Altijd maar meer willen qua ontwikkeling

Ik had dat bij de eerste heel snel, denk omdat het nieuw is ofzo.. Ik kon ook niet wachten op bijvoorbeeld de 1e hapjes.. Nu heb ik dat niet, want heb het liefst dat hij voor altijd baby blijft haha

 

Hey!
Ja inderdaad uit nieuwsgierigheid wilde ik bij mijn dochter ook zo vlot. Was zo benieuwd!
Het enige wat ik nu heb is dat ik mijn zoon nu hij bijna 7 wkn is maar wat saai hihi dusja ik kan niet wachten tot hij wat meer contact gaat maken

Maar dat aftroeven vind ik echt irritant. Mijn schoonzus heeft een dochter van ongeveer dezelfde leeftijd als mijn dochter maar mijn dochter was 3 mnd! te vroeg. Maar zij zegt continue oh d'r nichtje doet al en d'r nichtje zegt al... pfff en m'n schoonmoeder doet er maar al te graag aan mee..

Zo zal het altijd gaan denk. Beetje trots speelt ook mee denk ik.

Liefs!

 

Ik zie het niet zo veel om me heen, maar misschien scheelt het dat bijna al mn vriendinnen inmiddels hun tweede of derde kindje hebben. Zoals Kelieee ook al zegt is het ergens misschien wel normal dat je uit enthousiasme en nieuwsgierigheid letterlijk niet kan wachten bij een eerste. Bij een volgende kindje gebeurt volgens mij juist vaak het tegenovergestelde, het kindje wordt uit gemakzucht of " nostalgie" langer klein gehouden dan strikt noodzakelijk is. Ik ben hier zelf ook schuldig aan. Mn kleine lag in de reisiwieg tot ze er op een dag letterlijk zelf uitstapte toen deze op de grond stond . Zelfde met andere kleine dingetjes, zoals schoenen kopen, ingebakerd slapen of echte newborn pakjes dragen. Ik heb alles tot het gaatje gerekt en/of uitgesteld, hahaha.

Volgens mij draait dit overigens juist om wanneer ze wat ouder worden. Dan rem je je eerste juist om niet te snel volwassen te worden en houd je het bij een tweede veel minder tegen.

Wat betreft competitive gevoelens: ergens denk ik ook wel eens dat moeders soms teveel negatieve dingen lezen in de oprechte al dan net iets te uitbundige trost van andere moeders. Het is gewoon leuk als je kindje weer eens iets nieuws kan en soms verkondig je dit dan net effe iets te enthousiast aan de rest van de wereld. Ook hier ben ik zelf wel schuldig aan, maar ik zie het echt nooit als een babywedstrijdje van wie de eerste is gelukkig .

 

Ik snap dat ook niet zo goed. De nieuwsgierigheid wel hoor, dat zeker. Maar het komt op mij idd vaak over als 'kijk mijn kind nou!', en ook alsof veel ouders alles in de hoogste versnelling willen gooien omdat ze dat zélf leuk vinden. Ik zie dat vooral met hapjes. Dan denk ik echt: waarom zo'n haast? Ik herken het wel hoor, maar heb mijn eigen nieuwsgierigheid nooit laten winnen van mijn verstand als het aankwam op wat voor hém goed was.

Maar denk dat het vooral is wat humptydumpty zegt: gewoon onschuldige overenthousiasme . En het zal bij mij vast ook uitmaken dat ik een kindje heb wat, als je naar de gemiddelden kijkt, relatief laat is met alles. Ik ken veel moeders met kindjes van zijn leeftijd en iets jonger zelfs, en die lopen allemaal 'voor' op hem. Stiekem ben ik ook best jaloers op hen, omdat mijn zoontje nog niet eens kan zitten, laat staan kruipen, staan of (aan de hand) lopen. Maar tegelijkertijd geniet ik daardoor extra van de 'rust', want ik hoef hem nog niet als een havik in de gaten te houden en constant achter hem aan te lopen. Dus daar denk ik dan maar steeds aan, als ik weer zo'n fanatieke 'kijk eens wat Jantje al kan!' post op Facebook of zo tegen kom, haha.

 

Ik begrijp het ook niet zo goed... In sommige dingen was ik wel snel met m'n zoon, maar puur omdat hij aangaf bijvoorbeeld niet meer in de reiswieg/maxicosi te willen liggen.. En met andere dingen "loop ik achter" omdat hij er nog niet aan toe is.. Ieder kind ontwikkeld zich toch anders.. Uiteindelijk komt het vast goed!

