ja hier in onze regio merk je ook van de crisis, ik was vanmiddag eendjes aan het voeren en toen kwam de buurvrouw zeggen dat ze weggaan omdat ze de huur niet meer kunnen opbrengen, ze gaan nu inwonen bij haar ouders ze is ontslagen en man van haar is ook al een poosje werkloos echt jammer
Ik kreeg in juli te horen dat ik eruit moest, ivm reorganisatie een bepaald aantal FTE weg.. aangezien ik de jongste ben (de rest is 40+ en 50+) was de keuze snel gemaakt. Ik had nog het geluk dat ik zwanger was, krijg t/m februari betaald en natuurlijk nog een gouden handdruk mee. Maar daarna hè.. wil dan gaan studeren maar moet dan kijken of ik met dat beroep wel een baan kan vinden, voor nu lijkt het nog positief, maar zal dat in de toekomst blijven? Nu ik mijn baan kwijtraak probeer ik op zoveel mogelijk dingen te bezuinigen, maar soms best moeilijk, omdat een pak melk al best duur is. Eten bestellen gebeurt niet meer en koop alleen wat ik nodig heb, kasten zijn dus al half leeg. Heeft ook wel wat hoor, want als je dan kijkt hoeveel je voorheen had. Verder merk ik het niet in mijn omgeving de rest heeft zijn baan nog.. het bedrijf waar mijn man werkt loopt juist heel erg goed. Maken steeds meer winst, hij gaat wel telkens meer verdienen, maar ja moet je toch ook weer meer belasting betalen en tis ook wel vet jammer dat we geen recht hebben op toeslagen verder, hij zou al te hoog zitten in salaris nou zo gigantisch veel is het ook niet wat er gestort wordt
hier ML wiens contract niet verlengd wordt in jan.. en zelf ook baan kwijt.. maar geloof niet meer dat het allemaal door crisis komt, bedrijven zeggen het wel.. maar ondertussen zie ik wel de cijfertjes van mega winstern maar ja, verkoopvak.. miljoenen targets opgelegd.. en bedrijven houden qua uitgaves wel de hand op knip.. dus targets onhaalbaar dus bye bye
wat ik merk dat het allemaal duurder word,mijn man zit zonder werk solliciteerd zich helemaal suf mar niemand die hem aan neemt. Het word dus lastiger om de maand door tekomen en het gebeurt nu regelmatig dat ernog een stukje maand over is aan het eind vanhet geld.. Ook de zorg word belachelijk duur..
Een vriendin heeft ontslag gehad en een ander vriendin mocht gelukkig blijven na reorganisatie. Wij hebben een eigen bedrijf die gelukkig gezond is. In de glorie tijd hebben we de schuld bij de bank afgelost en zijn nu dus niet meer afhankelijk van de bank (ook veel gespaard of geinvesteerd in het bedrijf). Dat vinden we een fijne gedachte. Ook leven we normaal en niet boven onze stand zoals veel mensen doen. Het is wel heel hard werken hoor met een eigen bedrijf, je hebt weing vakantie. Ach alles heeft zijn voor en nadelen. De crisis moest een keer komen.
Wij merken het goed. Mijn man heeft door de crisis 8 mnd thuis gezeten waarvan er maar 3 mnd ww werd gestort (hij heeft voordat hij bij een baas ging werken 15 jr een eigen bedrijf gehad en daarover krijg je geen ww), sinds april werkt hij weer maar we moeten echt de eindjes aan elkaar knopen doordat we heel veel achterstallige rekeningen hebben opgebouwd en alles is duurder geworden. We hebben met een boekhouder naar onze vaste lasten gekeken en 130 euro kunnen besparen op onze maandelijkse vaste lasten (verzekeringen die goedkoper konden voornamelijk) maar nog hebben we veel te hoge vaste lasten. Die zorgverzekering nekt echt, voor mijn dochter heb ik een hoge verzekering nodig vanwege haar medicatie en haar bril en voormezelf vanwege de reuma. Ik ben benieuwd hoe we het komend jaar gaan doen want ik ben nu ook nog 100% afgekeurd en de wia wordt berekend op het jaar voorafgaand dat ik ziek werd.. en toen had ik 1 dag per week ouderschapsverlof.. zucht. Ik hoop dat mijn man binnenkort een flinke salarisverhoging krijgt maar dat zal er niet inzitten helaas... Dat mijn oudste dochter geboren werd leefde we van 1000,- minder in de maand en op 1 salaris en konden we ruim rondkomen maarja.. toen had je die belachelijke hoge verzekeringspremies niet.
