Ga denk een hoop kritiek krijgen. Maar wil toch ook mijn mening geven. Je zegt dat je zus jouw de grond ik boord maar eigenlijk doe je het zelfde. Ze dumpt haar kinderen haar huis is een puin zooi ze klaagt enz. Denk dat er wel ergens jaloersie zit maar dan bijde kante. Ze ziet dat jij het in haar ogen perfect doet en doet jou pijn om over die punten te beginnen. Aan de andere kant misschien voelt ze ook wel dat jij het er niet mee eens bent hoe zij haar leven in deeld. Een je moet het accepteren twee kijk eens of je samen een dag je uit kan en eens wat zussen dingen doet zonder de kinderen enz. En praat op een ontspannen manier met elkaar. Kijk jou partner is vijf dagen in de week weg en ja dat is zwaar. Al ziet zij dat anders en ziet ze niet in dat een huisvrouw zijn ook heel pittig is. En misschien doet je zwager ook wijnig met zijn kinderen er is vaak meer wat er achter iemands huisje afspeelt het gras is altijd groener aan de overkant. Dat is ook zo onder zussen/broers of wat dan ook. Succes en leer er mee leven als ze niet open staat voor een gesprek. Als het echt niet lukt laat de bom dan maar eens barste de lieve vreden bewaren dat doet niemand goed. Je kropt alleen de emoties op. Ach weetje mijn zusje en ik leven al van af dat we geboren zijn als kat en hond. En komen nog steeds bij elkaar. Heb het gevoel dat de relatie tussen jou en je zus ook zo iets is. Ik ben een rommelkont en bij me zusje is alles spik en span.
Chipske, ik ben het helemaal met je eens. Ik denk dat ik dat maar ga doen. Geef er geen energie meer aan, en mezelf niet verdedigen. Denk niet dat het helpt! Denk dat veel daar aan te wijten is. Aan haar geestelijke situatie. Heel verhaal van je, maar ik snap je wel. Je hebt het heel goed omschreven. Kan ik wel wat mee! Pnirmal, ja maar ik zeg daar niets over tegen haar. Als zij zo prettig leeft, prima. Maar dan moet ze geen commentaar hebben op hoe ik leef e.d. Ik heb het alleen zo uitgelegd omdat jullie het dan miss meer begrijpen. Dat van dat dumpen komt miss lullig over, maar dat is wel zo. Ik heb genoeg redenen waarom ik dat zo zeg. Ook omdat ze vaak meer aan hun eigen genot denken ipv de welzijn van de kinderen. Ik vind mn leven prima hoe het nu gaat. Het is wel eens pittig, maar ik kan wel lekker bij de kleine zijn! Het heeft allemaal zijn voor en tegens. Ze komt vaak klagen bij me, over het huwelijk, het huishouden. En dan zeg ik ook: Dat jij zo wilt leven, zo rommelig en met zo'n huwelijk moet je zelf weten. Ik zou het niet kunnen! Maar ik ben nooit lullig, en moet er iets van me hart, zeg ik het 1 op 1. Ben zeker niet jaloers. Vind het soms eerder sneu hoe de hele situatie is daar.
pure jaloezie! en niks van aantrekken hoor, je hebt het gewoon lekker voor elkaar! En dat zij jou dat niet gunt pech voor haar. Lijkt me best zwaar de hele week alleen met je kind zonder man. Ik weet een beetje hoe het is want mijn man werkt ploegendiensten, en is dus ook vaak savonds en snachts niet thuis. Ik werk dan wel, maar zou ook liever thuis zijn, maar ja dat is niet te doen. maar mijn man helpt veel in het huishouden anders zou ik het ook echt niet redden. En jij moet het allemaal alleen doen zonder man, ze zou eens moeten weten hoe vermoeiend dat is! Niks van aantrekken en stiekem gewoon een beetje trots zijn dat ze zo jaloes op je is!
