Tja, ik ben alleen en dus ik zorg en alleen voor mijn kindje en alleen voor het huishouden en dan werk ik straks ook nog 4 dagen per week. Maar het eerste jaar ben ik wel thuisgebleven en had dus voldoende tijd om een werkschema uit te dokteren (overdag alle tijd voor de kleine en bewust 's avonds de grote huishoudelijke klussen, en als de gewenning er eenmaal in zit valt het reuze mee). Gelukkig heb ik een klein huisje dus dat scheelt. Maar toen mijn dochtertje 8 maanden was lukte me het aardig om toch het hele huishouden te doen en de zorg voor de kleine te dragen. Waar ik veel aan gehad heb was de fly lady (of hoe ze ook heet, het stond hier in ieder geval op het forum). Ik houd mij er niet strak aan (er kan altijd iets tussen komen) maar het bracht wel enig inzicht in hoe alles te organiseren. Misschien werkt het niet voor hem maar je kan het altijd proberen.
Mijn partner is thuisblijfvader Zeker in de periodes direct aansluitend aan mijn bevallingsverlof had hij in eerste instantie wat sturing nodig, maar ook voor hem was het natuurlijk wennen. Je doet vier maanden lang samen de zorg voor kind(eren) en huishouden en dan moet je het ineens "alleen" doen als vader. Zodra hij weer in het ritme zit gaat het hier prima. Hij draait zo'n beetje het volledige huishouden, zorgt er voor dat de kids goed gekleed en met eten naar school gaan, zorgt dat de oudste 's middags haar huiswerk maakt etc. Mijn taken zijn strijken, bloemen water geven en de administratie. Ik werk vier dagen in de week en ben er dus drie thuis... dus ik pak ook vaak het eea tussendoor. dat is denk ik ook wel vrouw-eigen... even snel de wasmachine vullen en aanzetten of de vaatwasser etc. Hier ook vaak dat ik thuis kom en direct wat met de kids moet gaan doen en dat hij dan gaat koken. Maar ik zou toch met je man om tafel gaan zitten wat je voor de komende tijd van hem verwacht, in ieder geval voor zolang als hij thuis zal zijn. Inderdaad ook rekening houden met het feit dat hij zal moeten solliciteren.
Vervelend dat je het gevoel hebt dat je man niks doet. Zoals ik kan beoordelen aan je verhaal zou ik zelf ook vinden dat hij niks doet. Bij ons is het zo: ik werk ook 3 dagen van 9 uur en ben 2 dagen thuis. Mijn man werkt 4 dagen en 1 dag thuis. De dagen dat ik thuis ben zorg ik voor het huishouden, en ik bereid het eten, savonds verzorgt mijn man de kleine. Als mijn man thuis is bereid hij het eten en verzorg ik savonds de kleine. Op de andere 2 dagen doen we alles samen. We hebben een aantal afspraken. Mijn man stofzuigt en pakt de vaatwasser uit. Dat is eigenlijk ontstaan tijdens de zwangerschap. Verder ruimt hij de tafel af en het aanrecht op als ik gekookt hebt. En als hij kookt dan doe ik dat. Schoonmaken/wassen etc doe ik aangezien mijn man een allergie heeft. Opruimen doen we zo nu en dan samen. Op deze manier vinden wij het eerlijk verdeeld. Andere klusjes in huis doet mijn man, maar ik zorg weer voor de boodschappen en alles voor de kleine qua kleding etc.
Ik werk 32 uur, mijn partner 36 uur. Bij ons gaat het zo: Ophalen/wegbrengen naar de opvang van de kleine dame doe ik. Alleen dinsdagmiddag is hij vrij dus haalt hij haar op. Naar bed ritueel doen we om de beurt, en dan ruimt de ander beneden het speelgoed en alles op en ruimt de eettafel af. Mijn vriend ergert zich snel aan een kruimeltje op de grond dus die stofzuigt sneller dan ik. Daardoor heb ik dat ding al een tijd niet aangeraakt. Ik doe de was. Alle andere huishoudelijke taken is geen verdeling voor of afspraak over gemaakt, dus ik vind het zelf niet reeel om daar dan over te 'klagen' als het niet gaat zoals ik zou willen. Boodschappen en koken komt meestal op mij neer. Kliko's buiten zetten komt vaker op hem neer. Het beste is denk ik om duidelijke afspraken te maken over de taakverdeling. Zo voorkom je onvrede en frustratie en heb je alle verwachtingen uitgesproken. Je kan immers niet iets verwachten van iemand als diegene daarzelf ook niet mee ingestemd is, vind ik.
