Wat een vervelende situatie is dit. Vind het goed dat je probeert om in gesprek te gaan met de betreffende juffrouw. Jammer dat zij hier geen gehoor aan geeft, wat toch zeker wel zou moeten!! Ik zou aanstaande dinsdag het oudergesprek afwachten met de andere juf en dan alles aangeven wat jullie nu 'dwars' zit. En wat jullie dochter ook duidelijk heeft aangegeven, en aangeven wat een andere leerling heeft verteld. Hierbij aangeven dat jullie hier met de betreffende juffrouw en de juffrouw waar ze wel mee overweg kan nogmaals een vervolg gesprek willen, en anders bij de directie aankaarten mocht dit niet goed uitpakken. Ik vind dat dit goed uitgesproken moet worden, een kindje hoort met plezier naar school te gaan.
Ik vind het een rare gang van zaken. Als juf hoor je toch in te spelen als je signalen krijgt dat een kindje het niet fijn vind op school. Inderdaad even bespreken met de andere juf, hoewel ze waarschijnlijk niets slechts over de ander zullen zeggen. Dan is er bekend dat dit speelt en misschien heeft zij wel een oplossing? Of toch een apart gesprek aan te vragen bij die andere juf. Dan heeft. Ze de tijd ervoor.
Dat denk ik ook Averlhach, dat de ene juf de andere juf niet zal afvallen. Al verwacht ik dat ik wel mijn verhaal kan en mag doen. Waar het mij vooral om gaat is de overdracht. Juist die vind ik in de beginperiode heel erg belangrijk. Als ze nu al maanden op school zit, okee, maar dit is pas de derde week. Ik weet niet of ik het al had geschreven, maar toen mijn dochter haar wendagen achter de rug waren en zij na haar verjaardag naar school ging, kreeg ik de eerste halve dag van de 'lieve' juf even een kort overdrachtje, over hoe het was gegaan. De laatste halve dag, dus de vrijdag, nam de andere juf niet de moeite om naar mij toe te komen, was wederom druk met andere ouders in gesprek en ben ik naar huis gegaan zonder te weten hoe mijn dochters allereerste schoolweek was gegaan. Ik moet zeggen, dat was nogal een rare gewaarwording. Ik moet het dus doen met datgene wat mijn dochter verteld. Ze is vier, dat is echt nog een leeftijd waarop ze school en thuis als twee totaal aparte werelden zien. En ze onthouden echt nog niet alles, vaak zeggen ze dat ze niets gedaan hebben . Maar wat mijn meisje wel zegt, is dat ze veel gehuild heeft. Kortom, de overdracht. Ik zal dit volgende week zeker aan geven, al blijft het voor mij lastig. Ik ben nogal iemand van de lieve vrede willen bewaren , maar ja, dat kan nu eenmaal niet. En daarbij Wij hebben onder andere voor deze school gekozen omdat ze het erg belangrijk vinden dat kinderen zich veilig voelen op school. Ik vind dat ook heel belangrijk. Pas als een kind zich veilig voelt, kan het komen tot leren en ontdekken. Ik heb gewoon al sterk het gevoel dat ze denken, ze is er, ze doet maar mee, en dat ze haar niet zien als een leerling die er net 3 weken is en ook nog eens de jongste is. Na haar is er geen nieuwe leerling bij gekomen, en zover ik weet gaat dit voorlopig ook niet gebeuren. Fijn om hier even te brainstormen met jullie. Ik vind het nogal wat, een kind naar school. Ik dacht eerst dat ik gewoon weer een overbezorgde mama was, maar gezien het medische verleden (zie eerdere posting hier), denk ik dat dit wel meevalt, ben heel wat gewend