Meid, ik snap helemaal wat je bedoeld.. Mijn man breng ik op zondagnacht of maandagmorgen weg en haal hem op zaterdagochtend pas weer op.. alleen zit hij niet op een vrachtwagen maar werkt hij op zee.. Zeker de opmerkingen: Je hebt toch de hele dag de tijd.. De perfecte moeder willen uithangen.. komen me bekend voor Ik neem ook het liefst L. zijn eigen prakje mee als ik 's avonds niet kan koken.. Wat is daar mis mee? Tuurlijk neem ik ook weleens een potje mee, maar dat is alleen als ik echt geen tijd heb die dag om te koken voor 'm.. Nog gezond ook Weet je , iedereen doet de opvoeding van zijn kids anders, zo ook zijn of haar eten.. En als jij je hier prettig bij voelt, moet je dat zo blijven doen.. Inmiddels verdedig ik me allang niet meer.. Klopt, ik zit idd de hele dag thuis en ik ben er trots op ook.. Het lukt me om aan het eind van de week ons huis aan kant te hebben, hond is blij en L. is blij.. In het weekend kunnen we genieten van elkaar, want dan hoef ik buiten de dagelijkse dingen (was, koken e.d.) ook niks te doen en is het gezin-tijd.. En als zij in een grote troep wilt wonen, prima.. Wat ik wel 'jammer' vind is het ruzieën waar de kids bij zijn.. Die kleintjes pikken alles op en begrijpen meer dan je denkt Je zou eens een gesprek met je zus aan kunnen gaan en vertellen hoe erg ze je kwetst met dat soort opmerkingen.. Probeer haar uit te leggen hoe je dag er zoal uitziet waar je zoal mee bezig bent.. Succes
Ik begrijp je wel. Heel goed zelfs leef al jaren op deze voet met me eigen zusje en wij zijn 35 en 36 jaar. Je kunt wel zeggen dat het prima is zo als ze leeft. maar als zus zal ze waarschijnlijk wel voelen dat je het anders bedoeld. Non verbaal en verbale communicatie. Snapje? Je kunt op je neefje blijven passen als je dat leuk vind maar als het stress gaat opleveren zou je de overweging moeten nemen om ook daar mee te stoppen. En proberen minder met elkaars levens verstrengelt te raken. Misschien schrijf ik het verkeerd maar bedoel het goed. Aan elk verhaal zitten twee kanten ook bijdeze!
Hoihoi, Ik vind dat je erg lief en zorgzaam overkomt (ik zou OOK een apart bordje eten voor mijn kindje meenemen als er chinees gehaald zou worden hoor). Je zus lijkt de boel wat te overschreeuwen en ik krijg de indruk dat jij je soms wat laat ondersneeuwen. Je reageert wel op haar maar blijkbaar kan ze doorgaan met dit soort opmerkingen. Wat zou er gebeuren als je meer voor jezelf opkomt? Als je bv duidelijk zegt dat je dit soort uitspraken echt niet meer leuk vindt en dat ze eens mag ophouden met jullie situaties voortdurend te vergelijken op zo'n onaardige manier. Zou ze daar van onder de indruk zijn of krijg je dan ruzie? Als je zus zich niets van jouw gevoelens aantrekt zou ik wel meer afstand nemen. Ik weet alleen uit ervaring dat dat erg moeilijk is, ze is immers je zus. Overigens, ik werk ook 3 dagen en heb 2 jonge kindjes. Soms is het inderdaad heel zwaar maar soms voelt het alsof ik het beste leven heb dat ik me kan wensen. Het is iets wat je niet kan en mag vergelijken. Toen jij nog geen kindje had en zij 1 kindje vond ze misschien ook al dat jij het veeeeel makkelijker had. Kortom, dit lijkt de manier waarop ze naar je kijkt, dus je zult het niet snel goed doen in haar ogen... Maar ik hoop voor je dat jullie een goed gesprek kunnen hebben en dat je eerlijk kunt zeggen dat ze je hiermee kwetst. groetjes Amber
zoals ik het lees zijn haar kinderen meer bij oma en opa, op de creche dan bij haar zelf... en ik (nu zwangerschapsverlof) fulltime moeder weet dat het niet makkelijk is ivm het huishouden enzo. wel weet ik dat een thuisblijfmoeder (maak het nu mee!) 10x zwaarder is! op het werk heb je geen kinderen die je net schone pamper geeft en dan in hun broek poepen, hun eten tegen de grond gooien, op de stoelen en tafels klimmen, op je laminaat kleuren,... ik heb op het werk veeeel minder stress als thuis!! zulke mensen moet je gewoon laten zeuren meis, en anders vragen of ze is een weekje wil wisselen! en anders zeggen: jij werkt dan wel fulltime, maar je kinderen zie je ook meer niet dan wel die zijn ook altijd op een ander... en dan zeg jij dat je het druk hebt met je huishouden en 2 kinderen? ze zijn 90% van de tijd niets eens thuis.... tjah, als je die reactie geeft heb je gegarandeerd ruzie, maar ik persoonlijk zou niet zo op mijn kop laten zitten
ow en wat dat eten betreft is toch normaal?? als wij zondags bij mijn moeder zijn, eten wij meestal friet, krijgt jamie eerst zijn aardappelen met groenten... achteraf mag hij natuurlijk wel mee friet eten als hij nog honger heeft, maar ik vind zijn portie fruit en groenten op 1 dag heel erg belangrijk... en waarom zou je je kindje buikpijn bezorgen als het niet nodig is?
