Beste meiden (en mannen?), Ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Ik schrijf gewoon een eind weg.. misschien dat het helpt. Toen ik 17 was werd ik voor het eerst zwanger. Dit bleek een tweeling te zijn en eindigde uiteindelijk in een miskraam. Zowel voor mij en mijn vriend destijds was dit echt een drama en een heel verlies. Zeer pijnlijk (zowel geestelijk als fysiek). Nu ben ik 21 en zwanger (andere relatie). Ik gebruik ivm een verhoogd risico op borstkanker geen anticonceptie. We spraken vaak over wat we zouden doen als ik zwanger zou worden. Hierop zei hij altijd: "daar komen we wel uit schat, ik hou van je en wil oud met je worden en wil niets liever dan een jonge vader worden." Klinkt te mooi om waar te zijn he? Was het ook. Toen ondertussen 8 weken geleden bleek dat ik zwanger was schrokken we heel erg maar waren we wel heel blij. Ook, laten we hem even S. noemen, was heel blij. Hij begon al te fantaseren over namen en een huisje. Hij is erg familiegericht dus we zagen het echt zitten. TOTdat we het tegen zijn ouders vertelde. We werden met zijn alle naar beneden geroepen. Ik, S. zijn broers met aanhang en zijn ouders om te "praten" over de toekomst. Hierin werd continu gezegd dat we dit niet aankonden (met name S. omdat meneer nogal game-verslaafd is) en we onze beslissing moesten heroverwegen. Toen zijn broer mij een egoist noemde omdat ik geen abortus overwoog, ben ik uitgeflipt. Eenmaal uitgepraat en boven op onze kamer kwam S. tot de conclusie dat hij er inderdaad niet klaar voor was. BAM, sta je dan. Blij en zwanger.. Ik gaf hem aan dat ik na de pijn en verdriet van de miskraam, ik nooit de overweging zou maken het kind weg te laten halen, NOOIT. Toen kwam meneer tot de beslissing dat de relatie misschien dan toch geen zin had en ik hem niet mocht dwingen vader te worden. Dus hop, ik werd op straat gezet, terug naar mijn ouders. Sindsdien heb ik hem een paar keer (vlak daarna) gesproken. Eerst wilde hij er niets mee te maken hebben, toen wilde hij me voor de rechter slepen als ik het kind bij hem zou weghouden en nu hoor ik helemaal niets meer. Zijn telefoonnummer veranderd en allerlei andere manieren mij "geblokkeerd" uit zijn leven. Nu zit hij in Italie met zijn familie vakantie te vieren en ben ik als een gek alles aan het regelen, aan het klussen in mijn nieuwe huisje en allerlei dingen aan het uitzoeken. Ik heb het zeker niet breed, geen baanzekerheid maar ben tot het bot gemotiveerd om 200% voor dit kindje te gaan. Ik weet eigenlijk niet wat mijn vraag aan jullie precies is. Misschien advies? Zijn moeder is helemaal gek van de kleinkinderen die ze al heeft en ik zie het wel gebeuren dat ze straks op de stoep staan, al heeft het nu alle schijn dat ze er niets mee te maken willen hebben. Wat moet ik doen? Ik ben zo VRESELIJK boos en gefrustreerd. Lekker vakantie vieren terwijl ik op de blaren kan zitten van ONZE fout. Alles alleen kan regelen zodat hij straks alleen de lusten heeft? Of helemaal niets. Hij heeft wel aangegeven dat hij niet van plan is om op zichzelf te gaan wonen. Meneer heeft straatvrees (soort van) en komt zelden buiten en sluit zich voornamelijk op in zijn kamer om te gamen. Kan ik, mocht hij beslissen dat wij wel contact wil als de kleine er is, het dan maken tegenover de kleine om hem weg te houden? Vadermateriaal is hij zeker niet. Hoe moet ik omgaan met het feit dat ik alles alleen moet doen? Dat hij in een "fantaseywereld" leeft en zoals hij tegen een vriendin van mij zei: "zijn handen er van af trekt". Hij heeft in het begin ook nog gezegd dat hij de relatie wel een kans wilde geven als ik abortus zou laten plegen of het kind af zou staan aan zijn broer. Wat voor persoon ben je dan? Excuus voor het lange verhaal maar ik ben MEGA MEGA gefrustreerd en ik wilde het even kwijt! Alvast bedankt, Groetjes
Jeetje wat erg. Zeker na eerst die vreugde bij beide. Je doet er goed aan get kindje re houden, het is gewild en geliefd. War betreft je vriend... erg pijnlijk dat hij dit doet. Moet wel zeggen dat ik denk dat hij er nog niet klaar voor is gezien angsten en verslaving. Maar daar valt aan te werken als hij maar zou willen. Wat hier eigenlijk aan de hand is is dat pa en moe hem geen schop onder de komt geven maar blijven beschermen. Zij zouden hun handen wat meer van hem af moeten trekken.
