Ik heb gehoord dat als je teveel bezig bent met zwanger worden,dat het alleen maar langer kan duren. Maar het is toch logisch dat je er nu vaker aan denkt, dan dat je er niet mee bezig bent? Hoe beleven jullie dit? Alvast bedankt!
Ik heb het in mijn eigen omgeving 2 keer meegemaakt! Mijn beste vriendin heeft 2 jaar gezwoegt zwanger te worden,ze werden er gek van elke keer te moeten en toen ze daar op een gegeven moment mee zijn gestopt om hun sexleven toch leuk te houden was het binnen 3 mnd raak! Het is in een aantal gevallen wel degelijk zo meid dus probeer er gewoon lekker lol in te houden en van te genieten. Liefs Palmie
Ik vind het een fabeltje! Ben zelf langer dan 1.5 jaar bezig geweest en iedereen brulde het tegen mij. Nu moet ik zeggen, dat mijn verhaal juist het tegendeel bewijst, ondanks dat ik het een fabeltje vind. Wij namen 2 maanden pauze (we zaten in de medische molen) om te gaan trouwen en ik kwam gewoon zwanger terug van de huwelijksreis!
Ik geloof daar zelf ook wel in. Ik was eind november 2007 gestopt met de pil, maar we waren een beetje in de veronderstelling dat dat toch wel een maand of 5 ging duren en dus er dacht ik er wel aan, maar meestal als we sex hadden gehad. Anders niet echt. Ik was gelijk in de eerste ronde zwanger, hoogstverbaasd maar toch was het zo. Helaas kreeg ik begin februari een miskraam. Dat was natuurlijk een enorme teleurstelling, maar we wilden het gelijk opnieuw proberen. Het is nu half juni en nog steeds niet zwanger hoor! En sinds de miskraam denk ik er ook hele dagen aan. Helaas kan je niet een knopje uitzetten waardoor je er minder aandenkt, maar ik vind het wel tekenend dat het nu zolang duurt. Laatst was ik echt overtuigd dat ik zwanger was en ik was ook 6 dagen overtijd (en ik ben nog nooit 1 dag overtijd geweest), dus al half in de zevende hemel, maar toen ook de derde test zei: niet zwanger, had ik het opgegeven. De volgende dag werd ik ongesteld.
Zal heus wel waarheid in zitten, alleen de grote vraag voor mij:...................hoe zorg je ervoor dat je er niet veel mee bezig bent? Dat lukt me namelijk echt niet! :x
mijn vriendin heeft er ook 2 jaar overgedaan met de 1e om zwanger te worden. nu is ze zwanger van de 2e en toen was de 1e nog maar 6 maanden oud. ze dachten er de 2e keer dus totaal niet overna. maar tja wij willen ook zwanger worden maar denk er bijna iedere minuut aan hor! kan toch niet anders...
bij ons een buurvrouw jaaren geprobeert maar lukte niet. Konden bij haar of man niks vinden. Toen beslooten ze een kindje te adobteeren. En je raad het al toen dat kindje er was raakte ze meteen zelf zwanger.
Het zal vast wel ooit zo zijn, maar tja, het kan natuurlijk helaas ook altijd een medische oorzaak hebben waarom je niet zwanger wordt. Verstopte eileiders, PCO, endometriose, noem maar op. Die dingen gaan helaas niet over als je er niet meer over nadenkt. Altijd een beetje voorzichtig zijn dus, met het geven van het advies 'ga eens lekker op vakantie', want niet voor iedereen ligt het probleem zo eenvoudig... Succes met zwanger worden!
Bij ons eerste kindje was ik er ook echt mee bezig, maar we klusten niet echt gericht (kan daar dus ook wel aan liggen dat het wat langer duurde, alhoewel dat 6 rondes best meevalt)). Toch, toen ik dacht 'nu hoeft het niet echt deze maand, qua verjaardag dan rond Nieuwjaar en het is al zo drukjes': wat denk je, zwanger! En natuurlijk maakte het ons geen barst uit dat ze nu toch rond Nieuwjaar verjaart
Er mee bezig of niet...in ons geval werd het zaad er niet beter van (IVF/ICSI). Ik vind het nogal makkelijk gezegd, alsof het je eigen schuld is als je niet zwanger raakt. Tijdens alle IVF pogingen ben je er ook mee bezig, nog veel meer zelfs, en toch raakte WE eindelijk zwanger! Elmo
Ik blijf het gewoon erg moeilijk vinden,om er NIET mee bezig te zijn. Bij onze 2 meiden was het echt meteen raak.En nu ik mijn dere maand in ga heb ik al zoiets van,zou het nog wel lukken? Ik heb gewoon ontzettend veel geluk met mijn eerste 2 zwangerschappen gehad.
Ik denk er ook de hele tijd aan. Mijn vriend zegt dat ik het moet proberen los te laten en dat het allemaal wel goed komt. Ik word hier gek van. Ik kan het gewoon niet loslaten ook al zou ik dat heel graag willen.
Tegen mij werd ook gezegd dat ik er 'te veel' mee bezig was. Maar ik bleef positief denken: Voor mijn eerste twee zwangerschappen heb ik niet eens moeite hoeven doen (1e keer condoom gescheurd en 2e keer door de pil heen terwijl ik goed slikte. Helaas beide keren een miskraam). Maar waarom zou het dan nu níet lukken, als het toen al zo gemakkelijk ging? Nou, bij mij ging gelukkig deze keer ook vrij vlot. 22 Februari Implanon verwijderd, en de tweede echte ronde was het al raak. Dus ja, wat is 'te veel' mee bezig zijn? Ik probeerde tijdens en na de sex er ook niet te veel over na te denken (deed ik natuurlijk wel), maar probeerde zo veel mogelijk te relaxen. Ik hoop gewoon dat alles nu wél goed gaat.