Wat meot ik nou?

en zo is t meid... mensen kunnen hier wel heel hard roepen 'hij is de vader dus hij heeft hier en hier recht op' maar respect en recht op een volwassen voorbeeld zijn voor een ander mens moet je verdienen. Die krijg je niet automatisch door een zaadlozing.

 

ja hier in belgie is het idd zo...daarom moet je er nog niet achter staan he.ze geeft gewoon de mogelijkheid die hier bij ons bestaat.
ieder beslist daar zelf over....

 

overigens is er een verschil tussen juridisch vaderschap en verwekker zijn van een kind... erkend hij het kind met toestemming van de moeder dan heeft hij bezoekrecht en alimentatieplicht, is hij de verwekker dan heeft hij alleen alimentatieplicht en met toestemming van de moeder heeft hij bezoekrecht.

 

He Babystyle wat een rot situatie zeg. Ik snap helemaal dat je hem geen rechten gunt en op dit moment heeft hij die ook nog niet want hij is juridisch nog geen ouder. Ik wil nog wel wat aan je kwijt ik hoop dat je er wat mee kunt.

Ik neem aan dat je je kind wel het beste gunt wat er is en dat je later nooit het verwijt wilt krijgen dat jij gezorgd hebt dat hij of zij haar vader nooit heeft gekend. Dit kan heel vervelend worden voor jou en jouw kindje later.

De vader heeft welliswaar nog geen verzoek ingediend of iets van zich laten horen, maar je weet dankzij je oma dat dit wel kan komen. Je kunt je dus voorbereiden. Zorg dat je goed voorgelicht wordt door een advocaat die jouw belangen vertegenwoordigd, incl. hoe jij de opvoeding van het kind ziet. Eventueel via een rechtswinkel.

Ik zou zelf de vader in zo'n situatie pas na de geboorte en inschrijving erkennen. Dan is in elk geval duidelijk dat het kind jouw naam krijgt en kun je zelf de voornaam beslissen.
Laat ook bij de verloskundige en kraamverzorgster vastleggen dat je de vader niet bij de bevalling wilt en ook niet in jouw buurt in de dagen er na.
Verder zou ik hem geen ouderlijk gezag geven. Dit is een situatie die helderheid nodig heeft en overleg waarschijnlijk niet goed mogelijk zal zijn.
Denk dan ook goed na hoe jij het contact van jouw kind met haar vader in jouw leven kunt passen. Wanneer mag hij haar zien etc., en stel een opvoedkundig plan op met juridische waarde.
Zoek iemand die de overdracht van het kind kan doen, bijvoorbeeld de voorgestelde maatschappelijk werker. Jullie zullen namelijk mogelijk niet samen in staat zijn tot een overdracht waarbij je elkaar rustig verteld hoe het gaat. Hier zul je dus een tussenpersoon voor moeten zoeken. En in jouw geval lijkt mij familie niet zo'n goed plan.
En als laatste, laat goed vast leggen hoe en wat mocht jij onverhoopt komen te overlijden (klinkt misschien cru, maar is wel in belang van je kind).

Veel sterkte met de moeilijke keuzes en een fijne zwangerschap gewenst. Denk goed aan jezelf.

PS: Bewaak de goede band met je oma en haal haar hier tussen uit. Bespreek goed met haar dat je niet meer wilt dat zij onderhandelt, omdat je teveel van haar houdt. Laat iemand over die niet met beide kanten een goede band moet hebben, maar die jouw belang en dat van jouw kind vertegenwoordigd.

 

hoi Babystyle, ik kom je even knuffelen. Volgens mij kun je wel een knuffel gebruiken. Wat een vervelende situatie

 

Pff meisje rot situatie!

Ik vind dat het van mensen ERG makkelijk is om te roepen dat de vader alle rechten op zn kind heeft blablabla.. (laat me raden? tussen die mensen en de partner is alles koek en ei?!)

nou sorry hoor maar die mening deel ik niet! Meneer kan wel heel hard tegen omstanders roepen dat hij recht op die kleine wil etc. maar hij is te beroerd om iets aan haar zelf, en dus de kleine, te laten horen!
Nou goede papa heeft die kleine in het vooruitzicht dan als meneer nu al niks van zichzelf laat horen & niets vraagt hoe het met de draagster van zijn kind is (en dus ook met zijn kind)

Paar opmerkingen terug zei iemadn ook al; laat hem eerst maar eens heel veel moeite voor die kleine doen.. dan kan je later altijd nog beslissen wat je nu uiteindelijk wil...