Ik zal het je nog sterker vertellen: we gaan regelmatig in de pauze kijken bij de school waar onze dochter heengaat. Zodat ze een beetje kan wennen. Een aantal weken geleden zagen we (gelukkig was mijn man er ook bij, anders had ik misschien ook gedacht dat ik overdreven was) dat een kleuterjuf nogal vreemd omging met een meisje: ze moeten in een rij naar binnen lopen. Eén meisje werkte niet goed mee. Volgens mij trok de juf haar aan haar arm in de rij (geen geleidend duwtje, zeg maar), maar dat heeft mijn man niet gezien. Wat we wel allebei hoorden was: 'Zagen jullie dat? Naam kind ging helemaal niet netjes in de rij staan. Dat was heel stout van naam kind.' Ik vind dat je zo geen veilige situatie creëert, als kleuterjuf moet je zoiets met een 'in de rij gaan staan'-liedje of -dansje oplossen, vind ik. En je mag best achter een kind gaan staan en het dan op de juiste plek zetten, maar hardop de rest van de klas oproepen om naar haar te kijken omdat ze iets verkeerd deed vind ik pedagogisch niet verantwoord. We hebben het gemeld en het werd goed opgepakt. En onze dochter komt bij de andere juf in de klas. Kortom, ik ben het met jou eens. Ik zou wel proberen iets assertiever te zijn en goed door te vragen. Want volgens de juf is er niets gebeurd, maar ze heeft ook niet de moeite genomen om goed door te denken. Ik vind veel van wat je vertelt best kwalijk, eerlijk gezegd en zou misschien eens een keer iemand meenemen als je je dochter ophaalt. Dan kan die je dochter bezighouden terwijl jij blijft wachten tot je de juf kunt spreken. Zo ziet de juf ook dat ze zich er niet met een jantje van leiden af kan maken. Is het toevallig een iets oudere juf? Op alle scholen die we hebben bezocht, waren de wat oudere ook meteen de meer starre. Succes ermee, je stelt je echt niet aan!
Jee Gitta, dat vind ik nogal wat zeg! Totaal niet pedagogisch verantwoord om een kleine kleuter zo te beschuldigen tegenover de hele groep, en haar ook nog eens stout te noemen! Bizar zeg! Goed dat je het meteen hebt aangegeven, ondanks dat je kindje nog niet op die school zit. Ik weet het hoor, ik moet ook assertiever zijn, al lukt mij dit meestal wel, maar omdat ik al vanaf dag 1 dat onderbuikgevoel heb bij die juf, vind ik dat nu lastiger. Ze is inderdaad een oudere juf, ik geloof 57 of 58. En inderdaad star. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar ze komt nogal bot over. Misschien bijna wel arrogant. Of nee, uit de hoogte is het juiste woord. Zoals ze dat toen ook zei "neeeeejjj, dat doe ik nieeeet hoorrrr". Daarbij, ze gaf ook aan de kinderen nooit aan te raken. Ik werk zelf in het onderwijs, ik vraag mij serieus af hoe zij dat doet. Soms, als je even rustig contact wilt maken, tijdens uitleg of wat dan ook, dan raak ik wel eens een arm aan, of leg een hand op een schouder.High Five bijvoorbeeld, raak je elkaar toch ook aan Ik ga nu mijn dochter halen bij de bso. gek genoeg vind ik dat heerlijk. Even niet op het schoolplein, even niet weer zien dat weer dezelfde ouder met de juf staat te praten. En ook zoiets, de bso leidsters kunnen mij soms nog meer vertellen dan de juffen zelf. Ik weet wel hoor, een juf kan echt niet van 30 kinderen de overdracht doen. Maar van de allerkleinsten .?? Nee, ik kan er met mijn pet niet bij. Gelukkig gaat mijn man mee naar het oudergesprek , dan voel ik mij net even iets meer gesterkt! En met jullie adviezen op de achtergrond ook zeker!
Ok, misschien gaat iedereen over me heen vallen, maar ik ga het toch zeggen... Als dit ons ooit overkomt stap ik naar die online spy winkel en koop ik zo'n miniscule camera met geluid en stop ik die in haar haaraccessoire. Call me paranoid, maar er is zo weinig dat je in zo'n situatie kunt doen als die juf haar écht zou hebben geslagen. Op deze manier krijg je als ouder wat meer inzicht in de situatie, ook gewoon in het doen en laten van deze juf. En als het wel foute boel is heb je gelijk bewijs en hoef je je kindje er niet extra mee lastig te vallen.
