lastige situatie, hier juist andersom(geen grote leeftijds verschil) Mijn man wilt héél graag een 2de kindje en ik absoluut niet. Hebben nu 1 zoon en ik vind het echt prima zo. Ik bedoel dit niet op een lullige manier hoor maar ooit de situatie van zijn kan bedacht? Ja hij heeft er inderdaad nu 3, maar zoals je zelf zei dat het heel irritant is om te horen dat je wel de baby spullen kan verkopen enzo, is het voor hem misschien heel irritant om steeds te horen dat jij een 2de kindje wilt. Ik begrijp het echt van jullie beide kanten hoor, bedoel hier niks aanvallends mee hoor Relatie hier voor verbreken vind ik wat overdreven. Zoals meerdere meiden hier al zeiden wisten jullie beiden dat er nog een wens voor kind kon zijn en bij de ander niet. Tja dat risico hebben jullie genomen, hebben een mooie dochter maar nu...? Tja hoe je het ook bekijkt, 1 van jullie zou zijn standpunt moeten bijdraaien, dit is niet iets om een middenweg te zoeken want je kan geen half kind krijgen haha. Ga er samen even heel goed voor zitten, dochter-lief even naar opa en oma ofzo, jullie 2tjes even heerlijk samen avondje uit eten, biosje, iets wat jullie beide leuk vinden en ga erna een mooi goed en duidelijk gesprek houden. Waarom wil jij een 2de kindje, waarom wilt hij juist geen kindje enz enz. Ik hoop dat jullie eruit komen!! Ik weet hoe vervelend het is want hier is het precies andersom en ik wordt soms echt gek van die opmerkingen zovan: als ik vraag wat ie voor zn verjaardag wilt hebben (juli) dan zegt hij 'een zusje voor damian zou leuk zijn' of als we in de winkel lopen en hij ziet een jurkje hangen zegt hij tegen zoonlief 'zullen we die voor je zusje alvast kopen?' tja ach ik heb me eroverheen gezet, hij weet dat ik geen 2de wil, wist hij al aan begin van onze relatie maar het blijft toch moeilijk lastig lastig lastig, hoop dat jullie eruit komen samen.
Excuus? Excuus?! Potverdorie, je hebt samen een kind! Het is voor een kind ontzettend belangrijk als de ouders bij elkaar blijven zolang de relatie verder goed is. En ook al zou jij het nu over een andere situatie hebben, het gaat hier om de situatie van TS. En niet over die van iemand anders.
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is, maar ik kan me zeker ook voorstellen dat hij er geen meer wil. Hij zit toch in een totaal andere fase in zijn leven, als er nog een kindje zou komen dan zit hij zo ongeveer tot zijn pensioen in de kleine kids (niet lullig bedoel hoor, maar goed, dat is gewoon het verschil in leeftijd) Hij heeft het nu al 3x mee gemaakt, en dan is het toch anders. Ik zou op die leeftijd denk ik zelf ook gewoon andere dingen willen dan kinderen. Het is dus gewoon kei moeilijk, voor jou en voor hem. Want zo sterk als jouw wens is, zo sterk wil hij het niet. (maak ik uit je verhaal op dan) Er is natuurlijk niemand die gelijk heeft, het zijn gevoelens, en het enige dat je kan doen is praten praten en nog eens praten. Ga de dingen eens voor jezelf op een rijtje zetten, laat hem op een rijtje zetten waarom hij niet meer wil. Praat, laat hem weten wat je voelt, maar luister ook naar wat HIJ voelt! Uiteindelijk zal er een beslissing komen, maar ja welke kant op kan niemand zeggen. Ik wil je veel sterkte wensen, want ik weet heel goed hoe groot de wens kan zijn!