lastig zeg dat je zus zo doet! het komt op mij gewoon over als jaloezie! waarom zou je anders zulke dingen zeggen? ik zou ook gewoon een keer met haar gaan praten, gewoon normaal uitleggen dat je het echt niet fijn vind hoe ze doet! ik heb ook weleens met mijn zus gehad dat ze steeds iets zei wat me zo kwetste maar ik zei er nooit wat van. totdat ze het weer zei en toen heb ik ook duidelijk gemaakt dat het me echt pijn deed dat ze dat steeds zei, ze vertelde ook dat ze echt niet doorhad dat ze me zo kwetste en opgelost was het! ik heb met mijn zussen ook weleens dingen die ze met hun kinderen doen dat ik denk van wat een onzin maar zal dat nooit zeggen! iedereen leeft op zijn of haar manier, en dat moet je respecteren vind ik.
Gesprek aan gaan heb ik al eens geprobeerd. In de zin van. He zus, waarom doe je nou zo? En dan word ze eerst boos en zegt dan dat het een geintje was en loopt weg. Heb haar ook eens gezegd, nou ik doe dit en dat en dan dit op een dag. Zegt ze: Dus? Ik ook ook hoor. Maar ik werk er nog bij. En toen was ik inmiddels al geirriteerd en zei ik ook: Nou ik weet niet hoe je het dan doet. Maar waarom zie ik dan nog overal servies, prulletjes, de vaat van gisteren staan, beschimmelde flessen en vieze luiers liggen? Achteraf voelde ik me zo dom dat ik me verlaagd had, maar ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen. Lekker dat jij ook bij je kleine thuis bent hoor. Alleen moet je daarvoor je man wat vaker missen hé. Wou dat het mij ook lukte, me niet meer verdedigen! Dat oppassen gaat nog wel, alleen zou ik het fijn vinden als ze wat minder doet dat het zo normaal en vanzelfsprekend is. Mijn zus (en haar man ook) zegt gewoon dat iedereen tegenwoordig allemaal opa's en oma's, tantes e.d. hebben om op te passen. Dat het heel normaal is en dat je dat gewoon doet voor elkaar! En ik vind het soms ook niet kunnen hoe 'lui' en makkelijk mijn zus is. Maar ik heb haar zo vaak geholpen omdat ze dan zei dat het zo zwaar is en geestelijk. Heb 2 jaar lang elke maandag op mijn neefje gepast en dan maakte ik tussendoor zelfs nog het hele huis schoon en draaide 3 wasjes en vouwde dat op. Ik was toen 16/17 jaar! Dat vroeg ze dan en kreeg daar eens in de zoveel tijd een klein bedrag voor. En dan kwam ik langs op de dagen dat ze thuis zat en dan was het weer een zooi, en lag ze niks te doen, te gamen of slapen. Tuurlijk zit er aan een verhaal 2 kanten. Maar ik wil mijn zus niet de grond in boren. Heb haar zoals ik boven al heb uitgelegd, ook heel vaak geholpen omdat ze zei dat het zo zwaar is om het huis te doen naast het werk met de kleine. Ja ik weet niet hoe ik het moet uit leggen, begrijp mijn zus haar situatie ook. En haar man is ook makkelijk en lui. Maar goed, pff ! De rest komt later, moet nu echt ff weg ..
mijn moeder is overleden, mijn vader heeft het veels te druk, bovendien zeker geen tiep om voor oppasopa te spelen en mijn zus houd er naar mijn idee een veels te strenge opvoeding op na ( dat is al duidelijk te merken als je er een paar uurtjes op verjaardagsvisite bent ) dus het is zeker niet vanzelfsprekend om bij je familie je kroost te dumpen
Ja het is flink balen af en toe, zeker op de momenten dat L. met zichzelf in de knoop zit.. Ik ergens over twijfel ik dus niet iemand heb om dat te overleggen.. Ik bedoel, mijn ma geeft geweldig advies maar sommige dingen vind ik dat de ouders het moeten beslissen en niet iemand van buiten af.. Als L. niet fit is of naar de ha/zh moet, ja wie gaat er dan mee? Tuurlijk, familie en vrienden genoeg, maar vind dat niet altijd nodig om iemand van 'buitenaf' mee te hebben.. Plus het feit dat hij dus vaak niet de eerste dingen van hem zien.. maar pas een week later.. Dat niet meer verdedigen was ik op een gegeven moment klaar mee.. "Ja, je hebt gelijk.. ik heb het makkelijk.. Mijn kind voedt zichzelf, maakt zijn eigen flesjes klaar, gaat lekker op bed liggen als hij moe is.. Pakt zijn eigen paracetamol.. Speelt lekker alleen, en gaat zelf een wandeling maken. Oja, hij is ook nooit vervelend of huilerig.. Dus ja, eitje hier in huis".. en er achteraan dat hij ook nog eens mijn huishouden en de boodschappen doet.. Meestal is het dan snel klaar.. Misschien ontzettend hard, maar hier wel de enige manier om er vanaf te zijn..