Mijn ex is ook zo, heeft me gedumpt zodra hij hoorde dat ik zwanger was.. heb daarna nog een week door een buikoperatie in het ziekenhuis gelegen, longontstekign erbij etc. hij wist dit alles en is NIET op komen dagen... heeft nog NOOIT naar mijn toestand en/of de toestand van de kleine gevraagd, maar heeft wel al ooit tegen de zus van mijn beste vriendin geroepen (dronken & op stap zoals gewoonlijk!) dat hij toch wel iets met de kleine te maken wil hebben...
Ja daahaag!

Denk heeeeeeeeeel goed na voor je beslissingen gaat maken.. erkennen kan nog altijd, dus ook lang na de geboorte en dat is binnen 5 minuten gebeurd!

Denk aan jezelf en dat klein wondertje in je buik.. voor de rest is NIKS en NIEMAND op dit moment belangrijk!

 

ben het helemaal met me bovenbuurvrouw eens (JsztD) ik vraag me ook af hoeveel van hier een soortgelijke situatie meegemaakt hebben....

word hier nog gezegd dat papa recht heeft blabla, ja recht om zich eens heel diep te gaan schamen! als hy echt om zyn kind geeft zoekt hy contact.. ook al is de relatie met de moeder niet goed, Hy moet mans genoeg zyn te vragen hoe de zwangerschap verloopt, hy zoekt geen contact, voor hetzelfde geldt gebeurd er iets en dan zou hy dat niet eens weten.... ff een sms of een snel belletje of alles goed is met de zwangerschap is zo gebeurd.. maar dat is teveel gevraagd...

eerst ging hy naar haar vriendin, toen nog eens naar haar zus.. nou DIE GOZER, DIE VRIENDIN EN DIE ZUS kwamen er bij mij niet meer in.. heel simpel...

Wat ga je straks tegen dat kind vertellen? Ja papa komt langs met tante (weet de naam van je zus niet) en die hebben een relatie, apart hé!
Nou als myn zus my dit zou flikken... Pfff die zou myn kleine nooit zien..

toen ik 7 mnd zwanger was ging de vader van myn zoontje er ook ineens vandoor...met weet ik veel wie allemaal...
hy wist waar hy aan begon, TOCH ging hy... Hy wou door de deur, ik sloot hem.. eigen schuld, dan had ie maar niet moeten gaan.. ben daar heel makkelijk in
heb nu al meer dan 3jr een relatie en myn vriend is gewoon de "papa" van myn zoontje.. een papa ben je niet als je hem maakt.. een papa ben je als je 24/7 voor een kind klaarstaat.. ook al zit hij of zij nog in je buik...

Juist zorgt ze daar al voor, je ziet meteen al dat ze haar kind het beste gunt... want wat ga je in deze situatie krijgen, ruzie, rechtzaken, advocaten, ruzie, en dat balletje blijft draaien.. Leuk voor een kind... want ik neem aan dat dit niet meer normaal uitgesproken word, na wat hy geflikt heeft.. dr zal nu altijd een breuk zyn..
en rechten van een vader... vergeet de emotionele schade niet die zy op heeft gelopen.. vertrouwen in mensen is weg, je word onzeker, je krijgt een keiharde klap die je met je gierende hormonen nog eens mag verwerken... en puur en alleen omdat "papa" zonodig feestend door het leven wilt..

Meid een moeilijke situatie zit je in.. (een beetje) herkenbaar helaas, doe gewoon wat jij denkt dat goed is voor je kleintje en geniet toch van je zwangerschap

*Knuff*

 

Bmd ben het ook 200% met jou eens!
Duidelijk dat ook jij de situatie kent, hoe klote dat ook is! Ik zou ook heeeeeeel graag willen dat ik een happy family kon zijn, alleen zit er dat niet in! Door keuzes die HIJ gemaakt heeft! Daarvan mag HIJ dus ook de consequenties dragen... staat geen 'gek' op mijn voorhoofd

Denk ook niet dat mensen die zoiets niet zelf meemaken hierover goed kunnen oordelen... het praat allemaal makkelijk en klinkt allemaal 'gezellig' om de ''papa'' erbij te betrekken... wat een bullshit... inderdaad, die gozer weet wat hij doet, weet dat hij vertrekt, kent daarvan de consequenties (hij is immers geen 12 meer) en kan hier dus ook lekker ZELF voor opdraaien!

Zoals jij al zei, die 'papa' heeft alleen het RECHT om zich heeeeeeel diep te gaan schamen! Je maakt je kindje echt met zo'n vent niet gelukkig hoor!