hey meiden, Laten we het idd wel een beetje gezellig houden, ben er niet op uit om een ruzie uit te lokken Ik ben het eigenlijk met jullie allemaal eens, er is namelijk ook geen antwoord op dit probleem, zoals iemand al zei, er heeft niemand gelijk in dit geval. Ik heb mijn redenen en hij heeft zijn redenen, en hierin hebben we allebei gelijk. Misschien is het nog wat vroeg na de geboorte van Fay, we zijn nu 10 maanden verder. En moet ik het even laten rusten. Het is trouwens niet zo dat ik elke dag hierover praat hoor, sterker nog eigenlijk helemaal bijna niet. Omdat ik al weet wat het antwoord is, ik geef weleens stille hints maar daar gaat hij meestal niet op in. Uiteindelijk zal er toch iemand gelijk krijgen, en wie dat is, dat zal de tijd leren. Maar ja, hoe langer je wacht hoe ouder hij wordt hahaha, dus dat is ook geen optie. We gaan binnenkort samen een avondje weg, eten etc, en hier zal ik het eens gaan aankaarten, idd kijken wat zijn argumenten zijn en de mijne, en dan zien we het wel,, ik hoop op het beste en toch op een mooie zwangerschapsbanner over een tijdje!! En zo niet, prijs ik mij erg gelukkig met een gezonde dochter! Liefs Jojo
Ik schrik echt van sommige reacties. "Als mijn vriend geen 2e zou willen dan zou ik weggaan.." En dan? 2 kinderen rond hebben lopen met 2 verschillende vaders? En dan verwacht je natuurlijk ook nog alimentatie? Of gaat je kind bij zijn vader wonen? Want die heeft, in mijn optiek, net zo veel recht op zijn kind! Wat als hij een rechtszaak om de voogdij tegen je aanspant en, nog leuker, wint! En realiseer je wel dat je je kindje zijn/haar vader of moeder ontneemt door jouw keuze (1 x in de 2 weken een weekend is niet erg veel). Is het niet belangrijk dat dit kind een fijn leven heeft? En wie zegt dat je nog zwanger kunt raken? Misschien is de eerste keer wel een lucky shot geweest. Plus je kunt je ook afvragen of je nog wel op tijd een zaad donor vindt (en of deze wel kinderen kan krijgen). Tenslotte zit niet elke man te wachten op een vrouw die al een kind heeft van een ander en bij haar ex weg is gegaan omdat deze niet nog een kind wilde. En wat als je kinderen later het huis uit zijn en hun eigen leven opgebouwd hebben? Ga je dan toch je ex weer opzoeken omdat het leven met hem eigenlijk veel leuker was? Maar boven al... Waarom is jouw wens voor nog een kind belangrijker dan zijn wens om het zo te laten? Overigens slaat dit niet op Jojo23 persoonlijk maar puur op de adviezen om weg te gaan!!!! Om Jojo te ondersteunen, ik zit (helaas) in hetzelfde schuitje. Alleen ben ik 32 en mijn vriend 35. Wil onwijs graag een 2e kindje (alleen nu nog niet, zou er volgend jaar graag weer voor willen gaan) maar hij vind het zo wel leuk genoeg. Hopelijk trekt dit bij en zo niet...Tuurlijk hebben we dan samen een probleem maar daar moeten we dan ook samen uit komen. Gaat dat pijnlijk worden? Ongetwijfeld maar ik vind dat ik net zo veel respect en begrip moet kunnen tonen voor zijn gevoel als hij voor de mijne. Excuses voor mijn nogal boze reactie maar ik kan me ook echt kwaad maken om zulke reacties! Met alle respect voor het moedergevoel / oerinstinct / rammelende eierstokken hoor! Ik ken het, ik voel het en ik dans flink mee (en kan er ook af en toe best om janken) maar ik denk dat de meiden die zo makkelijk zeggen weg te gaan niet echt na hebben gedacht over de gevolgen..... x
tjah, hij is van het begin af aan duidelijk geweest hij heeft je niet met valse voorwendelen aan deze relatie laten beginnen. dat je nu 1 kindje samen hebt is eigenlijk al meer dan waar je eigenlijk vanuit kon gaan. jij bent degene die er problemen mee heeft. dus zul jij moeten gaan nadenken of deze relatie het waard is.dus of je liever bij hem blijft me 1 kind of liever meer kinderen maar dan met iemand anders. ik ben persoonlijk erg hard daarin. dit had je van te voren kunnen voorzien. hier moet je voordat je een relatie begint aan denken en over praten. nu zit je straks met een heleboel hardzeer en hij ook.jij hoe dan ook of om een kindje dat je nooit zult krijgen of om een relatie die je moet verbreken om te krijgen wat je wilt. hij buiten zijn schuld hij is altijd eerlijk tegen jou geweest. ik heb trouwens niet alle reacties gelezen omdat ik denk ik wel weet wat voor kan die op zullen gaan.
Ik vind het lastig meid! Maar ik vind ook vooral dat je jezelf niet weg moet cijferen! Iemand schreef waarom jouw wens belanrgijker zou zijn dan die van hem...maar andersom geld het precies hetzelfde natuurlijk! Heb het er serieus met hem over en vraag echt om duidelijkheid...wie weet geeft hij wel zulke goede argumenten dat jij je daar in kan vinden of andersom!
er zijn er genoeg die scheiden / uit elkaar gaan omdat de een wel of niet kinderen wilt. Daarom vroeg ik het.