jeeetje wat een vent zeg... en alsof het een pop is... afstaan aan zijn broer!!! ik zou in me eentje voor me kind gaan en niks geen contact meer met hem willen!! hij is duidelijk nog niet volwassen... sterkte
Hoi, In ieder geval Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik hoop dat je er ondanks alle moeilijkheden er erg veel van zal genieten. Je hebt gekozen (wel ies waar samen) voor het kindje en zo te horen ben jij er wel hartstike klaar voor! Hij helaas niet. Er voor kiezen het zelf te doen is denk ik het meest verstandigst. Ja .. dan komt er ook wel een gevoel dat je de lasten draagt. Dat is logisch maar wel zeker de moeite waard. Je kindje krijgt een sterke kei van een moeder die weet wat ze moet doen in moeilijke tijden. Hij zal eerst heel erg aan zichzelf moeten werken (ivm straatvrees en verslavingsgedrag). Ik vind het verschrikkelijk voor je dat je helemaal geen steun hebt mogen krijgen van zijn familie en dat ze jou zo tegen de muur ophebben gedrukt en wat sterk van je dat je je staand hebt gehouden! Hoe staan jou ouders er tegen? Krijg je steun uit je omgeving (vriendinnen)? Heeel veel sterkte... Liefs Oktober 13
Heyhey, Bedankt voor de lieve reacties. Ik krijg inderdaad vaak te horen dat het het wel waard is uiteindelijk. Ik moet dat besef zelf nog een beetje krijgen haha.. Mijn ouders zijn geweldig! Klussen nog harder dan ik in mijn nieuwe huisje en mijn moeder zit al vrolijk te kijken naar nieuwe kinderwagens en me te vertellen hoe ik me kind beter wel of niet kan gaan noemen! Mijn vrienden, tja, ze vinden het leuk en "steunen" mij maar ik merk dat ze op een gegeven moment wel dat ze er eigenlijk niets mee kunnen. Gelukkig kan ik wel leuke dingen met ze doen hoor! Lekker afleiding zoeken. Nogmaals bedankt! xx
Als eerste gefeliciteerd! En ten tweede; laat hem maar komen, oftewel, zoek geen contact met hem en laat hem het initiatief tonen als hij echt wilt. En wat betreft je schoonouders, als jij ze niet op de stoep wilt hoeft dat ook niet. Gelukkig heb je steun aan je eigen ouders en geniet lekker van je kleine hummel. Laat anderen maar denken wat ze willen. Je ex zal eerst eens hard aan zichzelf moeten werken en zijn ouders hem eens eruit schoppen. Kom op zeg, je kind afstaan aan zijn broer......het is geen puppy! Hij was er ook bij toen de kleine gemaakt werd en hij wist van de risico's af dus niet achteraf gaan jammeren, maar ja papa en mama hebben blijkbaar veel invloed op hem en hij laat zich hun mening opdringen. Blijkt dus maar dat jij vele malen sterker bent en dat jij heel goed weet wat je wilt! Daar mag je best trots op zijn Ga lekker genieten!