We merken nu dat de waarde van ons huis (in NL) ver onder de hypotheek ligt. En dat terwijl we graag willen verkopen. Zelf werk ik niet, dit is een bewuste keuze en niet gedwongen. Mijn man gaat gelukkig (nog) wel erg goed. Waar ik vroeger nog ruim kon sparen van mijn maandbedrag, lukt dat nu bijna niet meer. Onze kledingkasten worden steeds leger. Eigenlijk vind ik dat niet erg, zoveel heb je niet nodig. En als ik het echt zou willen, kan ik het wel kopen. Dus "echt" merken doen we het niet, maar we zijn ons er wel een stuk bewuster van geworden wat we met ons geld doen en stellen ons bij alles de vraag of we het echt nodig hebben of niet.
ja we merken het wel ,al komen we nog steeds gewoon rond we hebben alleen niet meer de luxe, maar goed we kozen er voor om dat al deels in te leveren toen ik stopte met werken. Tis alleen nu nog minder geworden
hier merken we het en gaan we het nog harder merken... ik had een contract maar deze is niet verlengd ik denk persoonlijk mede door mijn zwangerschap en zit ik nu met 0 uren contract thuis. Ik kan/mag in mijn sector niet meer werken ivm de zwangerschap (jeugdzorg) dat is t gevaarlijk en ik krijg maar 3 maanden ww dus wij zitten dadelijk na de ww echt heeeeel krap en dan een kleine opkomst.... zo was het allemaal niet gepland....
Wij hebben allebei nog een baan, al gaat het op mijn werk wel erg slecht en hoop ik echt dat ze erdoorheen komen... Mijn man krijgt om de haveklap aanbiedingen en is de afgelopen twee jaar in salaris verdubbeld. Dus wat dat betreft echt geen klagen. Alleen ons huis staat al ruim een jaar te koop en er komt niemand kijken. Daar baal ik wel enorm van. Maar aan de andere kant, we zijn gezond, hebben een dak boven ons hoofd en hebben genoeg te besteden. Er zijn genoeg gezinnen die het heel zwaar hebben dus ik wil echt niet zeuren omdat ik toevallig niet naar mijn droomhuis kan verhuizen. Komt over een paar jaar wel weer
Wij krijgen ons appartement voorlopig niet verkocht door een overschot aan appartementen in de buurt die te koop staan. Zorgverzekeringen die belachelijk duur worden. En verder koop ik dingen steeds minder snel nieuw in de winkel, maar op mp. Maar we genieten nog erg van etentjes, dagjes weg en andere luxe, dus we mogen zeker niet klagen
Hier merken wij dat alles gewoon een stuk duurder wordt. Ik ben erg in salaris achteruit gegaan (nieuwe baan) en mijn man is sinds 2 jaar voor zichzelf begonnen en kan zich niet veroorloven om zichzelf veel salaris uit te betalen. We komen nog best aardig rond, maar vakanties zitten er voorlopig niet in. Vind het trouwens echt belachelijk dat werkelijk ALLES duurder wordt. Mensen die het al moeilijk hebben, zitten straks echt met de gebakken peren...
Hier gaat het nog redelijk met 70% WW. Maar als dat ophoudt en ik heb voor die tijd nog geen ander werk gevonden dan zullen we onze koophuis te koop moeten zetten. We redden het niet van 1 salaris. En verkopen gaat niet makkelijk en snel en we zullen met een flinke restschuld achterblijven omdat de waarde van ons huis flink gedaald is. Fingers crossed dan maar dat ik ZSM een nieuwe baan zal vinden. Helaas zijn er heel veel werklozen met mij die ook op dezelfde functie reageren. Ook de eigen risico van de zorgverzekering wordt te hoog volgend jaar. En dan nog de BTW van 19 naar 21%.
Ik zit vanaf 4 september in de WW,voor het eerst in mijn leven.... Had een vast contract,alleen kon het bedrijf aantonen dat ze financieel in nood zaten dus moest ik eruit. Ben wel al 2x op gesprek geweest,maar bij het ene bedrijf beloofden ze voordien ruim 20 uur per week,na een halve proefdag te draaien werdt ik aangenomen maar kreeg tevens te horen dat ik maar 12 uur kreeg per week...geen reiskosten...en een salaris waardoor ik aan het eind vd maand met benzine erbij niks overhield... Dus ik ben weer zoekende...