Hoi mama's! Ik heb net ook een ander topic geopend over slapen, maar ik bedacht me net ineens dat we hier nog een 'probleem' hebben gemaakt. Althans, ik denk dat het toch een beetje onze schuld is, omdat je je kind alles moet leren en het dus ook fout kunt aanleren. Het 'probleem' is dat m'n zoontje vrijwel nooit alleen wil spelen. Hij komt telkens met z'n speelgoed naar mij toe gesjouwd en wil dan samen spelen of het even laten zien of met mij spelen zonder speelgoed. Ik denk dat ik daar te vaak aan heb toegegeven, want de laatste paar maanden wil hij bijna niet meer alleen spelen. Als ik eten kook, gaat hij steevast onder het fornuis zitten. Ik zeg twee keer dat dat niet mag en breng hem naar de kamer, ik vertel hem dat hij daar moet spelen, omdat mama aan het koken is. En dan de derde keer gaat hij in de box. Ik vind het veel te gevaarlijk om hem in de keuken te hebben als ik kook. Maar in de box houdt hij het niet lang vol, hij is natuurlijk al moe rond 5 uur 's middags. (En in de kinderstoel is ook geen doen, hij gooit continu zijn speeltjes op de grond en blijft dan huilen. En ik heb geen zin om hem telkens z'n speeltje aan te geven, dat is voor hem ook weer een spelletje. Hij gooit trouwens ook alles uit z'n box en uit z'n bedje, vreselijk, maar ik krijg het er niet af. Iemand daarvoor tips?) En dan de rest van de dag: nadat hij wat eten/drinken heeft gehad of als we thuiskomen van een uitstapje ga ik vaak even met hem spelen. Een kwartiertje, en dan zeg ik dat hij nu even zelf verder mag spelen en dat mama even weggaat. Ik blijf wel in de kamer, maar ga dan m'n eigen dingen even doen: opruimen, schoonmaken, was doen. Tussendoor blijf ik wel met hem kwebbelen, hij vraagt immers continu mijn aandacht. Maar het lijkt me wat beter voor hem als hij zelf ook een tijdje alleen kan spelen. Dat mag toch wel rond deze leeftijd? (16 maanden) Maar hoe krijg ik dat dan voor elkaar? Negeren lijkt me ook niet fijn voor hem. En telkens zeggen dat hij alleen moet spelen: dat snapt hij wel, hij gaat dan weg en komt even later weer. En dan zeg ik het nog eens. En dan na een paar keer krijg ik hem niet meer weg. Stom natuurlijk dat ik vroeger veel te vaak met hem speelde en hem niet echt los liet, maar dat kan ik nu niet meer veranderen. Hopelijk heeft iemand hier tips die wel gaan werken.
is wel een beetje herkenbaar hoor. ik heb een hele kist met speelgoed maar er zitten dingen tussen die ze nog nooit heeft aangeraakt. ze kan heel lief alleen spelen maar geen uur hoor, maar ik weet ook niet of je dat al kan verwachten van zo'n kleintje. even alleen spelen moet wel kunnen, dan negeer ik haar gewoon even en maakt ze uiteindelijk haar eigen plan. ik denk ook dat als ze ouder worden ze alles meer begrijpen en beter alleen kunnen spelen,
Nou, om eerlijk te zijn... Vijf minuten zou ik al een wonder vinden. En het lijkt me dat ik dat ook wel van hem mag verwachten. En negeren, ik weet het niet... Is dat niet funest voor het vertrouwen?
Heel herkenbaar. Ik heb er onlangs nog ene topic over geopend... Ook ik ben een beetje bang dat ik het er zelf naar heb gemaakt. Mijn zoontje is ook behoorlijk temperamentvol en als ik m zn zin niet geef krijst hij de heleboel bij elkaar en geef ik maar weer toe. Helemaal fout natuurlijk... Hier dus ook een kleine die steeds opgetild wil worden, met zn fietsje-met-duwstang rondgereden wil worden, boekjes voorgelezen wil worden etc. Inderdaad wat je zegt: 5 minuten is al heel veel... Wat ik dan (toch maar) probeer is zijn gejengel negeren. Vind ik heel moeilijk want ik wil HEM natuurlijk niet negeren! Tevens vind ik het bealgrij dat hij zich gehoord voelt dus als hij opgetild wil worden vind ik het zielig om daar geen gehoor aan te geven bijvoorbeeld. Maar ik leg uit dat ik aan het koken ben/ computeren ben of de aas aan het doen ben of wat dan ook en negeer het gedrag verder. Op een moment dat hij lief alleen bezig is ga ik met hem mee doen of haal ik m even aan zodat hij hopelijk begrijpt dat hij niet hoeft te "zeuren" om aandacht. Ik probeer dus het positieve, gewenste gedrag te belonen en het gejengel te negeren. De ene dag gaat t beter dan de andere dag hoor! Ik merk wel, nu met het mooie weer dat hij zich buiten velen malen beter kan vermaken en hij kan echt zo een kwartier met het zand spelen of in het zwembadje. Dat is echt al heel wat! Misschien kan hij daar beter zn energie kwijt of vind hij dat gewoon interessanter dan binnen spelen? Succes in ieder geval!
Ik heb het andere topic inderdaad gelezen en de tips uitgeprobeerd, maar het schiet niet echt op. Wel heb ik gemerkt dat hij zich volgens mij erg verveelt met z'n speelgoed en bij mij 'vermaak' zoekt. Gisteren heb ik de blokkendoos van zolder gehaald en dat vindt hij geweldig. Maar hij vindt het nu zo geweldig dat hij het continu aan mij wil laten zien. En dus nog steeds achter mij aan sjouwt. Alleen als ik 'm in de box zet, gaat hij zelf spelen (tot hij alles eruit gegooid heeft en begint te huilen...). Iemand nog een gouden tip?