LOL! Nee hoor, ik val niet over je heen, want ik kan het mij zo goed voorstellen! Weet je, ze heeft nu drie weken achter de rug. In die drie weken tijd heb ik van de 15 dagen denk ik zo'n 3, hooguit 4 keer wat gehoord. Van de lieve juf. En noem me naief, maar ik had binnen deze drie weken écht niet gedacht dat mijn dochter zou vertellen dat ze een klap op haar been heeft gekregen. Al was het een tik(je), het gaat erom hoe mijn dochter het heeft ervaren, simpel zat! daarbij, zodra er slechtere bedoelingen bij komen, heeft iedereen met zijn zijn handen van mijn kind af te blijven! Geef hier wel nog even aan, dat ik aan mijn dochter geen (extreme) gedragsveranderingen opmerk.
Ik weet niet of ik zo ver zou gaan, je respecteerd dan nl niet de privacy van alle andere kindjes, maar ik snap je gedachtengang wel. Je kunt er waarschijnlijk alleen wel een hoop problemen mee op de hals halen! @ ts, ik zou het waarschijnlijk ook melden bij de andere juf hoor. Wie weet heeft ze wel een tip!
Wat een rare gang van zaken! Ik kan je wel vertellen hoe ze bij mijn kinderen op school met wennen en nieuwe kinderen omgaan. Voor je kind begint, krijg je een uitgebreide intake van ongeveer een uur, met tig vragen over je kind. O.a. ook informatie over wennen, maar de juf stelt dan ook vragen of ze je kind kan troosten door het op schoot te nemen, of ze graag een knuffel of pop bij zich willen hebben etc. De eerste dag mag je er als ouder tot halverwege de ochtend bij zijn. Sommige kinderen die meer moeite hebben met afscheid nemen, hebben een langere wenperiode waarbij een van de ouders gewoon nog een half uurtje ofzo erbij blijft zitten. De eerste dag krijg je te horen hoe het gaat met wennen, na 3 weken krijg je een gesprek over hoe het wennen gaat. Als het niet goed gaat/het kind veel huilt/moe is, hoor je dat eerder. Mijn dochter heeft eerst 1,5 jaar op een andere school gezeten, daar had ze in groep 2 ook geen fijne juffen, vooral eentje had echt geen lol in haar werk en vond kinderen volgens mij echt niet leuk. Die had ook rare opmerkingen, kleinerend naar kinderen etc. Ik ben wel een keertje in gesprek gegaan met de juf, niet veroordelend, maar zo weten ze wel dat jij de situatie in de gaten houdt. Ik ben zo blij dat ze nu op een andere school zitten en mijn zoontje bij deze kleuterjuf is begonnen, want mijn dochter is een heel makkelijk en rustig meisje, maar mijn zoontje had wel moeite met wennen en dan is het wel zo fijn als je een juf hebt die dat goed begeleidt. Je kinderen moeten school als een veilige plek zien en met plezier naar school gaan. Ik denk dat een goed begin op school heel belangrijk is.
Ja, klopt, gisteren een oudergesprek gehad en dat viel niet echt mee. Ze zit er net drie weken en nu drie dagen. Duidelijk tijdens het gesprek werd dat mijn dochter moeite heeft met overzicht houden. Zodra het onoverzichtelijk wordt, raakt ze van slag. Dit klopt, dit heeft ze altijd gehad. Ook laat ze zich niet helpen, wil niet geholpen worden, en roept dan om mama. Ik kreeg te horen dat ik haar moet loslaten. Ze zit er net drie weken en ik kreeg dit te horen. Ze moesten eens weten, mijn man heeft veel meer moeite met alles en loslaten dan ik. Ze vinden haar wel wijs en bijdehand en hebben in de gaten dat ze met haar vier jaar heel goed weet waar ze gebruik van kan maken. En dit doet ze dan ook. Vooral emotioneel heeft ze het zwaar, ze lijkt het niet allemaal te begrijpen, er komt ook zoveel op haar af. Mij werd wel duidelijk wat ik al dacht, en eigenlijk werd dit dus bevestigd , ze is echt ontzettend gevoelig, ervaart alles enorm heftig. Daarbij heeft ze ook constant last van labeltjes, draadjes, stofjes enz enz, is erg heftig met emoties. We hebben nu afgesproken dat we in mei even een extra gesprek hebben, om te kijken hoe het dan gaat. En dan kom ik bij Jo... Want ja.... Ik heb nooit een intake gehad. Ik heb nooit kunnen uitleggen dat ze moeite heeft met veranderingen, dat ze houdt van overzicht, dat ze njet graag aangeraakt wordt, dat ze zich lastig laat troosten, dat ze haar kunnen afleiden dmv humor en een grapje. Wat betreft de beleving van mijn dochter, dat ze had gezegd dat juf een tik had gegeven. Dit was dus hoogstwaarschijnlijk een aanraking, wat bij mijn dochter al gezien wordt als een tik. Extreem gevoelig hè? Want na vandaag, een dag waarbij ik de andere juf beter meemaakte en zij zo trots was op mijn kind, heb ik een ander beeld van die juf gekregen. Goed mee gepraat. En omdat dochter laatst werd aangeraakt door een ander kind omdat ze in de weg zat, en mijn dochter reageerde alsof hij haar had geduwd, vermoed ik dat er niets is gebeurd. Maar ja, is dat wegge ebt, komen de zorgen over dat extreem gevoelige.... Iemand ervaring mee?
