Dank je ,ik heb werkelijk geen idee wat raar is in hun ogen...ik heb het lef niet om het te vragen al doet het wel eens pijn als ik die blikken van andere ouders zie.Dat zijn echt van die momenten dat ik wil zeggen dat mijn kind ook gewoon een kind is,net als hun kind met als enig verschil dat hij motorisch gezien nog niet alles kan maar dat mijn zoon gewoon wil spelen met andere kinderen.Hij kan ook zo teleurgesteld zijn als mensen niets terug zeggen omdat hij genegeerd word, ik zeg dan maar dat ze hem niet gehoord hebben....
Ik ben een stille meelezer in het Tinder topic, dus ik begrijp nu dat de trouwdatum vaststaat? Gefeliciteerd! Las ook dat je eerste huwelijk verre van een droomhuwelijk was, dus ik wens je alle geluk toe.
Wat kan hij dan niet? En waarom maakt dat wat uit? Kijk, als hij andere kindjes zou bijten of zo, kan ik me voorstellen dat dat raar word gevonden. Maar een motorische achterstand toch niet?
Ik heb echt geen idee, hij is juist heel open naar anderen toe.Hij heeft moeite met zijn evenwicht en hij kan niet zelf op de kabelbaan komen.Hij is "houterig".Vanmorgen stond hij ook nog even te kletsen met een oudere dame,zij vond het juist gezellig ,zo zijn er meer gelukkig.Van de bloemenman kreeg hij een schaaltje narcissen bv.Ik krijg complimenten omdat hij zich zo netjes gedraagt in winkels enzo maar kinderen laten hem links liggen en andere ouders kijken hem raar aan.Schiet mij maar lek.
1. Ik ben damn trots op mezelf dat ik een vast contract heb gekregen in corona tijden en na effectief 4,5 mnd gewerkt te hebben (ik solliciteerde zwanger en heb dus een vast contract gekregen nu). Het is de tweede keer dat ik zwanger solliciteerde en werd aangenomen én dat mijn contract werd verlengd. Nu dus voor het eerst v onbepaalde tijd. En ben toch echt al 30. Maar jeetje wat ben ik trots op mezelf. Zeker omdat ik er een heel leuk salaris uit heb weten te halen (denk ik althans, ik weet oprecht niet of dat ook zo is). 2. Ik wil als ik diep in mijn hart kijk nog meer kindjes. Maar dit zit er echt niet in. Wij hebben 2 zware trajecten gehad en ons huwelijk heeft echt deuken opgelopen. Ik denk dat een derde traject fataal is voor ons huwelijk. Dat wil ik mijn kinderen niet aan doen. Ik ben zo vreselijk dankbaar voor hen en man man man ik zou serieus mijn leven voor hen geven, zoveel hou ik van hen en ik wil ze in alles ondersteunen waar ik kan. Maar stiekem zou ik er over een aantal jaren nog wel 1 of 2 willen. Pff.. dus ik ben heel sneu namen lijstjes aan het maken. Ik weet ook dat mijn man het niet wil dus helaas, we gaan genieten van wat we hebben. 3. Ik zou zó graag een vreemde taal willen leren. Maar echt geen tijd voor. Hoe doen fulltime werkende moeders dit? 4. Mijn schoonouders vergelijken onze kinderen continu met hun andere klein kinderen. Zeg ik dat onze baby iets nieuws kan oid, gaat het meteen weer 'over die andere kinderen'. Hierdoor voel ik een natuurlijke aversie tegen hen wat ik oprecht rot vind, want zij hebben mij niks misdaan. Maar mijn kinderen hoeven niet altijd met de rest vergeleken te worden.
Je kan alleen je eigen grens aangeven denk ik. Er voor iemand zijn betekend niet dat je keer op keer hoeft te luisteren naar de ellende die iemand over zichzelf heen roept.
Maar wel vervelend. Mijn man is ook zo, die begon 2 dagen na de bevalling al over seks beetje weinig inlevingsvermogen soms.
Ach dat vind ik echt sneu voor hem. En als je gewoon een praatje aanknoopt met die mensen wanneer er enige ingang voor is? Ik zou mn kind echt niet wegslepen van een kindje dat een achterstand heeft maat hem wel beschermen tegen negatieve invloeden. Dus als een kind te handtastelijk wordt teveel wil knuffelen of hem pijn doet, dan heb je aan mij een hele verkeerde.
Echt waar? Hier gelukkig niet hoor. Jeetje.. Hij had denk ik figuurlijke klappen gekregen? sorry maar ben ik de enige die dit zeer onrespectvol naar een vrouw toe vind? 2 dagen na de bevalling? Mijn reactie is: hóe durf je. Maargoed. Puur mijn mening, niks ten nadele van je man natuurlijk
Nee slaat ook nergens op, heb verdorie net een kind, ons kind, gebaard hallo?! Maar mijn reactie was niet heel vriendelijk hij is er na de 2 bevallingen daarna ook niet meer over begonnen.
Ik werk dan niet fulltime maar heb wel fulltime werkende vriendinnen die in de avonden/weekenden een taal studeren. Als je mensen om je heen hebt die de betreffende taal spreken werkt dat ook mee!
Ohhh dit. Heb ik ook zo'n hekel aan. Onze dochter wordt dit jaar 3, en wil nog niets weten van zindelijk worden. Maar haar nichtjes die dicht bij deze leeftijd zitten waren al zo snel zindelijk! Wordt ook de hele tijd herhaald. Qua doen en laten worden ze in de familie ook altijd met elkaar vergeleken, ik weet dat ik me er niks van aan moet trekken maar pfff soms! Mijn schoonzus heeft hier ook een handje van.. Moet zeggen dat het me opvalt dat het veel over de schoonfamilie gaat hier haha
Blegh. Mind your own business denk ik dan. Hoewel ik ook begrijp dat dit nu wat lastiger is. Maargoed. Fijn dat er herkenning is.. (oef, egoïstisch he) ..
Ik vind zulke mensen écht harteloos. Ik geef op straat, winkels en waar dan ook juist aandacht aan de kinderen én volwassenen met een beperking oid als ik merk dat ze daar behoefte aan hebben. Een beperking is toch niet besmettelijk, dus begrijp niet waarom mensen zo angstig zijn. Hoe moeilijk is het om even naar ze te zwaaien of te zeggen dat ze dit of dat heel goed kunnen.