hoi mede mama's, Al een hele tijd maak ik me zorgen om onze jongste zoon Owen. Hij is nu 19 maanden. Toen ie 2 maanden oud was begon het ontroostbare huilen. Hij is zelfs 'n keer opgenomen geweest maar ze konden niks ontdekken behalve dan de verborgen reflux. Daar kreeg ie medicijnen voor maar het plots en ontroostbaar huilen is toch gebleven. Het ging dan dagen goed, en dan begon ie weer. dit zijn een beetje de dingen waar ik me zorgen over maak - ontroostbaar zijn ( hij wil door niemand getroost worden als ie gevallen is, ziek is of wanneer dan ook) - geen lichamelijk contact willen ( geen hand willen vasthouden, geen kusjes, knuffels, op schoot. Ook niet als ie moe is of bang is oid ) -onverzadigbaar. Hij kan werkelijk heel de dag door eten en drinken. Is ook alleen maar te troosten met eten of drinken of een speen. -hij praat niet ( geen enkel woord) en hoort/begrijpt niks ( dit word hopelijk anders als ie binnenkort buisjes krijgt ) -zeurt de hele dag, slaat met zijn hoofd uit frustratie overal tegenaan en dan liefst op de randen van tafels enzo. Hij wil dan geen aandacht want dat wil ie totaal niet. Hij duwt je weg, wil geen contact. -is nooit blij ons te zien. Wegens dat ik pas geopereerd ben en nog niet mag tillen, is hij hele dagen bij opa en oma. Als we hem dan ophalen of hij komt hier en hij ziet ons komt er geen lachje of wat dan ook. Als ie weggaat van ons of bij opa en oma dan doet hem dat niks, laat geen ongenoegen zien, zwaait niet, doet niks. Ook als ie hier weggaat. -hij is enorm groot en zwaar. Hij is nu 90 cm en 16,5 kilo - in bad gaan is een ramp want hij wil alleen maar al het water opdrinken. Ik kan echt totaal geen band met hem opbouwen. Mijn man ook niet. Niemand eigenlijk. Ik merk dat ik al in huilen uitbarst als ik al over hem praat. Er is iets met hem en ik weet niet wat. Eerlijk gezegd zie ik weer tegenop dat ie straks hele dagen weer thuis is. Ik probeer met hem te spelen, lief zijn etc. Maar hij wil niks van me weten en gaat zijn eigen gang. ( bij iedereen is hij zo hoor, dus 'gelukkig' niet alleen bij mij ) Maar toch doet het me zeer. Mijn man ziet het positief en zegt dat alles wel beter gaat als ie eenmaal de buisjes heeft en neusamandelen eruit en dat ie ons dan hoort. weet eigenlijk niet wat ik precies aan jullie wil vragen. Misschien herkenning ofzo......... liefs Mamzie
Ik vind het heel erg om te zeggen, maar dit klinkt heel erg naar autisme. Pfff meid, ik word er gewoon verdrietig van als ik het lees. Wat zeggen ze bij het CB over hem? Liefs, DD
hi Mamzie, als ik je verhaal zo lees kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt! Dat er iéts aan de hand is lijkt me wel zeker... heb je hier geen hulp bij kunnen krijgen? Bijvoorbeeld via het consultatiebureau of de huisarts? het lijkt me ontzettend zwaar voor je, en je schrijft ook dat het je zo verdrietig en wanhopig maakt... ik hoop echt dat je herkenning vindt op dit forum maar ook dat je goede, professionele hulp hierbij kunt vinden, want dit lijkt me niet te doen! wellicht heb je dit allang bij het CB of je huisarts aangekaart.. er zijn ook stichtingen/instellingen die zich bezighouden met ontwikkelingsproblematiek bij jonge kindjes, wellicht zouden zij hem kunnen onderzoeken (maar dat zal ook via je huisarts gaan) ik weet niet waar je woont maar in Zuid-Holland heb je bijvoorbeeld Jeugdformaat hun zorg gaat al voor kindjes vanaf 0 jaar oud, ze kunnen hulp bieden in je gezin in je thuissituatie of onderzoek doen, er bestaat ook dagopvang voor zulke jonge kinderen dat opvang biedt, helpt aan de ontwikkeling én observeert. Het lijkt me zo belangrijk dat je weet wat er nu speelt zodat je hiermee verder kan! Sterkte meid, en pas ook op jezelf, schroom alsjeblieft niet om voor jezelf ook hulp te zoeken, iemand met wie je kan praten, want het lijkt me loodzwaar.
het cb weet eigenlijk ook niet wat ze erover moeten zeggen..... Heb op eigen houtje maar verwijzing gevraagd voor de kno arts omdat ie zo doof is. En heb de oude kinderarts gevraagd of ze hem weer onder haar hoede wil nemen en dat wil ze gelukkig. Volgende week dinsdag moet ik er heen met hem. Autisme.........ja af en toe bekruipt me die angst ook. Helemaal omdat mijn man het Syndroom van Asperger heeft ( vorm van autisme ) Maar Owen kijkt je wel aan, maakt wel oogcontact. En hij kan ook wel lachen om dingen. En dat is weer tegenstrijdig met autisme ?
