Haha, dan ben ik heel hard denk ik. Zeg gerust, " schatje, je stinkt". Volgens mij maakt het toch ook niet zoveel uit? Als je vraagt of hij wel deo op hebt zeg je toch eigenlijk ook hetzelfde.
Dat ik tegen een familielid wil zeggen: kom van je luie reet af en onderneem iets; je bent verdorie nog geen 100 en doet wel alsof je 100 bent en wel een vermoeiende zeikende bejaarde terwijl je een 40'er bent. En mens, het helpt niet mee dat je zegt alleen connectie te vinden met 70+ers maar niet de vitale. Nee diegene die al versleten zijn en een wandelde krakende klaagmuren zijn. Zoek eens wat vlottere types op wil je? Maar wat zeg ik? Ooooo wat leuk om je weer te zien! Och heeft je vriendin een nieuwe heup, ach wat rot. En ook nog een staaroperatie? Ach vreselijk zeg. O jij ziet ook minder? Ach ook zo rot. En tegen de alcoholisten bij de aldi: die ene banaan die je op de band legt tussen de talloze blikjes schultenbrau verhuld echt niet dat je een serieus probleem hebt
Mensen aan de kassa (ben kasierre) die naar de rook en alcohol ruiken......brrrrr en dat dan om half 10 in de ochtend. Ik ben zeer slechte ontbijter dus eet om half 11 mijn kwark. De geur van rook en alcohol op een nuchtere maag vraagt erom om te vragen of ze weg willen gaan. Dit doe je niet........ Maar toch En vaak gaan ze dan extra langszaam inpakken Wij hebben een hele lange band ( tuincentrum) en ik schuif dan expres de band door haha
Op de middelbare school had ik een jongen in de klas die geen deo wilde gebruiken, maar waar ik dan soms wel naast moest zitten. Misschien ontzettend asociaal maar als ik naast hem moest zitten pakte ik mijn dure parfum en spoot ik dat gewoon op hem. Hij accepteerde dat dan altijd. Ik zou dat nu echt niet meer durven te doen bij iemand.
Dit herken ik zo ! En ik val hem niet af dan ,maar geef inderdaad de kinderen daarna even extra aandacht met een gesprekje , extra kus en kroel enz .
Nou ik heb wel eens neus aan neus gestaan met mijn man hoor. Hij heeft nog nooit onze zoon een tik of iets verkocht maar had nog wel eens de neiging om hem van de bank of stoel te sleuren en naar zijn kamer te sturen. Dat sleuren vond ik dan net wat te hardhandig gaan ook al bedoeld mijn man dat dus totaal niet zo. (GROTE vent en nogal ruig en bruut in zijn doen en laten) Ik ben dus wel eens opgesprongen (Ook al was zoon inderdaad een ettertje al een behoorlijke poos) en heb hem wel eens achter me getrokken en gezegd dat man van hem af moest blijven. Man boos, ik boos... En ja, misschien niet de beste actie op dat moment maar ik kan nogal erg beschermend zijn. We hebben er veel over gesproken en inmiddels hebben we ons beide aangepast dat man rustiger doet in zijn corrigeren en ik (met moeite dat wel) mijn mond houd en me er niet mee bemoei. Nu gebeurd het zelden hoor, en ok, soms is zoon echt zo onwijs brutaal en vervelend dat hij "straf" verdiend (Trap, hoek, geen ipad etc etc) maar als ik dat beteuterde verdrietige gezichtje zie breek ik echt in een miljoen stukjes.
Herkenbaar dat laatste Mijn man ging niet per sé te ver in de zin van hardhandig zijn hoor. Dan bemoei ik me er zeker wel mee als dat zou gebeuren! Maar meer dat hij op zo’n boze, verwijtende toon tegen zoontje praatte waarvan ik weet dat hij er alleen maar overstuur van raakt en er helemaal geen land meer met hem te bezeilen is. Mijn man ziet tegenwoordig ook wel in dat mijn aanpak van even rustig praten, beter werkt alleen dat lukt hem gewoon minder goed, om deëscalerend te reageren zeg maar Maar aangezien hij wel zijn best doet, wil ik me er niet meteen mee bemoeien omdat ik hem dan eerder nog meer demotiveer om het te proberen, snap je?
