Ik had juist hele andere reacties Ik was 20 toen ik zwanger raakte van onze oudste dochter, gepland, waren net een paar maanden getrouwd. Maar toen ik het bekend maakte kreeg ik alleen maar reacties van: hehe eindelijk, wat heb jij hier lang mee gewacht Ik ben altijd van kleins af aan al heel duidelijk geweest, ik wil geen carriére, ik wil alleen een gelukkig gezinnetje met veel kids en het liefst zo jong mogelijk!!! Nou ik ga de goede kant op Liefs Angela.
Voor mij is carriere maken niet zo belangrijk. Ik vind de liefde die je krijgt van die hummeltjes veel belangrijker. Ik ben allang blij dat ik gewoon kan gaan werken en iets kan bijdragen aan de inkomsten. Ons meisje heeft en zal zeker nooit iets te kort komen.
Je kunt ook andersom redeneren. Als je eerst carriere maakt en er vervolgens later parttime of fulltime tussenuit gaat, zie dan maar eens terug te komen op het niveau dat je had bereikt. Als je jong kinderen krijgt, kun je daarna nog carriere maken als de kindjes naar school zijn. Ik heb ook een goede opleiding en een goede baan. Misschien zou ik momenteel verder kunnen komen zonder kindje. Maar als het bedrijf geld in mij gaat investeren en ik laat het vervolgens op mijn 35e afweten omdat ik een kindje zou krijgen, dan zijn ze ook niet blij. Nu ben ik nog niet zo duur (lees: verdien niet zoveel) Later misschien wel.
Weet je waar heeft een kindje nu meer aan?Aan een papa en mama die nog leuke dingen met ze kunnen doen, stoeien en gek doen?Of aan een papa en mama die de kindjes 5 dagen naar de opvang sturen omdat ze carriere hebben gemaakt en in de top van een bedrijf zitten maar toch nog omdat het hoort een kindje willen.
idd we zijn het hier allemaal over eens hahaha maar de meeste mensen beginnen hier wel over, echt waar! als ik zeg ja wij zijn bezig met een kleine zeggen ze allemaal hetzelfde: - zo jong? je hebt nog zo lang om aankinderen te beginnen geniet nu maar eerst. - en je werk dan? en je studeerd toch nog? - zo kan ik nog uren doorgaan hahahaha
Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld om vroeg aan kindjes te beginnen, maar de dag van vandaag is het normaalder als je iets later eraan begint. En dan nog, denk dat die mensen dan soms te horen krijgen, moet je op deze leeftijd nu nog aan kinderen beginnen. Dus wat is dan uiteindelijk de ideale leeftijd?
mijn familie vinden het juist leuk en maken steeds opmerkingne hoe leuk ze het vinden als ik een kind krijg. (ze weten niet dat we aan het klussen zijn)
ik heb ook vaak de reactie gekregen vind je je zelf niet te jong, of was het gepland, of ga je nu trouwen omdat je zwanger bent etc etc... Waren 2 vriendinnen die echt positief waren, eentje die was aan het bevallen op het moment dat ik de positieve test deed haha (zelfde tijd en dag bleek achteraf) en een ander vriendin die is nu sinds kort ook gestopt... maja je hebt altijd van die mensen die moeten zeuren zal ik maar denken
Ik ben gisteren 29 geworden, maar die leeftijd past helemaal niet bij me. Voor mijn gevoel ben ik op 20 blijven steken. Mijn vriend is 2 jaar jonger dan mij en sinds een paar maanden ontzettend huiselijk geworden. Hij heeft aangegeven om na 6 jaar samen zijn ook voor een kindje te gaan en sindsdien heeft ie ontzettende nesteldrang: verfen, klussen (in het huis dan he), heel erg opruimerig geworden. Denk dat het vanzelf wel komt als je er aan toe bent.
dat hebben wij ook. Mijn vriend is ook twee jaar jonger en heeft na 6 jaar ook ineens nesteldrang, ha ha Ik vind leeftijd niks uitmaken, maar wel je levenssituatie. Als je niet een stabiel leven hebt, of inkomen vind ik dat je beter kunt wachten tot je dat wel hebt. dus dat is niet leeftijdsgebonden. Maar dit is mijn mening en ik snap best dat mensen dat niet zo hebben.
