Heb wel eens iets gehoord over een manier van opvoeden waarbij kinderen niet beloond/bevestigd worden en ook niet gestraft. Meer dat je iets neutraal benoemd ipv "goed gedaan zeg!" Weet niet meer hoe dat heet. Ben benieuwd of hier mama's zijn die dat toepassen. Wat is het voordeel van die manier en hoe werkt dat ongeveer?
Wat zou daar het voordeel van zijn dan? Ik kan me niet voorstellen dat het goed is als je je kindje géén complimentjes geeft?
Heb er ook wel eens iets over gehoord, dacht zelfs dat er al een keer een topic over is geweest... Maar kan me ook niet meer herinneren eigenlijk Vond trouwens dit boek op google: bol.com | Opgroeien in vertrouwen / druk 5, Justine Mol | Nederlandse boeken Dit is de uitlegtekst: Kun je kinderen opvoeden en grenzen stellen zonder hen te straffen of belonen? Ja, dat kan. Belonen en straffen zijn vormen van manipulatie. Dat is het uitgangspunt van dit boek. Door een kind te belonen met een snoepje, hoop je dat het kind zich een volgende keer 'goed' gedraagt. Het resultaat is echter dat kinderen bepaald gedrag vertonen om snoepjes te verdienen, niet vanuit een innerlijke motivatie. Als we belonen vervangen door waarderen, belangstelling tonen en stimuleren, kan die innerlijke motivatie weer terugkomen. Kinderen die opgroeien zonder straffen en belonen leven in het nu, durven fouten te maken, blijven nieuwsgierig en open, hebben zelfvertrouwen en als iets mislukt, gaan ze rustig ontdekken hoe het anders kan. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Op persoonlijke wijze laat Justine Mol zien hoe straffen en belonen bij de opvoeding manipulerend werkt. Met straffen bereik je dat je kind iets niet meer doet om straf te voorkomen. Met belonen doet een kind iets vaker om opnieuw beloond te worden. De intrinsieke motivatie, het kind wil vanuit zichzelf het graag zo doen, wordt niet aangesproken. Als een kind voelt en ervaart dat het mag zijn wie het is, bouwt het zelfvertrouwen op. Het leert van wat het doet, zonder goed en fout. De opvoeder begeleidt en leeft mee met het kind. Hij beseft dat hoe het moet voor hem anders kan zijn dan voor het kind. Dit roept natuurlijk vragen op over het stellen van regels, corrigeren van kinderen, discipline, je eigen behoeften en dergelijke. Hoofdstuksgewijs krijg je antwoord, met aan het eind reflecterende vragen, waardoor de lezer de theorie op basis van eigen ervaringen met straffen en belonen kan onderzoeken. Het boek geeft zo een heel ander beeld dan we in onze op straf en beloning gerichte maatschappij kennen. Om je correctiemethode te veranderen, zullen je eigen creativiteit, vindingrijkheid en doorzettingsvermogen nodig zijn.
Nou ik zou er persoonlijk niet voor kiezen. Ik heb nooit straf gehad, en nooit complimenten maar zelfvertrouwen heb ik niet haha heb een laag zelfbeeld en erg onzeker. Nu speelde er bij ons thuis wel meer dingen, maar ik vind t heerlijk mijn kinderen complimenten te geven! Mijn oudste vraagt veel bevestiging en ik heb t een tijdje ook afgekapt met "je weet toch dat je hetkan?" dit was jaren terug hoor. Maar dit werkte averechts, want juist toezeggen werkt bij haar wel. Word ze zekerder van.
De recensie die Rosao laat zien spreekt over níet belonen met snoepjes enzo, maar dat je wel 'waardeert' dus wel zegt 'goed gedaan!'. Of begrijp ik dat verkeerd? Want dan vind ik het alweer een heel ander verhaal. Ik geloof er echt niet in dat een kind vol zelfvertrouwen opgroeit zonder complimentjes of (verbale) beloningen.
