Kan me niet voorstellen dat ik straks ook maar iets mis van zwanger zijn... heb een rotzwangerschap achter de rug, dus die kleine in m'n armen is straks veeeeel leuker, schat ik zo in,
Ik mis mijn mooie buik. Ik liep er zo trots mee rond. Voelde Danique heerlijk trappelen. Reageren op muziek en op mijn hand. Het was gewoon heel bijzonder. Nu verberg ik mijn buik het liefst, aangezien die nog veel te dik is.
Ik was helemaal verliefd op zijn voetjes in mijn zij... Af en toe grijp ik er nog wel eens naar en dan vind ik het zooo jammer dat er niets terug trapt. Hahahaaha
Echt helemaal niets! Het is dat je zwanger moet zijn om een kindje te krijgen, maar het liefst sla ik het zo over.
Hier ook helemaal niks. Ik vond het vreselijk. Mijn moeder vond het juist geweldig om zwanger te zijn,
Ook ik ben nog niet zo lang geleden bevallen, maar mis het zwangerzijn iedere dag! Het gevoel van jij en je kleintje samen, m'n mooie dikke buik, tsja....eigenlijk alles! Zelfs de bevalling heb ik als zoiets moois ervaren, als ik daar aan terug denk, staan de tranen meteen weer in m'n ogen! Ik hoop echt dat het me nogmaals is gegeven om het weer mee te mogen maken! Een broertje of zusje voor Quinten om mee te spelen is namelijk meer dan welkom!
Ik sluit me bij Bosi aan! Tuurlijk wel veel mooie momenten gehad maar over het algemeen voelde ik me alleen maar zwaar klote.
Ik ben superblij dat ik mijn eigen lijf weer terugheb. En nadat ik besloot om de borstvoeding op te geven, voelt het nog meer zo. Wat ik wel mis is de speciale aandacht. Van familie, vrienden, maar ook gewoon vreemden op straat. Die vragen hoever je bent en wat het wordt. Die vol bewondering naar je kijken of glimlachen. Hihi doen ze nu ook wel hoor als ik met Yelena over straat loop. Maar dat vind ik nog altijd 10 maal leuker dan met een dikke buik lopen, ookal heb ik een topzwangerschap gehad.
Ik mis (bijna) alles! Voelde me werkelijk prachtig en heel speciaal dat ik een kindje mocht dragen. Toen mijn buik zichtbaar werd was ik enorm trots. Vond het ook erg leuk dat het zomer was en lekker in mijn bikini mijn prachtige (striaeloos en vetloos) buikje kon showen. En al die aandacht...geweldig! Had ook het gevoel dat ik de hele wereld aan kon en was superverliefd op mijn man. Wat ik NIET mis: -misselijkheid eerste 14 weken -maagzuur vanaf week 30 -9 maanden geen sex... -lage bloeddruk -doodmoe zijn en middagslaapjes moeten doen -een HELSE bevalling van 40 uur
Alles! Ik vind het helemaal geweldig en bijzonder om meegemaakt te hebben en we genieten nu volop van ons prachtige kindje!
ik mis echt alles! vooral 's avonds besef ik het. ik lig nog vaak (onbewust) met een hand onder mijn buik, net alsof ik elk moment een schopje kan voelen... helaas besef ik dan dat ik dat gevoel voorlopig niet meer zal voelen. ook de complimentjes van de mensen, het lekker eten, de extra zorg, de handen van mijn man op mijn buik, het dromerige gedoe,,, echt alles! ik zou gerust heel mijn leven zwanger willen zijn. vond het een zalige ervaring
Fijn om te horen dat jullie het zwanger zijn ook zo missen. Het gevoel is nu weer een beetje weg. Ik mis vooral het feit dat je 'speciaal' bent. (schaam!) En het knusse gevoel dat je kindje veilig in je buik zit, verder is er niets belangrijk Liefs v Treintje
Ik mis het ook. De buik, de bewegingen erin, het altijd samen zijn, het speciale...... en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik mis het zwanger zijn ook heel erg. Dat getrappel in mijn buikkie en mijn buikkie zelf. Heb echt een super zwangerschap gehad en zo zou ik er nog wel 10 willen bij wijze van spreken,haha. Ons mannetje is inmiddels 3 wkn. oud en ook hier geniet ik echt heel erg van. Tis zo'n heerlijk mannetje en ben helemaal verliefd. Dus is erg dubbel vind ik!
Ik mis ook alles. Als ik had geweten dat mijn zwangerschap 11 weken korter zou zijn, dan had ik nog meer genoten. Eigenlijk begon het echte genieten pas. Ik hoop dat ik een evt. volgende zw schap volledig mee mag maken!
Ik mis alleen het voelen van de baby in mijn buik, voor de rest niks eigenlijk. Ik ben van de 9 maanden zeker 5 maanden doodziek geweest.
Ik mis het helemaal niet.. echt niks, nada, noppes... Ik kon bijna meteen niet meer sporten (en daar hou ik zo van), op zwemmen na, was doodmoe en belande met 6 weken uitgedroogd in het ziekenhuis. Mijn buik groeide in rap tempo en mrt bijna 2o weken kreeg ik heel veel pijn rechts onder de ribben. Dar heeft 7 wken aangehouden en was constant, dag en nacht. Met 27 wken vroegtijdige weeen, in het ziekenhuis een uur van mijn woonplaats, 9 dagen platliggen daar. Toen thuis platliggen, pas vanaf wk 34 mocht ik weer alles doen. Maar goed, toen KON ik al niks meer. Van het platliggen kreeg ik enorme rugpijn, maar ik kon niet zo liggen om het wel aangenaam te maken en zat elke dag te janken vd pijn. Fysio hielp wel iets. De laatste weken had ik constant buikpijn van de druk op de blaas en moest ik de hele dag naar de wc... Ik kon ook niet meer goed lopen. Met precies 37 weken kwamen ze, maar goed ook want ik trok het echt niet meer. Oja de laatste weken groeide mijn buik nog zo snel dat ik een ondraagkijke jeuk kreeg... Nee het is niet mijn ding, zwanger zijn. Ik vind twee toch al genoeg, dus ik overweeg het echt niet om nog een keer te doen. Ik werd trouwens wel haast emo toen ik een bevalling op tv zag! Hoewel ik de pijn vreselijk vond was het moment dat ze daar waren zo bijzonder..
Ik mis de schopjes en de bewegingen ze was echt nog helemaal van mij ik hoefde d'r niet te delen. Daar sta je niet bij stil als je zwanger bent. De rest mis ik niet..........vind het heerlijk om d'r nu bij me te hebben