Volgens mij is je dochter hoogsensitief. Misschien kun je daar info over opzoeken en dan ook de juf instrueren over hoe ermee om te gaan zodat het fijner wordt voor je dochter en dus daarmee ook voor de juf. Je mag me ook pben.
Supersam, dat ga ik zeker doen, later vandaag of morgen even. Ik begin ook sterk te neigen naar hoogsensitief, en ik weet soms echt even niet meer wat ik er mee moet, handen in mijn haar
Fijn dat je een beter gevoel hebt bij het geheel. Hoogsensitief, hier nog zo één, alleen is onze dochter heel goed te troosten door te knuffelen. Ik probeer haar kleding zo veel mogelijk aan te passen: niet te strak, niet kriebelig etc. We zijn al twee weken bezig met schoenen zoeken: ze heeft een hige wreef, dus veel schoenen zitten strak, maar zelfs schoenen die twee maten te groot zijn, vallen niet in de smaak. Dra-ma. Ik kan er soms ook niet goed meer tegen, maar het ergste is dat ik me nog levendig voor de geest kan halen dat mijn onderbroek vroeger te strak zat en dat een bepaalde jurk zo gigantisch jeukte. Ik sta er zelfs nog helemaal chagrijnig van op een foto... Ik probeer dus zoveel mogelijk te doen aan haar kleding en ze heeft een gelukssteentje, wat redelijk werkt. Ik heb mijn weg er nog niet helemaal in gevonden.
Hihi . je zet mij even op mijn plaats Als bij mij mijn onderbroek niet goed zat, was de wereld te klein! Nog kan ik er niet tegen Die naden van de sokken ik herken het echt. Al is dat wel subtieler, maar een sok wat niet goed aan zit . dat heeft zij ook. Ik vind het zo lastig, ik ben zo snel geneigd te gaan mopperen, te denken dat het wel mee valt, maar zij ervaart het zo. Stofjes van nieuwe sokken tussen haar tenen . ook zoiets Er is vorig jaar tegen mij gezegd dat ik hoogsensitief ben. Nou, ik noem het hooggevoelig, is hetzelfde, maar vind het anders klinken. Persoonlijk schuif ik het weg, geloof het ook niet zo bij mij, maar soms . Zoals ik nu ook omga met het overlijden van mijn oud collega/ vriend . het komt hard binnen en ik kan echt in het verdriet blijven, ik voel het alsof ik onder stroom sta, extreem. Maar kun je er überhaupt iets mee, iets aan doen, als je kind hoogsensitief is?
O, even nog Mijn dochter zei vandaag tijdens het eten dat juf W de allerliefste,leukste juf is! En dat terwijl ze pas nog wat anders zei. Misschien dat de trots van gisteren iets open heeft gegooid?! Leuk om te horen!
Jeetje, wat een verhaal. Ik moet wel zeggen dat ik dat verhaal van de overdracht wel ken. Alleen toen mijn zoontje net op school was hoorde ik wel eens wat, daarna lang niet, en dan ineens met een oudergesprek kwam er een heel verhaal, waarvan ik dacht: had je dat niet eerder kunnen zeggen? Overigens vind ik mei dan weer best wel ver weg, of vind je dat meevallen? Even een vraagje: gaat je dochter al de hele week hele dagen naar school? Want mijn zoon is totdat hij vijf werd regelmatig donderdag- en of vrijdagmiddag thuisgebleven (de juf raadde zelfs meer dagen aan, maar dat ging helaas niet). Misschien is het voor haar allemaal te lang?