Volgens mij wordt in het boek wat ik aanhaalde wel een verschil gemaakt tussen belonen en complimenten geven (als in belonen is met iets tastbaars en met een compliment laat je je waardering blijken). Ik vind het op zich wel interessant, heb het boek nu bij de bibliotheek besteld. Ben benieuwd
Belonen met snoep, daar ben ik ook niet voor. (Al moet ik zeggen dat ik me soms laat verleiden om te zeggen dat hij snoep krijgt of tv mag kijken als hij flink is ) Maar hier wel degelijk een systeem van belonen (complimentjes, knuffel, kus enz.) en straffen. Zo gaat het nou eenmaal in de maatschappij ook (op een ander niveau natuurlijk). Vind complimentjes enorm belangrijk in de ontwikkeling van een kind! Maar ben ook benieuwd naar hoe het verder werkt dat 'systeem'.
Natuurlijk ouderschap! Google hier maar eens op, dan vind je precies wat je zoekt (denk ik). Ik vind hier veel goede dingen in zitten maar geef aan elk systeem (bijvoorbeeld Rapley) mijn eigen draai
In dat geval voed ik kennelijk ook zonder straffen en belonen op... Ik heb hem nog nooit straf gegeven (wel bestraffend toegesproken ) en ook geen snoepjes gegeven omdat hij iets goed had gedaan. Wel complimentjes, veel complimentjes. Maar goed, hij is nu pas 2. Tegen de tijd dat hij 5 is zal ik vast wel eens straf hebben uitgedeeld en chantage-snoep. Lijkt me moeilijk om zo'n opvoeding zonder straf en belonen vol te houden...
Ik denk dat het een kwestie van aanwennen is..en er in geloven. Anders werkt het niet, als je er niet achter staat.
natuurlijk ouderschap idd, is al eens een heeeel topic over geweest. Ga maar eens zoeken, alle voors en tegen kom je meteen tegen
Bedankt voor de reacties, dit bedoelde ik idd Rosao en Elmo. Vind het een interessant onderwerp omdat ik denk dat een kind zeker waardering nodig heeft om te groeien maar dat je als ouder tegelijkertijd ook moet uitkijken dat het niet afhankelijk wordt van externe waardering. Een kind zou het zelf van binnen moeten kunnen vinden ipv bij anderen halen. Ik ga gelijk ff googlen. @Elmo: ben wel benieuwd naar jouw eigen twits, kun/wil je daar iets over vertellen?
mja wij zijn ook niet zo van het belonen in materiele zaken.. toch zijn we nu gezwicht voor lichte chantage namelijk stickertje op dr hand als ze op de wc poept.. probleem is namelijk dat ze het LEUK vind om in dr broek te poepen.. dus tja.. dan moeten we wc-poepen maar wat leuker zien te maken sticker gaat wel op dr hand.. niet op een kaart of iets dergelijks ik vind het wat gek om kadootjes te geven voor het feit dat ze toch al zeker een half jaar wel 100% zindelijk was en nu ineens niet meer
Pas vanaf een bepaalde leeftijd KAN een kind interne motivatie ontwikkelen he? Tot die tijd is het afhankelijk an extene motivatie. Blijkbaar voed ik op zonder belonen, (bijna dan), want ook hier ga ik Thirza niet belonen met een snoepje. Mijn idee is dat ze het dan idd voor het snoepje gaat doen, in plaats van te leren gewoon te luisteren. Ze krijgt hier complimenten en waarderng en aandacht (en soms wordt ze dus ook juist even genegeerd ). Maar opvoeden zonder straffen, dat lijkt me echt niet mogelijk. Is misschien ook maar net hoe je straffen inkleurt, want hier is het nog niet nodig geweest om 'r ooit op de gang te zetten ofzo: er wordt doorgaans goed gereageerd op 'nee' en als ze loopt te stieren, zeuren of wat dan ook, is 'nee' of even dat gedrag negeren doorgaans voldoende hier. Maarrrrr... Thirza is een gezeggelijk kind. Met de zoon van mijn man hebben we hele andere taferelen gehad en die zat dus wel regelmatig op de gang. Ik vind straffen ook niet erg: bij natuurlijk ouderschap vind ik dat men de ogen wat sluit voor het feit dat opvoeden