Klopt, helemaal mee eens. Maar ik bereik meer als ik er even rustig mee wacht, in deze situatie. Mocht het echt zover komen dat ik denk dat het schadelijk kan zijn voor mijn kind, of dat nou verbaal of fysiek zou zijn, dan spring ik er uiteraard als een tijger voor Maar zo erg was het gelukkig niet, het was gewoon geen handige aanpak.
Maar het is toch verwarrend als kind dat je eerst door je vader terecht wordt gewezen en dat je moeder dan bij je komt zitten lief doen, dat klopt toch niet? Wat voor signaal geef je dan af?
Het signaal dat jullie beiden twee verschillende mensen zijn met een verschillende kijk op de wereld. Misschien wel verwarrend voor het kind op dat moment, maar op zich geen verkeerd signaal dus i.m.o.
Dat is ook wat te zien natuurlijk. Als ze echt wat mispeuterden zou ik daar niet te veel tussen komen. Als ik merk dat mijn man wat over zen toeren is en een beetje blijft dammen zal ik ze wel bij mij roepen. Hebben ze verdriet, dan zeg ik hen 1st wel nog eens dat ze idd in fout waren en leg op een rustige manier uit, waarom papa boos was. Dus ik geef hen niet de indruk dat ik hun gedrag goedkeur maar maak de boel terug wat rustiger.
Soms zou ik de kersverse ouders in onze omgeving willen zeggen: pas je leven toch eens aan aan je baby ipv zo snel mogelijk alles weer als vanouds willen doen. Je leven houd niet op maar veranderd wel, geef je er aan over en accepteer het. Ik snap ook wel dat het een hele overgang is (vond ik zelf het ook) maar het verbaasd me wel hoe lastig mensen het lijken te vinden om hun leven aan te passen
Tegen een vriendin die vrijwel elke week buiten te deur luncht/dineert, maar intussen een lening heeft afgesloten voor een luxe badkamer en een nieuwe auto: moet je niet op een cursus omgaan met geld?
Onze zoon weet dondersgoed dat ik een softie ben en mijn man een heethoofd. Hij vind het dus heerlijk mijn man te etteren en het bloed onder zijn nagels weg te trekken door te jengelen. Die stuur hem dan dus ook naar zijn kamer of zet hem naast hem en kijk hem aan en zeg dat hij moet ophouden. Echter gaat die dan knoer hard huilen en heeft hij altijd argumenten tegen mij waarom papa zo gemeen is. Heb het ondertussen door dus laat ik ze gaan. Want eerder ging ik dan dus met mijn man in discussie wat hij dondersgoed weet. Hij is tegen over mij trouwens altijd een engeltje en schik als hij mij echt boos maakt. Maar dan reageer die ook heel anders dan hoe hij op mijn man reageer. Nu OT Ik zou mijn schoonvader en broer soms de waarheid willen zegen. Echter snappen ze dit toch niet.
In mijn geval omdat zoon het wel verdient maar ik kan het gewoon niet zo goed hebben als man dat dan doet. Man word bozer dan ik, maar zoon is tegen hem ook brutalen. Tegen mij is hij dan de hele dag lief en man krijgt een grote mond en dan vind ik het sneu voor zoon want tegen mij was hij zo lief.
Dat herken ik ook wel ja! En ik baal dan ook dat mijn man niet vaker zoon zijn lieve, gewillige kant ziet..
Voor je man is het ook niet leuk, als hij de hele dag hoort, hij is zo lief en dan komt hij thuis en dan krijgt hij van zijn zoon een grote mond?