het allermeeste wat ik miste was mijn bewegende buik en dat ik contact maakte met de kleine en zo terug reageerde ik voelde me na de bevalling leeg en nu zit er weer volop beweging in want ik ben alweer 25 weekjes zwanger van de tweede
Wat ik mis: Het bewegen in mijn buik en de gedachtes over hoe de kleine eruit zou zien enzo Wat ik totaal niet mis is de bekkenpijn. Wat een hel was dat.
Ik mis de beweging en levende gevoel in mijn buik! Wat ik niet mis is die slapeloze nachten omdat ik niet wist hoe ik moest liggen met die dikke buik
wat ik niet mis: slecht slapen, zere rug en maagzuur. wat ik wel mis: mijn mooie dikke buik en het bewegen in mijn buik. Vond zwanger zijn zo mooi!
Ik mis het gevoel van 'verwachting'. Het nieuwsgierig zijn naar hoe mijn baby zou zijn. Zou het een jongetje of meisje zijn enzovoort. Het is voor mij al weer bijna 4 jaar geleden..... Wat ik echt niet mis en waar ik me ook echt niet op verheug is op het zo dik en zwaar zijn, niet meer in mijn kleren passen, niet meer mijn eigen schoenen aan (ja laarzentic hier).
Wat ik niet mis: brandend maagzuur, bekkenpijn, slecht slapen, 1000 x per dag moeten plassen, en mijn labiele buien. Wat ik wel mis: mijn dikke bos haar (nu niks meer van over helaas), mijn gave huid, en het gevoel dat mijn kindje zo dicht mogelijk bij me was. Als ik hem nu knuffel, hou ik hem zo dicht mogelijk tegen me aan, maar hij kan nooit meer zo dichtbij zijn als toen hij in mijn buik zat. Hij was toen zo heerlijk beschermd, en zo veilig. Dat gevoel mis ik wel eens. Oh ja, en dat iedereen alles voor me deed, en dat ik in het middelpunt van de belangstelling stond
ik mis het gevoel van leven in me en de schopjes die ze me gaf (ze schopte niet zo hard ) Wat ik helemaal niet mis is het zuurbranden van begin tot einde van mijn zwangerschap. Het gevoel een walrus te zijn en continu moe en nergens zin meer had (aan het eind). elk uur uit bed om te plassen, maar ondanks dat alles kijk ik er uit dat het weer zo ver is hahahaha
Ik ben dolblij dat ik niet meer in angst zit of het wel goed gaat met de baby. Zodra ze geboren was kon ik tenminste zien hoe het met haar gaat. En ik ben ook blij niet meer de angst voor de dreigende zwangerschapsvergiftiging te hebben. En alle mogelijke zwangerschapskwalen. Nee hoor, ik mis niks.
wat ik niet mis; het hebben van geen puf; laatste weken van de zwangerschap was ik na t avondeten gesloopt...en de bekkenpijn snachts wat ik wel mis; de bewegingen in mijn buik, en mijn buikje (was best wel mooi vind ik zelf)
Wat ik mis - mooie ronde buikje - getrap en gewoel in mijn buik - het gevoel van je kind veilig dichtbij je hebben - je speciaal voelen - mensen die extra aardig voor je zijn - mooie zwangerschapsmode wat ik NIET mis - aambeien - zo moe zijn dat je op je werk wilt gaan slapen - moeilijk kunnen tillen en bukken - niet (hard) kunnen rennen - je kwetsbaar en emotioneel voelen - dat niemand in de metro of bus voor me opstond (ook toen ik duidelijk hoogzwanger was) vond ik toch wel een teken van de verharding van de maatschappij hoor... - me eigen sokken niet aan kunnen doen / of teennagels niet kunnen verzorgen etc
Wat ik echt mis, is mijn buik waar ik dat getrappel in voel. Als ik nu op het NOD forum lees hoe mensen testen doen om te kijken of ze zwanger zijn enzo, man wat lijkt dat voor mij lang geleden. Terwijl de zwangerschap als een trein voorbij is gegaan. Echt jammer. Ik weet dus ook zeker dat ik heel graag nog een tweede kindje wil, en ik hoop ook dat ik die mag krijgen. Tijdens mijn zwangerschap had ik eigenlijk nergens last van, oh ja, ik kon niet meer naar de behendigheidstrainingen met mijn hond (kon niet meer rennen) dat vond ik wel jammer
Het getrappen mis ik echt het meeste.Mijn mooie bolle buik Ook het idee dat ze nog even echt alleen van mij was vond ik heerlijk. Het dromen over hoe ze zou zijn zou voelen en zou ruiken en hoe het eerste moment zou zijn. Vond het heerlijk om zwanger te zijn zelfs op het laatst. Maagzuur mis ik niet ook de billen in mijn ribben niet.
Het bijzondere gevoel van een kindje in je dragen en het voelen bewegen, mis ik het meest. Daarnaast mis ik mijn zwangere buik ook wel, want ik was er trots op. Wat ik absoluut niet mis, zijn de slapeloze nachten door het niet kunnen vinden van een goede houding en maagzuur. En de intense vermoeidheid mis ik ook helemaal niet
Kon je dat echt niet meer? Ik heb dat nog tot de dag voor de bevalling gedaan. Ik ben met nette gelakte teenagels bevallen, haha
Ik mis ook helemaal NIKS, zwangerschap en bevallen zijn duidelijk niet mijn ding. Een zwangerschap met hyperemesis gravidarum (extreme misselijkheid en braken) met sondevoeding tot 20 weken. Daarna aansterken en nog heel weinig kunnen. En een bevalling met een vastzittende placenta waardoor een fluxus (bloedverlies) van meer dan 3 liter waarvoor een bloedtransfusie en en O.K. nodig was. En dit bij allebei mijn zwangerschappen/bevallingen.
het getrappel de buik de ritjes naar de vk en echo's en de leuke kaarjes en mensen die zo meeleven de kraamtijd... eigenlijk alles........
hahahhaa ik ook hoor. met 41 weken en 2 dagen heb ik mijn nagels nog gelakt.24 uur later had ik weeen