Hallo, probeer duidelijk te zijn naar hem toe, dat je echt meer wilt! En ja als hij echt maar een wilt, dan zou ik kijekn hoeveel je relatie waard is en of je je neer kan leggen bij 1. Ik zou niet per ongeluk zwanger raken van hem, dat is een echte afrader, maar ja zie ik je neit voor aan.
Kweenie: Super gezegt, echt waar. Het idee alleen al om bij iemand weg te gaan omdat hij een andere wens heeft dan jij. Phoe dan zouden mijn man en ik niet lang meer getrouwd zijn haha. Nee belachelijk om daar voor te gaan scheiden, er al aan denken vind ik redelijk onacceptabel in mijn ogen. Maargoed om vriendelijk te blijven en iedereen zn mening te respecteren(op zekere hoogte) Hou ik het gezellig hier. Het is een vrij land(zeggen ze)
hmmm vind het lastig, vind het wel heel ontactisch dat hij zegt dat jij je moet laten sterriliseren... eigelijk denk ik, sja je weet als je met zo een jonge meid gaat dat ze vast kinderen zal willen. Een goed gesprek misschien?
hey debby! leuk dat je nog actief bent op dit forum ook. Al iets gehoord van de meiden op de meeting? Ik ben toch maar niet gegaan, my back is killing me maar ff ontopic: inderdaad, raar die opmerking om je te laten steriliseren... walgelijk
roosje, ik ben ook niet gegaan, had een migraine aanval zal wel stil zijn geweest dan... on topic misschien is het niet zo bedoelt maar klinkt wel als een steek onder water en mij zal je er hels mee maken. Vriend van mij is bijna 50, zij is 30 en hij had al 3 kinderen voor haar. Zij krijen nu samen de 2e, dus hij heeft er straks 5. Maar hij zegt altijd dat hij dat wist toen hij iets met haar begon. Jonge meiden willen nou eenmaal kinderen en vaak meer dan 1...
Het is een lastige situatie.. hij heeft inderdaad vooraf aangegeven dat hij maar 1 kind wilde, maar goed.. kan me ook voorstellen dat jouw gevoel is veranderd. Mijn moeder heeft destijds zich bij de beslissing van mijn vader neergelegd. Hij had bij z'n ex-vrouw 2 kinderen en bij mijn moeder ook, maar zij hebben hun eerste kind (voor mij) verloren toen m'n moeder 38 weken zwanger was. M'n vader durfde een nieuwe zwangerschap, nadat ik was geboren, niet meer aan, veel te bang om m'n moeder te verliezen. Een goede reden zou je zeggen. Maar.. m'n moeder had graag meer kinderen gewild en heeft het daar soms nog moeilijk mee, ondanks dat ze met mij een hele goede band heeft en ontzettend van mij heeft genoten. M'n moeder was toen erg onzeker, 12 jonger dan mijn vader, hij had veel meer levenservaring, samen iets heel traumatisch meegemaakt.. dus durfde niet goed het gesprek aan te gaan en heeft ze het zo gelaten. Praat met je man, leg je gevoelens aan hem uit en vraag hem naar zijn gevoelens. Hij heeft natuurlijk al 3 kinderen, hij vindt het genoeg, maar ik vind niet dat hij dat alleen kan beslissen, ookal had hij aangegeven dat hij nog maar 1 kind wilde. Hij is 43, een volwassen man mag je aannemen, hij weet ook wel waar hij aan begonnen is, hij heeft het al eens meegemaakt. Je kan wel gezegd hebben ermee akkoord te gaan, maar we weten toch allemaal, dat wanneer je moeder wordt, je gevoel heel anders wordt en dat je over bepaalde zaken ook heel anders gaat denken. Ik vind dat hij zich moet openstellen voor jouw wens voor een tweede, er in elk geval erover na moeten willen denken en ook beseffen wat het voor jou betekend. Komt hij dan niet op z'n besluit terug, dan zul je je erbij neer moeten leggen en er het beste van maken. Als je echt van hem houdt, moet het zo ook genoeg zijn. Liefs Huismus