Allereerst vind ik het super van je dat je hier zo sterk in staat. althans zo kom je op mij over . Ik denk dat je beter af bent zonder die jongen dan met. Zeker voor je kindje straks is het belangrijk dat zijn leefomgeving stabiel is. Succes ermee!!
Hi, Lastige situatie! Of je het wel of niet kan maken om de vader weg te houden bij de kleine is een persoonlijke, moeilijke keus. Ik ben zelf ook momenteel 25 weken zwanger en de vader van mijn kind is ook uit beeld. Mocht hij contact willen met de kleine dan wil ik hem dit niet verbieden omdat ik het belangrijk vind dat mijn zoon straks weet wie zijn vader is. Wel heb ik besloten dat ik hem sowieso geen alimentatie wil laten betalen en hem ook niet de erkenning geven. Dit omdat ik absoluut geen omgangsregeling wil omdat ik het inderdaad niet eerlijk vind dat hij dan wel de lusten heeft maar niet de lasten. Ik vind het prima dat ze elkaar leren kennen, graag zelfs, maar alleen wanneer en hoe ik dat wil. Veel succes met je zwangerschap en met je keuze.
Hoi Brinta, Ja zoiets dacht ik ook. Hij mag hem/haar dan zien maar dan wel op MIJN voorwaarden. En bij mij thuis. Ik weiger de kleine bij hem af te zetten zodat hij heel het weekend kan gamen en zijn ouders voor het kind zorgen. Dus koffie een knuffel en dan weer wegwezen wat mij betreft Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
het is zeker moeilijk maar je kind is geen FOUT meissie hij heeft hem erin gehangen en daar is dit kleine wonder door ontstaan dat hij zo naar zijn ouders luistert snap ik wel hij moet ineens alles opgeven wat hij thuis heeft en dat maakt hem angstig en wat die broer zei dat jij een egoist bent dat je houd .....nee hoor helemaal niet jij gaat voor je kindje en laat het niet in de steek dat wat je ook hoort te doen en wat je ook doet heel knap van je dat je je zo inzet om alles goed te krijgen voor jou en je kindje en de vader????ja als hij nu alle contact verbroken heeft zal hij er straks misschien ook niet voor je zijn daar zorgen zijn ouders ook wel voor ik kan alleen maar hopen dat zijn verstand groeit en zijn gevoel de liefde die jullie hadden is niet zomaar ineens weg ik hoop dat hij inziet wat hij opgeeft een lieve meid en een kindje zijn kindje maar doe wat je moet doen laat zien dat je het aankan met of zonder hem dan besfet hij echt wel wat hij op heeft gegeven voor papa en mama die staat straks huilend aan de deur en dan smijt jij de deur dicht wat hij ook bij heeft gedaan respect voor je dat je zo doorzet en hoop dat je een fijne zwangerschap hebt en straks een mooi huisje en een mooie gezonde baby
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik wil even zeggen dat ik het echt super vind dat je zo sterk bent. En vond het ook super leuk om te lezen dat je ouders zo achter je staan en je helpen met je nieuwe huisje. Heerlijk! Alleen zul je er dus niet voor staan. Hoe moeilijk het straks misschien ook is. En wat betreft je vriend, ik zou hem ook gewoon laten voor het is. Hij "trekt zijn handen" van jou en zijn kind af, dus zou ik hetzelfde bij hem en zeker zijn ouders doen. Hem nergens bij betrekken. Dit kindje lekker zelf en samen met je ouders opvoeden. Laat hem maar komen als hij echt wil, en dan zien we dan wel weer. Jullie zijn niet getrouwd neem ik aan? Dus voor de 24e week zal hij zijn kind moeten erkennen, waarvan ik niet denk dat hij het zal gaan doen dan? Dus mocht hij achteraf toch nog komen zal hij zich flink moeten bewijzen!