Merk ook heel veel vergelijkingen van andere (nieuwe) ouders.. Tot liegen wat een kind zou kunnen aan toe... Ik vind dat zo apart en heb totaal geen zin om daarin mee te gaan ook...

 

Tja, ik kan mn dochter ook wel groot kijken met de reden dat het klein zijn hier niet genieten is. Veel huilen, krampen, reflux. En ze haat het om klein te zijn want ze is gefrustreerd dat ze nog niet kan wat ze wil.
Dus ik kijk ook heel erg uit naar een volgende stap en ben blij dat t eerste half jaar bijna voorbij is

 

Denk dat het ook een beetje angst is.... stel je voor dat wanneer je kind niet "snel" is er wat aan de hand is... en ouders voeden dat onderling! "Mijn kind kan al met 9 maanden rond de tafel lopen! Ooo die van jou nog niet? Tja, zal wel goedkomen" dit zei een kennis van me van de week... leuk hoor, was ook niet de eerste keer. In eerste instantie werd ik onzeker maar daarna dacht ik van "zak maar ik de poep met je passief agressieve opmerkingen"

 

Het valt mij ook op. Mn die kinderwagen(lig)bak. Zo snel mogelijk er uit, want dat staat veel beter. Of zo vroeg mogelijk groente want ze vindt het zo lekker.. en dan vervalt er vervolgens een fles terwijl daar juist nog alles in zit.

Kijk mijn kind zit al! Hup mee op de fiets waar hij vervolgens helemaal scheef in hangt.
Mijn kind loopt al (en ziet het jongetje bungelend aan 1 arm mee 'gesleurd' worden..)..
Waarom toch? Ze kunnen nog zo lang groot zijn...

 

Ik moet wel zeggen dat mijn zoontje al bijna te groot is voor se kinderwagen bak.. En ik zou het zelfs jammer vinden als hij er niet meer in past.. In zon bak vind ik het echt nog een babytje

 

Ik begrijp het wel.
Iedereen is trots op zijn eigen kind en op wat hij/zij allemaal al kan. Elke mijlpaal is een feestje toch?
En geeft het niet stiekem een goed gevoel als dat andere kindje wat even oud is nog niet kan wat jouw kindje wel kan?
Erover liegen vind ik ziekelijk. Want het is geen wedstrijd toch?

Bij de oudste verheugde ik mij er ook op dat ze in de wandelwagen kon. Goh wat heb ik die kinderwagen later nog gemist!
Leek me zo leuk dat ook onze jongste zou kunnen kruipen! Pfff wat wil ik soms nog graag dat ik hem rustig ergens neer kan leggen, wetende dat hij niet verder dan 20 cm opschuift!

Ik denk dat je wel meer leert relativeren als je kindje ouder wordt of als je meer kinderen krijgt.
Je mag niet vergelijken zeggen ze, nou volgens mij mag je best vergelijken je moet er alleen geen oordeel aan hangen.
Mijn zoontje is motorisch net wat vlugger dan dat onze dochter was. Maar die zwaaide en klapte met 11 mnd. Zoontje zit schaapachtig te lachen maar er gebeurt niks haha.

Gister was ik op het cb en er waren toevallig nog twee kindjes van 10/11 maand. Die zwaaiden enthousiast, toen dacht ik wel even oef, is die van mij toch niet laat daarmee?
Maar vervolgens zag ik hem spelen met het speelgoed, alles ontdekken, staan, lopen achter loopauto en ik zag de andere kindjes alleen maar bij hun moeder zitten. Tja dacht ik, die van mij heeft andere interesses

Nogmaals ik begrijp wel dat ouders het doen, probeer het zelf niet te doen en erover liegen zou ik helemaal nooit doen.

 

Dan is hij wel heel groot geboren, ze liggen er zelfs vaak met opgetrokken knietjes in.. en de meeste bakken zijn toch ruim 70 cm van binnen!

 

Nou inderdaad, hier 2 kindjes van 53 cm bij de geboorte maar 6 maanden in de kinderwagenbak (quinny, niet extreem grote bak) gelegen.

Bij de eerste kon het me allemaal niet snel genoeg gaan en tuurlijk is elke moeder trots als haar kindje wat nieuws kan. Heb wel netjes gewacht tot 6 maanden met bijvoeding en heb 14 maanden borstvoeding gegeven. Maar kon niet wachten op de volgende stappen of nieuwe dingen die ze kon.