Hier is de situatie precies hetzelfde. Of laat ik zeggen was precies hetzelfde. Bij mij was het gevoel ook heel sterk. En ik was ook behoorlijk overdonderd door het sterke gevoel voor onze kleine Mike. Ik moet ook eerlijk zijn dat ik ook echt wel overwogen heb om bij mijn vriend weg te gaan. Vooral omdat ik bang was dat ik het hem kwalijk ging nemen dat hij deze beslissing voor mij maakte en niet wij samen. Maar het is zo wat iemand hiervoor zei. Je kunt geen half kind nemen er is geen tussenweg. Voor mij is het wel duidelijk geworden dat ik teveel hou van mijn vriend om bij hem weg te gaan. Zijn argumenten zijn ook zo sterk dat hij daar zeker gelijk in heeft. Mijn vriend zou in ieder geval niet zeggen dat ik mijn spullen MOET verkopen. Ik zeg zelf wel dat ik wat spullen wil verkopen maar neem er ook de tijd voor. Ik vind het ook best moeilijk om er afstand van te doen en me neer te leggen bij het feit dat dit het dan was voor mij. Ik doe het in mijn eigen tempo en dat vind hij ook wel best. Soms ben ik wel bang dat het gevoel aan me gaat knagen dat ik geen compleet gevoel heb bij ons gezin. Maar de tijd zal het leren. Ik heb een heel mooi en super gezond jongetje. En het is natuurlijk zo dat hij voor jou heeft gekozen als jonge vriendin en dat daar consequenties aanzitten. Maar jij hebt ook voor hem gekozen en daar zitten ook consequenties aan. Ik probeer ook vooral te genieten van de kinders. En dat is niet alleen mijn kind. Maar de kinderen van mijn vriend horen ook bij ons gezin. Succes. Maar ik weet dat het kei moeilijk is.
Natuurlijk is dit moeilijk, en natuurlijk moet je er samen uitkomen. Als ik je berichtjes zo lees, krijg ik alleen het gevoel dat jij degene bent in jullie relatie die meer moet inleveren dan je vriend. Je geeft aan dat je graag wil trouwen, maar je ebrij neer hebt gelegd dat hij het niet wil. Je wil een tweede kind, hij wil het niet. Ik denk dat jullie wensen wel als gelijkwaardig behandeld en besproken moeten worden, en niet dat er één steeds de overhand heeft. Ik ken jullie uiteraard niet persoonlijk, dus misschien sla ik de plank helemaal mis, als dat zo is dan verontschuldig ik me daarvoor. Je berichtjes riepen gewoon dit gevoel bij mij op. Voor wat betreft het tweede kind: mijn man en ik zijn ook bezig een beslissing te nemen. Het is moeilijk, maar je komt er alleen uit als je met elkaar praat en tijdens de gesprekken begrip en respect op kunt brengen voor elkaars zorgen en gedachten. Het helpt bij ons enorm dat mijn man weet dat ik echt niet blind ben voor zijn bezwaren, en dat die even goed meetellen als mijn argumenten. Ik ben echt bereid er zorgvuldig over na te denken, en dat is hij dan ook. Ik weet niet of jullie er echt al over gesproken hebben? Dat lijkt mij de enige manier. Verder moet ik zeggen dat ik zijn opmerkingen over spullen verkopen en sterilisatie echt kwetsend vind, en weinig respectvol naar jou toe. Samen een beslissing nemen is één ding, maar iemand kwetsen met dit soort achteloze opmerkingen vind ik iets heel anders. Heel veel sterkte!!
Van sommige reacties schrik ik best wel. Als je weggaat bij je partner puur en alleen omdat hij geen tweede kind wil en jij wel, vind ik nogal egoïstisch. Je zet je eigen wensen dan vóór het belang van jullie kind. Ik denk niet dat ik iemand hoef te vertellen dat de relatie tussen de ouders van grote invloed is op hoe een kind zich ontwikkelt, dat is algemeen bekend. Dus om een kind zomaar weg te halen uit een veilig en vertrouwde leefomgeving, is onbegrijpelijk. Als je dat overweegt, dan zitten er vast en zeker meerdere dingen in de relatie niet goed. Als mijn vriend geen kinderen had gewild, was ik niets met hem begonnen. Over sommige dingen moet je nadenken voor je eraan begint. Natuurlijk is het altijd een rotsituatie maar je zit er samen in dus je moet er ook samen uitkomen.
Ik vind sommige reacties niet zo logisch. 'had je vantevoren kunnen weten/dat is het nadeel van zo'n groot leeftijdsverschil'...dat geldt andersom toch ook? Als zij moest bedenken 'oh hij is al ouder hij wil vast niet meerdere kinderen' had hij toch ook kunnen denken 'goh ze is nog zo jong, ze wil vast wel meer dan één kindje'. Dus, voor beide kanten valt wel iets te zeggen.