Ik was 23 toen ik zwanger raakte van ons eerste kindje, een maand later werd ik 24. Het was een geplande zwangerschap. Ik wilde ook al eerder een kindje, toen ik 22 was, maar mijn man wilde nog eventjes wachten. Er werd positief gereageerd op mijn zwangerschap door iedereen.
Nou meiden toch een hoop positieve antwoorden.Het ligt er toch vaak aan hoe je er zelf mee omgaat vind ik.
jaja hier nog iemand die jong is! Ik wist ok al vanaf kleins af aan dat ik jong wilde zijn! Ondanks dat heb ik toch vakare gehoord {diegene die het nu dan weten!} of het gepland was! en ja dat was het overduidelijk! We wonen samen sinds december in een voor ons nieuwgebouwd huisje! we zijn 6 en een half jaar bijelkaar en me vriend is 25! heerlijk jong dus.... maar wat er al gezegd werd van "de strafbank" dat ervaar ik ook af en toe! mensen kijken je na en denken, zal wel een ongelukje zijn! maar goed ik sta daar boven en ik moet er erg mee lachen! Ik ben super trots dat wij deze beslissing genomen hebben! en ik kan niet wachten tot mini eruit komt!!! duszzz m.a.w.; go for it girl!
Persoonlijk vind ik leeftijd niet belangrijk (of is het nu belangerijk?). In vind verantwoordelijkheidsgevoel veel en veel belangrijker! Maar goed soms gaan er dingen in je leven anders dan dat je denkt en dus zo ook bij ons. Toen ik 20 was had ik al een kinderwens en een stabiele relatie (die toen al 5 jaar duurde ) Mijn vriend (nu man) was er nog helemaal niet klaar voor (hij was toen 21), hij was op zijn 19de zijn vader verloren en was nog volop in een verwerkingsproces. Toen ik 24 was had ik nog steeds een kinderwens en ondertussen vriend ook, alleen werd ik ziek en kreeg binnen een jaar de diagnose MS. Dat moet je gewoon allemaal een plaatsje geven en dat heeft een paar jaar geduurd. Toen ik 29 was was ons leven weer stabiel genoeg om er deze keer echt voor te gaan, wij leefden toen nog in de heerlijke veronderstelling dat je zo zwanger zou zijn. Helaas het heeft 2 jaar geduurd voordat ik zwanger was. Op mijn 31ste was ik dan eindelijk zwanger maar helaas het eindigde in een miskraam. Nu ben ik 32 en zit vol spanning te wachten op ons eerste kindje. Ik val dus nu onder de 'oudere' moeders maar zo voel ik me helemaal niet. Het is net alsof ik op mijn 24ste ben blijven hangen. Groetjes
Ik heb soms ook het idee dat als ik door de stad loop met mensen kijken naar me, dat ze me super jong vinden. Volgens mij komt dat gewoon omdat de gemiddelde leeftijd tegenwoordig zo hoog ligt om aan de eerste te beginnen.
Hier nog iemand die bewust jong moeder wil worden..! Ik ben 20 en me vriend is 21.. Werken allebei fulltime.. Zijn 2,5 jaar samen. Ik was 19 toen ik zwanger raakte.. me moeder vond me wel erg jong.. Het kwam er een beetje op neer dat als ik 1 jaar ouder was geweest het heel anders zou zijn.. Wat maakt dat jaar nou uit?! Wij willen als we 50+ zijn kunnen genieten van onze 'oude' dag en niet ddat we dan nog in de luiers zitten zeg maar..
mijn vriend en ik hebben ook heel veel commentaar gehad op mijn zwangerschap want jah iedereen weet het nu sinds 2 week, en ik ben 19 en mijn vriend 28 veel mensen zijn zo kortzichtig want ze weten de achtergrond niet eens, ook al wonen wij nu een jaar samen toch vinden ze me allemaal te jong maar wat ze niet weten is dat ik nog maar 2 jaar heb om kinderen te krijgen en achteraf is mijn vriend blij dat we het nu doen want jah hij word er ook niet jonger op.. En wij hebben nu zoiets schijt aan iedereen het is ons leven net als voor ieder ander toch?! (mijn vriend is heerlijk nuchter) gewoon doorzetten en lak hebben aan de rest.. groetjes Janna