Klinkt alsof ze jaloers is. Het blijft wel je zus. Als het een vriendin was geweest had ik haar vaarwel gezegd. Je voor lul zetten waar je vrienden bij zijn, continu rotopmerkingen maken. Nee, zo ga je niet met elkaar om. Ik zou haar opbellen en aangeven dat je met haar wilt praten. Je hebt je hele leven nog met elkaar te doen. Zoals zij met je om gaat is niet normaal. Maar wie weet zit haar wel meer dwars. Misschien wilt ze ook graag thuisblijven en kan ze dit financieel gezien niet. Misschien heeft ze veel ruzie met haar man, omdat hij haar niet voldoende helpt in het huis en met de kinderen. Zoals jij omschrijft klinkt het niet dat ze lekker in haar vel zit. Sta open voor elkaar, maar maak haar wel duidelijk dat je gekwetst bent door haar. Als ze niet verandert, zou ik echt (even) wat meer afstand nemen.
Het klinkt alsof ze jaloers is dat jij bij huis bent bij je meisje, het huishouden lekker op de rit hebt en de relatie met je vriend/man goed is.. Misschien vind zij het lastig om de aandacht te verdelen tussen werk-moeder-man- vriendin.. En is ze erg gefrustreerd.. Jammer dat ze op deze manier met je omgaat.. Misschien moet je haar eens een brief schrijven waarin je uitlegd dat het je verdriet doet hoe ze met je omgaat? Succes meid.
Allereerst vind ik dat je het hartstikke goed doet allemaal! Vind het heel knap hoe je het allemaal voor elkaar hebt! Ik denk dat ook je zus niet ontgaan is, en dat ze daarom erg jaloers is. Misschien kun je je zus duidelijk maken dat jullie gewoon dingen anders aanpakken maar beide het beste voor jullie kind willen. Dat niet de ene zus het beter of slechter doet dan de ander. Zo'n competitiestrijd is ontzettend vermoeiend voor jullie allebei. Zeg gewoon waar het op staat (wel op een goede manier natuurlijk ) en dat je niet wilt concurreren met haar.
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien val ik in de herhaling Ik vind de opmerkingen van je zus echt vreselijk. Wat een nare band hebben jullie... Echter lees ik aan het einde van het bericht dat je haar keuzes net zo goed veroordeelt. Ik weet niet of je dit wel eens uitspreekt, maar ze voelt het vast en zeker aan. Misschien dat dit haar reacties ook weer versterkt, al is het zeker geen excuus. En misschien dat jouw oordeel over haar keuzes weer worden veroorzaakt door haar gedrag. Dat weet ik niet. Maar het is misschien wel iets om in je achterhoofd te houden.
Meid. Dit bedoel ik goed, maar ik weet wel zeker dat ze jaloers is!!! 1. je bent een mooie meid (geloof me dat kan ook meespelen!) 2. Je hebt alle tijd voor je kindje 3. Je hebt een lieve man 4. bijna geen ruzie 5. je zit goed in je vel 6. geldzaken op orde 7. geen ontplofte bom 8. je houd rekening met het eetpatroon 9. je besteed je kind niet overdreven veel uit. tja, jaloers!! Dus ene oor in andere uit, en vooral als jij achter jezelf staat met hoe jullie/jij het doen heb je niets te klagen!
Aanvulling, niemand heeft het recht om zo met je om te gaan. Ik lees dat jij ontzettend veel geduld hebt hoor. Want ik was finaal uit de slof geschoten. Misschien echt eens goed met haar praten. Niet door de telefoon maar waar je haar recht in de ogen kan zien. Wanneer ze niet goed in haar vel zit, gaat ze dit uiten op de mensen waar ze het meest van houd. (gek hé?) Het lijkt erop dat jij en haar man de mensen zijn waar ze haar frustraties op uit. Laat haar wat aan haar eigen ontevredenheid doen. Ps. ik vind een dag thuis met kinderen vaak 'zwaarder' dan op mijn werk.