Ik bracht mn zoontje vanochtend naar het kdv en toen ik hem aan de leidster gaf begon hij best wel te huilen. Ik zei toen dat ik maar snel ging anders wordt het alleen maar erger. Dus ik gaf hem een kus en ik ging weg. Toen ik achterom keek stak hij zn handjes naar me uit en begon nog wat harder te huilen. Er was een moeder die me aankeek zovan dat doe je toch niet! Ik voelde me meteen een ontaarde moeder. Had ik moeten blijven dan om hem te troosten? Volgens mij had hij dan alleen maar mee terug gewillen. Ben ik een ontaarde moeder?
Helemaaaaaal geen slechte moeder! Je hebt even afscheid genomen, en wilde graag dat je zoontje ophield met huilen dus ging snel weg, niks mis mee! Werkt vaak beter dan eindeloos blijven plakken en het afscheid-moment uitstellen. Voor geruststelling kun je in de loop van de ochtend of verder op de dag even bellen hoe het gaat, of hij nog lang gehuild heeft etc. Bellen mag altijd hoor!!!!
Dank je voor je reactie! Ik voel me vooral slecht omdat die andere moeder me echt zo aan zat te kijken alsof ik gek geworden was door juist nu weg te gaan. Normaal ben ik niet zo onzeker maar nu...
hoi ik ben pedagogisch medewerkster ( leidster ) op een kdv en je hebt t precies goed aangepakt ! niks om je schuldig over te voelen ... vaak zijn kinderen helemaal over hun toeren maar als mama of papa uit zicht is is het vaak binnen 1 minuutje alweer over.. terwijl als je blijft ze er alleen maar meer in 'blijven hangen' dat vind ik ook altijd 'jammer' want dat zien ouders niet xx
Ik ben zelf ook pedagogisch medewerkster maar doe er al jaren niets mee. Daarom ging ik ook zo snel weg. Maar op dat moment was ik gewoon moeder en tja dan ga je twijfelen he... Bedankt voor de lieve berichtjes meiden!
nee hoor meid! bij ons op het kdvb adviseren ze het zo ook!! afscheid nemen en weg gaan... niet terug komen of nog een keer afscheid nemen want dat is niet duidelijk voor de kindjes en daar raken ze van in de war.
En daarbij komt... je weet natuurlijk helemaal niet wat zo'n moeder denkt he, misschien vond ze het juist wel herkenbaar ofzo. Dat interpreteer jij op zo'n moment wel zo, maar voor hetzelfde geld bedoelde ze dat helemaal niet.. (dit is voor mij ook vaak een valkuil, vandaar dat ik het even aanstip.. )
Dit dacht ik ook. Ik kijk ook wel eens een beetje apart, volgens man. Maar dan gaat er op dat moment ook iets anders door mijn hoofd. Voor de rest vind ik niet dat je het fout hebt aangepakt. Zo doe ik het ook. Anders wilt Sasha echt niet bij mijn ouders blijven en huilt ze alleen maar harder.
Volgens mij is het juist goed zoals je het gedaan hebt. Je zegt gedag, en dan ga je ook. Anders leert het kindje dat dag zeggen niet betekend dat je ook echt weg gaat. Dan blijft ie altijd huilen omdat je toch weer terug komt. Al zul je zelf vast met een rot gevoel zijn vertrokken...
Doe ik ook hoor. Gedag zeggen en weggaan. Natuurlijk wil hij bij je blijven. Isabella ook nog steeds als ik haar naar de PSZ breng. Daar moeten ze toch doorheen. Zeker geen ontaarde moeder.