Hallo allemaal, Ik heb al best wat keren op dit forum meegelezen, (wat een schat aan informatie en ervaringen ), maar nog niet eerder heb ik gereageerd, laat staan zelf een vraag gepost! Ik weet dan ook niet zeker of ik hier goed zit, maar ik doe maar gewoon een poging! 15 maanden geleden ben ik, na 36 wk zwangerschap, behoorlijk snel bevallen van mijn dochter. Helaas is er daarna het een en ander misgegaan; mijn placenta kwam niet, dus die werd manueel verwijderd op de OK. Daarna heb ik een fluxus gehad en ben ik 4,5 liter bloed verloren; ik moest van aardig ver komen volgens de gynaecoloog. Met mijn dochter ging het gelukkig wel goed, alhoewel zij een paar dagen onder de bilirubinelamp moest ivm geelzien, en ze geboren werd met een scheefstaand voetje (wat inmiddels hersteld is). Achteraf bleek dat ik een zgn. uterus septus incompleet heb: een tussenschot in mijn baarmoeder, wat de reden kan zijn voor zowel het scheefstaande voetje door krapte, als de fluxus doordat mijn baarmoeder niet meer samentrok. Na een weekje ziekenhuis mochten we naar huis. Maar na 2 dagen kreeg ik enorme pijn op mijn rug/in mijn long; ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis teruggebracht en bleek meerdere longembolieen te hebben. Nog een paar dagen ziekenhuis, en daarna 4 maanden aan de antistolling. Alles bij elkaar heeft deze bevalling nogal wat impact op me gehad, zowel fysiek als emotioneel. In het begin bevatte ik het allemaal niet zo en had ik het gevoel alsof ik het over iemand anders had, wanneer ik over de bevalling sprak. Maar beetje bij beetje drong tot mij door hoe kantje boord het was geweest, en hoe heftig; ik kijk dan ook met een dubbel gevoel terug op deze tijd. Ik miste mijn zwangerschap in het begin enorm: die was zo ineens afgelopen, zonder die verloftijd waarnaar ik zo had uitgekeken. En de kraamtijd was allesbehalve fijn helaas... Mijn man en ik hebben altijd wel de wens voor een 2e kindje gehad. En ik zou de zwangerschap en kraamtijd heel graag nog een keer meemaken, maar dan het liefst natuurlijk met een iets betere afloop! Maar mijn man en ik merken dat we door deze ervaring, en de wetenschap dat ik én een afwijking aan mijn baarmoeder heb, én een verhoogde kans op trombose, wel met wat minder enthousiasme naar een 2e keer uitkijken. Ook het feit dat ik tijdens de zwangerschap antistollingsmedicatie moet spuiten, beangstigt mij een beetje: eerder een fluxus gehad, en dan een bevalling ingaan met antistollingmedicatie? Mijn man en ik hebben in ieder geval besloten om nog eens te gaan praten met de gynaecoloog. We snappen dat er geen garanties zijn, maar misschien dat meer informatie over de risico's of juist de mogelijkheden kan zorgen dat we iets meer vertrouwen krijgen. Maar omdat ik ook graag persoonlijke ervaringen zou horen, stel ik mijn vraag ook hier. Is er misschien iemand die een soortgelijke ervaring heeft en opnieuw zwanger is geworden, of juist niet? Alvast bedankt! Carm
hoi Carm, ook al heb ik geen ervaring, wilde ik je gewoon even een hart onder de riem steken. Wat een heftige tijd moet dat zijn geweest, en ik kan me je twijfels goed voorstellen. het lijkt me inderdaad goed om eens met de gynaecoloog erover te praten. misschien dat dat al een hoop twijfel weg kan nemen (omdat je dan weet wat er wel/niet mogelijk is). succes! ook hier op het forum. misschien is dit niet de beste plek voor je post; misschien kan je de moderators vragen het te verplaatsen naar het juiste subgedeelte (zwanger worden?). daar is wellicht meer ervaring te vinden!
Ik ben ook rond de 4,5 liter bloed verloren. Dit was mijn tweede keer (de eerste keer 3 liter). Hier vond de gyn. het verstandig om niet meer zwanger te worden ivm het vele bloedverlies. Heb overigens wel een gewone baarmoeder.
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik heb de moderators gevraagd mijn bericht te verplaatsen, bedankt voor de tip. Ik hoop op nog wat meer ervaringen! Miesemies, wat naar te horen dat je twee keer een fluxus hebt gehad... Gelukkig is het wel goed afgelopen. Maar voor jou geen derde keer begrijp ik? Had je nou bij de tweede keer wel het gevoel dat je, doordat je er misschien meer rekening mee hield, er ook beter mee om kon gaan? Dat hoop ik zelf nog een beetje; dat het dan in ieder geval niet zó'n impact zal hebben... Maar goed het was ook wel een beetje veel van het goede Nogmaals bedankt allebei!