Ros84 Woon in het noorden van het land.... weet niet of ze hier ook zoiets hebben. Misschien dat de kinderarts dat wel weet?
O, wat ongelooflijk moeilijk en zwaar voor je. In het boek 'De paardenjongen' over een autistisch jongetje wordt ook gezegd dat hij wel oogcontact maakt, maar voor de rest aan het hele lijstje met symptomen voldoet. Niet erg geruststellend misschien...
ik heb gewerkt met kindjes met autisme spectrum stoornissen e.d. (bij Jeugdformaat namelijk, onderzoeken werden gedaan door Centrum Autisme die onderzoeken ook zulke jonge kindjes) en weet ik wel dat het niet altijd zo'n exacte wetenschap.. daarom is het soms ook lastig te diagnostiseren op die leeftijd, het is helaas niet altijd zo duidelijk. Zeker als het in de familie zit zou ik het toch laten onderzoeken bij zo'n centrum. overigens, dat onverzadigbare en overgewicht lijkt me daar niet direct steek mee houden.. maar vooral het onverzadigbare is iets wat bij bepaalde syndromen (sorry voor het gebruik van 'syndroom' steeds want heeft een beetje een nare bijsmaak gelijk) kan voorkomen. het lijkt me goed dat je het ook hier op het forum vraagt maar zou ook zeker professionele hulp zoeken bij een gespecialiseerde instelling want op internet is er van alles te vinden en er zijn vast veel mensen met ervaringsverhalen maar dan blijft het gissen..
Bij ons zit het ook in de familie. Mijn broer heeft het syndroom van Asperger en 2 van mijn neefjes zijn autistisch. (dat zijn overigens geen kinderen van mijn broer) De ene is van een andere broer en de andere van mijn zus. Het zit dus in de hele familie bij ons. Fijn dat de kinderarts hem weer onder de hoede wil nemen. Het CB had je eigenlijk al moeten doorverwijzen, vooral omdat deze problemen en al vanaf het begin af aan zijn. Ik hoop echt voor je dat er een oorzaak gevonden wordt en dat je de juiste hulp krijgt om ermee te leren omgaan. Dat is ontzettend belangrijk, vooral voor jullie als ouders, maar ook voor Owen! Liefs, DD
daar dacht ik ook gelijk aan. Gelukkig kun je naar de kinderarts. Hoop dat zij iets voor je kan betekenen
wist trouwens niet dat ze kindjes al zo vroeg konden testen. Ik hoop ook zo dat de kinderarts wat voor ons kan doen. En ik hoop ook dat de operatie voor de buisjes plaatsen snel plaatsvind. Hij begint zo ontzettend achter te lopen Want kindjes van zijn leeftijd moeten toch al dingen begrijpen. Hij begrijpt echt niks...........
ik heb gisteren gekeken op youtube filmpjes van kindjes met autisme rond Owens leeftijd. Schrok me werkelijk lam! Die kindjes waren precies Owen De moeders konden ook roepen wat ze wilden en hun kindje reageerden ook nergens op. Ook niet op vragen of wat dan ook. Zelfs de geluiden die die kindjes maakten waren precies die van Owen. Ook dat drammerige zeurende harde geluiden. Was vreselijk confronterend.............. en ondanks de precieze gelijkenis, blijf ik toch hopen dat het alleen de oor problemen zijn van Owen. Dat als ie buisjes heeft dat ie dan helemaal omslaat........ hoop doet leven niet waar?
