Hallo, Ik wil niet te veel in het openbaar zetten ivm meelezers (als ik te veel in detail treed) maar het is dus zo dat schoonvader ongeneeslijke vorm van kanker heeft. te horen gekregen dat het niet lang meer zal duren.. Nu zie ik er vooral heel erg tegenop, tegen de tijd dat het zover is dat hij overlijd. Zelf heb ik absoluut geen goede band met hem of gehad maar het blijft natuurlijk heel erg ook voor hem om te weten dat je niet lang te leven hebt. Ik zoek mensen die dit ook meegemaakt hebben. Liefst ook iemand in de schoonfamilie omdat ik tips wil hoe je met je partner om kan gaan, ook na het overlijden van iemand uit zijn familie. Ik ben nu heel verdrietig omdat mijn man zo ontzettend verdrietig is..hij is stilletjes en huilt vaak..nouja, heb hem 1 keer zien huilen maar op het werk heeft hij het ook moeilijk en moet snel huilen zegt hij als hij het aan iemand vertelt. maar ik moet hem natuurlijk steunen. Omdat ik zelf geen verdriet heb van zijn vader (klinkt wel erg lullig,vind het natuurlijk wel erg voor hem dat ie ziek is) is het voor mij dus wel makkelijker om er helemaal voor hem te zijn,maar vind het moeilijk om mee om te gaan en kijk erg op tegen de tijd dat het zover is...aldus mijn man zal hij heeeeel lang heel erg verdrietig blijven.....kijk hier dus tegenop want we hebben natuurlijk ook nog de rest van ons leven en de 2 kinderen...ze zijn nog klein en begrijpen het nog niet, al zullen ze ongetwijfeld zijn verdriet aanvoelen. voel me ook wel heel erg schuldig stiekem omdat ik gewoon geen verdriet voel, ook niet bij het idee dat hij niet meer lang te leven heeft (voel wel enorm veel verdriet mijn man zo te zien)...maar dat komt ook wel door de dingen die er gebeurd zijn die ik niet ga vertellen. Wie wil met mij prive mailen hierover, via dit forum?(prive berichten bedoel ik dus) Alvast erg bedankt.
Jeetje meid , wat rot! Ook voor je vriend. ik wens je veel sterkte, maar heb dit (gelukkig) nog niet meegemaakt en kan je daarom ook geen tips/advies geven. Sterkte ermee. groetjes, Josje.
dankjewel voor je berichtje...het inderdaad een rottige periode die we tegemoed gaan....om je man zo te zien met zoveel verdriet is echt vreselijk... en natuurlijk is het voor hem eel erg om zijn vader zo te zien...
Ach meis, wat vreselijk! Ik maak momenteel (bijna) hetzelfde mij. Mijn tante, de zus van mijn moeder, is ook ongeneeselijk ziek verklaard. Het komt niet meer goed, ze wordt niet meer beter. Vreselijk deze tijden. Wilde je even heel veel sterkte wensen, en je mag mij altijd privé berichten hoor. Knuf!
Wat vreselijk voor jullie zeg, zulk nieuws zit niemand op te wachten. Ik wil jullie dan ook enorm veel sterkte wensen en als je een keer wilt kletsen ofzo mag je altijd pben natuurlijk!!
Ik herken je gevoelens wel hoor, nu is mijn svader niet ongeneeselijk ziek, maar ik heb idd ook geen band met hem. Zal van bv een zieke vriendin meer verdriet hebben ( klinkt idd wel hard ja maar ja anders verwoorden kan ff niet ) Denk dat je maar één ding voor je man kan doen, en dat is er voor hem zijn. Het regelmatig tegen hem zeggen en het op zijn tempo laten komen. dus bv niet aandringen tot praten maar laten weten dat je er voor hem bent als hij wil praten/knuffelen ect, en dan wachten tot hij er mee komt. Vaak zal voor hem een luisterend oor of een knuffel al genoeg zijn om er weer even tegen aan te kunnen. Sterkte
Sterkte! Ik weet hoe het is. Mijn schoonvader wist al dat hij ongeneeselijk ziek was toen ik mijn man leerde kennen. Hij wist ook dat het nog hooguit een aantal jaar zou duren. Na een lang ziektebed waarbij hij continue meer aftakelde is hij vorig jaar mei overleden. Met hem had ik een hele goede band. Mijn schoonmoeder is een ander verhaal. Daar heb ik dus totaal geen band mee. De kanker blijft maar terugkomen bij haar (nu 13 keer gehad) en ze heeft het nu misschien weer. Mijn man heeft het daar heel moeilijk mee en is bang om zijn moeder kwijt te raken. Dat ik het er soms moeilijk mee heb en mijn verdriet, als zij komt te overlijden, komt omdat ik mijn man verdriet zie hebben. Als je wilt praten of vragen hebt mag je me altijd een PB sturen.
@daantje1, ik sta nu op het punt de deur uit te gaan maar als ik vanavond thuis ben dan PB ik je ffies...
Ik hoorde vorige week van mn ouders dat mijn aangetrouwde tante (vrouw vd broer van mn vader) darmkanker heeft en dit is uitgezaaid naar der lever. Niets meer aan te doen en verwachtig 1-3 jaar nog. Had ook niets met haar, niet heel vaak gezien maar toch erg, gun je niemand. Wel heeft haar leefwijze hiermee te maken gehad, veel zout eten, veeeeeel vette dingen eten en heel erg ongezond leven. Vind het zielig en erg voor de broer van mn vader, mn oom dus... en voor mn neef en nicht... denk dat jij hem nu het beste kan steunen en met rust laten wanneer hij dat wilt...
Bedankt nogmaals voor de reacties, heb momenteel niet altijd tijd om op internet te zitten..het is hier thuis ook best druk..,kids slapen moeilijk, zijn veel wakker...heb s nachts maar een paar uur slaap en ben iedere avond nu alleen (logisch, mn man is nu iedere avond naar zn vader) en dat is best zwaar..en zo nog meer dingetjes...keek eigenlijk zo uit naar de vakantie omdat ik echt helemaal op ben, ben erg moe de laatste tijd en heb iedere dag hoofdpijn...(al voor we het slechte nieuws hoorden)maarja, kan dat niet uiten nu vind ik ivm schoonvader. maar komt goed, er zijn nu andere dingen die belangrijk zijn. Nogmaals bedankt iedereen voor het meeleven en de pb.
ik heb er zelf geen ervaring mee maar wil jullie heel veel sterkte wensen. Denk dat er voor je vriend zijn het belangrijkste is, dat hij zijn verhaal kwijt kan.