Mijn ouders hebben hebben 500 euro voor de jurk betaald, de helft van de trouwauto (360) en een tourbus voor alle gasten heen en weer naar het stadhuis, geen idee wat dat kost (mijn moeder had een nachtmerrie gehad dat mensen geen parkeerplek konden vinden en allemaal te laat kwamen haha). Mijn ouders hebben niet veel hoor. Maar voor zo iets hebben ze een spaarcentje. Van mijn schoonmoeder kregen we 50 euro in een envelop op de bruiloft.
Hier ben ik het op zich wel mee eens, maar toch vind ik het soms moeilijk. En dan vooral voor mijn man, omdat ik merk dat hij het er heel erg moeilijk mee heeft. Bij hem thuis is hij namelijk de enige (ook de jonste en met de meeste "mijlpalen" dus ook de laatste) die elke keer er bekaaid afkomt en dat is geen leuk gevoel. En dan bedoel ik dus, het cadeau van mijn so voor bijvoorbeeld: 18e verjaardag 21e verjaardag Verloving Bruiloft Kindje en dat soort gebeurtenissen Ik weet wat de andere kinderen bij dergelijke gebeurtenissen hebben gekregen. Dat waren hele forse cadeaus. En bij mijn man is het telkens "reken maar niet op een groot cadeau hoor, je krijgt gewoon een aardigheidje". Eerst dachten we nog dat het met geld te maken had, maar recente cadeaus naar anderen toe hebben ons er van overtuigd dat dit niet het geval is. En nu krijgen we een baby en begint sm al weer van "je krijgt een kleinigheidje hoor". Terwijl de anderen dus een totale kinderkamerinrichting hebben ontvangen, of een hele bruiloft cadeau hebben gekregen. Nogmaals, mij maakt het niet uit. Niets krijgen is ook prima. Dus ja, ik meen het: het moet uit een goed hart komen en alles wat je krijgt is "meegenomen" en dus fijn, maar ik begrijp ook dat het voor mijn man heel kwetsend is, dat hij als enige van de brusjes er zo bekaaid van af komt. En dan ben ik toch heel blij dat mijn ouders altijd zo consequent "alles hetzelfde" willen doen