Lieve vlindermama's, Graag wil ik mijn verhaal kwijt en ook het volgende vragen. In december ben ik bevallen van een mooi dochtertje Detiny*. Ze was met 24 weken te vroeg geboren en heeft 1 uurtje mogen leven. De gynaecoloog gaf aan dat mijn baarmoedermond zwak is en in verloop van tijd van zelf openging staan. Het ging allemaal zo snel. Van de ene dag na de ander had ik weeën en na dagen in het ziekenhuis was mijn dochtertje toch geboren. Het verdriet was heel groot. Ik had zo uit gekeken naar de komst van mijn meisje. Ze is mijn eerste kindje. Onlangs kwam ik er achter dat ik weer zwanger ben. Het is een keuze die ik en mijn vriend hebben gemaakt, om ze snel mogelijk weer zwanger te raken. Het is niet ter vervanging van Destiny*, zij is ons meisje en we houden heel veel van haar. Ze zal altijd in ons hart blijven. We zijn dolblij met ons volgende zwangerschap. Ondanks de blijdschap heb ik de afgelopen dagen momenten gehad van verdriet. Ik mis Destiny* ontzettend veel. Ik voelde me zelf schuldig, omdat ik bang was dat als ik me nu ga richten op de aankomende baby, dat ik haar te kort doe. Ookal weet ik dat het niet zo is. Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt of die mij misschien kunnen vertellen hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Hallo Eujo, Ik heb je situatie niet precies zo mee gemaakt. Wij hebben afgelopen weekend een miskraam (11e wk) gehad dus dat is denk ik toch wel een ander gevoel. Maar ook bij ons is er toch wel de wens asap zwanger te worden. Wat iik eigenlijk wil zeggen is dat ik je het gewoon heel erg gun en dat ik hoop dat je ervan kan genieten. Alleen al het feit dat je hier komt vertellen over Detiny toont al aan dat je haar heus niet vergeet hoor.... Geniet ervan succes
heb er nog geen ervaring mee sinds de geboorte van mijn zoontje ben ik niet meer zwanger geraakt en gaat helaas ook niet meer gebeuren maar kan me je angst en gevoelens wel snappen.. ze zal altijd jullie 1e kindje blijven!
Hoi Eujo Wat geweldig dat je alweer zwanger bent GEFELICITEERD! Wij zijn 3 februari ons kleine meisje verloren na een zwangerschap van 24 weken. Ze had een ernstige chromosoom afwijking, hierdoor hebben we besloten om de zwangerschap te laten afbreken. Wij hebben samen ook de keuze gemaakt om weer heel snel zwanger te willen worden. Dat betekend idd niet dat Liv vervangen wordt, integendeel! Ik hoop dat je lekker kunt genieten van je zwangerschap! Veel liefs!
niet schuldig voelen meissie, destony* zou ook willen dat jullie gelukkig kunnen worden met haar brusje toch? Als jullie al een kindje hadden gehad welke nog had geleefd had je je toch ook niet schuldig gevoeld, het is geen vervanging maar een brusje en daar MAG je van genieten, Destiny* leeft voort in jullie harten ipv van deze aardbodem maar die gunt jullie al het geluk van de wereld hoor geloof me... Heel veel succes en laat je goed behandelen door de gyn e.d. ik weet niet wat de kansen zijn van herhaling e.d. maar extra controle lijkt mij geen overbodige luxe.. KNUFFEL!
lieve mama's, Hartstikke bedankt voor alle lieve reacties. Dat doet me echt goed. Ik heb deze site vorige week ontdekt en de verhalen van de vlindermamma's doen me echt goed. Eindelijk voel ik me begrepen en weet ik dat er ook anderen zijn die begrijpen hoe ik me voel. Ik heb inmiddels al een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Het is allemaal zo spannend. Mijn lief meisje Destiny* blijft inderdaad voor altijd in ons hart.
Ik sluit me helemaal aan bij Imd Probeer maar lekker te genieten van een brusje voor jullie dochtertje destiny* ze is voor altijd bij jullie! gefeliciteerd!
Hoi Eujo, Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Jayden* is geboren met 26wk. Ik ben met 24 wk opgenomen in het ziekenhuis met openstaande baarmoeder (4cm ontsluiting), maar hoogstwaarschijnlijk door het streptokokken B virus dat ik bij me draag, hoewel ze dat toen niet hebben gekweekt. (nu helaas wel, in 2e zwangerschap). Ook wij waren vrij snel weer zwanger, niet zo de bedoeling, maar goed, ons wel overkomen... Op het moment dat ik de positievetest in m'n handen had, voelde ik inderdaad ook een schuldgevoel opkomen... Ik keek gelijk naar m'n mannetje z'n foto, voelde me blij, maar nog verdrietiger om hem... Later keek ik m'n man aan en zei hij heeft al snel z'n broertje of zusje uitgekozen, hij wil ons niet verdrietig zien... Die gedachte probeer ik vast te houden... Toch ben ik nu blij dat we zo snel weer zwanger zijn geworden, het helpt bij het verwerken op een bepaalde manier... En hierdoor zal Jayden* altijd een grote broer zijn en blijdt altijd in ons hart... Succes met deze zwangerschap! Ik duim voor ons dat deze x alles goed gaat en dat we straks kunnen genieten van onze kleine mensjes... Liefs Vienna...