Je' mag' van je man verwachten dat hij het huishouden op dezelfde manier draait op als jij het zou doen. Al dat gepraat over 'ze zien het niet' trap ik niet in. Mannen zijn best wel bekwame en organisatorische wezens, ze zijn heus wel in staat om te leren hoe je een huis schoonhoudt en eten kookt. Het is geen hogere wiskunde. Mijn man werkt flexibel en is 3 dagen per week thuis als kinderen ook thuis zijn (en niet op school). Hij doet boodschappen, bedenkt wat hij gaat koken (probeert vaak recepten uit, stofzuigt, dwijlt, strijkt, ruimt de was op, doet de tuin, rijdt naar sport/afspraakjes enz. Gewoon dingen die iedere ouder doet.
Hier ook zeker sprake van een organisatorisch wezen. Dat kunnen ze echt wel hoor. Mijn man is een perfectionist en dat resulteert in een man die, als hij thuis is, echt alles in t huishouden regelt. Hij is veel weg wekelijks dus dan neemt hij het weer over zodra hij thuis is. Hij kan niet tegen rommel dus hij heeft het al gedaan voordat ik het bij wijze van spreken gezien heb. Ook is hij degene die kookt. Hij vind dat ontspannend en ik juist weer niet. Ik waardeer hem wel heel erg hierdoor en prijs hem regelmatig de hemel in want ik doe het hem niet na. Dit vind ik ook wel weer lastig want ik voel me soms n beetje n loser vergeleken bij hem. Maar ik doe mn best en hoef het niet op zijn niveau te doen vind ik. Wel is er iets bijzonders hierdoor. Heb ooit gelezen dat onderzoek heeft uitgewezen dat mannen die helpen in t huishouden meer sex met hun vrouw hebben dan mannen die weinig in t huishouden doen maar bijvoorbeeld wel weer cadeaus of bloemen meenemen e.d. Het geldt iig wel echt voor ons. Ik krijg nooit cadeaus maar zijn hulp betekent echt de wereld voor me en gek genoeg weiger ik hem bijna nooit.. Nou, is toch ook weer een tip voor de luie mannen haha Maar een schema is idd altijd handig en creëert duidelijkheid.
Ik ben tbm. Heb 2 dochters, een van 2 en een van 9 weken. Ml weekt 28 uur per week. Ml verzorgt de 2 katten en de rest van het huishouden doe ik. Ook gaat hij er snachts niet uit voor de kinderen. Hij heeft nu ook bedacht dat hij gaat klussen in huis op de dagen dat hij niet werkt. Helaas ziet ook mijn man niet in hoeveel werk er ligt.
Voor 28 uur werken vind ik dat nog weinig. Fijn dat hij het klussen wil oppakken. Ik heb een man die vrijwel niks doet. Hij gooit nog net zn vuile sokken in de wasmand ipv ernaast. Daarnaast maakt hij het bed op als ik de lakens heb gewassenen, ontstopt het douchefiltertje eens in de zoveel tijd. Oja en hij brengt het vuilnis weg. Verder doe ik alles. Nu vind ik het niet zo erg omdat ik nog fulltime thuis ben, hij ruim 5,5 dag werkt en ik als controlefreak veel op mijn manier gedaan wil hebben. Maar straks als ik ga werken is het een ander verhaal. Dan kan niet alles perfect meer en zal hij meer moeten helpen. We hebben het hier over gehad en zijn reactie is dat we dan een werkster moeten nemen voor zijn deel. Straks hebben we hier helemaal geen geld voor met eigen deel KDV. En een werkster komt niet even om de dag stofzuigen.. jahh.. als je maar genoeg betaald. Hier gaan dus nog flinke woorden over komen en ik zie het nog wel gebeuren dat ik zijn was niet meer ga doen als pressiemiddel.
Wij hebben niet echt 'taken' thuis, we helpen elkaar gewoon altijd. Ik heb hele lieve man die gewoon bijna alles al voor me wilt doen.
