Mijn juffenblik. Ik probeer die bewust af te zetten maarja sommie dingen weet ik gewoom of het normaal is of niet. Gelukkig ontwikkelt e zich heel gewoon. Niet te snel niet te langzaam. Oh en ik kan ook heel gelukkig zijn als e slaapt of op de psz is. Even weer helemaal niks. Ik moet ook echt wennen aan het feit dat hij geen middagdutje meer doet.
Ik heb wel veel geduld, maar tot een bepaald punt en als die is bereikt ontplof ik ook echt. Dan kan ik uit m'n slof schieten door m'n stem te verheffen. Echt iets waar ik later dan spijt van heb maar t is ook wel zoals ik ben, ik ben ook maar een mens. En treuzelen kan ik ook zeer slecht tegen, een uur over een boterham doen bijvoorbeeld En teveel achter de iPad zitten terwijl dochterlief wat wil vertellen of ergens mee wil spelen. Voel me dan soms echt even een slechte moeder.
Dit inderdaad Dat herken ik wel. Ik moet soms wat meer rekening houden met getreuzel en geduldiger zijn. Tegenover ons kind zelf ben ik dat dan ook nog wel, maar wanneer mijn partner dan ook nog 1 dingetje zegt kan ik het wel eens op hem afreageren. Nou ja, dan moet je maar meewerken, zeg ik dan tegen hem en moeten we allebei lachen. Het lijkt erop dat hoe ouder ik word, des te minder geduld ik krijg.
Ik heb totaal geen geduld vind het zelf ook heel erg maar dat is echt mijn slechte eigenschap. Kan ook echt knorrig zijn als ik slaap tekort heb, heel vervelend. Ben ook geen gezellige meespeel moeder soms spel ik een spelletje mee maar kastelen bouwen nope
Ongeduldig. Ik kan heel slecht tegen gezeur, jengelende kinderen of als ze aan het treuzelen zijn. Dan schiet ik weleens uit mijn slof.
Wat fijn om de 'imperfectie' van andere moeders te lezen. Hier ook ongeduldig. Vooral als ik bijna slaap en ze krijgt nog eens een keer een huilbui. Vannacht hadden we ook bonje. Ik wilde snel en zij wou het zelf doen, ook al was ze keimoe. Ze was zo overstuur en ik werd boos. Zo stom van mij. Ik moet gewoon rustig blijven. Ook zit ze steeds het naar bed gaan uit te stellen. Pfffffff. Engelengeduld! Op een gegeven moment word ik dan streng, maar ik vind het niet leuk om haar zo op bed te brengen. Of teregend langzaam brood opeten en dan is ie eindelijk op en dan wil ze nog eentje. Lui ben ik ook en vaak vind ik het erg lastig om haar mijn onverdeelde aandacht te geven. Vooral 's ochtends. Dan zet ik de tv maar even aan. En eigenlijk weet ik als moeder zijnde helemaal niet wat ik moet doen opvoedtechnisch gezien. Ik doe maar wat. Ook daar voel ik mij schuldig over. Ik troost haar altijd, zeg dat ik haar mooi vind en ik geef haar kusjes. Ze kan voor een tweejarige al best goed praten. Verder zeggen mensen dat ze mijn dochter zo'n schatje vinden, dus ik zal wel iets goeds doen.
Ik kan ze heel moeilijk orde en structuur bjeden, ben een rommelkont en beb een hekel aan repeterende dingen zoals opruimen, etc.
Ik dacht dat ik een geduldige moeder zou zijn.. maar nu ze deze leeftijd heeft.. oef! En, ik ben best wel lui ( en dan bedoel ik met dingen gaan doen) opruimen etc, dat doe ik vaak zo snel mogelijk
Ik denk dat er weinig dingen zijn die iemand minder geschikt voor het moederschap maken, een moeder is namelijk ook gewoon een mens, geen superwezen met engelengeduld. Drugsgebruik e.d. dus even daar gelaten. Ik vind mezelf een prima moeder, natuurlijk zijn er dingen die anders kunnen maar dat gevoel zou ik zonder kind ook kunnen hebben. Ik heb niet altijd zin om om 6 uur uit mijn bed geroepen te worden, billen af te vegen en hobbelpaardje te spelen maar welke moeder heeft dat nou wel? Ik moet de eerste nog tegenkomen die s nachts al zingend en dansend voor de zoveelste keer uit bed komt om de speen terug te geven, de derde omgevallen beker drinken van de dag met een grote glimlach op dweilt en niet even zucht bij een omgekieperde bak legoblokjes. Er was toch laatst een artikel ergens over dat 70 of 90 procent van de moeders liegt over het ouderschap? Het is heel vaak heel leuk maar het is soms ook gewoon prut
Zoals zo velen is mijn slaap heilig! Ik word echt bloed chagerijnig als m'n dochter niet wil slapen of extreem vroeg wakker wordt en niet meer wil slapen (lees 04:00 s nachts!). Daarnaast hecht ik ontzettend veel waarde aan mijn vrije tijd en dingen buitenshuis ondernemen. (Zoals werken) ook mis ik de benodigde discipline en planning skills (Spaanse roots ) en heb ik veel te veel temperament (diezelfde roots) helemaal nu ik zwanger ben, is ook geen goede combi! Ben benieuwd straks met 2 kindjes
Haha, eigenlijk wat hier allemaal al genoemd is.. - heb soms weinig geduld - kan echt niet tegen getreuzel - kan er niet tegen alles 3 keer te moeten zeggen en ga dan mijn stem nogal verheffen. Mijn nachtrust is me ook heiig, maar dat hangt wel van de situatie en kind af. Voor mijn baby heb ik het wel over, die kan er niks aan doen dat ze wakker is. Maar voor de oudste 2 hangt het echt van de reden af.... Oh en ik kan niet tegen troep lekker handig met 3 kleine kinderen. Kom uit een familie met smetvrees en wil alles het liefst zelf op ruimen, dan is het ook écht opgeruimd en netjes. Dat resulteert natuurlijk in kinderen die nooit wat opruimen. Dus nu leer ik op mijn lippen bijten en handen zitten en mogen ze spelen in hun eigen hoek en moeten ze het zelf opruimen... oei oei oei
's nachts mijn bed uit moeten. Ik functioneer dan echt niet naar behoren. En verder ben ik geen echte baby moeder. Die eerste drie maanden vind ik echt afzien, vooral die babyhuiltjes. En dat terwijl ik dus over een paar weken weer moeder wordt. Dat wordt weer ff afzien
Ik kan niet tegen gehuil. Echt niet. Hoe kleiner ze zijn, hoe minder handig... Gelukkig is de jongste niet zo'n huiler als de oudste (die achteraf bleek te reageren op heel veel dingen die ik at als melk en brood, 't arme ventje).
Ook ik heb weinig geduld. Mijn zoontje ook, dus dat is een lekkere combie😣 Ik schiet snel uit mijn slof als ik een aantal keer heb gewaarschuwd ( stemverheffing en ik pak mijn kind net wat harder beet)