gefeliciteerd met je zwangerschap... en aan jou verhaal te lezen heb je het nu misschien nog wel beter voor elkaar ook... toch wil ik op sommige dingen reageren... jij kan je schoonouders al helemaal de deur wijzen want die hebben niets te maken met jou of de baby... vader ook MAAAR iets wat veel niet schijnen te weten is dat wanneer je ex naar de rechter stapt en een DNA test afdwingt + omgangsregeling hij dit ook kan krijgen.. wanneer uit DNA blijkt dat hij idd de vader is dan zal hij erkent worden en een omgangsregeling krijgen... ook zal hij alimentatie moeten betalen... wanneer jij het er niet mee eens bent moet je met zeer goede bewijzen komen.. ik bedoel dit niet verkeerd hoor, maar veel moeders denken dat als ze niets toezeggen een vader geen rechten heeft maar dit klopt dus niet... enigste wat ik hoop dat wat de toekomst je ook zal brengen het jullie veel goeds brengt!
Hi , inderdaad het klopt wat missie j hier zegt.... alleen zou hij wel bewijs moeten leveren voor family life. . Als ze niet met elkaar hebben samen gewoond hij niet bij de zwangerschap of bevalling aanwezig is en als hij niet erkend wordt wordt dat allemaal meegenomen. Ik zit namelijk nog steeds (tot mijn grote verdriet) in die fase. Het zou volgens mijn advocaat niet de bedoeling moeten zijn dat vaders die hun handen tijdens de zwangerschap af kunnen houden om sporadisch daarna papa te kunnen zijn. Heel veel Sterkte Liefs oktober 13
Lieve meid, allereerste gefeliciteerd met je wondertje dat op komst is! Je klust al samen met je familie die wel blij is met de komst van je kindje. Je geeft het al zoveel lirgde en je gaat een prachtige moeder worden! Je ex..... op jouw aanvoelen en op jouw voorwaarden! Gamen niets op tegen! Mijn broer is ook een gamer en daarnaast staat hij met zijn beide voeten ook in de echte wereld en in zijn gezin! Maar als hij dat niet durft....... het zal pijnlijk voor je zijn nu omdat je het anders had gezien maar de toekomst komt vast goed! Dikke knuffel!
wat goed dat je er zp voor je kind kan zijn! straks zit jij met de kleine in een mooi af huis en hij nog steeds bij zijn ouders. dikke kans dat hij nu al spijt heeft van zijn beslissing. hoop dat je kindje staks een hoop goed maakt. dikke knuf
Aller eerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap ondanks je misschien een klein beetje een dubbel gevoel hier over heb vanwege de situatie. Ook ik moet alles alleen doen. Het is niet makkelijk maar ik geniet ieder moment van me meisje in me buikje. Denk dat hij of ze familie snel op de stoep zal staan helemaal als je kindje er is. Bedenk je zo, zet je kind op nummer 1 en wil je je kind al die stress geven? Hij EN zijn familie sporen niet dat is duidelijk. Laat hun maar moeite doen desnoods een rechtzaak dan starten laat hun maar geld uitgeven en moeite doen. Jij gaat lekker genieten hoe zwaar het ook is alles alleen te doen ook jij komt er echt wel!! Doe wat voor je kind het beste is. Jij als toekomstige mama weet echt wel wat voor jouw kindje het beste is. Wil je praten mag je altijd ook een pb sturen. Zit ook in zo een soort gelijke situatie. Geniet van je baby in je buik! En dikke knuffels!
Wat lees ik toch veel verhalen over aanstaande vaders, die net als bij mij, op het begin oh zo blij zijn met hun kindje en dan later door ouders (bij mij ook) of vrienden of wat dan ook er zo makkelijk vanaf zien.. Heeft bij mij ook veel pijn gedaan, maar het is nu goed zo.. Hij mist alles van zon mooi wonder, laat het je zwangerschap niet van je afnemen zoals bij mij wel gebeurd is meis! Je bent sterk en kunt dit goed aan, wat er ook gebeurd. Ook hier hetzelfde, geen alimentatie en geen erkenning en op mijn voorwaarden op bezoek komen (mits hij ooit weer zich volwassen kan gedragen en zijn verantwoordelijkheden ineens gaat inzien). Wees blij dat je een kindje kunt krijgen en het je gegund word, geniet ervan, het is zo voorbij hoor )!!