Bedankt voor alle reacties, en excuses voor mijn late reactie. Nu oas tijd om alles eens goed door te lezen. De rede dat ik vraag wat ik "mag verwachten" is omdat hij vind dat hij heel veel doet. Als hij een maand geleden heeft gestofzuigd bij wijze van "doet hij het altijd". Zo is hij altijd geweest. We zijn z'n 15 jaar bij elkaar en ik ken hem niet anders dan laks. Ik probeer dan ook al een jaar of 12 (sinds we samenwonen) hem zover te krijgen dat hij wat meer doet. Echt actief solliciteren doet hij niet, dus daar is hij niet veel tijd aan kwijt. Ons zoontje doet nog 2 slaapjes per dag van ongeveer een uur, soms anderhalf. Dus in die tijd kan je best wat doen. Stofzuigen als hij slaapt gaat helaas niet want hij wordt er wakker van, als hij wakker is is het soms ook lastig omdat hij gaat gillen van het geluid. Dus dat dat niet altijd lukt snap ik, dus ik heb hem een swiffer gegeven . Maar helaas, niks. Ik heb zovaak geprobeerd een schema aan te houden, maar hij verdomt t gewoon. Toen de afspraak gemaakt dat hij ten minste 1 ding per dag doet maar ook dit werkt niet. Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet aanpakken. Daarbij slaapt ons zoontje sinds een maand of wat niet meer door, dus ik ben echt op. (We gaan er beide uit hoor dat wel, maar eigenlijk vind ik dat hij wel een keertje extra mag omdat ik werk ). Dus hoe voed je een man op van 37....ik heb geen idee.
hier ook vaaak zat mopper mopper omdat meneer gewoon niet ziet wat er moet gebeurend.. hij werkt heel veel,, en ik ben afgekeurd en thuis blijf mama ik doe eigenlijk alles omtrent de kinderen, op de dagen dat ik niet thuis ben brengt hij ze naar school,, daarna ploft ie op de bank neer,, meestal zorg ik dat ik duidelijk aan hem vraag voor ik weg ga zou jij dit en dat even willen doen,, en duidelijk benoemen wat ik er mee wil en waar het heen moet,, wasmachine aan zetten doet hij wel,, alleen alles kiept ie bij elkaar hahahah,, dus geen succes,, de afwas is meestal zijn ding en ook de konijnen verschonen enz,, en zware huishoudelijke dingen doet hij wel voor mij alleen als ik het vraag,, soms heb ik wel eens het idee dat mannen te veel verwend zijn door hun MOEDER,, ik dril mijn zoon van 5 nu al dat hij mama af en toe moet helpen,,w il neit dat hij zo laks wordt als zijn vader hahahah en toch hou ik van hem
Ik zou het veel algemener houden dan een schema. Volgens mij heb jij nog steeds het gevoel dat het bijna volledig jouw verantwoordelijkheid is en dat jij er dus achteraan moet zitten. Verdeel de taken wat algemener en dan is hij dus ook verantwoordelijk voor zijn deel... jij niet! Dus als je afspreekt dat hij de boel bijhoudt en jij de was doet dan ga jij niet lopen stofzuigen dan wacht je gewoon tot hij het zat is. Zijn taak, zijn verantwoordelijkheid.
Als jij volledig afgekeurd bent ben je simpelweg niet in staat om volledig te zorgen voor 2 kinderen EN een volledig huishouden te runnen. Dat is namelijk psychisch en fysiek veel zwaarder dan menig baan. Dan MOET hij toch een groot deel van het huishouden doen?
Heb je je al kwetsbaar opgesteld en eerlijk aangegeven dat je op bent? En dan een open vraag stellen naar hem toe of hij je wilt helpen, en hoe dan? Ik denk dat vrouwen vaak nogal klagerig zijn in dat soort zaken, waardoor een man misschien standaard afhaakt. Ik merk dat thuis ook: als ik klaag dat ik alles moet doen, wordt hij nukkig. Als ik zeg dat ik erg moe ben omdat ik het gevoel heb dat ik altijd bezig blijf met het huishouden, dan stelt hij zelf dingen voor. En ja, dat moet meestal om de zoveel tijd gehaald worden. Maar hij reageert wél op zijn vrouw die zegt wat haar dwars zit.