Vriendinnetje van me doet het ook zo.. die kleine is nu 2 jaar oud en telkens als die kleine zich aan het verheugen is om bij ''papa'' te gaan logeren belt hij weer af met een of ander smoesje, want meneer moet natuurlijk wel op stap/drinken etc.
Andere dag in het weekend overdag kan natuurlijk ook niet want dan heeft meneer het te druk om met andere meisjes te daten en met zijn vrienden stoer te doen.. bahbahh!

 

Ook een hele dikke knuffel van mij!
Vind het erg rot voor je dat je in deze situatie zit....
Het is moeilijk,want iedereen heeft natuurlijk een andere eigen mening(gelukkig maar) maar het is uiteindelijk JIJ die het beslist.
Het kan best zijn dat hij als "vader"heel anders zal zijn en er voor zijn kind is maar dan vind ik dat hij daar zodra hij ervan wist er intresse voor moet tonen en laten zien dat hij er voor dit kind wilt zijn ook al gaat het tussen jullie niet lekker.Maar aan je verhaal telezen gedraagt hij zich niet als een vent maar als een kleuter...en vind dan ook wel dat in sommige gevallen het kind beter af is zonder zo'n vader als met.
Ik heb een broertje van 11 jaar die vanaf baby zonder vader is opgegroeit,verwaarloosde mijn broertje volkomen en dat was er ook 1 met een grote mond! en alleen het begrip zoveel mogelijk vrouwen pakken kende dat mijn moeder heeft besloten dat hij zijn kind niet meer mag zien en ze heeft gelijk gekregen van de rechter en hij is er beter uitgekomen dan mijn zusje en ik die hem wel als vader hebben meegemaakt.En mijn broertje ziet mijn moeders vriend als zijn "pappa"
Dus jij bent degene die bepaalt wat jij het beste vind voor je kind.
Trouwens van je zus snap ik het niet! mijn vertrouwensband zou gelijk weg zijn....
Good Luck...x

 

Daar ben ik het wel met je eens hoor... Natuurlijk zijn er ook mannen die er (ondanks dat het met de moeder niet meer gaat) wel ECHT voor hun kleintje willen zijn en ook heel goed voor zo'n kleintje zijn... maar een 'vent' (inderdaad meer een kleuter) die zichzelf zo gedraagt wil er ook niet ECHT voor die kleine zijn... als die dat ECHT zou willen zou die wanhopig zijn voor contact met de moeder op dit moment en alles van de zwangerschap etc. af willen weten!

Hoe is het nu met je..?

 

Lastige situatie. Ik heb van huis uit heel veel gerechtelijke procedures, en over- en weer getouwtrek meegemaakt toen mijn ouders naderhand gingen scheiden. Op 10 jarige leeftijd ben ik zelf maar bij m'n vader weggelopen, en heb ik 7 jaar lang geen contact met hem gehad.
Mensen kunnen wel zo makkelijk stellen dat een vent evengoed recht heeft om zijn kind te zien, maar ik betwijfel ten zeerste of je hier in dit soort situaties wel verstandig aan doet. Het brengt zonder enige twijfel veel gerechtelijke procedures met zich mee, de onveiligheid van bezoekregelingen, een kind dat ook de vele wisselende partners van zijn/haar vader moet ervaren en tal van dingen meer. Dat is onvermijdelijk op het moment dat ouders elkaar niet meer aan (willen) kijken, en enkel met tussenkomst van een familielid/professional (Mw'er bijv.) te compenseren. Iets wat ik persoonlijk zeker in overweging zou nemen, om in ieder geval te proberen.

Mijn moeder was ook iemand die mij als kind het contact met mijn vader niet wilde ontnemen. Maar ik had er een moord voor gedaan om haar het tegendeel te bewijzen. Ondanks dat ik het contact inmiddels weer hersteld heb, heb ik werkelijk geen moer aan hem gehad. Ik vind het nogal kort door de bocht om te stellen dat een kind het je naderhand kwalijk zal nemen; Persoonlijk ben ik er namelijk van overtuigd dat elk weldenkend kind naderhand in zal zien dat het in sommige situaties simpelweg beter is om iemand (in dit geval de vader) de deur te wijzen.

Grijp al je moed bijeen en misschien kunnen jullie eens samen om de tafel gaan zitten, om te zien wat jullie mogelijkheden zijn. Laat hem in ieder geval maar flink zweten, want geef je een vinger dan pakken ze direct een hele hand.

Sterkte en een knuffel