Hoi eujo, Dat gevoel is inderdaad heel dubbel, we hebben niet hetzelfde meegemaakt, Moos* is 7 dagen na zn geboorte overleden, maar het verlies is even groot . Aan de ene kant ben je blij zowieso dat het al zo snel gelukt is aan de andere kant zit je ook nog met je verdriet dat is moeilijk, maar probeer wel zoveel mogelijk van deze zwangerschap te genieten( doe ik ook) Laten we duimen dat dit x wel alles goed mag gaan! liefs
Lieve mamma's, Ik zal ook heel erg voor ons duimen. Over 2 weken heb ik mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog, heel spannend allemaal. Groetjes, Eujo
ik sluit me ook aan bij imd. dat het lichaampje van je meisje er niet meer is wil niet zeggen dat ze helemaal weg is, haar ziel zal er altijd zijn ookal zul je dat zelf niet merken. Ik denk zelfs dat je dochter heel blij voor jullie is dat jullie weer een nieuw wondertje verwachten en ze zal denk ik ook over haar/hem/jullie waken. in ieder geval gefeliciteerd en geniet er lekker van!
ik ben vorig jaar maart bevallen met 21 weken van onze dochter Tessa,ik ben nu ook weer zwanger en ik herken je gevoel! wij wilden ook snel weer zwanger worden,maar ik had ook enorm last van schuld gevoel en gaat het allemaal niet te snel. we hebben een paar maandjes gewacht en met begeleiding van het ziekenhuis ben ik vrij snel weer zwanger geworden. het schuld gevoel word snel minder als je zwanger bent,je hebt al gauw heel goed door dat het 2 totaal verschillende kindjes zijn. tenminste zo ervaar ik het. ben ook totaal anders zwanger dan bij de eerste,misschien heeft dat er ook wel mee te maken. de aller moeilijkste periode heb ik net achter de rug, toen was het allemaal 1 jaar geleden. je beleeft alles weer opnieuw. de echo,de geboorte,de periode erna. Dat is ook echt weer even een tijd geweest dat ik meer met Tessa bezig was dan met die kleine in mijn buik. ik hoop dat je steun vind in andere verhalen en als je vragen hebt stel ze,daar zijn wie hier voor,om samen door deze moelijke periode heen te komen. en elkaar samen te helpen in de tijd die nog komen gaat. gefeliciteerd met je zwangerschap en sterkte met het verwerken van het verdriet van Destiny*
hoi eujo, Ik heb iets soortgelijks mee gemaakt. Mijn eerste kindje is in januari 2007 dood geboren. Ook wij wilde snel weer zwanger worden van ons 2de kindje. Gelukkig is dit ook gelukt en is ons 2de kindje in december 2007 geboren. Ook heb ik me in het begin van de zwangerschap lang schuldig gevoelt,ook was ik bang, zat niet lekker in m'n vel, en vroeg me af of ik wel echt van het 2de kindje kon houden. Dit kwam mede doordat mensen in mijn omgeving vaak aan me vroegen : ben je niet alweer te snel zwanger? Kun je alles wel goed verwerken zo? Gelukkig veranderde dit na een week of 20 en was ik erg blij met de zwangerschap. Toen ze geboren is was het wel erg emotioneel. Er ging van alles door m'n hoofd. Nu houd ik van allebei mijn meiden evenveel. En zoals ik mijn 2 kindje nooit vergeet eten te geven of in bed te leggen, zal ik nooit vergeten om aan mijn 1ste kindje iedere dag te denken. Nu ben ik weer zwanger, en ervaar ik alles (tot nu toe) heel anders. Ben op het moment totaal niet bang, maar ben ook lang niet zoveel met het zwanger zijn bezig. Misschien als ik strax eenmaal de verloskundige heb gebeld en een echo heb gehad, dat het veranderd, maar voor nu ben ik er nog heel rustig onder. Suc6 met de zwangerschap! En heel veel sterkte.
Hoi meis, Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik ken je gevoel. Heb het zelf ook heel erg. Mijn zoontje is afgelopen november geboren met 33 weken zwangerschap helaas is zijn hartje gestopt met kloppen in mijn buik. Wij besloten ook gelijk er weer voor te gaan. Nu ben ik weer zwanger en voel me ook ontzettend schuldig. Maar ik weet dat het niet hoeft. ties* blijft mijn eerste kindje en zal hij ook blijven. Ik zal dit kindje alles vertellen over zijn grote broer die nu op een wolkje leeft. En zo hoop ik toch Ties* er een beetje bij te betrekken. Meis geniet lekker van je zwangerschap! x
Hallo Allemaal, Vrijdag heb ik mijn eerste bezoek bij de gynaecoloog. Ik vind het heel spannend. Maar momenteel kan ik nog niet volledig genieten van mijn zwangerschap. Het schuldgevoel is nu minder geworden, maar het is er nog wel op sommige momenten, vooral als ik veel bezig ben met de zwangerschap. Ik hoop dat het gevoel snel weggaat. Ik merk dat ik minder bezig ben met deze zwangerschap dan de eerste. Wel ben ik erg bang. Bij elk krampje of raar gevoel ren ik naar de toilet om te kijken of er niks mis is. Had van de week nog een nachtmerrie dat ik het kindje kwijt was. Gelukkig was het maar een droom. Ik was eigenlijk 25 maart uitgerekend van Destiny*. Voor die dag heb ik ook vrij genomen van mijn werk om lekker thuis te zitten en het plakboek van Destiny af te maken. Bedankt voor jullie ervaringen. jullie ook succes met je zwangerschap! Groetjes...............