Mijn man is ontslagen en is nu voor zichzelf begonnen. Het is keihard werken, maar het gaat redelijk. Zelf ben ik 2 maanden geleden ontslagen, nu heb ik 3 banen om hetzelfde salaris te verdienen. Maar we redden het en we mogen niet klagen.
Zelf heb ik de crisis heel erg gevoeld omdat ik tot voor kort in Griekenland woonde.daar is t echt heel erg en voor de gewone Griek bijna onmogelijk te overleven. De meesten kunnen deze winter niet stoken en dat is ook daar nodig in de winter vooral in het noorden waar sneeuw ligt dan...ik weet nu hoe het ook kan... In Nederland zie ik weinig van een crisis.ik weet dat er mensen zijn die het moeilijk hebben maar ik an hier als alleenstaande geholpen worden door de overheid. In Griekenland is geen hulp.alleen als je geluk hebt steun van familie. Ik zeg dus dat we ondanks de achteruitgang, hier nog erg tevreden mogen zijn mt wat we hebben..je kan in principe nog zorg krijgen en medicijnen krijgen als t nodig is..daar niet mits je een dikke portemonnee hebt!
Ik woon ergens in het midden van Duitsland en ik merk helemaal niks. Sterker nog, het gaat hier in de stad alleen maar beter. Kinderopvang vanaf 3 is vorig jaar gratis geworden en er wordt zomaar even een nieuw zwembad van 40 miljoen gebouwd. Prijsstijging in Nederland is trouwens wel te merken. Een doos Playmobil die hier 31,95 kost, is in Nederland te koop voor 35 euro
Hier allebei een vaste goede baan en zijn ol den duur meer gaan verdienen. Doordat veel dingen duurder zijn geworden houden we helaas hetzelfde over. Vooral aan de ziektekosten kant merken we ht. Ik ben chronisch ziek en slik dus veel medicatie waardoor dit een grote kostenpost is. Daarnaast is ons eerste kindje op komst en hebben wij beide helaas geen ouders om op te passen waardoor ze 4 dagen naar Kdv gaat.dede kosten zijn erg hoog en in verhouding krijgen wij bijna tot niets terug. Aan de andere kant wil ik niet klagen, ons eerste wonder is op komst, we hebben een (leuke, niet onbelangrijk) baan, eigen huis, (redelijk) gezond en we kunnen ieder jaar nog op vakantie en we hebben vrienden en familie om ons heen. Dus we hebben het eigenlijk heel goed. Op de vraag of we iets van de crisis merken of hebben gemerkt, dat natuurlijk wel maar iedereen lijkt me.
Heerlijk! Hier merken we niet veel. Ja, dat de kosten omhoog zijn gegaan, maar eerlijk gezegd denk ik dat die ook wel omhoog waren gegaan als er geen crisis was. Gelukkig krijgen wij nog elk jaar wel een loonsverhoging en dat dekt die kosten dan wel weer. Verder de angst van het verliezen van je baan. Ivm reorganisatie kreeg ik in mijn zwangerschap te horen dat mijn baan voortgezet zou worden in een andere plaats en dit heb ik geweigerd omdat ik dan teveel aan reistijd kwijt zou zijn. Heb gelukkig wel een andere functie aangeboden gekregen die ik nu wel met veel plezier doe. Het is wel een functieniveau en schaal lager. Maar ik heb tenminste werk.
Mijn vriend heeft het drukker op de zaak om budgetten in de smiezen te houden en oplossingen te vinden voor eventueel verlies. Maar er is geen paniek ofzo, meer dat iedereen zijn verwachtingen van een succes-jaar iets bijstelt. Ik merk er zelf in die zin iets van dat ik al een hele poos geen baan heb kunnen vinden. Ik ben al jaaaaaaren afgestudeerd in een sector die voldoende werk zou moeten bieden, maar er is helemaal niks. Ik heb in januari mijn baan in het kinderdagverblijf opgezegd om nog een keer me volledig te storten op solliciteren e.d., maar het is behoorlijk karig. Van deze impasse hebben we 'gebruik' gemaakt door proberen zwanger te raken ( met succes )... Voor een huishouden met een kostwinner en een kind op komst merken we van dag tot dag niet veel van de crisis. Het is meer op de arbeidsmarkt dat we beiden merken dat er wel degelijk iets speelt. Bij mij nog iets meer dan bij hem wel, maar vooralsnog, hoewel het sowieso dure tijden zijn, heeft de crisis ons nog niet persoonlijk geraakt ... in die zin dat we ons leven aan moeten passen aan wat er gaande is.
gelukkig niet zo heel veel. Ook wij merken natuurlijk dat alles duurder wordt en dat je voor een bepaald bedrag steeds minder kan kopen. Gelukkig kunnen we normaal doorleven en is het soms even opletten, maar niet drastisch gelukkig. Ook merken we het aan het feit dat op het bedrijf van mijn man geen salarisverhogingen komen en afgelopen maand voorlopig voor de laatste keer extra bonussen gedaan zijn. Maar goed als dat alles is...ik ben allang blij dat hij zn baan nog heeft. Gelukkig een functie die bedrijven in deze tijd juist hard nodig hebben
Hoererij ik het vooral op mijn werk. Voor het einde van het jaar moeten er minimaal 18 FTE eruit op 200 mensen. Dus dat is best veel....en dan werk ik in de zorg....
2 jaar geleden is mijn man ontslagen na 5 jaar in dienst geweest te zijn... Alles was wel heel netjes geregeld en hij kreeg een leuke oprot premie mee Hij is 3 maanden werkeloos geweest (wel ondertussen gewerkt voor het uitzendbureau) en nu zit hij al weer een jaar in vaste dienst en is hij er flink op vooruit gegaan wij merken er eigenlijk helemaal niets van. Deze maand is mijn man ook weer omhoog gegaan met zijn loon.
Bij ons op het werk moet er heel erg bezuinigd worden; alle kantoren gaan weg en er moet iets van 30% van het personeel weg
Voor de 2 keer in de crisis m'n maan kwijt. De eerste keer doordat ik zwanger was en er genoeg andere mensen klaar stonden voor m'n baan en ze geen parttimer wilden. En nu na een jaar weer aan de slag te zijn en ze enorm blij met me zijn, loopt het aantal klanten enorm terug doordat zelfstandige stoppen of failliet gaan. En kunnen ze mijn contract dus niet verlengen. En dat net nu we besloten hebben voor een volgende kindje te gaan. Dus ik reken erop dat ik weer een jaar thuis kom te zitten, er zijn gewoon weinig parttime vacatures. Het ligt niet aan m'n kunnen en opleidingen iig. Dus ja we merken het hier behoorlijk.
Whahaha, ja idd zie het nu pas ... Fijn hoor die autocorrectie Hoererij en dat in de zorg da's dus echte crisis!
Zelf merk ik niet veel. Mijn werkgever merkt dat klanten sneller overstappen naar een goedkopere concurrent. Mijn vader is ontslagen omdat hij te duur werd vanwege zijn expertise en leeftijd.