Bij de jongste had ik dat veel minder, maar die had ook vanaf 10 weken een sonde dus ons eerste doel was om daar vanaf te komen . Maar ik was wel apetrots toen ze met 5 maanden al tijgerde . Bij de oudste probeerde ik van alles te stimuleren en de jongste deed het gewoon zelf

 

Dit is zo herkenbaar! Mijn schoonmoeder heeft er echt zo'n handje van om steeds weer te roepen... oh die kan al dat en dat.... en nou ze is wel erg rustig he! "Nou zak inderdaad maar in de poep, mijn dochter doet het wanneer zij dat wil"!

 

denk dat zulke ouders ook door de fases willen rennen en elkaar gek maken met wat hun kind wel kan , en soms geloof ik er ook geen ruk van hoor

Ik had dat bij de oudste ook , en hij was ook wel snel met van alles , al heel snel tandjes met 3 maanden , rollen , vaste voeding , zitten kruipen , lopen met 10 maanden .... vond het toen leuk , maar bij de tweede en derde en nu ook bij komend ukkie had ik zoiets van doe alsjeblief rustig aan ..

 

Ik lees hier op zp ook vaak 'oh help mijn kindje is traag, want hij loopt nog niet bij 12/13/14 maanden'.

De oudste wat met vrij veel redelijk vlot. Met 1,5 rende hij al rond waarbij men dacht dat hij minimaal 2,5 was. Was ook groot overigens.
Ik heb hem nooit gestimuleerd te zitten, staan of lopen. Ik vind dat een kindje dit hoort te gaan doen als hij/zij eraan toe is.

Echter de jongste was het andere uiterste. Hij ging 'pas' lopen met 23 maanden. Heeft medisch ook wat pech gehad, maar of dat nu de veroorzaker is? Hij is nog steeds liever lui dan moe

Als ik dus lees "mijn kind is traag" verwijs ik meestal naar de jongste. Grove motoriek is gewoon minder bij hem.


Ieder kindje ontwikkeld zich op zijn of haar manier en is daardoor uniek. Wees trots op jouw kindje om welke mijlpaal hij/zij bereikt, wanneer dat dan ook is.

 

Ik vind het trouwens juist verschrikkelijk dat m'n zoon zo hard gaat! Ik krijg niet eens de kans om trots te zijn op iets wat hij geleerd heeft, of hij is alweer aan het volgende begonnen... Ik heb soms echt zoiets van: rustig aannnn! Laat me wat langer genieten!

 

Ons dochtertje zat/lag met 4 maand in de kinderwagen inzet. Ze dan ook al 67,2cm lang. En vond het maar niks zo krap in de wagen.

 

Tja... ik denk dat het ook heel erg van je kindje af hangt. Hier vanaf dag 1 een alerte baby gehad die altijd meer wilde dan hij kon, wat hem ook regelmatig frustreerde.
Die frustratie merkte je met vlagen het hele eerste jaar door, tot ongeveer een half jaar geleden, hij kon goed kruipen en hij leerde staan en overal langs lopen.
Nu kruipt hij al een half jaar en loopt overal langs, loslopen wil en doet hij juist nog helemaal niet, hij heeft er geen interesse in, omdat hij met kruipen en langs lopen evt. klimmen erbij gewoon kan komen waar hij wil, dus die frustratie is weg.
Maar als je een kindje hebt dat snel gefrustreerd is omdat hij niet kan wat hij graag zou willen, dan wil je inderdaad soms als moeder dat je kindje wat meer zou kunnen, zodat hij weer tevreden is.
Al moet ik zeggen dat ik nu wel wat ongeduldig wordt, aangezien zijn ontwikkeling in het begin dus zo hard ging, had ik wel verwacht dat hij inmiddels zou lopen, maar ik moet gewoon geduld hebben, hij gaat vanzelf inzien dat lopen makkelijker is dan kruipen of knielopen.

Wat betreft de kinderwagenbak, zoals hierboven genoemd, onze bak was volgens mij ook zo'n 70cm en de kleine was met 6 maanden ook al 71cm. Daarnaast had hij een hekel aan plat liggen, dus met bijna 5 maanden over op de wandelwageninzet. Niet omdat ik het perse wilde, had ook liever een klein baby'tje in de bak, maar wel om mijn zoontje tevreden te houden tijdens het wandelen, zo was wandelen voor ons allebei (weer) leuk.