na mijn zoontje met 38 weken zwangerschap verloren tezijn ben ik nu super blij om weer zwanger temogen zijn.maar ben nu zoooo onzeker. heb a.s woensdag eerste echo. ben dan 7 weken en 2 dagen.maar ben zo bang dat ze zeggen sorry mevr maar we zien geen hartactiviteit. ik heb ook zo weinig zwangerschapsympomen.niet ziek alleen af entoe wat pijne borsten. maar nu dus mijn vraag is bij jullie de miskraam zelf op gang gekomen of kwamen jullie er ook pas bij de verloskundige achter dat het hartje niet klopte. Groetjes Sabrina
lieve sabrina, gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap. ik snap heel goed dat je onzeker bent. alleen kan niemand je nu vertellen of deze zwangerschap goed is en goed gaat verlopen. ik had heel veel zwangerschapssymptomen en een test die steeds donkerder werd. met 7 weken kreeg ik bloed verlies. we hebben een echo laten maken en zagen dat er alleen een vruchtzakje zat van 5-6 weken. een week gewacht en geen groei. bloedverlies werd steeds meer en zaterdag mijn miskraam gehad. bij mij begon het dus met bloedverlies en ik had juist heel veel symptomen. probeer je niet te veel zorgen te maken maar te genieten van je zwangerschap. ik heb me te veel zorgen gemaakt en te weinig genoten dat ik toch echt wel zwanger was ook al was het niet goed. en je hechten aan het kindje doe je toch. probeer niet te veel te lezen hier bij miskraam want daar word je eigenlijk alleen maar onzeker van terwijl dat waarschijnlijk helemaal niet nodig is. 85 tot 90 % van alle zwangerschappen verloopt goed. probeer je daar aan vast te houden. ik hoop voor je dat het heel snel woensdag is!!!
hallo indd niemand kanje vertellenof het goed of slecht gaat lopen bij mij werd het ook bloed verlies eerst een klein beetjuh daarna steeds meer maar je moet lekker genieten vanje zwangerschap ik probeer ook weer zwanger te raken maar benook zo bang
Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje, en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Ik heb nooit een miskraam meegemaakt, gelukkig, en kan je daarom ook geen antwoord geven op je vraag. Wel wil ik even kwijt dat ik bij mijn zwangerschap ook geen (of in ieder geval heel erg weinig) symptomen heb gehad en ook ik was erg onzeker daardoor. Ik heb met 7 weken ook bloedverlies gehad en tussendoor een echo laten maken, maar alles is helemaal goed gegaan en heb nu een prachtdochter. Dus bloeding of het wel of niet hebben van symptomen wil niet altijd iets zeggen. Succes!
ik heb me 12 weken harstikke zwanger gevoeld ondanks dat ik weinig symptomen had die had ik in mijn vorige zwangerschap ook niet dus daar maakte ik me niet druk om. Maar had het meteen door toen de vk dat echo ding op mijn buik zette en we niet meteen een kloppend hartje zagen. Waarschijnlijk was het al bij 6 weken gestopt. Het enige wat mij achteraf was opgevallen was dat ik niet moe was. Terwijl ik bij de eerste de eerste weken echt helemaal kapot was en om 8 uur op de bank in slaap viel.
He Sabrina, Jij ook op het forum?? Ik herken ook je onzekerheid hoor... ik heb vandaag gebeld voor mijn bloedwaardes en de waarde van mijn hcg was helaas wel wat laag..... ik had graag gehoord dat het heel hoog was, want nu zit ik ook weer te zenuwen... voel ik me idd minder moe dan eerst (maar ja, vannacht wel goed geslapen) Pfff... het is vreselijk die onzekerheid. Ik lees wel dat vrouwen niet allemaal last hebben van misselijkheid..mss je hcg ook wat lager of kun jij goed tegen de veranderingen van het hcg... Ze zeggen allemaal positief proberen te blijven..maar je maakt jezelf helemaal gek he? Ik hoop dat het snel woensdag is voor je en je een mooi kloppend hartje op het scherm zien! Ik denk aan je.
Jeetje 38 weken en dan je kleine nog verliezen. Gecondoleerd. Dat is vast onbeschrijfelijk hoeveel pijn dat doet... Ik teste op 20 december positief en was de 2 aansluitende weken wel een tikkie bang maar had er geen rot gevoel over. Met 6,5 week verloor ik een beetje bloed en ondanks dat iedereen zei dat dat vaak voor kwam en vast weinig kwaad kon verloor ik al mijn vertrouwen in onze kleine. Enkele dagen later kregen we een echo maar alles was in orde. Ik was súper blij maar de angst ging niet weg. Een week daarna verloor ik ineens veel bloed en wist het zeker: Het was over. Weer een spoedecho maar nee, onze kleine zat er nog en was ongedeerd! Ik leefde verder met de woorden dat ik éindelijk eens moest gaan genieten, maar ik kon het niet. Op de 11 weken echo kreeg ik dan ook een gigantische klap, onze kleine was met 7 weken en 6 dagen (1 dag na de laatste goede echo!!) gestopt met groeien. En het eerste wat ik zei was heel koel "Ik was er al bang voor". Intuitie? Pure angst? Geen idee, maar god wat zakt de grond ineens onder je voeten vandaan. Al 3 weken zat er een kleine leveloos in mijn buik en mijn lichaam deed niets. Terwijl ik bloedde toen alles nog goed was? Steek mij maar lek... Overigens had ik alleen in de 6e week echte klachten: kotsmisselijk. De weken erna wel gevoelige borsten maar that's it. Niet vermoeider (sliep wel veel puur uit ellende en angst ) ofzo. Sorry, niet echt een positief verhaal. Ik duim heel hard voor jou dat jij gewoon een súper goede echo krijgt en een geweldig mooi kindje over 7,5/8 maanden. Het is je gegunt, na die vreselijke klap... Liefs
En sabrina hoe is het gegaan? je moest vandaag toch heen? Ben heel beniewd, hoop natuurlijk dat alles goed gaat! Laat je het nog even weten? Liefs