreselijk om te horen.
Sure, vind ook dat je er voor uit mag komen. We zijn allemaal mensen met gevoelens toch? Heb zelf ook 'bekend' in dat topic (plus de reden er achter) maar dat neemt niet weg dat ik enorm uitzie naar de komst van onze tweede zoon en derde kindje
Lieve jongen ik vind het gezellig dat je kan praten maar als je nog 1x mama zegt na die 8364944955x dan plak ik je echt achter het behang. En nee ik vind de kleren van je zoontje eigenlijk niet heel leuk ookal is het een duur merk. (Ik zeg altijd toch maar dat het mooi is) En als je was erin doet lieve man, haal het er dan ook uit ipv hopen dat ik het zie.
Zoals je kunt zien kregen we erna een dochter. En inderdaad... Die vond ik toen nog veel lastiger. Maar nu gaat 't goed.
Dat de Duitse herder van Mn schoonouders dit weekend bij ons komt en dat ik er eigenlijk helemaal geen zin in heb want: 1 ik hou absoluut niet van herders 2 hij stink, dichte vacht en altijd buiten. Maar toe maar, onze hond vindt het geweldig en schoonouders passen ook altijd op onze hond. Gelukkig wordt het mooi weer, kunnen ze lekker de hele dag buiten zijn