juist een grote, lange aaneenschakeling van manipulatie is, als je het goed bekijkt: je wilt bepaald gedrag zien van je kind en dat gaat het toch echt niet vanzelf doen. Daar moet jij iets mee. Onze voorkeur gaat uit naar complimenten en waardering, maar uit onderzoek is ook gebleken (en ik ben dat in de hulpverlening vrij veelvuldig tegengekomen!) dat kids die altijd alleen maar complimenten en waardering hebben gehad, hele onzekere mensen worden. Je hebt het nodig om iig opbouwende feedback op je handelen te krijgen. Een kind moet horen als het dingen goed doet, maar ook als dingen niet zo goed gaan, minder leuk zijn, enz. Alleen op die manier ontwikkel je namelijk de vaardigheden om ook goed op jezelf te kunnen reflecteren, en krijg je ook houvast op je handelen: weten door welke acties je succes krijgt met dingen en weten door welke acties je geen succes hebt. Hoe je dat vormgeeft naar je kind, kan varieren en zou idd kunnen zonder straffen en belonen, als je die twee dingen invult als 'op een negatieve manier iemands gedrag beantwoorden met als doel te zorgen dat dit gedrag niet meer herhaald wordt' en als 'met materiele zaken gewenst gedrag bekrachtigen'. Maar volgens mij is straffen en belonen niets meer en niets minder dan negatief gedrag proberen te verkleinen en positief gedrag proberen te vergroten
Klopt, als ze nooit te horen krijgen dat iets níet goed is, zullen ze ook niet leren om met kritiek om te gaan op latere leeftijd.
Tsja, wij doen het op onze manier en niet volgens een bepaalde methode. Beetje antroposofisch, beetje natuurlijk ouderschap. Straffen met stoeltje, op de trap, belonen met snoepjes of beloftes in het vooruitzicht stellen (als je het niet doet, mag je opblijven) doen wij niet. Juist heel veel complimentjes geven! Als mijn zoontje na 10x de koelkast niet opentrekt en doorloopt, dan ben ik trots op hem en dat zal hij weten ook!
Vanaf welke leeftijd is dat dan? En betreffende complimenten en waardering. Het zou dan effectiever zijn als het gedrag benoemd wordt ipv alleen maar 'goed gedaan!' oid. Zelf heb ik van de ene ouder veel complimenten gehad vroeger en van de ander helemaal niet. Van beide varianten wordt je onzeker kan ik uit ervaring zeggen Vandaar dat ik het op een andere manier zou willen doen, zonder in dezelfde valkuil te stappen... @zogelukkig: beetje antroposofisch, wat doe je dan?
Het boek how2talk2kids is misschien ook wel wat voor je als je er meer over wilt lezen, het tweede deel gaat ook over opvoeden zonder straffen en belonen. Zelf werk ik wel met straffen en belonen trouwens. Je moet iets vinden wat bij je past en bij je kinderen past.
Als Amerikanen die lezen liggen ze helemaal in de deuk! Competitie, belonen naar prestatie is daar de gewoonste zaak van de wereld. Ik beloon zelden materieel (zindelijkheid was wat anders) maar wel degelijk met complimenten en aansporing. Ik geloof er ook in om mijn kinderen wel te laten weten wat ze niet goed doen of wanneer ze stout zijn. Een stoeltje kennen wij hier ook. Dat is niet om te straffen maar om negatief gedrag te onderbreken. Zoonlief zoekt het stoeltje zelf ook op wanneer hij een beetje losgeslagen doet. Even rust. Prima. Mijn mening is dat je het best een blik kan werpen op de maatschappij. Hoe werkt die?
Moeilijk uit te leggen, zal het proberen, simpel dan: Dat je bijv. niet alleen signaleert dat een kind iets doet maar dat je je afvraagt waarom doet het kind dat? Je kijkt naar denken, voelen, willen. Je geeft het kind een bepaalde vrijheid om te leren handelen naar eigen inzicht. Wij doen dat ook, maar vinden de vrije opvoeding iets te vrijblijvend, zo van: 'alles mag, doe maar'. Wij stellen wel grenzen.