Heftig zeg en wat ontzettend naar voor jullie lijkt mij heel moeilijk maar het feit dat hij het bij iedereen doet wil toch wel zeggen dat er iets aan de hand is. Heeft het CB nooit wat gezegd?Heeft hij als baby zijnde nooit een gehoortest gehad? Het lijkt mij wel logisch dat als een baby doof is en totaal niets hoort en zo opgroeit dat hij dus nooit iets van jullie hoort dat hij dan zelf ook geen geluidjes maakt en niet praat want hij heeft geen vergelijkbaar materiaal... En de enige manier om zichZelf te uiten is dmv gedrag.... Wens je veel sterkte toe
Jeetje Mamzie, nog steeds zulke zorgen om Owen Ik heb helaas geen tips of adviezen voor je. Wel wil ik je heel veel sterkte wensen!! Ik hoop voor je dat de buisjes verbetering gaan brengen.
mijn gedachten gaan daar ook naar uit, maar dan nog, een kindje moet daarvoor onderzocht worden door een bekwaam deskundige... van wat ik weet van studie en ervaring zijn er veel vormen van autisme. veel kinderen met een vorm van autisme kunnen een gewoon sociaal leven op bouwen...en als je er vroeg bij bent kan je met de juiste therapie en behandeling erg ver komen ook qua band met je kindje! ik zou als ik jou was echt naar iemand toegaan die er verstand van heeft en bespreken hoe of wat. als je zelf behoefte hebt (want het is heftig wat je beschrijft!!!) kan je ook het beste hulp zoeken om je ei kwijt te kunnen... heel veel sterkte en hopelijk gaat het in de toekomst beter met je kindje...
Het lijkt me goed om proffesionel hulp te raadplegen. Fijn dat je bekende KA zich ermee gaat bemoeien. Misschien kan een psycholoog je ook goed adviseren. Sterkte!
Inderdaad, zo snel mogelijk met hem naar de kinderarts en precies vertellen wat je nu op dit forum hebt gezet. Een professional moet hier mee aan de slag. Autisme is in dit stadium nog bijna niet vast te stellen, maar als een kindje niet goed kan horen, kan dat van grote invloed zijn op de verder ontwikkeling. Hij kan je gewoon niet horen als je hem roept, dus daar kan ie zelf niets aan doen. Arm mannetje, hoop dat hij de beste deskundige zorg krijgt. Je kan altijd daarnaast nog naar een osteopaat of homeopatisch arts gaan, die kunnen er misschien voor zorgen dat hij wat beter in z'n vel komt te zitten. Veel sterkte, Juliette
hij hoort gelukkig ook wel wat dingen hoor. Geluidjes van speelgoed hoort ie dan weer wel. Maar als je achter hem staat en je rammelt met een bos sleutels of je klapt in je handen of je zegt zn naam dan hoort ie dat weer totaal niet. De tv hoort ie ook. maar als je zijn naam zegt dan reageert ie weer niet. Ook als je dingen aan hem vraagt zo van : waar is papa? Waar is je bal? waar is je neus? of wat dan ook. Dan komt er totaal geen blijk van herkenning. Ook maakt ie geen andere geluidjes dan de disssssss en aaaa dat ie kent. Hij probeert ook geen andere geluiden te maken. Dat maakt alles zo tegenstrijdig en maakt me in de war en bezorgd. Hij is doof maar niet altijd? hij hoort geluidjes maar hoort niet de mensen? Ook zegt ie geen andere klanken ofzo. is dat dan teken dat ie wel of niet slecht hoort? Snap het allemaal niet meer echt bij hem. Zo heeft ie nog niet gezwaaid en sinds gisteren zwaait is wel ( nuja, hij flappert met zijn hand, lijkt op zwaaien alleen dan op en neer ipv heen en weer ) Zal blij zijn iig als we volgende week bij de kinderarts zijn.....hopelijk heeft zij wat antwoorden
Ik vind het ook naar te zeggen maar veel kenmerken neigen inderdaad naar autisme. Ik werk met deze kinderen en als ik in de dossiers de psychologische rapporten lees dan lees je heel vaak dat moeders dit soort problemen al op de jonge babyleeftijd hebben waargenomen. Inderdaad kun je pas later een diagnose stellen maar tegenwoordig durven ze al heel vroeg een vroege diagnose te stellen, dus voor 4 jarige leeftijd. Ik weet dat dit als een schok komt en het is ook niet anders dan een schok...ik hoop dat je KA je adequaat gaat helpen en dat je in een goed hulptraject komt voor je kindje. En ookal lijkt het nu niet, een band zal je echt wel gaan opbouwen met je kindje hoor. Ik heb namelijk nog geen enkel autistisch kindje binnen mijn werkveld meegemaakt die niet op zijn ouders gesteld was.
ik hoop dat je gelijk hebt Lynn77 Want dat is wat ik echt zo graag wil : een band met Owen opbouwen. Het doet me zoveel verdriet dat ik dat nu gewoon niet kan met hem/dat ik niet tot hem door kan dringen.......