Klopt heb je helemaal gelijk in.. maar ja,.. mijn man van 30 is af en toe net een puber van 16,, heeft veel sturing nodig,, moet zeggen dat hij mij vandaag super geholpen heeft met huishouden zal die stiekem mee gelezen hebben?. MIJN probleem is ook een beetje dat ik dingen graag zelf wil doen,, en niet zo gauw uit handen geef,, beetje val kuil,, maar komt goed,, ben pas vanaf januari afgekeurd,, alles meot nog op zijn plekje gaan vallen
Voor zover ik dat kan (kwetsbaar opstellen) daar ben ik geen held in. Maar naar mijn idee (en misschien is dit niet zo) heb ik het heel erg duidelijk gemaakt. Ik heb soms het idee dat hij vind dat ik me aanstel, als ik dat vraag zegt hij dat dat niet zo is, maar t serieus nemen doet hij ook niet. Vannacht bijvoorbeeld had zl een hele slecht nacht ik geloof dat we ee beide elk uur wel een keer uit zijn geweest. Hij staat op zet z'n pc aan en gaat een spelletje zitten spelen. Ik ben een paar uur zoet geweest met baby hapjes maken ondertussen op de baby letten die door het huis schuift. Opgeruimd, was gedaan, afwas (na ja niet al te veel dus). Hoe dan ook als ik vraag of hij aub op de baby wil letten omdat ik bezig ben (of liever nog even leuk met hem spelen) zet hij t arme kind in z'n wipstoeltje en gaat weer aan z'n spelletje. Waarna ik me schuldig voel omdat zoontje niet in de wipstoel wil en ik dus maar met hem ga spelen. Na ja dan kom je nergens meer toe. Daarbij vind ik het heel vervelend altijd alles maar te moeten vragen, voel me z'n zeur.
Als hij het echt niet "ziet", zou ik op de duur gewoon een lijstje in de keuken hangen met wat dagelijks / wekelijks minimum moet gebeuren. Daar kan jij een deel van doen, maar ik zou toch echt verwachten dat als hij momenteel thuis is, hij ook een deel doet. Dan streep je elk elke keer af wat je gedaan hebt. In 't beste geval is tegen 't eind van de week heel de lijst doorstreept. Overigens ... Niet helpen ondanks dat hij volledig thuis is zou hier ook gelijk staan met een "minimaal" beleid van mij uit. Koken zou ik op de duur alleen voor mezelf en je zoon doen. Wassen en strijken van 't zelfde. Poetsen ... zolang je uit een bord eet en niet van de grond kan dat ook in beperkte vorm. Als hij zich (kennelijk al jaren - alleen komt het nu nog meer tot uiting) gedraagt als een kleuter, dan maar kleutergedrag terug. Hoe ziet hij dat overigens financieel? Jij werkt 3 dagen, hij werkt momenteel niet. En hij zoekt ook nauwelijks naar werk. Op een bepaald moment gaat zijn WW toch totaal opgebruikt zijn?
Als je aan je man vraagt iets te doen en je gaat het vervolgens halverwege zelf overnemen en er daarna over klagen dan ben je ook een zeur. Jij kiest ervoor je man niet de kans te geven iets zelf op zijn manier te doen. Het is heel simpel: als je wil dat iemand iets voor je doet, moet je het vragen, moet de ander ja zeggen en laat je het vervolgens aan de ander over om het te doen. Zou jij nog eens iemand helpen die zich ermee zit te bemoeien? Ik vind trouwens het huishouden geen kwestie van helpen, maar van verantwoordelijkheden. Als ik zorg voor alles wat nodig is om eten op tafel en in huis te hebben, dan hoeft mijn man niet te vragen of ik boodschappen voor hem wil doen. Andersom vraag ik niet of hij de was wil doen, want dat is zijn verantwoordelijkheid en daar bemoei ik me niet mee. Als het niet lukt om iets af te krijgen dan moet je je zelf verantwoordelijk voelen om hulp te vragen, dan wel.
Tja, als je een relatie hebt lijkt het mij dat je er samen naartoe werkt om de vrije tijd die je hebt samen "leuk" door te brengen. Het kan toch niet zo zijn dat eentje "alle taken" op zich neemt en de ander niets. Anders gezegd, ervan uitgaande dat je man gezond is (geen beginnende depressie ofzo), mag hij een schop onder zijn kont krijgen. Als ik een man zou hebben die niet werkt zou ik toch echt verwachten dat zodra ik thuis kom de boodschappen zijn gedaan, het eten op tafel staat en het huis enigszins aan kant is zodat we de avond samen door zouden kunnen brengen. Als ik na mijn werk nog het hele huishouden zou moeten doen zou ik toch wel heel erg pissig worden. Grotere klussen zou ik wel samen verdelen maar de hoofdmoot zou toch echt voor hem zijn. Een gezonde jonge vent die het huishouden niet doet terwijl zijn vrouw werkt is in mijn ogen of een mama's boy of eentje die het vrouwenwerk vindt. In beide gevallen zou ik zeggen 'welkom in de 21e eeuw'.